Hey BOY!!! ฉันรักนาย

 

 

 

 

           ณ.บ้านหลังสวย ที่โดนปัดทำความสะอาด แล้วตกแต่งให็ดูน่าอยู่ยิ่งขึ้น 

 

 

" เฮ้อ!! เสร็จซักที เอาละ ทีนี้ก็มีอะไรเพิ่มเติมอีกนิดหน่อย เหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย หิวชะมัดเลย " ป๊อปปี้ที่จัดบ้านเสร็จก็เริ่มรู้สึกหิว

 

" ออกไปหาอะไรกินซักหน่อยดีกว่า " พูดเสร็จ เค้าก็จัดแจงจัดอะไรๆให้เข้าที่ ก่อนจะเดินไปเปลี่ยนชุด เพื่อที่จะออกไปซื้อของมาฉลองบ้านใหม่ของเค้า

 

 

    ก่อนที่ชายหนุ่มจะขับรถออกไป เค้าไม่ลืมที่จะล็อคบ้าน ก่อนจะขับรถออกไป

---

 

" เอ๊ะ มีคนย้ายมาเมื่อไหร่กันนะ " ฟางที่เดินผ่านมา มองอดีตบ้านของเธอ ที่ดูสะอาดสะอ้าน และมีการตกแต่ง เพิ่มเติมนิดหน่อย จะบอกว่า ยายเจ๊จอมเคี้ยวคนนั้น ตกแต่งบ้านเธอเพิ่ม หรือทำความสะอาด ก็คงจะเชื่อไม่ได้ กว่าสิบปีแล้วที่เธอออกจากบ้านนี้ไป แล้วไม่เคยมีใครดูแลมันอีกเลย

 

 

" เห้อ ทำไมฉันถึงหาเงินค่าเช่าบ้านไม่ได้นะ " เธอยืนเกาะรั้วหน้าบ้าน ก่อนจะบ่นกับตัวเองเบาๆ เพราะตั้งแต่ที่พ่อเธอเสียไป เธอก็เป็นเสาหลักของบ้าน เธอพยายามทำงานทุกอย่าง เพื่อที่จะได้กลับมาอยู่ที่บ้านนี้อีกครั้ง เธอคิดถึงพ่อเธอ แต่ดูเหมือนยิ่งเธอพยายาม มันยิ่งไกลเธอออกไปทุกที

 

 

เหลือไปเห็น หน้าต่างบานหนึ่งเปิด บังเอิญมองไปเจอรูปขนาดกลางๆในกรอบวางอยู่ใกล้ๆหน้าต่าง มันเป็นรูปที่เธอจำได้ดี รูปของเธอ พ่อ แม่ แล้วก็น้องสาวตัวแสบของเธอตอนเด็ก มองไปก็ยิ้มไป ไม่รู้อะไรในตอนนั้น สั่งให้เธอปีนเข้าบ้านนั้นไปอย่างห้ามไม่ได้ เพราะตั้งแต่ย้ายออกมา ไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน เธอก็ไม่ได้กลับเข้ามาอีกเลย ถึงมาได้ก็เข้าไปในบ้านไม่ได้

 

 

เธอ หยิบรูปขึ้นมามองอย่างถือวิสาสะ รูปที่เธอคิดถึงเหลือเกิน มันเป็นความทรงจำที่แสนจะมีความสุขของเธอ ถ้าพ่อเธอไม่ทำงานหนัก จนป่วยหนัก เธอคงจะได้ยิ้มแบบในรูปอีกครั้ง

 

 

" แกร๊ก !!!! " ตายแน่ๆ เธอมัวแต่ยืนดูรูป จนได้ยินเสียงเปิดประตูรั้วหน้าบ้าน คนเช่าบ้านหลังนี้ต้องกลับมาแล้วแน่ๆเลย ต้องหาที่ซ่อนก่อน ด้วยความที่บ้านนี้เป็นบ้านของเธอ ทำไมเธอจะไม่รู้ ว่ามันมีที่ซ่อนที่ไหนบ้าง วิ่งไปบริเวณหลังบ้าน ซ่อนพลางตัวในห้องลับที่เธอกับน้องสาวชอบเล่นกันตอนเด็กๆ มันเป็นห้องเก็บอุปกรณ์การบำรุงสวนต้นไม่ของคุณพ่อเธอนั่นเอง

 

 

" ถึงซักที เอาละ วันนี้เรามาฉลองบ้านใหม่กัน ถึงจะไม่มีใครว่าง แต่ก็อยากจะทำ " เสียงผู้ชายคนนึงพูด ในห้องครัว ที่มีบริเวณติดกับห้องที่เธอซ่อนตัวอยู่ ทำให้เธอรู้ว่าคนที่มาเช่านั้นเป็นผู้ชาย แล้วกำลังจะทำอาหาร

