ว้าวุ่น2 [In Our Dream]

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~

♥ นิยายเรื่อง  ว้าวุ่น 2 ตอนที่ 6 ♥ 

//Twitter//

Tomo_kotic ถ่าย MV เสร็จแล้วครับ ได้เวลากลับบ้านพักผ่อน

Poppy_ kotic อีก 3 วันพบกับ MV One Wish ของ kotic นะครับ

FC_kotic กรี้ด..........................จะได้ดู MV แล้ว

ฯลฯ 

Bchell  รักมากนะ เหมือนที่ตัวเองรักเค้านั่นแหล่ะ T♥B พักผ่อนเยอะๆนะคะ

หอยดอง RT@ Bchell  รักมากนะ เหมือนที่ตัวเองรักเค้านั่นแหล่ะ T♥B // อิจฉาจังเลยค่า

...... 

......... 

          กลับห้องมาได้ก็รีบอาบน้ำแต่งตัว เตรียมลงไปชั้น 21 เพื่อปรับความเข้าใจกับหญิงคนรักให้เลิกคิดมากเสียที วันนี้ทั้งวันเร่งถ่ายทำจนเสร็จ ไม่อยากให้มีหลายเทคและไม่อยากให้เกิดการซ่อมขึ้นมา เพราะไม่ต้องการเจอหน้าผู้หญิงคนนั้นอีก ไม่ใช่เพราะยังเหลือความรู้สึกอะไรหรอกนะครับ เพียงแต่รับรู้ได้ถึงกลิ่นไม่ดีที่กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้านี้ จากที่เขาโทรฯไปแล้วได้รับคำตอบแปลกๆตอบกลับมา นั่นทำให้ได้รู้อย่างหนึ่งว่าผู้หญิงคนนั้นอาจจะทำอย่างที่พูดจริงๆ ดังนั้นอยู่ห่างๆกันไว้คงจะดีที่สุด

            "ฉันเป็นรักแรกของคุณ และฉันจะทำให้มันเป็นปัจจุบันด้วย คอยดู!" 

            เวลาผู้หญิงจะร้าย คงน่ากลัวอยู่ไม่น้อย 

            โพสข้อความลงบน TW ให้บรรดาแฟนคลับได้รับรู้ว่าการถ่ายทำเสร็จเรียบร้อย จากนั้นก็มีบรรดาแฟนตามมาให้กำลังใจเป็นสิบๆข้อความ เปิดอ่านดูขอกำลังใจสักหน่อยก่อนออกจากห้อง

            สะดุดกับข้อความที่วันนี้ไม่ใช่FC TK แต่เป็น FC ของเขาเองที่ RT มาให้ แทบสำลักกาแฟร้อนในมือ วางกาแฟบนโต๊ะแล้วใช้มือเช็ดปากแบบลวกๆ ก่อนจะอ่านซ้ำอีกครั้ง

            นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะ

....... 

...........

TomoFC @Tomo_kotic *Bchell รักมากนะ เหมือนที่ตัวเองรักเค้านั่นแหล่ะ พักผ่อนเยอะๆนะคะ T♥B* ใครเหรอคะพี่โทโมะ?

.......... 

............... 

            ไวเท่าความคิด นิ้วเรียวพิมพ์ชื่อ TW ของคนรักแล้วเปิดดูความเคลื่อนไหว คนดีอ่านอยู่หรือเปล่า มีใคร RT มาให้อ่านหรือไม่? สุดท้ายก็ค่อยโล่งใจที่ไม่เห็นสุดที่รักออนไลน์ และข้อความสุดท้ายก็เป็นของเมื่อวันก่อนที่คนดีโพสทิ้งไว้ตอนอยู่ที่ห้องอัดเสียงกับเขา เห็นเช่นนั้นจึงรีบกดโทรฯหาแก้วใจในทันที

            บางอย่างที่ทำให้รู้สึกแย่ ไม่ต้องรู้บ้างก็ได้

"เลขหมายที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อกลับมาใหม่....."

"เลขหมายที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อกลับมาใหม่....."

"เลขหมายที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อกลับมาใหม่....."

"แก้ว...."

@@@@@@@@@@@@@@@@

"อ้าวแก้วลูก มาได้ยังไงเนี่ย?"          

"โหย...แม่อ่ะ น้อยใจเลย ทักลูกสาวสุดที่รักแบบนี้ได้ยังไงอ่ะครับ"

"ก็มันจริงหนิ ร้อยวันพันปีแกมีเวลากลับบ้านซะที่ไหน แล้วนี่มาได้ยังไง มีเรื่องแน่เลยใช่มะ ตาบวมเป่งมาเลย"

"ไม่ต้องมาทำเป็นรู้ดี จะไปไหนกันอ่ะ?"

"คุณพ่อต้องไปประชุมที่สมุย 2 วัน แม่กับพี่กิ่งก็เลยจะไปด้วย"

"แล้วแก้วอ่ะ? นี่ไม่มีใครคิดจะชวนแก้วเลย TT"

"อย่ามาเบะปากห้อยๆนะยะ เมื่อวันก่อนฉันโทรฯหาแก แกบอกว่าอยู่ในห้องซ้อม พร้อมจะออกอัลบั้มใหม่ วันนี้โทรฯหาอีกครั้งแกก็เอาแต่ปิดเครื่อง อย่าโวยวาย แกเลือกเอง"

"แก้วได้พักร้อน แก้วจะไปด้วย รอแป๊บเก็บของ 10 นาที ตึกๆๆๆ"

"อ้าวแก้วลูก วิ่งขึ้นบ้านเฉยเลย แล้วที่ว่าจะออกอัลบั้มใหม่อะไรนั่นล่ะ?// นั่นสิแม่มันบ้าหรือเปล่าเนี่ย?"

