Ma SIS รักหมดใจ ยายน้องสาว
เขียนโดย 
jookjoom
วันที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 เวลา 00.49 น.
แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 22.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
38)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ฟางที่วิ่งตามสองคนนั้นออกมา ก็คอยมองหาเรื่อยๆ จนไปสะดุดกับร้านขายของ
เกียวกับเด็กทารก ที่มีคนที่เธอกำลังตามหาเลือกซื้อของอยู่นั่นเอง
" ฟาง " ทันที ที่สองคนนั้นหันมาเจอเธอ ที่ยืนยิ้มอยู่ข้างหลังก็เรียกชื่อเธอขึ้น
" อืม เป็นไงบ้าง " ฟางตอบรับสองคนนั้นด้วยรอยยิ้ม
" คือ พวกเรา.... "
" ฟางเข้าใจนะ ว่าแต่ไปอยู่ไหนกันมาเหรอ"
" ก็ ไปอยู่ที่ีรีสอร์ทต่างจังหวัดมานั่นแหละ "
" แล้วเข้าไปหาพ่อกับแม่มาหรือยังละ พวกเค้ายกเลิกงานหมั้นเราแล้วนะ"
" จะ จริงเหรอ ฟาง" แอนถามฟาง
" จริงซิจ๊ะ คุณแม่พี่ป๊อปยอมรับเรื่องของเราแล้วละ เพียงแต่ท่านขอลองใจพี่ป๊อปอีกหน่อยเฉยๆ" บอกแอนด้วยรอยยิ้ม ไม่อยากให้คนที่กำลังเป็นโรคเดียวกับเธอต้องกังวล
" แล้วนี่ฟางมากับใครเหรอ พี่ป๊อปละ" แอนถามถึงอดีตคู่หมั้นเธอ
" มากับพี่ป๊อปนั่นแหละ พี่ป๊อปทานข้าวอยู่ในร้าน ฟางเห็นแอนกันกวินเลยเดินตามออกมา"
" แล้วนายป๊อปยอมให้เดินมาคนเดียวเหรอ" กวินถามบ้าง
" จริงๆก็ไม่หรอก แต่ฟางหลอกพี่ป๊อปอ่า เออ กวิน แอน ฟางว่าสองคนนี้กลับบ้านหน่อยก็ดีนะ"
" ทำไมเหรอฟาง มีอะไรหรือเปล่า"
" เปล่า แค่แม่ของพวกเธอคิดถึงพวกเธอมากๆนะ "
" อืม ว่าจะไปกราบขอโทษท่าน กับเรื่องที่เกิดขึ้นซักหน่อยเหมือนกัน"
" อืม ไงก็สู้ๆนะ เอาใจช่วย พวกเราเป็นเพื่อนกันได้ใช่ไหม"
" ฟาง ฉันรู้แล้ว ทำไมพี่ป๊อปถึงรักเธอ จริงๆ พวกฉันต่างหากที่ต้องถามเธอ ต้องขอโทษเธอ"
" ไม่หรอกแอน แค่ต่อจากนี้พวกเรา กลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมก็ดีแล้วละ"
" จ้า ขอบคุณมากนะ ที่เป็นเพื่อนกับพวกเรา ขอบคุณที่ไม่โกรธ"
" ไม่เป็นไร อย่าคิดมากนะ เจ้าตัวเล็กจะโมโหตาม" แซวแอนยิ้มๆ
" ขอโทษถึงอดีต ที่ผ่านมาด้วยนะ ตอนนั้นฉันมันร้ายจริงๆ" กระซิบฟางให้ได้ยินกันสองคน
" 5555555" แล้วทั้งสองก็หัวเราะร่วน
" อะไรกันอ่า ขอรู้ด้วยคนซิ" กวินที่ดูจะไม่รู้เรื่องอะไรในการหัวเราะของสองสาว เริ่มน้อยใจ
" ช่างมันเหอะน่า ว่าแต่ฟางสบายดีนะ แล้วจะเข้าไปเยี่ยมที่บ้าน ตอนนี้รีบไปเหอะ พี่ป๊อปห่วงแย่แล้วมั้ง" แอนบอก
" อะหะ แล้วเจอกันวันหลังนะ" บอกแล้วรีบเดินกลับไปยังร้านที่เธอเดินออกมา
