บำเรอรัก...... Ver. TK
aeytomokaew
5)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
" นี่นายจะตามฉันมาอีกทำไม หา ฉันบอกแล้วไงว่ามาเยี่ยมเพื่อน ให้ตายสิ งี่เง่าชะมัด "
หญิงสาวหันกลับมามองหน้าป็อปปี้ก่อน ก่อนจะเบะปากใส่ เดินเชิดใส่ป็อปปี้และคนที่ตามเธอ
มา ไปยังห้องพักแก้ว
เยอะแยะ " พรุ่งนี้ค่อยมาเยี่ยมใหม่ คืนนี้ฉันเฝ้าแก้วเอง " เขื่อน หวายลุกขึ้นหยิบกระเป๋า เดินมาหาแก้วที่เตียง
โทโมะ เปิดประตูเข้ามาอย่างร้อนใจ เดินมาที่เตียงหญิงสาว มือหนารีบ
กุมมือเล็กไว้ คนบนเตียง หวายมองหน้าโทโมะอย่างหงุดหงิด เดินไปนั่งโซฟา
อ่านหนังสือแทน หันมามองเขานิ่ง ดวงหน้าสวยซีดเซียวราวแผ่นกระดาษ ตาม
ใบหน้าเนียนมีบาดแผลเล็กน้อย แต่ที่หนักคงจะเป็นที่ขา ที่ถูกใส่เฝือกทั้ง 2 ข้าง
เพราะโดนตัวรถทับขาของเธอ
" แก้ว เธอเป็นไงบ้าง ...."
" โทโมะ....."
แก้วเอ่ยเรียกชื่อเขาแผ่วเบา ริมฝีปากสวยสีซีดยิ้มบางๆ แต่ก็ต้องหุบยิ้มลง
เมื่อเห็นคนที่เดินเข้ามาเป็นคนถัดไป แก้วรีบชักมือตนเองกลับมา หันหน้าไป
ทางอื่น พร้อมกับน้ำตาเม็ดโต
" คุณแก้ว ลูกเป็นไงบ้าง ฮึก แม่เป็นห่วงแทบแย่ "
เฟย์เดินเข้ามาหาเธอทั้งน้ำตา กุมมือแก้วไว้แน่น แก้วหันขวับมาจ้อง
หน้าเธอ ก่อนจะสะบัดมือให้หลุดออก
" ฉันไม่ตายง่ายๆหรอก คุณไม่ต้องห่วงคุณเฟย์"
" พูดอะไรน่ะ คุณแก้วใครอยากให้เธอตายกัน ห้ามพูดแบบนี้อีกน่ะ "
" เหอะ คุณหวาย แก้วอยากนอนแล้ว ช่วยบอกคนอื่นๆให้ออกไปที มันรบกวน มาทำไม
" คุณแก้ว "
เฟย์เอ่ยเสียงเบา เมื่อรู้สึกว่าตนเองถูกไล่ทางอ้อม เขื่อนเห็นท่าไม่ดี
คว้ามือเล็ก พาเธอเดินออกไป แต่ถูกคนร่างเล็กสะบัดออก
" คุณเฟย์กลับบ้านเถอะครับ "
" นายเขื่อน หุบปากไปเลย ฉันจ้างนายมาทำอะไรจำไม่ได้หรือไง "
" ทราบครับ ผมขอโทษครับ "
เขื่อนโค้งขอโทษ ก่อนจะเดินไปที่ประตู มือหนากำลังจะเปิดออกไป แต่
ประตูถูกผลักเข้ามาซะก่อน เผยให้เห็นผู้หญิงหน้าตาสวยสด ที่ส่งยิ้มเข้ามา
ในมือถือช่อดอกไม้มาให้
" ฟาง "
" ดีจ้ะหวาย ดีค่ะ คุณเฟย์ ดีจ้ะน้องป็อปปี้ แล้วนี่ "
ฟางเอ่ยสวัสดีทุกคน จนมาหยุดที่หน้าโทโมะมือเรียวชี้ไปที่เขาอย่างสงสัย
" พี่ฟาง นี่พี่โทโมะพี่ชายป็อปเองค่ะ "
" อ้อ ..คนรักของแก้ว....แก้วเธอเป็นไงบ้าง "
