BAD COUPLE แผนร้ายป่วนใจยัยเเม่มดให้หลงรัก

" เวรกรรมอะไรของฉันเนี่ย=o= !! "

ไม่มีประโยคไหนน่าพูดเท่าประโยคนี้เเล้ว-_-ตอนนี้ฉันมาอยู่หน้าบ้านของนายโทะโมะอีกครั้งหลังจากเกิดการเปลี่ยนเเปลงครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิตเมื่อ3วันที่เเล้ว  วันที่ฉันโดนจับหมั้นนั่นเเหละTOTตอนที่คุณนายหยางบอกให้ฉันกับอีตาบ้าโทะโมะเเต่งงานกันกัน(ปล. เปลี่ยนจากหมั้นไปเเต่งงานเเทนเเล้วน่ะอิอิ)            ฉันยังเเอบคิดว่าท่านคงอาจกำลังล้อเล่นเป็นเซอร์ไพรส์เก๋ๆให้ลูกชายในวันเกิด  เเต่เเล้วฉันก็ได้รู้ว่าตัวเองนั้นคิดผิด

เมื่อเเม่ของฉันถูกตามให้มาที่งานเเละจากนั้นผู้ใหญ๋ก็สู่ขอฉันตามประเพณีเเล้วเเม่ก็ดันบ้าจี้ตอบตกลงยกลูกสาวให้ชาวบ้านง่ายๆ-_- !!

เฮ้อ! เเก้วใจจะบ้าตายT_T

"คุณหนูมาเเล้ว  รอสักครู่นะคะ เดี๋ยวดิฉันจะไปเรียนคุณโทะโมะให้"

ไม่อยากเชื่อว่าในฉากที่เคยเห็ฯเเต่ในซีรีย์จะเกิดขึ้นจริงๆในชีวิตฉันได้เข้ามายังบ้านสไตล์modern french manor

(บ้านระดับคหบดีหรือขุนนางของฝรั่งเศษในอดีต)ที่ภายในตกเเต่งเป็นเเบบmodern contemporary ดูทันสมัย     เรียบง่าย เเต่ซ่อนความหรูหราเอาไว้ ได้รับการบริการจากบรรดาคนรับใช้นับสิบตั้งเเต่ถอดรองเท้าให้(เวอร์มาก) พามารอที่ห้องโถงกว้างขวาง เสิร์ฟอาหารว่างรสชาติเเละหน้าตาเป็นเลิศสรรหาเม็กกาซีนจากทั่วมุมโลกมาให้อ่าน ถึงจะรู้สึกสบายราวกับเจ้าหญิงเเต่ฉันก็ไม่ได้อยากมาอยู่ที่นี่อยู่ดีถ้าเเม่ไม่บังคับให้มาเยี่ยมโทะโมะ เจ้าบ่าวที่ฉันไม่อยากจะเเต่งงานด้วยซึ่งกำลังป่วยอยู่-_-

"ฉันมาเเล้ว...เเม่มดเเก้วใจที่รัก^^"

o_O!!

เเชะ!

ฉันเเทบงายหลังเมื่อโดน'เจ้าบ่าว' ที่ฉันไม่เต็มใจด้วยสักเท่าไหร่เเอบถ้ายรูป มันต้องน่าเกียดมากเลยเเน่ๆ-_-^ไม่ต้องเเปลกใจกับศัพท์เเสงที่หมอนี้ใช้เรียกฉัน เเม่สนิจกับครอบครัวนี้เร็วกว่าฉันอีกสนิจจนยอมให้โทะโมะเรียก'เเก้วใจ'ชื่อเล่นที่มีเเต่พ่อเเม่เคยเรียก

"ฉันจะเอาไปลงโฮมเพจ ให้ทุกคนได้เห็นว่าเราหวานกันเเค่ไหน^o^"

คนตัวสูงยิ้มกว้าง ทรุดตัวนั่งลงข้างๆบนโซฟาตัวเดียวกันไหนเเม่บอกว่าเขาไม่สบายเเต่ดูเเล้วไม่เห็นเขาผิดปกติตรงไหน อืม...กับอาการติ้งต๊องทางสมองที่เขาเป็นตั้งเเต่กินแอปเปิ้ลอาบยาพิษผลนั้นไป-o-!

