รักจาก...หัวใจ

"โทโมะพอแล้ว" แก้วบอกห้าม

 

 

"ยังไม่อิ่มเลย"

 

 

"ฮือ ไม่เอาแล้ว แก้วเหนื่อย จะนอน!!!" แก้วทำหน้าจะร้องไห้

 

 

โทโมะที่เห็นก็ใจอ่อน ยอมถอดทอนออกจากร่างของเธอ แล้วพลิกตัวลงมานอนด้านข้าง พร้อมกับดึงร่างเล็กที่งอนเขาอยู่เข้ามาแนบกับอกกว้าง

 

 

"แก้วทำตามสัญญาแล้วนะ โทโมะอย่าลืมเซ็นให้แก้วด้วยล่ะ" แก้วพูดไม่มองหน้าโทโมะ เพราะโกรธเขาอยู่

 

 

"รู้แล้วครับ...แล้วนี่งอนผมหรอ ผมไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย" โทโมะพูดหน้าตาย

 

 

แก้วที่ได้ยินก็เขินอาย จนต้องซุกหน้าหนีเข้าไปใต้ผ้าห่ม เพราะบทรักเร่าร้อนที่แสนจะหวาบหวิวที่เขามอบให้เมื่อกี้ และถ้าเธอไม่ขอร้องให้เขาหยุดก็คงจะต่อยันเช้าแน่ๆ

 

 

"อื้อ~โทโมะ เอามือออกไปจากนมแก้วนะ เอาออกไป"แก้วบอกเสียงสั่น

 

 

"ไม่แกล้งแล้วก็ได้ นอนได้แล้ว ถ้าไม่นอนผมจะต่ออีกรอบแบบไม่หยุดจนกว่าจะถึงเย็นพรุ่งนี้นะ"

 

 

"พรุ่งนี้โทโมะไปทำงานไม่ใช่หรอ"

 

 

"ไม่ไปวันเดียว คงไม่มีใครว่าหรอก"

 

 

"คนบ้า" แก้วพึมพำเบาๆ โทโมะที่ได้ยินก็หัวเราะเบาๆ ก่อนจะก้มลงจูบหนักๆที่หน้าผากของแก้ว

 

 

"นอนซะ ก่อนที่ผมจะเปลี่ยนใจ" แก้วที่ได้ยินก็หลับตาปี๋ เพราะกลัวว่าเขาจะเอาจริง

 

 

"ฝันดีืที่รัก" โทโมะพูดพร้อมกับหลับตาลง

 

 

.

 

 

.

 

 

.

 

 

"ไม่เอา!!! ปล่อยแก้วนะโทโมะ" แก้วร้องโวยวายเมื่อโทโมะพยายามจะอุ้มเธอเข้าไปในห้องน้ำกับเขา แต่แม่ตัวดีก็กอดเสาเตียงเอาไว้แน่น จนเขาเองก็เริ่มจะหงุดหงิด

 

 

"กอดผมดีกว่ากอดเสาเตียงนะ"

 

 

"ไม่เอา โทโมะจะไปอาบน้ำก็ไปอาบคนเดียวซิ แก้วเกี่ยวอะไรด้วยเล่า"

 

 

"อาบด้วยกันนี่แหละ ไม่เปลืองน้ำ"

 

 

"แต่เปลืองตัว" แก้วพูดต่อทันควัน

 

 

"ทำมาเป็นบ่น เห็นให้ความร่วมมือตลอดอ่ะ"โทโมะพูดแซว

 

 

"กะ...ก็โทโมะอ่ะ โทโมะเป็นคนทำ"

 

 

"โทษผมเฉยเลย เด็กดื้อ"

 

 

"แก้วไม่ดื้ือนะ ปล่อยแก้วนะ"

 

 

"ไม่ปล่อย เราไปอาบน้ำกันดีกว่า" โทโมะที่แกะมือแก้วออกสำเร็จ ก็จัดการอุ้มเธอไปอาบน้ำพร้อมกันทันที

 

 

เกือยสามชั่วโมง กว่าที่แก้วจะได้ออกจากห้องน้ำ คนตัวเล็กที่แทบจะเป็นลมก็นอนหมดสภาพอยู่ที่เตียง โทโมะที่ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยพร้ิอมจะออกไปทำงาน ก็เดินมาหอมแก้มแก้วเบาๆ แก้วสะดุ้งตื่นตกใจเพราะกลัวว่าเขาจะมารักกับเธออีกรอบก่อนไปทำงาน

 

 

"ไม่ต้องตกใจขนาดนั้นก็ได้ ผมไปทำงานก่อนนะ เดี๋ยวจะีรีบกลับมา" 

 

 

"ไม่ต้องรีบกลับก็ได้"

 

 

"ถ้าผมไม่รีบกลับ ผมต้องขาดใจตายแน่ๆ" 

 

 

.

 

 

.

 

 

.