หญิงสาวเลี่ยงไม่ตอบคำที่เธอเกือบจะเอ่ยออกมา เดินมายืนข้างเตียงข้างเพื่อนรัก
" ฉันไม่เป็นอะไร ตอนนี้อยากพักผ่อน เธอช่วยเชิญพวกเขาให้กลับไปก่อนได้มั้ย"
" ได้สิจ้ะ เออ ทุกๆคนคงได้ยินแล้ว รบกวนเชิญกลับบ้านไปก่อนน่ะค่ะ
ฟางเอ่ยอย่างอ่อนโยน ส่งยิ้มหวานให้ทุกๆคน เฟย์ทำหน้าขัดใจ เดินออกไปจากห้องพร้อม
" งั้นพี่จะมาหาเธอพรุ่งนี้น่ะ อยากได้อะไรมั้ย พี่จะซื้อมาให้ "
แก้วส่ายหน้า หวายพยักหน้ารับเชิงเข้า ใจก่อนจะเดินออกไปจากห้องอีกคน
" พี่โทโมะ... "
ป็อปปี้เอ่ยเรียกชื่อพี่ชาย เชิงบอกว่า ไปกันได้แล้ว
" น้องป็อปกลับไปก่อนเถอะ พี่จะอยู่เฝ้าพี่แก้วของเธอที่นี่ "
" งั้นก็ได้ค่ะ "
หญิงสาวพยักหน้ารับ เดินออกไปอีกคน ในห้องเหลือเพียงฟาง แก้ว
และโทโมะ ฟางยิ้มเยาะกับตนเอง หันหน้าไปจ้องโทโมะ หล่อขึ้นนี่โทโมะ
สนุกๆแน่ๆ
" ไม่ได้เจอกันนานเลยน่ะคุณโทโมะ ยินดีต้อนรับการกลับมาน่ะค่ะ "
ฟางยื่นมือเรียวไปข้างหน้า โทโมะรู้ทัน ยื่นออกไปจับเช่นกัน มือเล็กกุมมือ
หนาแน่น โทโมะจ้องมือนั้น ก่อนจะยิ้มในใจ แก้วมองมือที่จับกันอย่างเศร้าๆเบือนหน้าหนีไปทางอื่น
" เช่นกันครับ"
" ฟาง "
" ให้ตายสิ มารเยอะชะมัด ว่าไงย่ะนายกวิน"
ฟางปล่อยมือออกจากโทโมะอย่างเสียดาย หันมาจ้องหน้าคนมาใหม่อย่างเอาเรื่อง
" กลับบ้านได้แล้ว พ่อเธอโทรมาบอกฉันให้พาเธอกลับบ้าน "
" ว่าไงน่ะ ชิส์ อย่ามาพูดมั่วๆนะ "
" นี่ไง ข้อความที่ท่านส่งมาบอกฉัน "
กวินชูโทรศัพท์ให้ฟางดู หน้าจอพิมพ์คำว่า ให้กวินพาเธอส่งบ้านด่วน ดวงหน้าสวยมองอย่าง
หงุดหงิด แก้วมองคนมาใหม่อย่างงงๆไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน
" ใครหรอฟาง"
" ก็คู่หมั้นที่พ่อหาให้ไง ฉันบอกเธอไปแล้วนี่ ฉันไปก่อนน่ะ หมดอารมณ์แล้ว กรี๊ดดดด
ไปเลยนายกวิน เชอะ ไม่ต้องมาจ้องเพื่อนฉันด้วยสายตาหวานเยิ้มขนาดนั้น เค้าไม่มองนายหรอก
ย่ะ "
ฟางรีบลากว่าที่คู่หมั้นออกไปอย่างหงุดหงิด และในห้องก็เข้าสู่ความเงียบสงัด แก้วเบือน
หน้าหนีโทโมะไปอีกทาง ดวงตาสวยปิดลงทันทีโทโมะเดินมานั่งที่เก้าอี้ข้างเตียง มือหน้าเอื้อมไป
คว้ามือเล็กมากุมไว้ตามเดิม
" เจ็บมั้ย....."
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
