บำเรอรัก...... Ver. TK
aeytomokaew
7)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ผ่านไปหลายอาทิตย์ แก้วยังคงนอนพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล โดยมีฟางคอยดูแล
นอกนั้นแม้ใครมาเยี่ยมเธอก็จะแกล้งหลับไม่คุยกับใคร ยกเว้นโทโมะที่ไม่ได้โผล่มานับตั้งแต่วันนั้นมี
แต่ป็อปปี้ที่มาคนเดียวเสมอ
ร่างบางในชุดเสื้อไหมพรมสีดำแขนสั้น กระโปรงสั้นเหนือเข่าสีน้ำตาลดูดีมีระดับ ขาเรียวสวยข้างหนึ่ง
ถูกใส่เฝือกหนา ส่วนอีกข้างสามารถถอดออกได้แล้ว
แก้วนั่งอยู่บนรถเข็ญโดยมีป็อปปี้คอยเข็ญให้ วันนี้เธอไม่สามารถหนีหน้า หวาย เฟย์ ได้เพราะพวก
เค้ามารับเธอกลับบ้านกัน แต่ที่น่าสงสัยคือมี จงเบ มาด้วย จึงทำให้เธอหงุดหงิดใจเป็นอย่างมาก
" มาทำไม ไม่ใช่ญาติสักหน่อย "
แก้วตัดสินใจถามออกไป จงเบหันมามองที่เธอ ก่อนจะส่งยิ้มหล่อมาให้เธอ
" อย่างน้อย ผมก็ไม่ได้มาหาคุณ ผมตามคุณหวายมาต่างหาก ใช่มั้ยครับคุณหวาย "
" กองไว้ตรงนั้นแหล่ะย่ะ มาเถอะคุณแก้ว พี่เข็ญเธอเข้าไปข้างในเอง ขอโทษน่ะค่ะ
คุณป็อป "
" ได้ครับ "
ป็อปปี้หลีกทางให้หวาย ร่างเพรียวสมส่วนค่อยๆเข็ญ รถของแก้วเข้าไปในบ้าน เฟย์ได้แต่ก้ม
ขอโทษ จงเบเป็นการใหญ่ ก่อนจะเดินนำทุกคนเข้าไป
" หึหึ มาทำงานวันแรกก็ถูกด่าซะแล้ว จะไหวหรอว่ะไอ้จง "
ป็อปปี้เดินมากอดคอเพื่อนรัก จงเบทำหน้าเจ๋อ เขื่อนที่ยืนมองอยู่หัวเราะเดินเข้ามาตบบ่า
อีกคน
" เอาน่า แค่นี้จิ๊บๆ ฉันยังทนได้เลย แกได้สิไอ้ป็อป เป็นถึงคู่หมั้น สบายเชียวน่ะ "
" หึหึ สบายยังกับผีอะไร ต้องทำหน้าใสซื่อตลอดเวลา เบื่อว่ะ "
"เอาน่า มันคุ้มน่ะเว้ยกับสิ่งที่ได้มา "
" ใช่สิไอ้เขื่อน แกหวังอะไรอยู่แล้วนี่ รู้ว่าเค้าไม่สนใจก็ยังดื้อด้านอยู่ บ้านแกก็รวยใช่ย่อย
ไม่ตกต่ำถึงขนาดมาเป็นคนรับใช้นี่หรอกน่ะ ถ้าแกไม่หวังอะไรอยู่น่ะ "
" เบื่อชะมัด ไอ้พวกรู้ทัน เข้าไปกันเถอะ "
" ฉันกลับก่อนน่ะ ต้องไปธุระน่ะ "
" เออๆๆ"
ป็อปปี้เอ่ยลา แล้วเดินไปที่รถ ข้อความจากคนที่เค้าเกลียดที่สุดปรากฎอยู่หน้าจอให้ไปตาม
นัด 2 หนุ่ม หัวเราะ ก่อนจะแยกกันเดินเข้าไป เพื่อปกปิดสาวๆว่าแท้จริงพวกเขาเป็นเพื่อนรักกันมา
ก่อน
ห้องรับแขก ทั้ง 3 สาวนั่งประจันหน้าต่อกัน โดย เขื่อนและจงเบยืนมองดูไกลๆ รอให้ 3 แม่
ลูกคุยกันให้เสร็จก่อน
" คุณเฟย์มีอะไรจะคุยกับฉันและคุณแก้วค่ะ"
หวายเอ่ยถามด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย ก่อนจะหยิบ IPad ที่ถืออยู่มากดเล่นเกมส์แก้เซ็ง
เพราะเธอพอรู้ว่านี่คงไม่ใช่เรื่องของเธอ
" คุณหวาย สนใจคุณเฟย์หน่อยค่ะ "
" ช่างเถอะ คุณแก้ว แม่มีเรื่องจะคุยกับเรามากกว่า "
" เรื่อง ..."
