รักเธอนะยัยตัวแสบ(TomoKaew)
6) เด็กดื้อ + รักหว๊านหวาน><
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“โอ๊ยยยรุมกันนี่ ขี้โกงอ่ะ” ฉันพูดพร้อมกับสาดน้ำใส่เฟย์กับฟางที่รุมฉันอยู่
“ฮ่าฮ่าฮ่า”ทั้งสองคนนั้นหัวเราะกันอย่างสนุกสนานแต่ฉันเนี่ยสิ
“โทโมะช่วยฉันด้วย”ฉันเรียกโทโมะทันทีที่เห็นโทโมะเดินออกมาจากห้องพัก โทโมะมองมาที่ฉันก่อนที่จะมองผ่านไปแล้วเดินไปนั่งกับพวกป๊อปปี้ที่นั่งอยู่ริมชายหาด เฮ้ ไหงทำกันอย่างนี้ล่ะ
“ฮ่าฮ่าฮ่า แก้วโดนเมิน”เฟย์พูดพร้อมกับหัวเราะร่า
“ชิ โทโมะนะจำไว้”ฉันได้แต่พึมพำคาดโทษคนที่นั่งยิ้มอย่างมีความสุขอยุ่ริมหาด หยี เค็มแหวะ
“ฟางน้ำทะเลมันเข้าปากฉัน”ฉันหันไปโวยใส่ฟางที่สาดน้ำเข้าหน้าฉันเต็ม
“ช่วยไม่ได้อยากยืนบ่นอะไรอยู่คนเดียวเองล่ะ” หน๊อยแหนะ แล้วฉันก็หันไปสาดน้ำกับทั้งสองคนอย่างเมามัน เราเล่นน้ำกันไปซักพักโทโมะก็ตะโกนเรียกให้ขึ้นจากน้ำ
“ทั้งสามคนเลิกเล่นน้ำได้แล้วเย็นแล้ว”
“ไม่เอาฉันจะเล่นต่อ”เฟย์พูดแล้วก็หันกลับมาเล่นน้ำต่ออย่างไม่สนใจ
“ยัยดื้อเอ๊ย”เสียงของโทโมะดังมาพร้อมกับที่ร่างของฉันลอยขึ้นจากน้ำ โทโมะนั่นเองที่เดินเข้ามาอุ้มฉันก่อนที่จะเดินกลับขึ้นฝั่ง ฉันจะหันไปเรียกให้สองคนนั้นช่วยแต่เฟย์ก็โดนเขื่อนลากกลับขึ้นฝั่งอยู่ส่วนยัยฟางโดนป๊อปปี้อุ้มพาดบ่าขึ้นมาเช่นกัน
โทโมะเดินเข้ามาในบ้านมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องน้ำสวนกับจองเบที่พึ่งอาบน้ำเสร็จ
“เข้าไปอาบน้ำเร็วๆเลย ฉันจะได้อาบต่อ”โทโมะดันฉันให้เข้าไปในห้องน้ำ
“แล้วเสื้อผ้าฉันล่ะ”
“เดี๋ยวไปเอามาให้”แล้วโทโมะก็ปิดประตูไป ฉันได้แต่ยืนหน้าแดงไปเอาเสื้อให้เนี่ยนะไอ้เฉพาะเสื้อกับกางเกงก็ไม่เท่าไหร่หรอกแต่ชุดชั้นในนี่สิ >///< ฉันเลิกคิดฟุ้งซ่านก่อนที่จะรีบอาบน้ำเพราะโทโมะบอกว่าจะอาบต่อ พออาบน้ำเสร็จฉันก็จะหยิบเสื้อมาใส่แต่เอ๊ะ โทโมะบอกว่าจะเอาเสื้อมาให้ฉันหนิ นี่โทโมะยังไม่เอามาให้เลย
ก๊อกๆๆ
“แก้วฉันเอาเสื้อมาให้แล้ว” ฉันเลยรีบเปิดประตูแล้วยื่นมือออกไปรับเสื้อจากโทโมะ ส่วนที่ฉันยื่นออกไปมีแค่มือจริงๆนะ ฉันมองชุดที่อยู่ในมือแล้วอยากจะออกไปฆ่าคนที่เอามาให้จริงๆเลย
“โทโมะนายเอาชุดใครมาให้ฉันใส่นะ”ฉันตะโกนถามโทโมะที่คาดว่าน่าจะอยู่หน้าห้องน้ำ
“ก็ชุดเธอนั่นแหละ ในกระเป๋าเธอก็มีแต่ชุดอย่างนี้อ่ะ”ยัยเฟย์ ยัยฟาง !!!
