BE FORGET เผลอรัก...อีกครั้งเข้าจนได้
เขียนโดย 
jookjoom
วันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 16.45 น.
แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 21.55 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
35)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ความเดิมตอนที่แล้ว
" ค่ะ ฟางก็รักพี่นะ " กดวางโทรศัพท์ก่อนจะเดินตามแม่เลี้ยงที่มีพิรุธของเธอ
" อืม คืนนี้แหละ เหมาะที่จะทำทุกอย่าง " เสียงแม่เลี้ยงของเธคุยโทรศัพท์
"..................."
" ใช่ แต่แกอาจจะสนุกกว่าเดิมนะ ฉันไปได้ยินอะไรเด็ดๆมา อาจจะมีแขกรับเชิญไปเยี่ยมแก"
" ................ "
" 5555 ก็ใช่นะซิ พวกมันคิดว่าพวกมันจะเป็นฮีโร่ช่วยยายเด็กเหลือขอ แกก็สงเคราะห์พวกมันหน่อยละกัน"
" ไม่ต้องเอาถึงตายหรอกนะ ให้พวกมันมานั่งมองความทรมานของเด็กเหลือขอพวกนั้นสนุกๆดีกว่า แค่นี้ละ " แล้วแม่เลี้ยงฟางก็วางโทรศัพท์ไป เธอจึงรีบเดินกลับห้องของเธอทันที
" ใคร อะไรกันนะ ยายแม่มดจะทำอะไรคืนนี้กันแน่ " ฟางมันนั่งคิดนอนคิดกับสิ่งที่เธอได้ยิน
จนเวลาผ่านร่วงเลยไป เธอก็ยังคิดไม่ออก เธอคิดได้แค่ทางเดียวว่าคงจะทำร้ายพวกเธอแน่ๆ
เพราะเด็กเหลือขอที่แม่เลี้ยงเธอชอบเรียกคือเธอ แต่คนที่จะช่วยเธอคือใครกันแน่ คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก
เธอรีบสลัดความคิดแล้วเดินไปหาพ่อของเธอ เพราะกลัวว่าคนที่แม่เลี้ยงจะเล่นงานคือพ่อของเธอ
" ก๊อกๆ คุณพ่อค่ะ ฟางเข้าไปได้ไหมค่ะ "
" เข้ามาซิลูก " พ่อเธอตอบเธอจึงรีบเปิดประตูเข้าไๆปหาผู้เป็นพ่อทันที
" คุณพ่อทานอะไรหรือยังค่ะ " เธอถามก่อนจะนั่งลงข้างๆท่าน
" ทานแล้วลูก คุณวรรณเอามาให้พ่อแล้ว " ทันทีที่พ่อเธอบอก หน้าเธอถอดสีทันที
" ต่อไปนี้คุณพ่ออย่ากินของที่เธอเอามาอีกนะค่ะ ฟางกลัวว่าเธอจะวางยางนะค่ะ "
" พ่อเข้าใจแล้ว แล้วเป็นไงเรา ได้ข่าวตาป๊อปบ้างไหมละ "
" ค่ะ พึ่งวางโทรศัพท์ไป พี่ป๊อปใกล้หายแล้วค่ะ "
" อ่อ ดีแล้วนะ " ผู้เป็นพ่อพูดกับเธอแล้วยิ้ม ก่อนที่ความเงียบจะครอบงำห้องทั้งห้อง อาจจะเป็นเพราะเธอไม่ได้คุยกับผู้เป็นพ่อนาน เธอเลยยังไม่ชินกับการอยู่กันสองคนนานๆหรือเปล่า
" ฟาง พ่อขอโทษนะ " ประโยคที่ทำลายความเงียบ ทำให้เธอน้ำตาคลอทันที
" ฟางเข้าใจค่ะ ว่าพ่อมีเหตุผล" เธอบอกก่อนที่กอดพ่อเธอ
" อีกไม่นาน ฟางจะเข้าใจทุกอย่าง รวมถึงแม่ของเราด้วย " คนเป็นพ่อบอกกับลุกสาว
" ทำไมเหรอค่ะ มีอะไรเกี่ยวกับแม่ที่ฟางยังไม่รู้อีกเหรอค่ะ "
" อีกไม่นาน รออีกแปปนะลูก " หลังจากที่พ่อเธอพูด เธอก็ได้แต่นิ่งคิดผ่านไปเป็นชั่วโมง
" พ่อค่ะ "
