Rumor เหมือนเป็นข่าวลือ
เขียนโดย 
StrawberryTKCuTe
วันที่ 4 ตุลาคม พ.ศ. 2554 เวลา 20.21 น.
แก้ไขเมื่อ 27 เมษายน พ.ศ. 2557 22.21 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
3) จุดเริ่มต้นของบางสิ่ง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
จุดเริ่มต้นของบางสิ่ง
หลังจากที่โทโมะพูดจากำกวมจนแก้วฟังไม่รู้เรื่องแล้ว...เขาก็ได้แต่นั่งนิ่งไม่พูดไม่จาจนแก้วขี้เกียจจะถาม ตลอดทางจึงมีแต่ความเงียบและน่าอึดอัดในเวลาเดียวกัน คิดดูเถอะขนาดลุงคนขับรถยังหันมาถามเลย เห็นไหมล่ะ?ใครๆเขาก็รับรู้ได้ทั้งนั้น
“อ้าว?ทำไมเงียบกันจังเลยครับ เห็นขามายังคุยกันอยู่เลยนี่นา รถเงียบๆแล้วลุงหวิวๆนะเนี่ย”
“แก้วเขาปวดหัวนะครับ” ฉันพูดตอนไหนว่าปวดหัว? -__- บ้าล่ะ...ประสาทเหอะนายคนนี้ ไอ้บ้า!><
“โทโมะเขาเมื่อยปากหนะค่ะ!”
“...ปากดี” หลังจากที่ฉันหันไปตอบประชดเขาบ้าง สุดท้ายฉันเลยได้รับคำชม(ค่อนคอด)จากเขามาเต็มๆ ปากดี! โอ้โห...ด่ากันนี่หว่า=[]= จะมาชวนฉันทะเลาะทำไมก็ไม่รู้? เขาโรคจิตจริงๆนะแหละ!
“ฉันปากหวานต่างหากล่ะ!”
“จริงเหรอ?”
“จริง!”
“เอาอะไรมาพิสูจน์ ??”
แก้วนิ่งเงียบไปเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเขาพูดจา 2 แง่ 2 ง่ามแบบนั้น(อีกแล้ว) เธอไม่รู้หรอกว่าเขาต้องการอะไร? แต่สิ่งเดียวที่แก้วอยากจะรู้ตอนนี้ก็คือ...เขาจะชวนเธอทะเลาะทำไมกัน? เมื่อกี๊ก็ทีแล้ว พูดจาบ้าๆแบบนั้นไปได้ยังไง?
“ไม่รู้สิ อยากหอมเลยถาม”
ถ้าเขาอยากจะหอมมากนักละก็ ก็กลับไปหอมแฟนตัวเองสิโว้ย! ไอ้ผีดิบโรคจิต แก้วชักทนไม่ไหวละนะ น่าอึดอัดเป็นบ้าเลย เคยคิดนะว่าบางทีโทโมะอาจจะมี 2 คนในร่างเดียว(อืม เข้าใจคิด==) บางทีเขาก็ทำเหมือนสนิทกับแก้วเสียจนเล่นหัวกันได้อย่างไงอย่างงั้น? แต่บางที...เขาก็ดูเย็นชาเหลือเกิน เกินกว่าที่แก้วจะเข้าถึงจิตใจของเขา หนำซ้ำยังจะมาชวนทะเลาะ อันนี้สิที่แก้วไม่เข้าใจ =[]=
“หมายความว่ายังไงไอ้ผีดิบ!”
“ส่วนไหนของร่างกายที่ใช้รับรส?”
“....ลิ้น?”
หลังจากที่แก้วตอบคำถามแปลกประหลาดของโทโมะแล้ว เธอเองก็ยังคงไม่เข้าใจอยู่ดีนั้นแหละ! จะถามทำไมเนี่ย?บ้าไปแล้วหรือไงถ้าไม่ใช่ลิ้นรับรสจะให้ใช้ตาตุ่มหรือไง?มีสมองไว้คั่นหูจริงๆนายโทโมะ!
แล้วจะยิ้มทำไมเนี่ย???- ___ -^^
“ใช่....ลิ้น!”
“.....” ก็ยังคงไม่เข้าใจต่อไป+__+
“ถ้าอย่างนั้น.......?”
“......โทโมะ!!!!!!” ร่างบางตะโกนลั่นจนลุงคนขับรถหันมาถาม
“หนูแก้ว เป็นอะไรเหรอครับ?ร้องลั่นเชียว”
“ไม่มีอะไรค่ะลุง-__-”
ลุงขับรถพยักหน้ารับก่อนจะหันไปทำหน้าที่ของเขาต่อ ส่วนแก้วได้แต่เม้มปากแน่นเมื่อเข้าใจความหมายของโทโมะอย่างชัดเจน! ดวงตาเรียวเบิกกว้างทันทีที่เขาพูดจบอีกฝ่ายได้แต่ยิ้มเยาะอย่างสะใจ สะใจที่ได้เห็นแก้วลน สะใจที่ได้แกล้งเด็กขี้อายอย่างแก้ว!
