BE FORGET เผลอรัก...อีกครั้งเข้าจนได้

9.4

เขียนโดย jookjoom

วันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 16.45 น.

40 chapter

760 วิจารณ์

99.11K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 21.55 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

35)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ความเดิมตอนที่แล้ว

" ค่ะ ฟางก็รักพี่นะ " กดวางโทรศัพท์ก่อนจะเดินตามแม่เลี้ยงที่มีพิรุธของเธอ

" อืม คืนนี้แหละ เหมาะที่จะทำทุกอย่าง " เสียงแม่เลี้ยงของเธคุยโทรศัพท์

"..................."

" ใช่ แต่แกอาจจะสนุกกว่าเดิมนะ ฉันไปได้ยินอะไรเด็ดๆมา อาจจะมีแขกรับเชิญไปเยี่ยมแก"

" ................ "

" 5555 ก็ใช่นะซิ พวกมันคิดว่าพวกมันจะเป็นฮีโร่ช่วยยายเด็กเหลือขอ แกก็สงเคราะห์พวกมันหน่อยละกัน"

" ไม่ต้องเอาถึงตายหรอกนะ ให้พวกมันมานั่งมองความทรมานของเด็กเหลือขอพวกนั้นสนุกๆดีกว่า แค่นี้ละ " แล้วแม่เลี้ยงฟางก็วางโทรศัพท์ไป เธอจึงรีบเดินกลับห้องของเธอทันที

" ใคร อะไรกันนะ ยายแม่มดจะทำอะไรคืนนี้กันแน่ " ฟางมันนั่งคิดนอนคิดกับสิ่งที่เธอได้ยิน

จนเวลาผ่านร่วงเลยไป เธอก็ยังคิดไม่ออก เธอคิดได้แค่ทางเดียวว่าคงจะทำร้ายพวกเธอแน่ๆ

เพราะเด็กเหลือขอที่แม่เลี้ยงเธอชอบเรียกคือเธอ แต่คนที่จะช่วยเธอคือใครกันแน่ คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก

เธอรีบสลัดความคิดแล้วเดินไปหาพ่อของเธอ เพราะกลัวว่าคนที่แม่เลี้ยงจะเล่นงานคือพ่อของเธอ

" ก๊อกๆ คุณพ่อค่ะ ฟางเข้าไปได้ไหมค่ะ "

" เข้ามาซิลูก " พ่อเธอตอบเธอจึงรีบเปิดประตูเข้าไๆปหาผู้เป็นพ่อทันที

" คุณพ่อทานอะไรหรือยังค่ะ " เธอถามก่อนจะนั่งลงข้างๆท่าน

" ทานแล้วลูก คุณวรรณเอามาให้พ่อแล้ว " ทันทีที่พ่อเธอบอก หน้าเธอถอดสีทันที

" ต่อไปนี้คุณพ่ออย่ากินของที่เธอเอามาอีกนะค่ะ ฟางกลัวว่าเธอจะวางยางนะค่ะ "

" พ่อเข้าใจแล้ว แล้วเป็นไงเรา ได้ข่าวตาป๊อปบ้างไหมละ "

" ค่ะ พึ่งวางโทรศัพท์ไป พี่ป๊อปใกล้หายแล้วค่ะ "

" อ่อ ดีแล้วนะ " ผู้เป็นพ่อพูดกับเธอแล้วยิ้ม ก่อนที่ความเงียบจะครอบงำห้องทั้งห้อง อาจจะเป็นเพราะเธอไม่ได้คุยกับผู้เป็นพ่อนาน เธอเลยยังไม่ชินกับการอยู่กันสองคนนานๆหรือเปล่า

" ฟาง พ่อขอโทษนะ " ประโยคที่ทำลายความเงียบ ทำให้เธอน้ำตาคลอทันที

" ฟางเข้าใจค่ะ ว่าพ่อมีเหตุผล" เธอบอกก่อนที่กอดพ่อเธอ

" อีกไม่นาน ฟางจะเข้าใจทุกอย่าง รวมถึงแม่ของเราด้วย " คนเป็นพ่อบอกกับลุกสาว

" ทำไมเหรอค่ะ มีอะไรเกี่ยวกับแม่ที่ฟางยังไม่รู้อีกเหรอค่ะ "

