Would You Stay With Me
To_oNg0909
15) ใคร
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 15 ‘ใคร?’
“ขอโทษนะค่ะ วันนี้ป็อปปี้ไม่เข้าบริษัทเหรอค่ะ”
หญิงสาวที่กำลังก้มหน้าก้มตาทำงาน เงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวใบหน้าสวย ท่าทางบอบบาง
“วันนี้ท่านประธานไม่เข้าค่ะ จะแจ้งเรื่องไว้มั้ยค่ะ”
“เอ่อ ฉันเป็นแฟนเขานะค่ะ” หญิงสาวอีกคนทำหน้าตกใจกับสถานะของเธอ
“ขอโทษคุณคงเป็นคุณจินนี่ ดิฉันเพิ่งมาทำงานค่ะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ว่าแต่วันนี้ป็อปไปไหนค่ะ” เอ่ยถามอย่างอ่อนหวาน
“คุณป็อปไปดูงานที่โรงพยาบาลค่ะ”
“เอ๋” จินนี่ทำหน้า งงๆ ว่าป็อปปี้มีกิจการโรงพยาบาลตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
“เดี๋ยวดิฉันเขียนแผนที่ให้แล้วกันค่ะ”
อีกฝ่ายรีบเสนอทันที หากเธอทำให้แฟนเจ้านายพอใจได้ หน้าที่การงานเธออาจจะก้าวไปได้ไกลกว่านี้ก็ได้
จินนี่รับแผนที่มาถือไว้ กล่าวขอบคุณก่อนจะเดินเข้าลิฟต์ไป
“จินนี่ นี่น่ามาทำไมกันนะ...หรือว่า”
เฟย์ที่เห็นหลังจินนี่แว๊บๆ รับวิ่งไปที่โต๊ะของพนักงานใหม่ทันที สอบถามจนได้ความว่าอีกฝ่ายได้แผนที่โรงพยาบาลใหม่ที่เพื่อนเธอไปปักหลังทำงานไปแล้ว
โธ่เอ๊ย หวังว่าคงไม่มีเรื่องยุ่งๆเกิดขึ้นอีกนะ ฉันไม่รู้จะช่วยนายยังไงแล้วนะป็อปปี้ เฟย์ได้แต่ทำหน้าเหนื่อยใจ
‘ก๊อกๆ’
ป็อปปี้เงยหนามองเสียงเคาะที่หน้าประตูก่อนจะเอ่ยปากอนุญาติให้เข้ามาได้
“ป็อป...หน้าไปโดนอะไรมาค่ะ”
จินนี่จับหน้าแฟนหนุ่มอย่างตกใจกับรอยช้ำบนหน้าของชายหนุ่ม
ป็อปปี้ปลดมือเล็กออก ยิ้มให้อีกฝ่ายแบบขืนๆ
“เปล่าหรอกครับ เรื่องเข้าใจผิดนิดหน่อย จินนี่มีอะไรกับป็อปรึเปล่า”
“จินนี่ติดต่อป็อปไม่ได้เลย เป็นหว่งนะค่ะ”
“ป็อปมีอะไรรึเปล่าค่ะ”
ป็อปปี้หลบสายตาของอีกฝ่ายอย่างรู้สึกผิด จริงอย่างที่เขื่อนด่าเขา เขาทำร้ายผู้หญิงดีๆแบบจินนี่ไปได้ยังไงกัน
แต่เขาไม่ได้รักเธอแบบคู่รักมานานแล้ว อาจเพราะอะไรบ้างอย่าง
แต่เพราะฟางทำให้เขายิ่งมั่นใจว่าเขา ไม่เคย รักจินนี่ในแบบที่ควรเป็นเลย
ดูเหมือนเรื่องนี้จะไม่มีทางออกสำหรับเขาเลยซักนิด
“ไม่มีอะไรหรอกครับ จินนี่ไม่ต้องคิดมาก ป็อปไปทำธุระเรื่องงานมา”
“อ้อค่ะ เราไปทานข้าวกันมั้ยค่ะ นี่ก็จะเที่ยงแล้วด้วย”
จินนี่ยกข้อมือขึ้นดูเวลา พลางเอ่ยปากชวนแฟนหนุ่ง แต่อีกฝ่ายกลับส่ายหน้าออกมาเบาๆ
“ขอโทษนะครับจินนี่ แต่ผมมีประชุมต่อ จินนี่ไปทานกับเพื่อนเถอะครับ”
ป็อปปี้ลุกขึ้นยืน ก่อนจะหมุนกายเดินหายออกจากห้องทำงานไป ปล่อยให้จินนี่มองตามอย่างติดใจในท่าทีของแฟนหนุ่ม ที่ไม่ต้องพึ่งใครเธอก็พอจะบอกได้ มีบางอย่างทำให้เขาเปลี่ยนไป เพราะถึงเขาจะไม่ได้อ่อนหวาน แต่ก็ไม่เคยเชยชากับเธอถึงขนาดนี้
“อ๊ะ...”
