ขโมยหัวใจนายตำรวจขี้เก๊ก

              ไม่นานสารวัตรก็ขับรถพาฉันมาถึงบ้านของเขา บ้านที่อยู่กับเฟย์ฟาง ไม่ใช่บ้านจองแม่เขานะ บ้านที่

โดนถล่มไปเรา้เลยต้องไปหลบที่บ้านของแม่โทโมะ บ้านหลังนั้นแหละ

"เป็นไงมั้งว่ะ ไอ้โมะ" ป๊อปปี๊เดินเข้ามาหลังจากที่นั่งรอโทโมะมานาน

"เรียบร้อยแล้วว่ะ เหลือแต่เรื่องคดี" โทโมะพูด

"แล้วแก้วเป็นไงมั้ง?" ป๊ิอปปี๊ถาม

"คงจะดีขึ้นแล้วมั่ง ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ" ผมตอบไป

"พี่โมะแล้วน้องแก้วอยู่ไหนค่ะ?" เฟย์เดินเข้ามาถามเพราะเป็นห่วง

"อยู่ในห้องพี่นะ คงร้องไห้อยู่" เขาพูด เดาเอาว่าแก้วต้องแอบไปร้องไห้คนเดียวแน่ๆ

"ฟางไปหาแก้วนะค่ะ" ฟางรีบวิ่งไปหาแก้วทันที

"พี่ฟางรอเฟย์ด้วยยย" เฟย์พูดแล้วรีบวิ่งตามพี่สาวตัวเองไป

ห้องของโทโมะ

"ฮึก..ฮืออ" ฉันยังคงร้องไห้ สะอึกสะอื้นอยู่ไม่หาย บางครั้งก็มีความรู้สึกว่าทำใจได้แล้ว แต่พอนึกถึงเรื่องที่เกิด

ขึ้นมันก็ร้องไห้อีกแล้ว การที่เราเสียคนที่เรารักมันทำให้เราทำใจลำบาก ใครไม่เคยเจอไม่มีทางรู้หรอก ว่ามันรูเ้สึก

ยังไงและเจ็บปวดแค่ไหน

"แก้วเป็นยังไงมั้ง" เฟย์ค่อยๆเดินเข้าไปนั่งบนเตียง

"ฮึก..ฉันไม่เป็นไร" ฉันรีบปาดน้ำตาออกทันที

"ไม่ต้องร้องไห้นะแก้ว" พี่ฟางลูบหลังฉันเป็นการปลอบ

"แก้วเสียใจ ฮืออ" ฉันโผล่เข้าไปกอดพี่ฟางไว้แล้วร้องไห้ออกมาอย่างห้ามไม่ได้

"ไม่ร้องนะแก้ว พี่้ว่าเราไปทานข้าวกันดีกว่า ทานข้าวมายัง?" ฟางถาม

"..."ฉันไม่ตอบแต่พยักหน้าเอา เอามือปาดน้ำตาแล้วเดินออกมา

-------------

"ไอ้โมะแกว่าใครเป็นคนฆ่าคุณน้าว่ะ" ป๊อปปี้ถาม

"พวกเดิมนั้นแหละ มันทิ้งรูปมังกรเอาไว้" ผมตอบไป พวกนั้นคือพวก Dragon เป็นพวกค้ายาข้ามชาติที่พวกเรา

เหล่าตำรวจพยายามที่จะทำลายมาหลายปี แต่ก็ไม่มีใครสามารถล้มองค์กร Dragon นี่ได้เลย ตำรวจบางคนก็

ถูกฆ่าเช่นพ่อของแก้วและพ่อของผม  ตำรวจบางคนถูกพวกมันซื้อด้วยเงินจำนวนมาก พวกของมันที่เราจับได้ก็

โดนพวกนั้นฆ่าปิดปาก หรือไม่พวกนั้นถ้าโดนจับก็จะยิงตัวตายทันที เหมือนเป็นกฏของพวกมัน ทำให้พวกเราไม่

สามารถที่จะสืบไปถึงหัวหน้าใหญ่ของมันได้

"รูปมังกรคืออะไีรกัน?" ฉันเดินออกมาได้ยินทั้งสองคนนี้พูดคุยกัน ฉันจึงแอบฟังจึงได้รู้ถึงรูปมังกรอะไรสักอย่าง

"แก้ว!" ผมหันมาตามเสียงเรียกก็ต้องตกใจ ถึงมันเป็นเรื่องที่แก้วควรรู้ว่าใครเป็นคนฆ่าพ่อกับแม่ของแก้ว แต่ผมก็

ยังไม่อยากที่จะบอกแก้วอยู่ดี

"สารวัตรบอกฉันมาสิ ว่ารูปมังกรมันคืออะไร" ฉันเดินเข้าไปหาโืทโมะ

"เ่อ่อ.."

"ขอร้องล่ะ ฮึก..บอกฉันหน่อย" ฉันทรุดลงกับพื้นแล้วจับขาของสารวัตรไว้แล้วร้องไห้ออกมา

"โอเคๆ" โทโมะจับไหล่ของแก้วแล้วดึงให้แก้วลุกขึ้น ก่อนจะเล่าทุกอย่างที่เกี่ยวกับรอยสักรูปมังกร   เกี่ยวกับ

องค์กร Dragon เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้แก้วฟังอย่างละเอียด

             ผมเล่าทุกอย่างหใ้แก้วฟัง คนที่น่าสงสารที่สุดก็คือแก้ว ผมไม่ได้ตั้งใจที่จะปิดบังเธอ เพียงแค่กลัวว่า

จิตใจของเธอจะยังรับไม่ได้ ยิ่งผมเล่าไปแก้วก็ยิ่งร้องไห้ออกมา

"คนที่ฆ่าพ่อฉัน ฮึก..ก็คือพวกมันใช่มั้ย?" ฉันถาม

"ชะ..ใช่" ผมตอบไป ในใจก็ยังไม่อยากจะตอบ

            ฉันพอจะเดาทุกอย่างได้ มันฆ่าพ่อฉันเพราะพ่อฉันเป็นตำรวจที่คุมคดีนี้อยู่ แล้วมันคงจะรู้ว่าฉันเป็นลูก

ของใครและวันนั้นที่ัมันบุกบ้านของโทโมะมันคงจะเห็นว่าฉันรู้จักโทโมะมันเลยสั่งเก็บฉัน แต่วันที่แม่ฉันตายฉันไม่

อยู่บ้านมันเลยฆ่าแม่ของฉันแทน พวกมันกลัวจะยุ่งยากถ้าไม่รีบฆ่าฉันซะ!

------------------------------------------------------------------------------------------------

อัพแล้วน๊า เม้น+โหวตหน่อยค่า

5 ตุลาคม 2555

17:07  TOEY