" หือ มีอะไรหรือเปล่าลูก " คนเป็นพ่อถามลูกสาวที่นิ่งเงียบไปนาน แล้วจู่ๆก็ถามเค้าขึ้น
" เหตุผลที่พ่อให้คุณวรรณอยู่ที่นี่ต่อ ไม่ใช่ความรักใช่ไหมค่ะ "
" ทำไมลุกคิดแบบนั้น "
" ฟางได้ยิน เค้าบอกว่าเค้าจะลงมือคืนนี้ ฟางรู้ว่าเค้าหมายถึงครอบครัวเรา แต่ที่ฟางสงสัยคือ พ่อให้ใครมาช่วยเราหรือเปล่า ฟางได้ยินเค้าบอกกับลูกน้องว่า เค้ารู้ว่าจะมีคนมาช่วยเราคืนนี้"
" ฟาง ลูกได้ยินเมื่อไหร่ "
" เมื่อกี้นี่เองค่ะ " เธอบอกพ่อเธอที่มีสีหน้าตกใจ เพราะเธอเองก็ตกใจไม่คิดว่าเรื่องราวมันจะบานปลายอะไรแบบนี้
" เรียกพี่โทโมะ มาหาพ่อที ยังไม่ต้องบอกพี่สาวพวกเรานะ "
" ค่ะ " ถึงจะสงสัยอยู่บ้าง แต่ก็รับคำทันทีที่พ่อสั่ง
ณ.ห้องรับแขกที่บ้าน นีรสิงห์
" ยังไงค่ะคุณโทโมะ กิจการรุ่งเรืองดีไหมค่ะ " แม่เลี้ยงของเธอเดินลงมายังห้องรับแขก เจอพี่ๆเธอทั้ง4คนแล้วทักโทโมะขึ้น
" ก็ีดี " โทโมะตอบ แต่สายตาที่ทั้ง2มองกันมันไม่ธรรมดาเลย
" แกยุ่งอะไรด้วย เกี่ยวอะไรกับแำก " เฟย์ที่ทนเห็นไม่ไหวพูดขึ้น
" ป่าวหรอก หนูเฟย์ แม่แค่อยากให้พี่เขยเราเปิดบริษัทนักสืบ เผื่อแม่จะได้จ้างมั่ง 555555 " เธอหัวเราะแล้วเดินเลยไป
" เกี่ยวอะไรยะ พี่ฉันส่งออกนะ เกี่ยวอะไรกับนักสืบ ยายป้าแก่เอ้ย " เฟย์บ่นทันที แต่สามคนที่เหลือกลับนิ่งเงียบ
" มีอะไรกันหรือเปล่าค่ะ " เฟย์หันกลับไปถามสามคนที่เหลือ
" ป่าวจ๊ะ เบบี๋ " เขื่อนบอกก่อนที่ฟางจะเดินลงมา
" พี่โทโมะ คุณพ่อเรียกให้ไปพบนะค่ะ " ฟางบอกก่อนจะนั่งรวมกลุ่มกัน
" อะหะ " โทโมะรับคำแล้วรีบเดินไปหาคุณพ่อทันที ส่วน3สาวกับเขื่อน ก็นั่งเล่นคุยกันเรื่อยเปื่อย
" เพล้ง !!!!!!! "
" ฟาง เป็นไงบ้าง " ทุกคนที่ดูตกใจวิ่งมาดูสาวน้อยที่ปัดแจกันหล่น สีน่าเธอตื่นตะหนกยังไงไม่รู้
" ไม่เป็นไรค่ะ พี่เขื่อนฟางขอยืมโทรศัพท์หน่อยได้ไหมค่ะ " ฟางถามทันทีที่ตั้งสติได้
" นี่ครับ " เขื่อนยื่นให้แบบงงๆ แต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไร ฟางที่รับโทรศัพท์เขื่อนกดโทรออกทันทีที่เธอคิดอะไรดีๆออก
" เออ ว่าไงมึงกูรีบเตรียมตัวเนี่ย " ทันทีที่ปลายสายรับก็สบถทันที
" ฟางว่าแล้วว่าพี่ป๊อปต้องอยู่แถวนี้ พี่มันเจ้าเล่ห์ เหลี่ยมจัด ขี้โกหกมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว " ฟางที่พูดทั้งน้ำตา ทันทีที่แฟนหนุ่มเธอรับโทรศัพท์เพื่อนเค้า
ทำไมเธอถึงตะหงิดในใจงั้นเหรอ ตอนที่เค้าบอกไปต่างประเทศ เธอโทรไปเบอร์เค้า พ่อเค้ารับบอกเค้า
เอาโทรศัพท์ไว้ที่ประเทศไทย แล้วเบอร์ที่เค้าใช้โทรมาเธอโทรกลับไม่เคยจะติดเลยนะซิ ทำให้เธอสงสัย
แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร จนมาเมื่อกี้ ตอนที่เธอนั่งเล่นกับพวกพี่น้องเธอ เธอเห็นเฟย์เล่นโทรศัพท์ของเขื่อน