" อีกไม่นาน รออีกแปปนะลูก " หลังจากที่พ่อเธอพูด เธอก็ได้แต่นิ่งคิดผ่านไปเป็นชั่วโมง

" พ่อค่ะ "

" หือ มีอะไรหรือเปล่าลูก " คนเป็นพ่อถามลูกสาวที่นิ่งเงียบไปนาน แล้วจู่ๆก็ถามเค้าขึ้น

" เหตุผลที่พ่อให้คุณวรรณอยู่ที่นี่ต่อ ไม่ใช่ความรักใช่ไหมค่ะ "

" ทำไมลุกคิดแบบนั้น "

" ฟางได้ยิน เค้าบอกว่าเค้าจะลงมือคืนนี้ ฟางรู้ว่าเค้าหมายถึงครอบครัวเรา แต่ที่ฟางสงสัยคือ พ่อให้ใครมาช่วยเราหรือเปล่า ฟางได้ยินเค้าบอกกับลูกน้องว่า เค้ารู้ว่าจะมีคนมาช่วยเราคืนนี้"

" ฟาง ลูกได้ยินเมื่อไหร่ "

" เมื่อกี้นี่เองค่ะ " เธอบอกพ่อเธอที่มีสีหน้าตกใจ เพราะเธอเองก็ตกใจไม่คิดว่าเรื่องราวมันจะบานปลายอะไรแบบนี้

" เรียกพี่โทโมะ มาหาพ่อที ยังไม่ต้องบอกพี่สาวพวกเรานะ "

" ค่ะ " ถึงจะสงสัยอยู่บ้าง แต่ก็รับคำทันทีที่พ่อสั่ง

ณ.ห้องรับแขกที่บ้าน นีรสิงห์

" ยังไงค่ะคุณโทโมะ กิจการรุ่งเรืองดีไหมค่ะ " แม่เลี้ยงของเธอเดินลงมายังห้องรับแขก เจอพี่ๆเธอทั้ง4คนแล้วทักโทโมะขึ้น

" ก็ีดี " โทโมะตอบ แต่สายตาที่ทั้ง2มองกันมันไม่ธรรมดาเลย

" แกยุ่งอะไรด้วย เกี่ยวอะไรกับแำก " เฟย์ที่ทนเห็นไม่ไหวพูดขึ้น

" ป่าวหรอก หนูเฟย์ แม่แค่อยากให้พี่เขยเราเปิดบริษัทนักสืบ เผื่อแม่จะได้จ้างมั่ง 555555 " เธอหัวเราะแล้วเดินเลยไป

" เกี่ยวอะไรยะ พี่ฉันส่งออกนะ เกี่ยวอะไรกับนักสืบ ยายป้าแก่เอ้ย " เฟย์บ่นทันที แต่สามคนที่เหลือกลับนิ่งเงียบ

" มีอะไรกันหรือเปล่าค่ะ " เฟย์หันกลับไปถามสามคนที่เหลือ

" ป่าวจ๊ะ เบบี๋ " เขื่อนบอกก่อนที่ฟางจะเดินลงมา

" พี่โทโมะ คุณพ่อเรียกให้ไปพบนะค่ะ " ฟางบอกก่อนจะนั่งรวมกลุ่มกัน

" อะหะ " โทโมะรับคำแล้วรีบเดินไปหาคุณพ่อทันที ส่วน3สาวกับเขื่อน ก็นั่งเล่นคุยกันเรื่อยเปื่อย

" เพล้ง !!!!!!! "

" ฟาง เป็นไงบ้าง " ทุกคนที่ดูตกใจวิ่งมาดูสาวน้อยที่ปัดแจกันหล่น สีน่าเธอตื่นตะหนกยังไงไม่รู้

" ไม่เป็นไรค่ะ พี่เขื่อนฟางขอยืมโทรศัพท์หน่อยได้ไหมค่ะ " ฟางถามทันทีที่ตั้งสติได้

" นี่ครับ " เขื่อนยื่นให้แบบงงๆ แต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไร ฟางที่รับโทรศัพท์เขื่อนกดโทรออกทันทีที่เธอคิดอะไรดีๆออก