ทางด้าน POPPY
" พี่ป๊อป เดี๋ยวยายฟางก็มา" แก้วที่มองป๊อปปี้ ที่เหลียวมองประตูร้านตั้งแต่ฟางเดินออกไปให้หันกลับมาสนใจของกินต่อ
" เมิงห่วง แล้วทำไมไม่เดินตามไปละว่ะ" โทโมะถามต่อ
" กู กลัวฟางรำคาญนะซิ" ยังมองไม่หยุด
" แต่แก้วว่า พี่กินก่อนมั้ย เดี๋ยวฟางก็มา"
" แต่ฟางไปนานแล้วนะ"
" นี่เพิ่งจะผ่านไปยังไม่ถึงสอบนาทีเลยนะพี่ป๊อป" แก้วถามด้วยสีหน้าปลงตก
" ก็นั่นแหละ แค่ห้องน้ำไปนานเกินไปแล้ว"
" แกนี่มันหวงเมียจริงๆ คนเจ้าชู้ก็งี้แหละ"
" เหรอ อย่าให้กูฟ้องแก้วนะเว้ย" ป๊อปปี้ขู่โทโมะ
" อะไรบอกมานะพี่ป๊อป" แก้วคาดคั้นป๊อป แต่สายตาจ้องไปยังโทโมะ
" โหวว ไ้อ้ป๊อป แกมันมั่วจนเกิดเรื่องเลยเนี่ย"
" เออๆ แก้วพี่ล้อมันเฉยๆ" ป๊อปปี้บอกปัดๆ
" ป๊อปปี้ นายจริงๆด้วย ฉันคิดถึงนายมากเลยนะ" ผู้หญิงคนนึงวิ่งเข้ามากอดป๊อปปี้
" เห้ย หวายยย มาได้ไงเนี่ย"
" แหม ก็ตั้งแต่คืนนั้น พี่ป๊อปก็ไม่โทหา ไม่ไปหาหวายเลยนี่ค่ะ" ใช่ ตอนที่แม่สั่งให้ฟางไปที่อื่น เค้าไปคลายเคลียดมานั่นเอง
" เออ หวายปล่อยพี่เถอะ" แกะมือหวายออก
" ใครค่ะพี่ป๊อป" แก้วที่นั่งดู หันมาถาม
" แล้วเธอเกี่ยวไรด้วยยายทอม" หวายว่าแก้ว
" มันจะมากไปแล้วนะ" แก้วว่าหวายคืน
" พอๆๆๆ นี่แก้วน้องสาวผม แล้วเป็นแฟนเพื่อนผม ส่วนคุณมาทางไหนไปทางนั้นเลย"
" อ๊าย ป๊อปคุณทำไมทำแบบนี้ หวายเป็นเมียคุณนะ"
" เพล้ง !!!!!" ทุกคนหันไปเจอฟาง ที่เข้ามาในร้านตอนไหนไม่รู้
" ฟางไม่ใช่นะ ฟังพี่ก่อน" ฟงที่ค่อยๆเดินถอยไป เผลอปัดแก้วน้ำตกยังเดินถอยไปเรื่อยๆ
" พี่ ทำไมถึงยังทำอีก" น้ำตาเธอค่อยๆไหล ก่อนหันหลังวิ่งออกไป
" ฟาง รอพี่ด้วย" กำลังจะวิ่งตามฟางออกไป แต่โดนหวายดึงไว้ก่อน
" ป๊อป จะไปไหนไม่ไ้ด้นะค่ะ" หวายบอกป๊อปปี้
" ออกไปซะ ผู้หญิงคนมะกี้ เค้าคือภรรยาผม ส่วนคุณ ผมไม่รู้จัก เฮ้ย ฝากด้วยนะแก้ว โมะ" สลัดมือหวายออกแล้ววิ่งตมฟางไป
" เธอได้ยินชัดแล้วใช่มั้ย ไปซะ" โทโมะ บอกหวาย ก่อนจะจับมือแก้วเดินออกไป พร้อมวางตังไว้บนโต๊ะพนักงาน
" อ้ายยยยย ฉันไม่ยอมนะ ทำไมๆ ทำไมๆถึงไม่รักฉัน"
ปล่อยให้หวาย กรี๊ดกลางร้านอยู่คนเดียว
" พี่โมะ พี่มีไหม" แก้วที่ส่งสายตาพิฆาตมารมาหาแฟนหนุ่ม
" มะ ไม่มี "
" แล้วทำไมต้อเสียงสูง อย่าให้จับได้นะ" แก้วขู่ แล้วเดินออกไป
" ฮู้ รอดไป ไอ้ป๊อปนะไอ้ป๊อป ซวยเลย" พูดแล้วเดินตามแก้วไป
ทางด้านฟาง
ฉันไม่รู้จะวิ่งไปไหน ไม่มีจุดหมายปลายทาง แล้วไม่พร้อมที่จะเสียเค้าไป ไม่ว่าจะกรณีไหนๆทั้งนั้น