เดี๋ยวนี้หลุดบ่อยนะ^___^
“นายโดนฉันเอาคืนแน่!” แก้วขู่อาฆาตเขาพลางกอดอกเบือนหน้าหนีอย่างงอนๆ ไอ้คนประสาทข้างๆกาย ก่อนที่แก้วจะต้องหัวเสียอีกครั้งเมื่อเขากระเถิบกายเข้ามานั่งกระชั้นชิด! เอ้า! เบียดเข้าไป เบียดเข้าไป ฮึ่มๆๆ
-__- ฉันจะเข้าไปสิงอยู่ในกระจกรถแล้ววววววววว><~
“เอาคืนยังไงเหรอ?”
“ไม่รู้! ยังไม่ได้คิด แต่ตอนนี้ช่วยออกไปไกลๆหน่อยได้ไหม? อึดอัดนะโว้ยยยยย!”
“พูดไม่เพราะ”
“เรื่องของฉันอีกแหละ=o=”
“แบบนี้ใครเขาจะจีบ? ช่วยทำตัวเป็นผู้หญิงหน่อยเหอะ ไอ้ลิง! อยากโหนคานไปตลอดชีวิตหรือยังไงกัน? ร้อยทั้งร้อยผู้ชายเขาก็ชอบผู้หญิงอ้อนๆน่ารักๆแหละน่า แก้ว....”
“ไม่อยากรู้ซะหน่อย ใครถาม?”
“ฟังให้จบ=[]= แล้วค่อยเถียงสิไอ้เด็กบ้า!” เดี๋ยวก็ลิง เดี๋ยวก็บ้า! เขาเป็นพ่อเธอหรือยังไงกัน? ถึงได้คอยสั่งสอนบงการชีวิตเธอแบบนี้ เหอะ ผู้หญิงอ้อนๆน่ารักๆ อย่านะโทโมะ อย่าเอาผู้หญิงของนายมาเทียบกับฉันเชียวล่ะ!
“......”
“ที่ฉันบอกเพราะหวังดี”
“แล้วผู้หญิงห้าวๆไม่ดีตรงไหน ?”
“น่ารักครับ...แต่ผู้ชายเขาก็”
“โอ้ย! พอเหอะ แก้วไม่อยากฟังแล้ว ใครจะจีบไม่จีบก็ช่างสิ! ไม่ได้ง้อเลย....แล้วถ้าแก้วจะขึ้นคานละก็ให้มันรู้กัน คอยดูนะ แก้วจะมีแฟนแล้วก็แต่งงานก่อนโทโมะให้ได้เลย...คอยดู!!”
อีกฝ่ายนิ่งสะอึกไปเล็กน้อยเมื่อเห็นแววตาจริงจังของแก้ว ปากหนอปาก เขาไม่น่าไปยุ่งกับเธอเลยจริงๆ โกรธแล้ว เธอโกรธเขาแน่ๆเลย สมควรล่ะ อันที่จริงเขาก็ไม่ได้อะไรมากนักหรอกแค่...อยากเห็นแก้วเป็นผู้หญิงบ้างก็เท่านั้น! เขาผิดนักเหรอ??
“อย่ามีแฟน”
แล้วโทโมะก็ประโยคสุดท้ายที่ทำให้แก้วงงเป็นรอบที่ร้อยอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะนิ่ง เงียบ และ ไม่พูดอะไรอีกเลยตลอดทางจนถึงบริษัท
ตัวเองมีได้แล้วทำไม?...แก้วจะมีไม่ได้??
“เฮ้ย...โทโมะ! มาแล้ว.....เอ่อ.......เฮ้ยยย!”เคนตะร้องทักเมื่อเห็นว่าโทโมะเดินเข้ามาในห้องซ้อมแต่ดูเหมือนว่าเขาจะดูอารมณ์เสียเป็นพิเศษ ถึงได้เดินหนีลิ่วๆไปแบบนั้น เคนตะเองก็ได้แต่มึน งง กับอาการของเพื่อนร่วมชาติอย่างโทโมะ!
“โว้ย!” มือหนากวาดเอาข้าวของบนโต๊ะลงกับพื้นอย่างไม่ใยดี เขาหงุดหงิดเองอะไรก็ไม่รู้ รำคาญตัวเองเสียจริงๆ อะไรกันที่ทำให้เขาคลั่งขนาดนี้ เมื่อเห็นว่าเพื่อนรักอาการไม่ค่อยดี ป๊อปปี้จึงเดินนำมาพร้อมกับสอบถามถึงสาเหตุที่เขาเป็นแบบนี้
“เป็นอะไรว่ะโทโมะ?”