สายตาไปสะดุดเข้ากับภาพถ่ายที่วางกองอยู่บบนโต๊ะของชายหนุ่ม
หยิบปึกภาพถ่ายขึ้นมาดู ภาพร้อยหกว่าใบต่างเป็นภาพของผู้หญิงเพียงคนเดียว ผู้หญิงที่เธอไม่รู้ว่าเป็นใครเพราะเธอไม่เคยเห็นมาก่อนและยิ่งไม่มีทางใช่แก้ว น้องสาวของป็อปปี้เด็ดขาดเพราะเธอรู้จักน้องสาวของเขาดี
บางที อาการห่างเหินของป็อปปี้อาจจะมาจากคนใจภาพนี้ก็ได้
จินนี่กำภาพถ่ายในมือแน่น เจ็บ ที่รู้ว่าคนที่เธอรักมีใครอีกคนแทนที่เธอ
เธอต้องรู้ให้ได้ว่าผู้หญิงในภาพเป็นใคร และคนๆเดียวที่จะให้คำตอบกับเธอได้ก็คือ เขื่อน
จินนี่คว้าภาพถ่ายใบหนึ่งจากทั้งหมอขึ้นมาใส่กระเป๋า จัดกองรูปถ่ายให้อยู่ในสภาพเดิน ก่อนจะเดินออกห้องไป
“นายมาช้า”
เพียงแค่โทโมะก้าวเท้าเข้ามา เสียงเล็กของเด็กสาวที่นั่งหน้างออยู่บ่นเตียงก็ส่งเสียงต่อว่าทันที
“หน้านาย ไปโดนอะไรมา” แก้วกระโดดลงจากเตียงเดินเข้ามาประชิดร่างสูงของอีกฝ่าย
“ไม่มีอะไรหรอกน่า”
“ไม่มีได้ไง รอยยังงี้ ไปชกกับใครมาอีกล่ะ”
“โอ๊ย ยัยบ๊องมันเจ็บนะ”
โทโมะร้องเสียงหลง เพราะแก้วเอานิ้วจิ้มไปที่รอยช้ำแรงๆ
เออ เอากับเขาซิ มีเรื่องกับพี่ยังมาโดนน้องทำร้ายร่างกายอีก ทำไมเขาต้องมาวนเวียนกับคนสองคนนี้ด้วยนะ ไม่ใช่แค่เขาซิ ยังมี ฟางอีกคน
เขาถามเรื่องเธอกับไอ้หมอนั้นเท่าไหร่ เพื่อนเขาก็เอาแต่ปิดปากเงียบ
“นี่ นี่ เฮ้”
แก้วโบกมือตรงหน้าโทโมะ แต่อีกฝ่ายก็ยังนิ่งเฉย เด็กสาวได้แต่ทำปากยื่น
‘ป๊าบ’
เตะเข้าไปที่หน้าแข้งของชายหนุ่มอย่างหมั่นไส้
“กลับไปเลยไป ถ้าจะมายืนเหม่อแบบนี้”
“เอ่อ โทษทีๆ เอาน่าอย่างอนเลย เดี๋ยวเลี้ยงไอติม”
แค่เขาเอาของกินมาล่อ ก็ทำให้เด็กสาวยิ้มออกมาทันที
“จริงนะ ป่ะๆไปกันเลยดีกว่า”
ลากคนตัวโตออกไปจากห้องทันที
โทโมะได้แต่ส่ายหัวยิ้มๆกับท่าทางของเด็กสาว ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมแต่พออยู่กับยัยเด็กนี่ทีไร เขาต้องยิ้มอย่างกับคนบ้าทุกที ให้ตายเหอะ ขอพักเรื่องรกสมองซักแปปแล้วกัน....
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
