รักแท้ยังมีอยู่จริง

ความเดิม

"ไปนอน"  โทโมะพูดกับฉันแค่คำสั้นๆ นายคงจะเกลียดฉันแล้วสินะ แล้วฉันก็เดินไปที่ประตู

"จะไปไหน"

"ก็นายให้ฉันไปนอน" ฉันบอกออกไป

"มานอนนี่"      โทโมะตบเตียงเป็นเชิงให้ฉันนอนบนเตียง

"............." ฉันยังเอ๋ออยู่ ขาไม่สั่งการเลยยืนอยู่เฉยๆ

"อ๊ายยยยย" โทโมะเดินมาอุ้มฉันแล้วก็วางลงบนเตียง แล้วก็ดึงผ้าห่มามาห่มให้แล้วตัวเองก็เดินเข้าห้องน้ำไปเลย

"ไอ้บ้าเอ้ย!"  ฉันพึงพำกับตัวเองคนเดียวเบาๆ เพราะกลัวเดี๋ยวโทโมะจะได้ยิน

----------------------------------------------------------------------------------------------

"ถ้าฉันอาบน้ำเสร็จแล้วเธอยังไม่นอน โดนดีแน่"

          ที่แก้วพูดพึมพำกับตัวเองใครจะรู้ว่าโทโมะได้ยิน เขาหูดีจะตายจะบอกให้ ขนาดแก้วพูดเบาๆคิดว่าเค้าจะไม่ได้ยิน แต่เค้าก็ได้ยินจนได้

"บังคับกันอยู่ได้ ฆ่ากันเลยดีมั้ย" ฉันบ่นพึมพำอยู่คนเดียวบนเตียง พร้อมทำหน้ายู่ยี้

แอ๊ด~

โทโมะเปิดประตูห้องน้ำออกมาพรอมกับผ้าขนหนูพันช่วงล่าง  แก้วเลยรีบมุดตัวไปอยู่ในผ้าห่มแล้วก็แกล้งหลับ โทโมะเห็นว่าแก้วหลับแล้ว ก็เลยแต่งตัวตามปกติก็คือ แก้ผ้า!! แต่โทโมะจะรู้มั้ย? ว่าอีกคนยังไม่ได้หลับ แถมยังลืมตาแอบมองโทโมะตั้งแต่ออกมาเลย แต่แก้วก็ไม่คิดว่า...

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดด" แก้วกรี๊ดออกมาเมื่อโทโมะปลดผ้าขนหนูออกทำให้แก้วเห็นอะไรที่ไม่น่าเห็น

"เฮ้ย!!"  โทโมะก็ตกใจเหมือนกัน ก็รีบเอาผ้ามาพันแล้วก็รีบเข้าไปแต่งตัวในห้องน้ำ

"แก้วแกใจเย็นน่ะ" ฉันตีหัวตบอกตัวเองใหญ่เลย เมื่อรู้ว่าสติตัวเองเริ่มฟุ่งซ่านกับสิ่งที่เห็นเมื่อกี้

ปึกปึก~ (โทโมะเดินออกมาจากห้องน้ำ)

   โทโมะออกมาแล้ว  แกล้งหลับอีกทีจะทันมั้ย แต่ดูเหมือนไม่ทันแล้ว เพราะโทโมะเดินตรงมาที่เตียงแล้ว

"เมื่อกี้ฉันบอกเธอว่าอะไร" โทโมะดึงข้อมือฉันให้ลุกขึ้นมานั่งเผชิญหน้ากับเขา แต่สายตาเขาดูว่างเปล่ามากๆ ผิดกับสายตาของฉันที่ตอนนี้อาจจะสื่อว่าฉันกำลังกลัวแล้วหวั่นไหวอยู่  'ถ้าฉันอาบน้ำเสร็จแล้วเธอยังไม่นอน โดนดีแน่' คำที่เขาพูดฉันยังจำได้ แต่ฉันก็ไม่ได้ทำตามที่เขาบอก