 

 

" พี่โทโมะนะไม่รู้จะบ้างานไปไหน แก้วก็ยังไม่กลับ ยายหวายก็ติดแฟน กินคนเดียวก็ได้ " เสียงผู้ชายคนนั้นบ่น

 

 

# Ohh Baby baby ถ้าเธอคิด ว่าเธอไม่รัก และไม่เหลือเหยื่อใย # เสียงโทรศัพท์เค้าดังขึ้น

 

 

" ครับ " เสียงเค้ากดรับโทรศัพท์ ทำให้เธอค่อยๆแง้มประตูดู เป็นจังหวะที่เค้าหันหลัง เธอจึงค่อยๆออกมาจากห้อง แล้วคลานไปยังประตูหลัง เพื่อวิ่งออกบ้านหลังนี้ไป

 

 

" พี่ก็อย่าลืมหาอะไรกินละ ทำงานมากไปนะ อ่อ อาทิตย์หน้าแก้วจะกลับมา ผมว่าแก้วอยากให้พี่ไปรับเธอ" เค้าพูดก่อนรีบกดวางเพื่อหันหลับมาดูอาหารที่ทำไว้ แต่กลับเห็นใครซักคนกำลังค่อยๆคลานผ่านครัวเค้าไป

 

 

" นี่เธอ เป็นใคร เข้ามาทำไม เป็นขโมยใช่ไม " เค้าที่ค่อยๆย่องตามเธอที่คลานไป แล้วก็กระชากตัวเธอขึ้นมาทันที

 

 

" เห้ยยย นาย...." เธออุทานอย่างตกใจ เมื่อเห็นหน้าเค้า

 

 

" ยาย วิจฉาชีพ เธอมาขโมยอะไรในบ้านฉัน " เค้าที่เห็นก็ตกใจไม่ต่างไปจากเธอพูดขึ้น

 

 

" ปะ ป่าว นาย มาอยู่ที่นี่ได้ไง " เธอถามเค้าติดๆขัดๆ

 

 

" ฉันต้องถามเธอ ไม่ใช่เธอมาถามฉัน " เค้ามองหน้าเธออย่างเอาเรื่อง

 

 

" ก็บอกว่า ไม่ได้มาทำอะไรไงเล่า "

 

 

" แล้วมาอยู่ในบ้านฉันได้ไง จะบอกไม่บอก " เค้าบีบข้อมือเธอแน่น ก่อนจะจ้องอย่างจริงจัง

 

 

" บ้านนาย เออ ฉันจะไปทำงาน พอดีเดินไปเดินมา หลงทางเลยมาอยุ่นี่แหละ " เธอแก้ตัวไปน้ำขุ่นๆ

 

 

" หลงทาง มาโผล่ในบ้านฉันนินะ เหรอ สงสัยคราวนี้คงต้องแจ้งความแล้วละ " เค้าขู่เธออีกครั้ง

 

 

" ฮึ๋ยยย นายจะแจ้งทำไม ฉันบอกฉันหลงทางก็หลงทางซิ ถ้านายไม่เชื่อ ก็ค้นตัวฉันดู แล้วดูของนายซิ มีอะไรหายบ้าง" เธอบอกอย่างเหลืออดไม่ใช่อะไรหรอก ถ้าเธอต้องขึ้นโรงพัก จะเอาเงินที่ไหนไปประกันตัวเอง แถมถ้าเธอหยุดงานเธอต้องโดนไลล่ออก แม่กับน้องจะเอาเงินที่ไหนมาใช้ละ

 

 

" ค้นเหรอ เธอยังไม่ทันขโมยแล้วฉันลับมาก่อนมากกว่าละมั้ง "

 

 

" นี่ถ้านายจะคิดแบบนั้นก็ตามใจ แต่ฉันไม่ใช่ขโมย ฉันเป็นเจ้าของเก่าที่นี่ " เธอบอกเค้าไปอย่างเหลืออด

 

 

" หึหึ เธอนี่ ยังขี้โกหก ไม่เลิกเลยนะ เจ้าของบ้านที่นี่ ฉันเจอเข้าแล้ว เธออย่ามาอำฉันเลย "

 

 

" โธ่ เว้ย ยายเจ๊นั่นไม่ใช่เจ้าของบ้าน ฉันต่างหาก "

 

 

" ฉันจะเชื่อเธอได้ยังไง เธอมันโตรชัดๆ "

 

 