“ไม่รู้! รำคาญตัวเอง”
“ทะเลาะกับแก้วมาเหรอ?”เขื่อนเป็นฝ่ายถามขึ้นมาบ้าง? ได้ผล! เขาเอ่ยสบสายตาเขื่อนอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนตะตวาดแว้ดขึ้นมาอีกครั้ง!
“ไม่รู้โว้ย! ไม่ได้ทะเลาะ ... ทำไมต้องทะเลาะ ถึงทะเลาะจริงๆ ฉันจะหงุดหงิดทำไม? ไม่ได้เป็นอะไรกัน!!!”
เขาตะโกนลั่นห้องก่อนจะเดินหนีไปซ้อมคนเดียว เวลาที่เขารู้สึกไม่ค่อยดี การซ้อมเต้นที่เป็นสิ่งที่รักจึงเป็นยาเดียวที่จะช่วยให้เขารู้สึกดีขึ้นมาบ้าง ไม่มากก็น้อยนั้นแหละ!
“อ้าว-o- โทโมะ พวกฉันยังไม่บอกเลยนะว่าแกกับแก้วเป็นกิ๊กกันอ่ะ เดือดร้อนแบบนี้หมายความว่าไงวะ ฮ่าๆๆๆ” เขื่อนหัวเราะเยาะอย่างอารมณ์ดี เปล่าเลย เขื่อนไม่ได้อินไปกับเหตุการณ์นี้ด้วยเลย ซ้ำร้ายเขายังหัวเราะได้อย่างสบายใจ
เบื่อว่ะพวก......ฮ่าๆๆๆๆ
“เขื่อน แกจะไปล้อมันทำไมว่ะ? รู้นี่ว่าโทโมะมันไม่ชอบ”หลังจากที่ดูเหตุการณ์มานานนม จองเบจึงไปฝ่ายแย้งขึ้นมาบ้าง แน่นนอน....ว่าเขื่อนไม่ได้สนใจอะไรเช่นเคย!
“ไอ้พวกเนี่ย....มันต้องมีอะไรบางอย่างมากระตุ้น! ไม่อย่างนั้นจนตาย...ก็ไม่มีวันรู้หรอก”
“แกกำลังจะทำให้ฉันงง-o- ”
“ต้องรอให้หมาคาบไปแดรกกกกกก! ก่อนมั้ง? ถึงจะทำอะไรซักอย่าง” เขื่อนตะโกนเสียงดัง ดังพอที่จะทำให้อีกคนที่ซ้อมอยู่คนเดียวได้ยิน และเขื่อนก็เดินหนีไปหาเฟย์เฉยเลย เป็นอันว่า...สิ่งที่เขื่อนพูด ไม่มีใครเข้าใจ จบ!
“อะไรของมึงหว้า..เขื่อน=[]=”
“เป็นอะไรไปแก้ว นั่งหน้าบูดตั้งแต่กลับมาละเนี่ย?” เพราะวันนี้มีซ้อมดึกกัน แต่ก็ไม่ทุกคนจะมีก็แต่ เค-โอติก เฟย์ ฟาง แก้ว / คิส มี ไฟว์ ก็เท่านั้น เป็นอันรู้ดีว่าเกสท์รับเชิญของคอนเสิร์ตเค-โอติก ปีนี้ก็คือเหล่า สาวๆที่กล่าวมาทั้งหมดนั้นแหละ! (รอบนี้ที่กรุงเทพ)^^
“เปล่าหรอก ปวดหัวนิดหน่อย แล้วนี้เฟย์ไปไหนซะละ?”
“ไปกินขนมกับเขื่อนนะ พักนี้ตัวติดกันตลอดแหละ ยัยเฟย์คงลืมไปแล้วว่ามีพี่สาวน่ารักๆคนนี้อยู่-o-”ชมตัวเองได้ตลอดแหะ...ยัยเป็ด!
“อืม”
“ไปกันม่ะ?”
“ไปไหน?”
“ห้องซ้อม เค-โอติก! ไปหาขนมกินกัน ได้ข่าวยัยเฟย์ตุนไว้เยอะ ไปเหอะเดี๋ยวอิเขื่อนกินหมด^O^”
“ไม่ไป!!!!!!!” แก้วตอบกลับอย่างลืมตัวทันที จนฟางงงนิดๆ คิ้วผูกโบว์กันด้วยความไม่เข้าใจ???
อ้าว=[]= เกิดอะไรขึ้น?? ที่ฟางคนสวยยังไม่รู้?????
มาอัพตอนนี้ 1 ตอน ฮี่ๆTToTT น้อยไปไหม?
ตอนนี้นี้มันดูจะ เอิ่ม....ไม่มีอะไร(อีกแล้ว) เบื่อไหมเนี่ย เรื่องนี้อะ่? T^Tไรเตอร์เริ่มเบื่อ (มั้ง)
เบื่อกับความสับสนของตัวละครเอง แฮ่ๆ สุดท้ายนี่ไม่พล่ามเยอะ(เหรอ?) ไปหาข่าวเพิ่มละ ^O^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