"นายบอกอะไร ฉันไม่ได้ยิน" ฉันพยายามหลบสายตาเขาที่มองมา แต่ฉันก็รู้สึกได้ว่าเขาจะพยายามจ้องจาฉันให้ได้

"โอ๊ย!" โทโมะผลักฉันลงเตียงก่อนจะทับลงมาที่ตัวของฉัน

"นายจะทำอะไร ออกไปน่ะ" ฉันพยายามดิ้นอย่างถึงที่สุด น้ำตาเหมือนมันจะไหลถึงแม้ว่าเค้าจะแกล้งฉันแบบนี้บ่อยๆ แต่สายตาแววตาของเขาในตอนนั้นมันดูอ่อนโยน แต่ตอนนี้มันเป็นสายตาที่ว่างเปล่าซึ่งฉันไม่สามารถรับรู้ความรู้สึกของเขาได้เลย

"อื้อ.."  โทโมะประทับริมฝีมากที่รุนแรงลงมาที่ริมฝีมากของฉันเหมือนต้องการจะสั่งสอนฉัน แต่สำหรับฉัน ฉันคิดว่ามันเป็นสัมผัสที่โหดร้ายทีสุดซึ่งฉันรับไม่ได้ ฉันได้แต่เม้มปากไม่ให้ลิ้นของเขาเข้ามาในปากฉันได้

"อื้อ!" โทโมะกัดริมฝีปากของฉันเพื่อให้ฉันอ้าปากให้ลิ้นของเขาเข้าไปจนฉันรู้สึกได้ถึงกลิ่นคาวเลือด ฉันปลดปล่อยน้ำตาออกมา ซึ่งเขาไม่เคยทำกับฉันแบบนี้ เค้าไม่เคยโหดร้ายขนาดนี้

"ฉัน..ขอโทษ" โทโมะเงยหน้าขึ้นมาเมื่อรู้สึกว่าน้ำใสๆโดนหน้าตัวเอง พอเงยขึ้นมาก็เจอคนตรงหน้าน้ำตาไหลเต็มหน้า จนเขานั้นต้องหยุดการกระทำและปล่อยมือของสาวร่างเล็กให้เป็นอิสระพร้อมกับลุกขึ้นของจากร่างนั้น

เพี๊ยะ~

     พอมือฉันเป็นอิสระได้ ฉันก็ตวัดมือใส่ใบหน้าของเค้าทันที ฉันไม่ใช่ของเล่นของเขาที่จะมาทำแบบนี้ โทโมะที่เคยอบอุ่น โทโมะที่ใจดี ตอนนี้มันไม่มีอีกแล้ว

"ฉันเกลียดนายที่สุด!" ฉันตะโกนใส่หน้าโทโมะ ก่อนจะรีบวิ่งออกไปจากห้องอย่างยากลำบาก เพราะขาเจ็บอยู่

ฟลุบ~ ตุบ~

"แก้ว!" ภาพที่โทโมะเห็นก็คือแก้วตกบันไดลงไป ทำให้เขาอึ้งมาก แล้วก็รีบวิ่งไปดูแก้ว

"แก้ว! อย่าเป็นอะไรนะ ฉันขอโทษ" โทโมะช้อนหัวของแก้วมาวางไว้บนตักของตัวเอง แต่ก็พบว่าหัวแก้วมีเลือดออกมา ทำให้เขาแทบบ้า

"แก้ว!" เขาปล่อยน้ำตาลูกผู้ชายออกมา เขาไม่น่าทำแบบนั้นกับเธอ เธอคงจะไม่เป็นแบบนี้

โรงพยาบาล

----------------------------------------------------------------------------------------------

อัพแล้ว เม้นโหวตด้วยนะค่ะ ขอกำลังใจด่วน เพราะพรุ่งนี้ไรเตอร์สอบแล้วอ่า