" โอเคๆ นายจะให้ฉันพิสูจน์ยังไง ว่ามาเลย แต่รีบบอกนะ ฉันต้องรีบไปทำงาน "

 

 

" หึ แล้วเธอก็จะหนีไป ฉันไม่โง่ขนาดนั้นหรอก "

 

 

" แล้วนายจะให้ฉันทำยังไง ห๊ะ "

 

 

" เซนต์สัญญา เป็นลูกจ้างฉัน ทำงานชดเชยค่าเสียหายที่ฉันจะเรียก "

 

 

" หือ ค่าเสียหาย อะไรของนายเนี่ย ฉันไม่ได้ขโมยอะไร แล้วไหน ของที่เสียหาย "

 

 

" ก็ ฉันเสียขวัญตั้งแต่เจอเธอตอนรถชนต์แล้วละ อ่า เซนต์ซะ ก่อนฉันจะเปลี่ยนใจจับเธอส่งตำรวจ"

เธอก้มมองกระดาษที่เค้าหยิบออกมาจากลิ้นชัก เป็นเอกสารการชดใช้หนี้ 

 

 

" ห๊ะ 30000 จะบ้าเหรอ ฉันจะเอาที่ไหนมาให้นาย "

 

 

" งั้นก็ไปโรงพัก "

 

 

" ไม่ได้นะ แล้วนายจะจ้างฉันเดือนละเท่าไหร่ "

 

 

" ก็ เดือนละ 5000ละกัน "

 

 

" จะบ้าเหรอ เมื่อไหร่จะหมด ฉันไม่ใช่พวกต่างด้าวนะ "

 

 

" งั้นก็มาทำงานแบบค้างคืน จะให้เดือนละ10000 "

 

 

" ไม่ได้ ฉันมีงานอื่นที่ต้องทำอีก สงสารฉันเถอะนะ ไหนจะน้องฉัน แม่ฉันอีกนะๆๆๆๆ " เธออ้อนเค้าดู

 

 

" งั้นเอาตารางงานที่เธอทำมาให้ฉัน แล้วฉันจะลองพิจารณาดูว่าจะให้เดือนละเท่าไหร่ " เธอจึงเดินไปหยิบกระดาษมาเขียนตารางงานของเธอให้เค้า

 

 

" อ๊ะ " เธอยื่นตารางงานให้เค้าก่อนจะนั่งลงข้างๆเค้า 

 

 

" นั่งเสมอเจ้านายเลยนะ " เค้าว่าเธอ เธอกลับทำหน้ามุ่ยคืนเค้าแต่ก็ไม่ได้ย้ายไปนั่งข้างล่างแต่อย่างใด

 

 

" จ. พ. ศ. 05.00น. ส่งหนังสือพิมพ์ อ. พฤ. ส. 05.00น. ส่งนมให้กับหมู่บ้านXXX

 

จ-ศ สอนพิเศษ เด็กที่เนิรสเซอร์รี่ 09.00น.-16.00น.

 

เสาร์-ทิตย์ Partimeที่โรงงาน รองเท้า 09.00น.-18.00น.

 

จ.-อา. เวลา19.00 - 00.00น. ล้างจานที่ร้านอาหารXXX หยุดวันพุธ "

 

 

" นี่ตารางทำงานเธอเหรอเนี่ย โอ้ยยยย มันจะว่างให้ฉันตอนไหน รวยละมั้ง เอาเวลาที่ไหนนอนเนี่ย ไ เค้าบ่นให้เธอฟัง

 

" ก็บอกแล้วไง สงสารฉันเหอะ ฉันไม่ได้ขโมยจริงๆ ปล่อยฉันไปเถอะนะ "

 

 

" หึๆ ลูกไม้เด็กๆ เะอทำจริงตามที่ให้มาหรือเปล่าก็ไม่รู้ "

 

 

" จะตามไปดูฉันทำงานปะละ " ฉันพูดกับเค้าอย่างหมดความอดทน

 

 

" แน่นอน ฉันจะตามไปดูเธอทำงาน "

 

 

" ฮึ๋ยยยย ย่ะ " เะอพูดก่อนจะสะบัดหน้าหนีอย่างโมโห

 

 

" แล้ว สรุปว่างให้ฉันวันไหน" เค้าถามอย่างกวนเธอ

 

 

" ตาไม่มีดุหรือไงละ ว่างอาทิตย์เช้า กับพุธกลางคืน " เธอตอบเสียงกระแทก ก่อนจะเดินหนีเค้าไป

 

 

 

 

 

 

หายไปนานเลย โทดทีนะ พอดีคอมเก๊าเสีย

 

ต้องนั่งแต่งใหม่หมดเลย รอหน่อยนะ....