" งานแต่งงานคุณแก้วกับคุณป็อปปี้ "
" ค่ะ แล้วไง "
" จะจัดขึ้นภายในอาทิตย์หน้า "
เฟย์เอ่ยออกเสียงเย็น คนที่ได้ฟังถึงกับตาโต แต่ก็ยังตีหน้าเย็นชาตอบกลับไป
" อะไรน่ะ เหอะๆ เร็วจังเลยน่ะ กลัวว่าจะจับลูกเขยคนนี้ไม่ได้หรือไง "
"คุณแก้ว แม่ไม่เคยคิดเรื่องแบบนี้เลยน่ะ แม่แค่อยากให้นู๋อยู่อย่างสบาย "
" แค่นี้คุณยังเสกให้ฉันไม่พอหรือไง !!! "
เสียงตวาดลั่นทำให้ทุกคนสะดุ้ง หันมามองแก้วเป็นตาเดียว รวมถึงหวาย หันมาตั้งใจฟังเช่นกัน
" คุณแก้ว นั่งลงก่อน "
หวายเอ่ยปราม เมื่อเห็นอีกฝ่ายลุกขึ้น ยืนค้ำหัวอยู่
" คุณหวายก็เหมือนกันไหนว่าจะจัดการไอ้ต่างด้าวนั้นออกไปไงไหงมันมาอยู่ที่บ้านของเรา "
" แม่ให้เขามาอยุ่เองแหล่ะ นั่งลงคุณแก้ว !"
เฟย์เอ่ยเสียงดังบ้าง แต่ก็ไม่ได้ทำให้คนตรงหน้าเธอกลัวแต่อย่างใด
" เหอะๆ พากันมาพรอดรักที่นี่หล่ะสิ อยากให้ลุกๆเห็นหรือไง คุณมีหัวใจบ้างมั้ยคุณเฟย์ "
" คุณแก้ว หยุดโวยวายได้แล้ว แล้วนั่งลงซะ หนวกหู !!! "
" พี่จะห้ามฉันทำไม พี่ไม่ชอบไอ้ต่างด้าวนั่นด้วยไม่ใช่หรอ แล้วทำไมพี่ถึงยังให้มันอยุ่ "
" เพราะเขา เป็นการ์ดฉันไง เค้าเป็นคนมาดุแลฉัน เหมือนที่เธอมีเขื่อนคอยช่วยซึ่งเมื่อก่อน
ฉันไม่เคยมี เมื่อก่อนเธอได้เป็นหน้าเป็นตาไปคนเดียวแล้วนี่ ฉันมีบ้างไม่ได้หรือไง พอใจยัง นั่ง
ลงเดี๋ยวนี้ !!"
หวายเอ่ยด้วยสีหน้าเยือกเย็นดูหน้ากลัว น้อยครั้งที่จะเห็นเธอโกรธแบบนี้ แก้วสะดุ้ง น้ำตาเม็ด
โตเริ่มไหลหยดลงบนแก้ม เฟย์มองแล้วชะงัก บางทีหวายอาจจะพูดแรงไป คนร่างเล็ก รีบเดินมาหา
ร่างลูกสาว มือเล็กเอื้อมไปเช็ดน้ำตาให้ แต่ถูกปัดออกอย่างไม่ใยดี
" คุณแก้ว...."
"อย่ามาเสแสร้งกับฉันน่ะ ฮึก คุณมันเลว คุณไม่เคยเข้าใจความรู้สึกของฉัน ฮือ คุณเสกนู่น
เสกนี่ให้ฉัน โดยไม่เคยรู้ว่าสิ่งที่ฉันต้องการอย่างแท้จริงคือออะไร ในเมื่อคุณให้ฉันไม่ได้ก็เอาพ่อ
ของฉันคืนมา ฮือ เอาพ่อฉันคืนมา !!!!"
เผียะ ! มือเร็ยวเล็กฟาดไปที่ใบหน้าสวยเสียงดัง แม้เธอจะออมแรงไว้บาง แต่ตอนนี้ใบหน้า
ขาวที่ถูกกุม เริ่มขึ้นรอยสีแดง
"ฮืออๆๆๆ แม่ขอโทษ เจ็บมั้ย"
"อย่ามาแตะต้องตัวฉันน่ะ ฮึก คุณมันน่าขยะเเขยงที่สุด ออกไปเลยน่ะ ออกไปจากบ้านนี้
ฉันไม่อยากเห็นหน้าผู้หญิงเลวอย่างคุณอีก !!!"
แก้วผลักร่างเฟย์จนล้มลงไปนอนกับพื้น หวายทนไม่ไหว กระชากแขนแก้วมา แล้วฟาดข้อมือ
เรียวลงบนหน้าสวยนั้นอีกครั้ง
เผียะ !! เผียะ!!
"เลิกบ้าได้แล้ว นี่มันแม่ของเราน่ะ เธอคิดบ้าอะไร ขึ้นห้องไปเลย ไป๊ !!!~"
" ฮือๆๆๆ ใช่สิ ฉันมันบ้า ฉันมันเสียสติไปแล้ว ก็พวกคุณไม่เคยสนใจฉันเลย ฮึก "
แก้วตวาดลั่นทั้งน้ำตา เดินกระเผลกขึ้นห้องไป เขื่อนที่อึ้งกับเหตุการณ์ได้สติ รีบเข้าไปช่วยเฟย์ที่
นอนร้องไห้อยู่กับพื้นอย่างห่วงใย
" เฟย์ เป็นไงบ้าง "
" ฮึก เขื่อน ฉันตบเขา ฉันทำร้ายเขา ฮือๆๆ"
เขื่อนคว้าร่างเล็กมากอดปลอบใจ หวายมองดูอย่างอึ้งๆ ก่อนจะทำหน้าขัดใจเดินออกไป จงเบ
รีบวิ่งตามร่างเพรียวออกไปติดๆ
***สนุกกันมั้ยเนี่ย ไรเตอร์คิดว่า ถ้าแป้ก จะปิดเรื่องนี้ไปเงียบๆน่ะค่ะ***
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
