รอเธอหันมา

ก็เพราะฉันหลงทาง หลงอยู่กลางใจของเธอ อยู่ไหนก็ใกล้เธอเพราะว่าใจเธอกว้างใหญ่~

"ว่าไงค่ะ" ฉันตอบเสียงอ่อยไป พี่โมะโทรมา

(อยู่ไหนเนี่ย? กลับบ้านแล้วหรอ?)

"ค่ะ แก้วกลับบ้านแล้ว" ไม่อยากจะคุยเลย มันเสียใจแปลกๆ

(กลับแล้วไม่เคยบอก ไอ้เราก็เป็นห่วงแทบแย่ เฮ้อ~)

"แก้วก็อยากจะบอก แต่แก้วหาพี่ไม่เจอ พี่ไปไหนก็ไม่รู้ แก้วเลยกลับมาก่อน

(ขอโทษครับ งั้นแต่นี้ก่อนนะ พี่ต้องไปแล้ว ฝันดีนะครับ  ตู๊ดๆๆ~)  ฉันยังไม่ได้ตอบอะไรพี่โมะไปเลย พี่เขาก็กด

วางไปซะแล้ว

          ช่วงนี้ัยังอยู่ในช่วงปิดเทอมอยู่เลย มันยังไม่เปิดเทอม ฉันได้แต่จมปรักรักพี่โมะ เฮ้ย! ฉันไ้แต่จมปรักอยู่

กับบ้านไม่ได้ไปไหนเลย บางคนคิดว่าวัยรุ่นอย่างฉันจะต้องไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนๆ แต่หลายคนคิดผิด เพราะฉันได้

แต่นั่งอยู่ที่บ้าน รอแต่เขาคนนั้นคนเดียว..

"ไม่คิดจะโทรมาหาบ้างรึไงกัน!" ฉันปาโทรศัพท์ลงกับโซฟา ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ฉันยังนั่งเฝ้ามันอยู่เลย

ก็เพราะฉันหลงทาง หลงอยู่กลางใจของเธอ อยู่ไหนก็ใกล้เธอเพราะว่าใจเธอกว้างใหญ่~

         โทรศัพท์มา ฉันรีบกระเด้งตัวไปคว้าโทรศัพท์มา คิดว่าต้องเป็นพี่โมะแน่ๆ แต่กลับเป็น 'พิม'

(แกๆ พี่โมะจะพาฉันไปทานข้าว) ไม่เห็นน่าตื่นเต้น อยู่อังกฤษฉันก็ทานข้าวกับพี่เขาทุึกมื้อ

"แล้วทำไมหรอ? มีอะไรรึเปล่า?" ฉันเริ่มจะหมั่นไส้แล้วนะ ไม่ต้องโทรมาบอกขนาดนี้ก็ได้!

(ฉันแค่จะบอก งั้นแค่นี้นะ ฉันขอไปทานข้าวกับพี่เขาก่อน ตู๊ดๆๆ~) พิมพูดแล้วก็ตัดสายไปเลย

           ที่ไม่ยอมโทรหากัน MSN ก็ไม่ยอมทัก ก็คงเพราะแบบนี้สินะ! ฉันสิ! เราสองคนรักกันไม่ได้

ตกดึก

          ฉันนั่งเลยคอมแล้วก็เปิดเอ็มไปด้วย ก่อนจะเจอพี่โทโมะที่เล่นเอ็มอยู่

ใน MSN

*ไง วัีนนี้ทานข้าวอร่อยมั้ย?*

*ก็อร่อยดีนะ เราทานข้าวรึยัง?*

*ยังไม่ได้ทาน ทานไม่ลง*

*ทำไมไม่ทาน เดี๋ยวก็ปวดท้องหรอก*

*แก้วไม่หิว ไม่ต้องทำมาเป็นห่วง*

*เป็นอะไรรึเปล่า? โกรธอะไรพี่?*

*ไม่ได้โกรธ ไม่ได้แคร์ ไม่ได้อะไรทั้งนั้น!*

           เมื่อการสนทนายังไม่จบดี ฉันก็ปิดเอ็มทันทีก่อนจะปิดคอมไปด้วย  ทำไมความรู้สึกแบบนี้ต้องกลับมาอีก

แล้ว ได้คุยแล้วเราก็ต้องดีใจสิ! ทำไมถึงเสียใจแบบนี้ ทั้งๆที่รู้ว่าทุกอย่างจะเป็นยังไง เราสองคนรักกันไม่ได้ คนที่

จะรักได้คือพิม ถึงแม้ว่าเราสองคนจะเป็นแฟนกันได้ แต่ฉันคงไม่หน้าด้านไปแย่งคนที่เพื่อนชอบ

ก็เพราะฉันหลงทาง หลงอยู่กลางใจของเธอ อยู่ไหนก็ใกล้เธอเพราะว่าใจเธอกว้างใหญ่~

"แก้วขอโทษที่พิมพ์ไปแบบนั้น" พอฉันรับโทรศัพท์ปุ๊บฉันก็ขอโทษพี่เขาทันที

(เอาเถอะ เราไม่เป็นอะไรใช่มั้ย? พี่เป็นห่วงนะ)

"พี่รู้ใช่มั้ยว่าแก้วคิดกับพี่แบบไหน?" อยู่ๆฉันก็พูดออกไป

(...)

"แก้วไม่ได้คิดกับพี่แบบพี่น้อง พี่คงรู้"

(...)

"แก้วจะรอ.."

(...)

"จะรอวันที่เราจะรักกันได้ ฮึก.."

(แก้วร้องไห้หรอ?)

"แก้วง่วงแล้ว แก้วไปนอนก่อนนะค่ะ"  พอการสนทนาจบลงฉันก็ตัดสายปล้วปิดเครื่องทันที

"ฮืออออ" ฉันนั่งกอดเข่าร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ถึงจะรู้ว่ามันคงยากเรื่องที่เราจะได้ีรักกันจริงๆ  แต่ก็ยังแอบหวัง

อยู่เล็กๆ ว่าสักวันมันจะเป็นไปได้ แล้วฉันก็จะรอต่อไป รอจนถึงวันที่เราจะีรักกันได้จริงๆ..

------------------------------------------------------------------------------------------------

อัพแล้วน๊า ไำม่ได้อัพให้ตั้งนานแหน่ะ เป็นเดือนแล้วมั่งเนี่ย!  มีคนอ่านอยู่มั้ย? น่าจะลืมกันไปแล้ว

ยังไงก็ฝากเม้น+โหวตเหมือนเดิมนะค่ะ

15 กันยายน 2555

18:18   TOEY