หยุดวิ่ง หน้าร้านไอติมร้านนึงที่เค้าเคยพาเธอมากินด้วยกัน เดินเข้าร้านไปนั่นโต๊ะทันที
" สวัสดีครับ กี่ที่ครับ" พนักงานต้อนรับถาม
" ที่เดียวค่ะ"
" ครับ รับอะไรดีครับ"
" เอา นี่ นี่ แล้วก็นี่ค่ะ" เธอจิ้มในรูปที่เธออยากกินมาสองสามอย่าง
นานแล้วซินะ ที่เค้าจะต้องพาเธอมากิน เวลาที่เธอารมณ์ไม่ดี หรือเธอกำลังหิว แม้แต่กำลังตามง้อเธอ
นั่งเหม่อ มองออกนอกกระจก คิดถึงวันเก่าๆที่ผ่านมา เธอกับเค้ามีความสุขกันมากแค่ไหน ไม่เคยคิดมากก่อน
ว่าวันนี้เธอจะกลายเป็นว่าที่ภรรยาของเค้า แถมเธอกับเค้ากำลังจะมีพยานรักรักเพิ่มขึ้นมาอีกคนนึง
น้ำตาก็ค่อยๆไหลมา
" ฟาง " เธอไม่หันไป ก็รู้ว่านั่นคือเสียงของคนที่เธอกำลังคิดถึงอยู่
" ฟังพี่ก่อน พี่ยอมรับว่าเคยรู้จักเธอ แต่มันนานมากแล้ว พี่ไม่เคยติดต่อเธอ ให้อภัยพี่เถอะ" เค้านั่งขุกเข้าอยู่ข้างเธอ โดยไม่อายสายตาคนในร้านเลยแม้แต่น้อย
" พะ พี่ป๊อป " เธอหันมาพยุงเค้า ให้นั่งบนเก้าอี้ ตรงข้ามกับเธอ
" ให้อภัยพี่นะ พี่สัญญา ว่ามันจะไม่มีเกิดขึ้นอีก."
" พอแล้วค่ะ ฟางให้อภัยแล้ว แต่หลังจากนนี้ มันจะไม่มีอีกแน่นะ"
" แน่นอนครับ "
" กินไอติมมั้ย" ถามคนที่ตามมาง้อเธอถูกที่อย่างน่ารัก
" พี่ไม่ต้องสั่งหรอก มีคนจิ้มในรูปมาเผื่อพี่แล้วละมั้ง" ใช่ เค้ารู้นิสัยเธอดีที่สุด ว่าคงสั่งมาเผื่อเค้าเรียบร้อย
" แหม รู้ทันจนได้นะค่ะ " แล้วพนักงานก็เอาไอติมมาเสริฟ ทั้งสองคน
" แก้วกับพี่โมะกลับแล้วเหรอค่ะ"
" ครับ ฟางอยากได้อะไรอีกหรือเปล่า " พี่ป๊อปถามฉัน
" ไม่อ่า อยากนอน ง่วง แล้วก็อยากมีคนนวดด้วย" สายตาเจ้าเล่ห์ส่งไปหาเค้า
" ป่ะ งั้นรีบกิน เดี๋ยวพี่จัดให้"
" อย่าทะลึ่งนะ ถ้าพี่ลามกเกินเลย ฟางจะไม่ยอมยกโทษเรื่องผู้หญิงคนมะกี้ให้เลยละ"
"ฟางอ่า " แก้มป่องงอล ที่เธอรู้ทันเค้าตลอดเลย
ระหว่างทางขับรถกลับบ้าน
" พี่ป๊อป แวะซื้อเค้กร้านนี้ก่อนค่ะ" บอกให้เ้ค้าจอด ทันทีที่เห็นเค้กน่ากิน
" อ่า จะซื้ออะไรเลือกเลยครับ" ตามใจแฟนสาวสุดฤทธิ์
" เอาอันที่ไม่หวาน น้ำตาลน้อยๆ ดีต่อสุขภาพนะค่ะ" บอกพนักงาน แล้วลองชิมจนเจอเค้กที่ต้องการ
" ซื้อไปไหนเยอะแยะ กินหมดเหรอ" ถามแฟนสาวทันทีที่ก้มมองถุงในมือเค้าอย่างพลุงพลัง
" เอาไปฝากคุณแม่นะค่ะ แวะบ้านก่อนนะค่ะ" เค้าหันมองหน้าเธอทันทีที่เธอพูดจบ
" ฟาง เข้าไป เราอาจจะไม่ได้ออกมาแบบนี้นะ แม่อาจจะบังคับเรา"
" พี่ป๊อป ฟางบอกพี่แล้วไง ยังไงฟางก็จะไม่สู้ คุณแม่ต้องเห็นใจเราสองคนค่ะ"
" อืม" ตอบรับทั้งๆที่หน้าเค้าแสดงออกว่าหวั่นใจไม่น้อย
