Not love...รักกันไม่ได้

เช้า

~ทำไมเธอเป็นคนแบบนี้ ทำไมเธอโลเลอย่างนี้ สิ่งที่ฉันให้เธอไปทุกอย่าง เธอไม่เห็นค่ามันเลย~

เสียงริงโทนของร่างบางดังขึ้น ร่างบางสะดุ้งตื่นขึ้นมาจากเตียงนอน ปรับสายตาเล็กน้อยก่อนจะเอื้อมมือไปควานหา

โทรศัพท์

"ฮัลโหล"ร่างบางกรอกเสียงลงไปอย่างงัวเงีย

"ไงย่ะ กว่าจะรับนะ"ปลายสายพูดออกประชดประชันเล็กน้อย

"โห พี่กิ่งก็แก้วเพิ่งตื่นนิ ว่าแต่โทร. มาทำไม"ร่างบางเอ่ยเสียงงัวเงียนิดๆ เนื่องจากยังง่วงอยู่

"เปล่า แค่ป๊ากะม๊า โทร.มาบอกฉันว่า จะกลับมาเยี่ยมแก ก็เลยโทร. มาบอก"

"หรอ แล้วจะกลับมาเมื่อไหร่"ร่างบางเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงดีใจอย่างมาก เพราะเธอไม่ได้เจอพ่อกับแม่ของเธอมา

6 เดือนแล้ว

"เห็นว่าน่าจะประมาณอีก 2 วัน ยังไงเดี๋ยวฉันโทร. มาคอนเฟิร์มอีกทีแล้วกัน แค่นี้ก่อนนะ"

"คะๆ"ร่างบางกดวางสายไป เดินไปหยิบผ้าขนหนูเพื่อที่จะอาบน้ำ

ผ่านไปประมาณ 15 นาที ร่างบางก็อาบน้ำเสร็จ ลงมาข้างล่างเพื่อจะทำอาหารทาน แต่พอเดินออกมาก็เจอแขก

คนเดิม(?)

"มาอีกแล้ว"ร่างบางทำหน้ายู่นิดๆ

"ฮะๆ เบื่อหรอ"ชายหนุ่มแค่นหัวเราะนิดๆ พร้อมกับเดินมาหาร่างบาง

"มากกก ฮะๆ"ร่างบางลากเสียงยาวพร้อมกับยิ้มกวนให้ชายหนุ่ม

"หือ งอนแล่ว"ชายหนุ่มสะบัดหน้าหนีร่างบาง

"เป็นตุ๊ดป่ะเนี่ย"ร่างบางหยิกแก้มชายหนุ่ม

"พี่เปล่านะ"ชายหนุ่มหันขวับทันที

"โอเค๊ ไม่เป็นก็ไม่เป็น"ร่างบางทำหน้าทะเล้นใส่ร่างสูง จนร่างสูงเกิดหมั่นไส้

"หือ หมั่นไส้จริง"

"งือ เจ็บ!"ร่างบางพูดไปจับจมูกตัวเองไป

"โอ๋ๆ ขอโทษคร้าบ"ชายหนุ่มเอ่ยเสียงหวานจนร่างบางนึกแปลกใจว่าทำไมถึงมาอ้อนเธอ

"อ้อนขนาดนี้ ต้องการอะไร"ร่างบางพูดอย่างรู้ทัน

"รู้ทันด้วย เก่งจริงยังเด็กแสบ"ชายหนุ่มหยีผมของร่างบางนิดๆ

"อ้าว! เพิ่งรู้หรอคะว่าเก่ง ฮะๆ"ร่างบางตอบอย่างอารมณ์ดี รอยยิ้มสดใสนั้นทำให้ชายหนุ่มสบายใจขึ้นเป็นกอง

"วันนี้พี่ไปทำงานมาเหนื่อยๆ ขอกินข้าวที่นี้ก็แล้วกันนะ ขอบคุณนะคร้าบ"ชายหนุ่มพูดแค่นั้นก็วิ่งเข้าไปในครัวทันที

ร่างบางส่ายหัวเล็กๆกับท่าทีเป็นเด็กของเขา ทั้งๆที่ตัวเองก็ 21 แล้วแท้ๆ เลย

ในครัว

ทั้งสองคนพากันทำอาหารอย่างสนุกสนาน เล่นซอสกันจนเลอะไปหมด สภาพทั้งห้องครัวทั้งคนเละไม่มีชิ้นดี

"พอแล้ว ฮ่าๆ พอแล้ว ว้าย!"เสียงหวานเอ่ยเสียงแหลมเมื่อถูกจู่โจมด้วยซอสมะเขือเทศ

"ไม่พอ ฮ่าๆ"ชายหนุ่มยังไม่หยุดแกล้งร่างบาง

"พอแล้วๆ แก้วบอกให้พอ ฮะๆ"

ร่างบางวิ่งออกมาจากห้องครัวเพื่อที่จะหนีชายหนุ่มแต่ก็ต้องชะงัก เขามาอีกแล้ว(?)

"หยุดทำไมล่ะ ห๊ะ! ยัยเด็กแสบ..."ชายหนุ่มวิ่งเข้ามาทางด้านหลังร่างบางพร้อมกับจับเอวร่างบางไว้หลวมๆ

"แกมาทำไมว่ะ!"

ชายหนุ่มตะคอกใส่เพื่อนรักอย่างโมโห แต่เขาก็ยังนิ่งพร้อมกับจับจ้องไปยังมือของชายหนุ่มที่ยังจับอยู่ที่เอวของ

อดีตแฟนสาวอย่างไม่ยอมปล่อย

"ฉันขอคุยกับแก้วหน่อยได้มั้ย"ป๊อบปี้เอ่ยขอร่างบางเสียงอ่อยๆ 

"มะ..."ชายหนุ่มกำลังจะตอบแทนร่างบางแต่ก็โดนร่างบางปิดปากไว้

"ได้!"ร่างบางตอบเสียงเย็นชากับป๊อบปี้ซึ่งโทโมะก็ไม่เห็นด้วยอย่างมาก!

"แต่แก้ว พี่ว่ามัน..."โทโมะกำลังจะพูดแต่ก็โดนร่างบางดักคอไว้ซะก่อน

"เอาน่า รอแก้วอยู่นี้นั่นแหละคะ เดี๋ยวแก้วก็มานะ แป๊บเดียวเอง"ร่างบางอ้อนชายหนุ่มซึ่งเขาก็แพ้วิธีการอ้อนน่ารักๆ แบบนี้อยู่แล้วจึงใจอ่อนให้เธอไป แก้วยิ้มให้โทโมะก่อนจะเดินออกจากบ้านไป โทโมะมองตามอย่างเป็นห่วง

ถ้าเป็นไปได้เขาอยากจะไปยืนคุมอยู่ที่นั่นเลยด้วยซ้ำแต่ติดที่ว่าแก้วขอไว้ถ้าไม่ขอล่ะก็เขาทำจริงแน่!