แล้วเธอก็เผลอไปโดนเบอร์โทรเข้าออก เธอเห็นชื่อเค้า เธอตกใจรีบลุกเลยปัดใส่แจกันตกนะซิ
" ฟาง ฟังพี่ก่อน มันไม่ใชข่แบบนั้น พี่มีเหตุผล " ป๊อปปี้รีบอธิบายทันทีที่แฟนสาวจับได้
" เหตุผลคืออะไร ฟางให้เวลาพี่3นาที ก่อนที่ฟางจะไม่ฟังพี่อีกเลย " เธอขู่อย่างอยากรู้ความจริง
" ฟาง ฟังพี่นะ รถที่คว่ำนะ มะฃันตั้งใจจะฆ่าปิดปากพี่ แต่ดีที่พี่ไม่ได้ไปเอง พี่ติดประชุม จินนี่มาขอร้องให้ไปส่งเธอเยี่ยมแม่เธอที่โรงพยาบาล พอเกิดเหตุ พี่เลยต้องเก็บตัวเพื่อไม่ให้มันแว้งมาทำร้ายพี่อีกไง"
" เลยปิดฟาง ว่างั้นเถอะ"
" ใช่ครับ พี่อยากให้มันเห็นว่าฟางเป็นห่วงพี่ พี่หายไปจากฟางจริงๆ"
" แล้วคืนนี้พี่จะไปไหน พี่บอกฟางมาตามตรงนะ "
" ก็อย่างที่ฟางสงสัยนั่นแหละ "
" พี่ป๊อป คืนนี้อย่าพึ่งไป พวกมันรู้ตัวว่าพี่จะไป ฟางได้ยินมา ฟางถึงรู้สึกไงว่าพี่ต้องอยู่ใกล้ฟางแน่ๆ "
" พวกมันรู้ได้ยังไง แต่ถ้าเราไม่ไปคืนนี้ ของที่มันต้องการมันต้องเอาไปได้แน่ๆ "
" ฟางไม่รู้ว่าพวกมันรู้ได้ไงนะ แต่ฟางว่ามันยังหาไม่เจอหรอก นี่ผ่านมาเป็นปีแล้ว มันยังหาไม่เจอเลย "
" แต่ถ้าไม่รีบจัดการมัน ฟางและครอบครัวจะอันตรายนะ "
" งั้น พี่ต้องยอมให้มันจับตัวฟางไป แล้วพวกพี่ค่อยบุกไปช่วย เพราะไปแบบนี้พี่ก็โดนมันเล่นงานอยู่ดี "
" ไม่มีทางหรอก ใครจะให้ฟางไปเสี่ยง "
" งั้นจะทำยังไง เมื่อมันรู้แผนพวกเราหมดแล้ว " ฟางถามยังจนปัญญา เพราะสิ่งที่เธอได้ยินมา เธอแน่ใจว่าพวกมันหมายถึงแฟนหนุ่มของเธอ
" ให้พี่จัดการเถอะ เชื่อใจพี่นะ "
" ไม่เรื่องนี้ฟางจะช่วยพี่ พี่ป๊อปต้องเชื่อฟาง ไม่งั้นเราไม่ต้องมาเจอกันอีก "
" โธ ฟาง "
" แค่นี้ละ อย่าไปไหนนะคืนนี้ รอฟางอยู่ที่นั่นแหละ " ฟางวางก่อนจะหันไปเจอกับดวงตาที่4คู่รอฟังเรื่องจากเธอ
" พี่ไปด้วยนะฟาง " โทโมะบอกทันทีที่ฟางวางโทรศัพท์
" เดี๋ยวก่อน เกิดอะไรขึ้น เล่าให้เฟย์ฟังมั่งได้ไหม " เฟย์พูดขึ้น ก่อนทุกคนจะนั่งลงแล้วเล่าให้เฟย์ฟัง
" ถ้าเรื่องเป็นแบบนี้ แสดงว่ามันต้องการตัวพี่ฟาง เพื่อที่จะเป็นสะพานไปหาของที่มันอยากได้นะซิ " เฟย์พูดขึ้นเมื่อฟังจบ
" เก่งมากเลยเบบี๋ " เขื่อนชมเฟย์
" ถ้าเราเอาพี่ฟางไปซ่อนละ "
" คนอื่นก็จะเป็นอันตรายนะซิเฟย์ เพราะพี่คนเดียวจริงๆ " ฟางเริ่มโทษตัวเอง
" ก็จะให้มันมาสงสัยพวกเราทำไมกันละ ถ้าให้คนที่แค้นพี่ฟางจับพี่ฟางไปแทนเราละ "
" หมายความว่าไงเบบี๋ "
" มีอยู่คนนึงนะพี่ฟาง ที่ทำได้เพื่อเงิน แต่พี่ป๊อปจะยอมหรือเปล่า "
กลับมาอีกครั้งนะ
หายไปนาน
หวังว่าทุกคนจะยังจำได้
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