" เออ ว่าไงมึงกูรีบเตรียมตัวเนี่ย " ทันทีที่ปลายสายรับก็สบถทันที

" ฟางว่าแล้วว่าพี่ป๊อปต้องอยู่แถวนี้ พี่มันเจ้าเล่ห์ เหลี่ยมจัด ขี้โกหกมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว " ฟางที่พูดทั้งน้ำตา ทันทีที่แฟนหนุ่มเธอรับโทรศัพท์เพื่อนเค้า

ทำไมเธอถึงตะหงิดในใจงั้นเหรอ ตอนที่เค้าบอกไปต่างประเทศ เธอโทรไปเบอร์เค้า พ่อเค้ารับบอกเค้า

เอาโทรศัพท์ไว้ที่ประเทศไทย แล้วเบอร์ที่เค้าใช้โทรมาเธอโทรกลับไม่เคยจะติดเลยนะซิ ทำให้เธอสงสัย

แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร จนมาเมื่อกี้ ตอนที่เธอนั่งเล่นกับพวกพี่น้องเธอ เธอเห็นเฟย์เล่นโทรศัพท์ของเขื่อน

แล้วเธอก็เผลอไปโดนเบอร์โทรเข้าออก เธอเห็นชื่อเค้า เธอตกใจรีบลุกเลยปัดใส่แจกันตกนะซิ

" ฟาง ฟังพี่ก่อน มันไม่ใชข่แบบนั้น พี่มีเหตุผล " ป๊อปปี้รีบอธิบายทันทีที่แฟนสาวจับได้

" เหตุผลคืออะไร ฟางให้เวลาพี่3นาที ก่อนที่ฟางจะไม่ฟังพี่อีกเลย " เธอขู่อย่างอยากรู้ความจริง

" ฟาง ฟังพี่นะ รถที่คว่ำนะ มะฃันตั้งใจจะฆ่าปิดปากพี่ แต่ดีที่พี่ไม่ได้ไปเอง พี่ติดประชุม จินนี่มาขอร้องให้ไปส่งเธอเยี่ยมแม่เธอที่โรงพยาบาล พอเกิดเหตุ พี่เลยต้องเก็บตัวเพื่อไม่ให้มันแว้งมาทำร้ายพี่อีกไง"

" เลยปิดฟาง ว่างั้นเถอะ"

" ใช่ครับ พี่อยากให้มันเห็นว่าฟางเป็นห่วงพี่ พี่หายไปจากฟางจริงๆ"

" แล้วคืนนี้พี่จะไปไหน พี่บอกฟางมาตามตรงนะ "

" ก็อย่างที่ฟางสงสัยนั่นแหละ "

" พี่ป๊อป คืนนี้อย่าพึ่งไป พวกมันรู้ตัวว่าพี่จะไป ฟางได้ยินมา ฟางถึงรู้สึกไงว่าพี่ต้องอยู่ใกล้ฟางแน่ๆ "

" พวกมันรู้ได้ยังไง แต่ถ้าเราไม่ไปคืนนี้ ของที่มันต้องการมันต้องเอาไปได้แน่ๆ "

" ฟางไม่รู้ว่าพวกมันรู้ได้ไงนะ แต่ฟางว่ามันยังหาไม่เจอหรอก นี่ผ่านมาเป็นปีแล้ว มันยังหาไม่เจอเลย "

" แต่ถ้าไม่รีบจัดการมัน ฟางและครอบครัวจะอันตรายนะ "

" งั้น พี่ต้องยอมให้มันจับตัวฟางไป แล้วพวกพี่ค่อยบุกไปช่วย เพราะไปแบบนี้พี่ก็โดนมันเล่นงานอยู่ดี "

" ไม่มีทางหรอก ใครจะให้ฟางไปเสี่ยง "

" งั้นจะทำยังไง เมื่อมันรู้แผนพวกเราหมดแล้ว " ฟางถามยังจนปัญญา เพราะสิ่งที่เธอได้ยินมา เธอแน่ใจว่าพวกมันหมายถึงแฟนหนุ่มของเธอ

" ให้พี่จัดการเถอะ เชื่อใจพี่นะ "