ณ บ้านจิระคุณ
" อ่าว คุณหนู " นมทักทันทีที่ทั้งสองเดินเข้ามาในบ้าน
" นม คุณแม่ละครับ"
" อยู่ในห้องทำงานนะค่ะ"
" ขอบคุณครับ"
ทั้งสองเดินตรงมายังห้องทำงานของผู้เป้นแม่ทันที
" ก๊อกๆ" เคาะประตูห้อง
" เข้ามา" ผู้เป็นแม่บอกอณุญาติ ทำให้สองคนเปิดประตูก้าวเข้าไป
" คุณแม่ครับ เราซื้อเค้กมาฝากนะครับ"
" ฉันไม่หิว เอาวางไว้นั่นแหละ" บอกแล้วก้มลงทำงานต่อทันที
" คุณแม่พักบ้างนะค่ะ " ฟางบอกผู้เป็นแม่ แต่แม่ก็ไม่หันหน้าขึ้นมามอง
" งั้นป๊อปกะฟางไปก่อนนะครับ" บอกลาแม่ตัวเอง
" เดี๋ยว ฟางอยู่นี่ก่อน ส่วนป๊อปออกไปรอข้างนอก"
" ไม่ แม่จะบังคับอะไรพวกเราอีก พอเถอะครับ"
" พี่ป๊อป ไปรอข้างนอกแปปนะค่ะ" ฟางกำมือป๊อปแน่น จ้องตาป๊อปด้วยแววตาจริงจัง
" แต่"
" นะค่ะ" เธอรีบย้ำคนที่กำลังจะเถียง ทำให้เค้าเดินออกนอกห้องไป แบบไม่สบอารมณ์ซักเท่าไหร่
" ฟาง หนูไม่เห็นต้องลำบากเลยลูก ทำไมไม่พักเยอะๆ เรานี่นะ" ทันทีที่ป๊อปออกห้อง แม่ก็ถามฟางทันที
" ฟางไปทานข้าวกบพี่ป๊อปมานะค่ะ เห็นมันน่ากิน เลยแวะซื้อมาฝากคุณแม่นะค่ะ"
" แล้วตาป๊อป เป็นไงบ้างละ ดีขึ้นมั้ย"
" ค่ะ คุณแม่อย่าลืมพักผ่อนมากๆนะค่ะ อ่อ วันนี้ฟางเจอแอนกับกินด้วยนะค่ะ"
" เหรอ เค้าเป็นไงบ้างละลุก"
" ก็สบายดีทั้งคู่ค่ะ ที่สำคัญ แอนกำลังเป็นโรคเดียวกับฟางด้วย"
" เหรอ ดีจังแล้วตาป๊อปรู้เรื่องมั้ย"
" พี่ป๊อป ไม่รู้หรอกค่ะ ฟางไม่ได้เล่าให้ฟัง ว่าแต่ คุณแม่จะลองใจพี่ป๊อปอีกนานมั้ยค่ะ"
" ก็อีกสองวัน งานเลี้ยงนี่แหละ แม่จะเปิดตัวแล้ว ว่าแต่เราเถอะ หายโกรธแม่หรือยัง"
" ฟางไม่โกรธแม่หรอกค่ะ ขอบคุณนะค่ะ ที่ไม่รังเกียจเด็กกำพร้าอย่างฟาง"
" ฟาง หนูเป็นคนที่เข้ามาทำให้ครอบครัวเราสมบูรณ์ จากที่มันขาดมาตลอด แม่รักหนูนะ ยายว่าที่ลุกสะไภ้"
ฟางได้แต่ก้มหน้ายิ้มอาย น่าแดงก่ำ ไม่ตอบใดๆ ผู้เป็นแม่ซักนิดเดียว
" รีบกลับเถอะ ตาป๊อปอาละวาดแย่ละมั้ง"
" ค่ะ ฟางไปนะค่ะ คุรแม่อย่าลืมพักบ้างนะค่ะ อ่อ ฝากสวัสดีคุณพ่อด้วยนะค่ะ"
บอกลา่านแสรจ เธอก็เดินออกมาหาคนที่รออยู่ห้องรับแขก จริงๆด้วย เค้ากำลังอาละวาดจริงๆ
" พี่ป๊อป ป่ะ กลับยัง"
" ฟาง โอเคนะ แม่ไม่บังคับใช่มั้ย"
" ค่ะ กลับยัง ฟางเมื่อยตัวอยากนอนแย่แล้วเี่นี่ย"
" อืม" มองหน้าแฟนสาวแปลกๆ แบบสงสัย ว่าทำไมออกมาอารมณ์ดีจัง ทั้งๆที่สถานการณ์ก่อนเค้าออกมา น่ากลัวจะตาย
หายไปนาน หวังว่ายังจำได้นะ ช่วงนี้วุ่นมาก ..
จะมีเรื่องใหม่แล้วนะ เน้น NC อิอิ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