“ใส่ๆไปเหอะหรือไม่ก็แก้ผ้าออกมาเลย ฉันหนาวนะ”โทโมะตะโกนเข้ามาทำให้ฉันหน้าแดงแปร๊ดขึ้นมาทันที
“ฝันไปเถอะ”ฉันต้องใส่ชุดนี้จริงๆใช่มั้ยเนี่ย พอใส่เสร็จฉันก็ยืนมองตัวเองในกระจกผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉันใส่เสื้อกล้ามสีชมพูกับกางเกงขาสั้นสีขาวกำลังยืนแยกเขี้ยวอยู่ ฉันเปิดประตูออกมาก็เห็นโทโมะยืนอยู่หน้าห้องน้ำ
“โหแฟนใครเนี่ยน่ารักจริง ฟอด” แล้วโทโมะก็หอมแก้มฉันไปหนึ่งทีก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปหน้าตาเฉย ไอ้บ้าโทโมะทำอะไรเนี่ยฉันเอามือลูบแก้มตัวเองอย่างเขินๆ
เมื่อฉันเดินขึ้นมาถึงห้องนอนเห็นยัยเฟย์กับยัยฟางที่อาบน้ำเสร็จแล้วนอนกลิ้งอยู่บนเตียง
“นี่เฟย์ฟางเอาเสื้อใครมาให้ฉันใส่เนี่ย”
“ก็เสื้อแก้วนั่นแหละฉันเห็นมันมีอยู่ในตู้ แต่แก้วไม่เคยเอามันออกมาใส่สักที ฉันก็เลยเอามาให้ได้ใส่เป็นครั้งแรกไงจ๊ะ”เฟย์ตอบพร้อมกับทำหน้าระรื่น
“ทีหลังไม่ต้องก็ได้นะฉันเกรงใจ”ฉันตอบไปอย่างหมั่นไส้
“555ไม่เป็นไรหรอกก็เราเป็นเพื่อนกันนี่ ใช่มั้ยเฟย์”ฟางพูดพร้อมกับหันไปหัวเราะกับเฟย์
“โหมีความสุขกันมากใช่มั้ยเนี่ย อย่างนี้มันต้องโดน”แล้วฉันก็เอาหมอนวิ่งไล่ตีสองคนนั้น เราสามคนหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน
แอ๊ด~~
“เล่นอะไรกันเป็นเด็กๆไปได้”ป๊อปปี้เดินเข้ามาในห้องเป็นคนแรกแล้วก็ตามด้วยโทโมะ เขื่อน เคนตะ แล้วก็จองเบ
“ใช่โตๆกันแล้วนะ”เขื่อนพูดพร้อมกับเดินไปล็อคคอยัยเฟย์แล้วลากไปนั่งที่โซฟา
“ปล่อยนะเขื่อน”เฟย์ตีแขนเขื่อน เพื่อที่จะให้ปล่อยแต่ก็ไม่สำเร็จ
“นี่ตีแฟนตัวเองเดี๋ยวโดนลงโทษนะ”เขื่อนรวบมือของเฟย์ด้วยมือข้างเดียว แต่เอ๊ะ แฟน
“ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ไม่เห็นบอกกันบ้างเลย”ฉันหันไปโวยใส่ยัยเฟย์มีอะไรปิดเงียบกันเชียว
“ไม่ใช่แค่ฉันสักหน่อย พี่ฟางก็ด้วยเหอะ” คำตอบของเฟย์ทำให้ฉันหันขวับไปมองฟางทันที
“ฟาง” ฟางรีบวิ่งไปหลบหลังป๊อปปี้ทันที
“ก็พึ่งอาทิตย์ที่แล้วเอง”ฟางตอบกลับมาแต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยป๊อปปี้
“ชิ แล้วไม่บอกกันบ้างเลยนะ”ฉันที่กำลังจะบ่นต่อแต่โทโมะกลับเดินเข้ามาโอบไหล่ฉันแล้วเอามือเคาะหัวฉันเบาๆทีหนึ่ง
“แล้วเธอจะไปยุ่งอะไรกับเค้าล่ะแก้ว ไปได้แล้ว”โทโมะลากฉันออกมานอกห้อง พวกเราทั้งหมดเดินไปที่ร้านอาหารทะเลที่อยู่ใกล้กับที่พัก เขื่อนกับเคนตะแย่งกันสั่งอาหารผลที่ได้คืออาหารเต็มโต๊ะไปหมดเลย
“อ่ะแก้ว” โทโมะที่นั่งอยู่ข้างๆฉันยื่นกุ้งที่แกะเปลือกเสร็จแล้วมาตรงหน้า ฉันอ้าปากกัดกุ้งในมือของโทโมะ
“อร่อยมั้ย”
“อร่อยมากกกกกก”
“เพราะฉันเป็นคนป้อนนะสิ”โทโมะพูดยิ้มๆ
“อ่ะนี่โทโมะปูผัดผงกระหรี่ กินเยอะๆนะ”ฉันตักอาหารให้โทโมะ พร้อมกับยิ้มหวานให้
“คร๊าบบบบ แก้วก็ก็กินเยอะๆนะ”แล้วโทโมะก็ตักปลาให้ฉัน
“ค่ะ”ฉันกินปลาที่โทโมะตักให้แล้วเราสองคนก็ยิ้มให้กันอย่างมีความสุข
“เฮ้ย โทโมะหวานกันให้มันน้อยๆหน่อย มดกัดฉันไปทั้งตัวแล้วเนี่ย”เคนตะแซวขึ้นมาทำให้พวกเราหัวเราะกันอย่างมีความสุข
มาแว้ว รีดเดอร์โกรธไรเตอร์หรือเปล่าเนี่ยที่หายไปนาน (คราวนี้นานจริงอะไรจริง ) ขอโทษจริงๆนะ
Ps. รักไรเตอร์ เม้น+ โหวต นะค่ะ>3<
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