ลูกพี่ ลูกน้อง (TK)

ไร่ศิริมงคลสกุล

ณ สวนองุ่น

โทโมะ:เฮ้อ ถึงซะที ไม่ได้มาที่นี่ตั้งนาน

แก้ว:เราเริ่มเก็บองุ่นกันเลยมั๊ยคะ เดี๋ยวตัวป่วนมาขัดขวางเกาะแข้งเกาะขาพี่โมะ มันจะไม่สะดวก

แม่มล:ใครหรอลูกตัวป่วนที่ลูกบอกน่ะ

หวาย:พี่โมะ.... กลับมาแล้วหรอคะคิดถึงจังเลยอ่ะไม่ได้เจอตั้งนาน เราไปเดินเล่นกันก่อนมั๊ยคะ เดินไปคุยไป แล้วค่อยมาเก็บองุ่นก็ได้นี่นะคะ นะคะ พี่โมะ ไปเดินเล่นกันนะ หวายอยากคุยกับพี่อ่ะค่ะ นะ นะ นะ

โทโมะ:พี่ไปไม่ได้หรอกนะ พี่ต้องทำงาน

หวาย:ทำไมพี่ต้องรีบทำงานให้เสร็จด้วยอ่ะคะ องุ่นอ่ะไม่เก็บวันนี้ก็เก็บพรุ่งนี้ก็ได้นี่ มันไม่ได้จะเน่าวันนี้ พรุ่งนี้นี่คะ จะรีบเก็บเพื่ออะไร

แก้วที่ทนฟังหวายพูดอยู่นานเริ่มโมโห จนทนไม่ไหวแล้ว!!!

แก้ว:นี่หวาย แล้วทำไมพี่โมะเค้าต้องไปเดินเล่นกับเธอด้วยฮ่ะ!!! ถ้าเค้าไม่ไปเธอจะตายรึไงกันน่ะ เธอก็ไม่ได้จะเน่าวันนี้ พรุ่งนี้ซะหน่อย และอีกอย่างไอ้ ไร่องุ่นเนี่ยะมันก็เป็นงานที่พี่เค้ารัก พี่เค้าทำแล้วมีความสุข แล้วเธอจะมาขัดขวางความสุขของพี่เค้างั้นหรอ ไม่ช่วยไม่ว่าแต่อย่ามาขัดขวางได้มั๊ย แถวบ้านพี่เรียก มือไม่พายเอาเท้าราน้ำนะเเบบนี่อ่ะ

แม่มล:พอๆๆๆ หวาย อย่ามารบกวนพี่เค้าเลยดีกว่านะ

หวาย:แต่ว่า หวายคิดถึงพี่เค้านี่คะ

แม่มล:จ้าๆ แต่ว่ารอพี่เค้าทำงานให้เร็จก่อนนะ ค่อยมานั่งคุยกับพี่เค้า ไปไกลๆก่อนนะจ้ะ ไม่ช่วยก็อย่าขัดขวางดีกว่า

หวาย:เชอะ!!! ก็ได้ค่ะ หวายขอตัวนะคะ 

ขณะที่กำลังเดินกลับบ้าน

หวาย:เชอะยัยแก้ว กล้าด่าชั้นต่อหน้าพี่โมะแบบนั้นได้ไง ชั้นจะหาทางแก้แค้นแก

หวายบ่นพึมพำ คิดแผนแก้แค้นแก้วแต่คิดไ่ม่ออกซะที

หวาย:โอ๊ย!!!!!!! คิดไม่ออกเว๊ย ไม่คิดแล้ว ไว้คิดต่อวันหลังละกัน (ความจริงไรเตอร์นี่แหละที่คิดไม่ออกอ่ะ)

พอๆๆๆๆๆหมดเวลาแล้ว 

เม้นกันหน่อยนะ บายๆๆๆๆๆๆๆรีดเดอร์ ไรเตอร์ รัก รีดเดอร์น้า.......