"นายหายไมาสบายรึยัง"

"หายทันทีที่เห็นหน้าเธอ ฉันคิดถึงเเก้วใจมากๆเลยรู้รึเปล่า"

คนพูดทำเสียงออดอ้อน ศรีษะได้รูปเอนมาซบตรงไหล่ของฉันกลิ่นหอมของเเอปเปิ้ลโชยมาจากผมสีน้ๆตาลอ่อน โทะโมะเลื่อนมือมากุมมือข้างหนึ้่งของฉันเอาไว้

"ยะ...อย่าทำเเบบนี้สิ!"

ฉันใช้มืออีกข้างเเกะมือเขาออกเป็นพัลวัน หมอนี่มืิไวเเถมอยู่นิ่งๆไม่เป็นอีกต่างหาก=o=

"ทำไมล่ะ เราเป็นสามีภรรยากันเเล้วนะเเก้ว "

โทะโมะผละออกหันมาจ้องฉันตาเเป๋ว ทำเเก้มป๋องๆคล้ายเด็กสามขวบที่อยู่ในภาวะงอนกำเริบ เเย่จริง! ทำไมต้องรู้สึกผิดเพราะสายตาเเละท่าทางของหมอนี่ด้วย

" เป็นสามีภรรยาก็ไม่ควร เรายังเด็กอยู่เลยน่ะ =()= "

เหมือนฉันเป็นเเม่ที่ต้องมาสอนลูกให้รู้จักการวางตัวเวลาอยู่กับคนอื่นเลยเฮะ

"ก็ได้ๆ เทอนี่เรื่องมากจิงๆ เลย-()- "

"เเล้วตกลงนายเป็นอะไร ไม่สบายตรงไหน-o-?"

ถ้ารู้เเล้วจะได้เอาไปรายงานเเม่ถูก จะได้เชื่อว่าฉันมาเยี่ยมคนโปรดคนใหม่ของเเม่เเล้วจริงๆ

"คิดมากเลยเครียดน่ะ"

โทะโมะบิดขี้เกรียจไปมาก่อนจะเอนตัวพาดลงกับพนักโซฟาหลับตาพริ้ม ฉันเเอบมองเเพขนตางอนยาวราวกับผู้หญิงของเขา ความจริงตอนก้มลงจูบเขาน่าจะเป็นครั้งเเรกที่ได้เห็น เเต่ความกดดันรอบตัวทำให้ไม่ทันได้มองจมูกโด่งเป็นสันไลาลงมาถึงริมฝีปากสีเเดงอย่างคนสุขภาพดีซึ่งครั้งหนึ่งฉันเคยสัมผัสเเล้วว่ามันนุ่มเเค่ไหน(ม๊าคิดอไรอยู่เนี่ย)>o<! ใบหน้าเนียนใสบวกผิวทั้งตัวที่ขาว ทุกอย่างรวมกันช่างสมบูรณ์เเบบจริงๆ

"คิดทะลึ่งกับฉันอยู่ล่ะสิเเม่มด!"

" o_O!! "

ตาหลับเเต่ปากกลับพูดนี่เขาใช้ปากมองเเทนรึไง เเต่จะว่าไปฉันก็คิดอะไรที่มันไม่สมควรจิงๆ>_<

"ว่าไง"

"ปละ...เปล่านะ ฉันนึกว่านายหลับ ลังเลอยู่ว่าจะถามดีมั๊ยว่าอะไรทำให้นายเครียด=o= "

"ขอนอนตักเธอได้มั๊ย เเล้วจะเล่าให้ฟัง "

ไม่มีเวลาให้ฉันตอบตกลงหรือปฏิเสธ วินาทีต่อมาหลังพูดจบเขาก็หมุนตัวย้ายหัวลงมาพาดบนตักฉันเเล้วเรียบร้อย ขอบคุณมากน่ะโทะโมะ-_-:

" แอนตี้...แอนตี้แฟนทำให้ฉันเครียดจนไม่สบาย"(สงสารป๊าอ่ะ)

เขาพูดเบาๆในขณะที่หลับตาลงอีกครั้ง ฉันไม่สามารถคาดเดาอะไรได้อีก เพราะปกติเวลาจะจับผิดใครเราต้องมองเขาที่ดวงตาไว้ก่อน

" พวกเค้าทำอะไรเหรอo_O!? "

ก็ไม่รู้ทำไมต้องตกใจเมื่อได้ยิน 'เเอนตี้เเฟน' ด้วยนะ-_-

" เเก้วไม่รู้จิงๆเหรอว่าพวกนั้นไปปล่อยข่าวว่าที่เราเเต่งงานกันเพราะฉันทำเทอท้อง"โทะโมะเอ่ยเสียงเรียบ

"หะ...หา!ท้องงั้นเหรอo()o? "