สาวหน้าใสกับนายข้างบ้าน

เช้าวันรุ่งขึ้น

แอมป์ตื่นขึ้นมาเพื่อทำหน้าที่ของเขาคือไปซื้อของกินให้พี่น้องหรือเรียกสั้นๆว่าไปจ่ายตลาด ขณะเขาไปเลือกผักที่ร้านประจำที่เคยซื้อ มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาข้างหลังเขาแล้วค่อยๆเขยิบมาข้างๆเขา เธอคนนั้นก็คือนท สาวข้างบ้านที่แอมป์แอบชอบมาตั้งแต่มัธยม หลังจากเรียนจบม.6 ทั้งคู่ก็ไม่เคยเจอกันอีกเลย จนวันนี้มาเจอกันอีกที นท เปลี่ยนไปเยอะจนทำให้แอมป์อึ้ง เพราะเมื่อก่อนนทแต่งตัวเฉิ่มที่สุดในโรงเรียน แต่เดี๋ยวนี้เธอเป็นสาวอาร์ตแต่งตัวล้ำนำเทรนด์ นททักแอมป์

นท : นี่เธอใช่แอมป์ป่ะ

แอมป์ : ใช่ 

นท : จำเราได้ไหม นทไง

แอมป์ : อ๋อ นท ที่เมื่อก่อนแต่งตัวเฉิ่มๆน่ะเหรอ

นท : บ้า นี่เธอยังจำได้อีกเหรอ

แอมป์ : เรายังจำได้แม่นเลยล่ะ 

นท : นี่ลืมๆมันไปบ้างก็ได้ เอ้อ...นี่บ้านนายอยู่แถวนี้เหรอ

แอมป์ : อืม

นท : เหมือนเราเลย

แอมป์ : ถ้ามีโอกาสเราสองคนคงได้เจอกันอีกน่ะ

นท : อืม...

หลังจากพูดคุยกันเสร็จทั้งสองก็แยกกันกลับบ้าน  แอมป์กำลังทำอาหาร อยู่ก็นึกถึงหน้าของนท แอมป์ยิ้มแล้วเผลอใส่น้ำตาลไปสองขวดใหญ่ หลังจากทำอาหารเสร็จแอมป์ก็เอากับข้าวไปวางบนโต๊ะ และจัดโต๊ะ หลังจากนั้นก็ขึ้นไปตามจูเนียร์ลงมาทานข้าว                

จูเนียร์ : วันนี้มีอะไรกินบ้างพี่แอมป์

แอมป์ : ก็มีเท่าที่เห็นแหละ

จูเนียร์ : อืม...แล้วพี่ตูมตามกับพี่เนสล่ะ

แอมป์ : พี่เนสออกไปทำงานแล้ว ส่วนตูมตามเนี้ยะ...ออกไปข้างนอกตั้งแต่เช้าแล้ว

จูเนียร์เริ่มกินโดยตักแกงมาใส่จานแล้วรับประทาน จากนั้นจูเนียร์ก็ต้องคายข้าวคำนั้นทิ้งเพราะมันหวานมาก

จูเนียร์ : นี่...พี่แอมป์ มันแกงอะไรเนี้ยะ ถึงหวานได้ขนาดนี้

แอมป์ : จะบ้าเหรอฮะจูเนียร์ พี่ว่าพี่ก็ใส่น้ำตาลแค่ครึ่งช้อน

พอพูดจบแอมป์ก็ใช้ช้อนตักแกงนั้นมาชิม แอมป์รู้ได้ถึงรสหวานจัดที่อยู่ในแกงนั้น เขาสงสัยว่าน่าจะเป็นตอนที่เขานึกถึงนท  แน่นอนแต่เขา       ไม่บอกจูเนียร์

แอมป์ : งั้นเอางี้ เอาเงินไปกินข้าวนอกบ้านนะ

จูเนียร์ : อืม...