 

 

"ประธานค่ะ มีคนรอพบอยู่ีค่ะ"เลขาสาวยืนรายงาน

 

 

"ใครหรอครับคุณเนย์"

 

 

"คุณเฟย์กับคุณฟางค่ะ"

 

 

"อ๋อครับ แล้วนี่คุณจะแต่งเงานเมื่อไหร่ครับ เมื่อวานไอ้ออสโทรมาบอกผมว่ามันจะแต่งงาน" 'ออส'ที่โทโมะพูดถึงก็คือ แฟนหนุ่มของเลขาสาว และยังเป็นเพื่อนของโทโมะอีกด้วย

 

 

"เอ่อ...คุณออสบอกว่าเร็วๆนี้ค่ะ" เลขาคนเก่ง พอได้ยินคนคำถามก็อายหน้าแดง

 

 

"แต่งเมื่อไหร่ก็บอกด้วยล่ะกัน"

 

 

"ค่ะ ประธาน"

 

 

โทโมะผลักประตูเข้าไปในห้องทำงาน

 

 

"คุณโทโมะ สวัสดีค่ะ ขอโทษที่มาโดยไม่ได้นัดเอาไว้ก่อนนะค่ะ" ฟางพูด

 

 

"ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่มีเรื่องอะไรหรือป่าว"

 

 

"เรื่องงานน่ะค่ะ"เฟย์พูด

 

 

"มีปัญหาอะไรหรอครับ"

 

 

"พอดีว่า..."

 

 

จากนั้นทั้งสามคนก็คุยกงานกันจนถึงเที่ยง สองสาวก็ขอตัวกลับก่อน

 

 

"เดี๋ยวเราแวะไปที่ร้านก่อนดีมั้ย แล้วค่อยไปซื้อส่วนผสมทำเค้กกัน"

 

 

"แล้วแต่พี่ฟางเถอะ เฟย์ยังไงก็ได้"

 

 

"เคๆ งั้นเรารีบไปกันเถอะ พี่ไม่อยากกลับบ้านเย็น"

 

 

"รีบทราบ!"

 

 

ปี๊น! ปี๊น!

 

 

"นี่พวกเธอ" ป๊อปปี้โผล่หน้าออกมาจากฝั่งคนขับ ก่อนจะตะโกนเรียกสองสาว

 

 

"คุณ! มีธุระอะไร" ฟางพูด

 

 

"เธอจะไปไหน เดี๋ยวฉันไปส่ง"

 

 

"ฉันไปเองได้ ไม่จำเป็นต้องให้คุณไปส่ง ฉันคิดว่าคุณน่าจะไปรับสาวๆในสต็อกของคุณน่าจะดีกว่า อ๊ะ!แท็กซี่" ฟ่างหันไปตอบป๊อปปี้ เธอเห็นรถแท็กซี่คันนึงกำลังวิ่งมา ฟางโบกรถไว้ก่อนจะลากเฟย์ขึ้นรถไป

 

 

"พี่ฟาง เดี๋ยวนี้คุณป๊อปปี้เขาดูแปลกๆไปนะ"

 

 

"งั้นหรอเฟย์"

 

 

"จริงนะพี่ฟาง"

 

 

"แล้วมันตรงไหน พี่ก็เห็นว่าเขาปกติดีทุกอย่าง"

 

 

"เฟย์ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่มันแปลกจริงๆนะพี่ฟาง"

 

 

ทางด้านป๊อปปี้ที่ถูกฟางปฏิเสธ ก็ยังคงจอดรถไว้ที่เดิม

 

 

"พี่ต้องทำยังไง ฟางถึงจะเชื่อใจพี่"

 

 

.

 

 

.

 

 

.

 

 

"อืออออ โทโมะ" เสียงครางกระเส่าของร่างเล็กที่นอนอ่อนระทวยอยู่ใต้ร่างสูงใหญ่

 

 

"อืออออ คนดีกินอะไรเข้าไป ทำไมถึงหวานแบบนี้" ร่างสูงก็ส่งเสียงครางแข่งกับคนตัวเล็กพร้อมกับหยอดคำหวาน

 

 

"อ๊ะ อือ" ร่างเล็กบิดไปบิดมา เพราะความเสียวซ่านที่คนตัวโตปรนเปรอให้เธอ

 

 

"อืออออ หวาน" โทโมะร้องคราง ขณะที่กำลังดูดน้ำหวานจากร่างของหญิงสาว

 

 

"อ๊ะๆ พะ...พอแ้้ล้ว" แก้วพูดแต่การกระทำของเธอมันช่างตรงกันข้ามกับคำพูดเสียจริง

 

 

โทโมะเลียช่องรักของสาวน้อยจนสะอาด หลังจากที่เขาทำกิจกรรมบนเตียง โทโมะก็มักจะทำแบบนี้ทุกครั้ง

 

 

"อืมมมม พอก็ได้" โทโมะเงยหน้าขึ้น ก่อนจะยืดตัวเองให้เท่ากับร่างเล็ก แล้วดึงเธอมากอดไว้ ก่อนจะหลับไป

 

 

........................................................................................................................

 

 

ขอโทษที่มาอัพช้านะ พอดีว่ามีปัญหาเรื่องอินเทอร์เน็ต ตอนดึกๆจะมาอัพอีกเรื่องให้นะ