บำเรอรัก...... Ver. TK

 
 
" วันนี้ฉันมีงานอะไรบ้าง  "
 
หวายเอ่ยถามจงเบ ขณะเดินลงบันไดมาชั้นล่าง
 
               "  วันนี้คุณหนูหวาย มีงานไปเปิดตัวเครื่องเพชรครับ  และตอนเย็นจะมีงานเลี้ยงประมูลเพชรจาก
 
อียิบป์กัน  คุณหนูหวายต้องเข้าร่วมประมูลด้วย "
 
 
        จงเบตอบขณะดูตารางงานในสมุดที่เค้าจดไว้  ก่อนจะรีบเดินตามคนร่างเพรียวออกมาหน้าบ้าน 
 
 หญิงสาวเดินมาหยุดที่หน้ารถตู้คันหรู  จงเบรีบไปเปิดประตุให้ทันที
 
               "  อย่างงั้นหรอ   แล้วเตรียมชุดให้ฉันยัง "
 
               "  เตรียมพร้อมหมดแล้วครับ "
 
         หวายกำลังจะขึ้นรถ  แต่ก็หยุดชะงัก  หันมามองจงเบตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาเหยียด 
 
 ชายหนุ่มทำหน้างง  มองตนเองว่ามีอะไรผิดแปลกไปมั้ย  ไม่มีนี่
 
                "  ใครซื้อเนคไท ให้นาย "
 
                 "เอ่อ..."
 
         จงเบก้มมองเนคไท สีเขียวขี้ม้าสุดหรู  จะบอกยังไงหล่ะ  นี่เป็นของขวัญวันเกิดที่
เฟย์ซื้อให้เขา
 
               "  ใครซื้อให้นาย !! "
 
               " ซื้อเองครับ "
 
               "  อ้อหรอ...งั้นนายไปเปลี่ยนมันออกซะ  หรือไม่ก็ทิ้งไปเลย  ฉันเกลียดสีเขียวขี้ม้า  อี๋  สกปรก  "
 
      หญิงสาวเอ่ย ก่อนจะเข้าไปนั่งในรถ  ทิ้งให้จงเบยืนเจ็บใจอยุ่คนเดียว  คอยดูเถอะยัยคุณหนุ  ฉันจะเอาคืน
 
ทั้งต้นทั้งดอกเลย ชายหนุ่มคิดในใจอย่างหงุดหงิด  ก่อนจะเดินอ้อมไป ด้านคนขับ  มือหนากระชากเนคไทออก
 
เก็บไว้ในกระเป๋า  ก่อนจะสตาร์ทรถขับออกมา
 
******
 
" คุณเฟย์ "
 
 
       โทโมะเอ่ยอย่างตกใจ   รีบคว้าเสื้อมาลวกๆ  เฟย์ดูจะช็อคมากกับภาพที่เห็น 
กับผู้หญิงคนอื่น เธออาจจะชินแล้วและไม่ว่าอะไร  กับน้องสาวตนเองนี่มัน
 
 
              " บัดสีที่สุด   ฉันจะลงไปรอคุณข้างล่าง  ให้ตายสิ "
 
              " เรื่องนี้พี่จัดการเอง  เธอไม่ต้องกลัวหรอก  ในเมื่อมันไม่เป็นความจริง"
 
 
       โทโมะตบบ่าน้องสาวเพื่อให้กำลังใจ  ก่อนจะเดินลงมาข้างล่าง ชายหนุ่มเดินมานั่งลงตรงหน้าเฟย์ที่นั่งเชิ่ด
 
ใส่เขาอยู่
 
             "  คุณเฟย์มีอะไรครับถึงมาหาผมถึงที่นี่ "
 
            " ฉันคงไม่คิดถึงนายหรอกย่ะ   ที่มาน่ะ ฉันมีข้อเสนอมาให้นายเป็นเรื่องของแก้ว "
 
            "  เรื่องอะไรครับ "
 
            " ฉันไม่รู้หรอกน่ะว่านายจะเลวแค่ไหน  มันไม่มีลิมิตจริงๆ ขนาดน้องสาวนายก็ยังเอา  ฉันหล่ะสงสารลูก
ฉันเหลือเกินที่มาเจอคนอย่างนายนี่ "
 
            " คนอย่างผมมันเป็นยังไงครับ  อ้อ...แล้วผมก็ไม่เคยคิดทำอะไรทุเรศๆกับน้องสาวผมด้วย 
 ถึงสันดานผมจะเป็นยังไง แต่ความเป็นมนุษย์ของผมก็ยังพอมีอยู่บ้าง "
 
โทโมะตอกกลับด้วยสีหน้าราบเรียบ  ไม่ใส่ใจ  ยิ่งทำให้คนที่ได้ยินปรี๊ดแตกเข้าไปอีก
 
            "เหอะๆๆ   พูดได้เต็มปากเลยน่ะ  เข้าเรื่องดีกว่า  นายยังรักแก้วอยู่ใช่มั้ย"
 
            " แน่นอน  ผมรักแก้วคนเดียว และจะรักจนวันตาย ส่วนคนอื่นแค่ของเล่น"
 
             "  งั้นหวาย  ลูกสาวฉันก็ของเล่นแก้ขัดนายงั้นสิ "
 
#########