รักหวานๆของคลาสโนว่าตัวพ่อ

               ตอนนี้ครบกำหนดนัดหมายไมค์ที่รับปากพิมก็ออกจากบ้านของตนเองไปยังเป้าหมายของเขานั้นก็คือมหาลัยของพิมนั้นเอง

พิม - ไงตรงเวลาดีนี่นายใช่ได้ อย่างงี้ค่อยหน้าร่วมงานด้วย ตอนนี้ยัยแก้วเดินทางมาถึงแล้วไปเลยแล้วกัน

ไมค์ - เธอมีเวลากำหนดไหมว่าฉันต้องแกล้งยัยนี่น่ะ

พิม - แล้วแต่ความพึ่งพอใจของนาย ว่าแฮปปี้กับยัยงั่งนั้นมากน้อยแค่ไหน จะนอนกี่รอบกี่ครั้งก็ที่ตัวนายนั้นแหละตัดสินใจเอาเองฉันไม่บังคับ

ไมค์ - อืมเข้าใจแล้ว งานนี้อยู่ที่ความพึ่งพอใจของฉันเป็นหลักใช่ไหมได้ งั้นตกลง ถึงที่หมายรึยังแล้วผู้หญิงคนนั้นคือคนไหน

     "ไมค์ที่มองหาเป้าหมายของตนนั้น พิมได้ชี้บอกว่าคนนั้นคือแก้ว เขาก็มองหาเป้าหมายทันทีเมื่อครั้งแรกเพียงพบและสบมองไมค์ก็อึ่งทันที แก้วที่เขาเจอมันช่างต่างจากคำบรรยายของพิม เธอสูง ขาว น่ารักเสียอย่างเดียวห้าวมากกกกก แต่ตรงเกณฑ์ของพิมที่ว่าไม่ใช่สเป๊กเขาเลยให้ตายสิ เขาชอบอึ่มๆไม่ใช่แห้งแบบเน่"

พิม - นี่ว่าไง เป้าหมายถูกใจมากน้อยแค่ไหน เรียกค่างานมาได้เท่าไหร่ฉันก็สู้

ไมค์ - ฉันไม่เรียกหรอก ทำเพราะอยากทำเล่นแก้เซงว่างจัด เธอไปเรียนเหอะพิม ฉันจะดูเป้าหมายต่อแป้บนึงค่อยไปว่างแผนอีกที มัวแต่หาเรื่องแบบนี้เดี๋ยวจะเรียนไม่จบสักที 

      "ไม่นานพิมก็แยกกับไมค์ และไมค์เองเมื่อกลับไปจ้องมองแก้วในระยะที่ชัดเจนเขาก็นึกย้อนไปเมื่อ สิบปีก่อน เขานึกถึงเพื่อนรักของเขาที่ชื่อแก้วเช่นกัน และเมื่อเขานึกได้สักพักเขาก็จำได้ว่ามีสร้อยข้อมือของแก้วอยู่ที่เขาและเขาเองก็ยังเก็บรักษามันเอาไว้อย่างดี เพื่อนมันจะเป็นตัวนำทางมาให้กลับมาเจอเพื่อนรักของเขาในสักวัน เขาเมื่อนึกได้ก็รีบย้อนกลับเพื่อไปค้นหาสร้อยข้อมือทันที"

โทโมะ - แก้วครับวันนี้โมะส่งรายงานทุกอย่างหมดแล้วครับ แก้วสอบตัวสุดท้ายเสร็จแล้วแบบนี้ว่างแล้วใช่ไหมครับที่รัก

แก้ว - จิ๊ ไหนบอกว่ามีรายงานทั้งวันแบบนี้โกหกกันชัดๆเลยน่ะโทโมะ อ้าวฟาง เฟย์พวกแกจะไปไหนกันอ่ะเดี๋ยวรอแก้วก่อน อ๊ายยย 

โทโมะ - จะหนีโมะไปไหน โมะไม่ยอมจริงๆด้วยแก้วดื้อจริงๆ วันนี้ไปทานข้าวเย็นที่บ้านโมะกันครับที่รัก

ฟาง - แก้วคือว่าพวกฉันมีงานด่วนที่ต้องไปกับป๊าม๊าน่ะ พอดีท่านมาถึงด่วนขอโทษน่ะที่พวกเราต้องทิ้งแกให้อยู่คนเดียวเอ๊ยไม่ใช่สิอยู่กับโทโมะ ไปก่อนน่ะเพื่อน

เฟย์ - โทโมะเฟย์ฝากยัยแก้วด้วยน่ะอ่าแล้วฝากบอกเขื่อนกับป๊อปปี้ว่า พวกเรากลับเองแล้วมีงานด่วนใจจ้าป่ะพี่ฟางเดี๋ยวสายป๊าม๊าจะด่าเราเอา

   "สองสาวออกไปได้ไม่นาน หวายที่เดินมาหาแก้วพร้อมกับป๊อปปี้และเขื่อนก็เจอโทโมะกับแก้ว โทโมะเองเมื่อเห็นหวายก็แปลกใจทันทีเพราะไม่คิดว่าเพื่อนสนิทของพิมจะมาเกี่ยวข้องกับแก้วได้"

หวาย - แก้วดีจ้า หวายคิดถึงแก้วจังไม่เห็นหน้าหลายวันเลยหนีไปไหนมา อะอ๊าวโทโมะดีจ้าอยู่ตรงนี้นานยังตะตกใจหมดจ้องหน้าหวายแบบนี้มีอะไรป่าวโมะ

โทโมะ - ปะป่าวแค่แปลกใจเพื่อนพิมมาตีสนิทแก้วอยากได้อะไรป่ะนั้น แก้วครับไปไปบ้านโมะกัน ผู้ใหญ่รอนานจะไม่ดีเอาน่ะแก้วไปครับ

แก้ว - แก้วยังไม่ได้รับปากเลยว่าจะไปด้วย ว้ายยยยยยย

โทโมะ - แต่โมะจะเอาถ้าไม่มาโมะจะฉุดไปแย๊วววววววววววว ฮ่าๆๆๆๆๆ (จากนั้นโทโมะก็อุ้มแก้วไปที่รถของเขาทันทีโดยไม่ฟังเสียงโวยวายที่ดังลั่นของแก้วแถมยังขู่แก้วอีกว่าดิ้นมากจะจูบจนถึงรถเลยคอยดูแก้วถึงกับนิ่งเงียบไปทันที ส่วนหวายที่ได้คำตอบจากไมค์ว่าจะดัดหลังพิมให้ แบบย้อนคืนให้พิมได้รรับบทเรียนของเธอทันที สร้างความพึงพอใจให้สองหนุ่มอย่างป๊อปปี้และเขื่อนเป็นอย่างมาก)

อ๊ายยยย ตอนนี้แทบไม่มีอะไรเลย ตอนหน้ามาดูกันว่าพิมจะโดนไมค์ดัดคืนยังไง 

และไมค์จะเอาสร้อยให้แก้วดูแล้วแก้วจะใช่คนๆนั้นของไมค์รึเปล่า ติดตามกันต่อไปน่ะค่ะ

สำหรับคืนนี้ฝันดีค่ะ ม๊วฟฟฟฟฟฟฟ>x,<