            เมื่อคิดได้ว่าอยู่ที่ห้องของตัวเองไปก็ไม่มีประโยชน์ รังแต่จะทำให้ตัวเองเจ็บปวดเพราะคนโกหกคงต้องเวียนว่ายไปหาเธอถึงที่ห้องเหมือนทุกๆวันแน่ๆ จึงปาดน้ำตา ปิดเครื่องมือสื่อสารแล้วโบกแท็กซี่กลับมาที่บ้าน

            พึ่งได้รับรู้ว่าเธอทิ้งห่างครอบครัวของตัวเองไปนานแค่ไหนกันแล้ว จึงตัดสินใจไปให้ไกลๆจากจุดที่ตัวเองยืนอยู่ ตอนนี้เหนื่อยทั้งกายและใจ ได้ออกไปพักบ้างอาจทำให้คิดอะไรออกได้บ้าง

.....

.........

"อากาศดีจังค่ะคุณแม่ คุณแม่พักก่อนนะคะเดี๋ยวกิ่งกับแก้วจะไปเดินเล่นชมวิว โชว์ความสวย เช็คเรตติ้งเสียหน่อย อ่ะแก้วใส่วิกด้วยฉันขี้เกียจเห็นแกทำหน้าแย่ๆต่อแฟนคลับ"

"พูดอะไรของลูกน่ะกิ่ง?"

"หนูล้อเล่นค่ะ เห็นยายแก้วมันทำหน้าเบี้ยวๆคิดถึงดอลล่าล์ก็เลยอดแซวไม่ได้ เอาน่าน้องรักไปๆเดี๋ยวจะพาไปเดินจนเมื่อยให้หายคิดถึงดอลล่าล์นะจ๊ วิกด้วยใส่ซะของเจ๊เอง"

"เย็นมากแล้วนะ อย่าไปไกลนะลูก"

"ทราบแล้วค่ะ เดี๋ยวจะไปเดินตลาดที่มีคนเยอะๆเลยค่ะแม่ ยายแก้วเร็วซี่!!"

"อ่ะ อือ"

            ตั้งแต่ขึ้นรถ จนขึ้นเครื่อง จนถึงที่พักยายน้องสาวจอมแสบก็เอาแต่นิ่งจนดูเปลี่ยนเป็นคนละคน คุณแม่คงคิดว่าลูกสาวคงเหนื่อยเพราะทำงานหนักเลยดูเพลียๆและทางบริษัทคงมีนโยบายให้พักร้อนอย่างที่เจ้าตัวพูดจริงๆ จึงไม่ได้ติดใจสงสัยอะไร แต่กับเธอมันไม่ใช่เธอรับรู้ได้ว่ามีอะไรแปลกๆเกิดขึ้นกับน้องสาวเธอแน่ๆ อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กทำไมจะดูไม่ออก น้องสาวมาดแมนกำลังสับสนและเสียใจอย่างหนัก แต่จะเป็นเรื่องอะไรนั้นคงต้องให้เจ้าตัวบอกเอง

            แต่มันจะบอกหรือเปล่านั่นก็อีกเรื่อง

@@@@@@@@@@@@@@@@

"ตกลงแกเป็นอะไร ร้องไห้หนักเลยนะอย่างต่ำก็ 2 ชม.มาแล้ว"

"พี่น่าจะไปเป็นหมอดูนะ เดาไปเรื่อยเปื่อย"

"หรือจะเถียงว่าไม่จริง แก้วฟังพี่นะ แกก็รู้ว่าที่ผ่านมาแกเก็บความรู้สึกของตัวเองเอาไว้แล้วมันมีผลยังไงกับแก การคิดไปเองมันเฝ้าทำร้ายตัวแกเองใช่ไหม"

"................."

"พอแกพูดสิ่งที่แกคิด เรื่องทุกอย่างที่แกอยากรู้มันจะปรากฏ ส่วนมันจะจริงหรือไม่จริง ไม่นานนักมันก็จะมีเหตุให้เป็นไปและเราจะได้รู้เอง ไม่มีความลับใดในโลกนี้ที่สามารถเป็นเพียงแค่ความลับได้ตลอดกาล สักวันความจริงจะถูกเปิดเผย"

"................."

"ตอนแกหลับ พี่แอบโทรฯไปถามยายแฝดมา เค้าบอกว่าไม่มีนโยบายพักร้อน และแกบ่นว่าปวดหัวขอนอนพักที่ห้อง แล้วก็พี่ไม่ได้ลาให้แกนะ บอกแต่ว่าแกป่วยแต่จะไปทำงานแน่ๆวันพรุ่งนี้ มีอัดเสียงตอนบ่าย 3 ใช่ไหม เห็นว่าตอนเช้ายายแฝดมีสอบที่ ม."

"......แก้ว.....ไม่......ไป...."

"ถ้าอย่างนั้นฉันจะโทรฯไปลาให้แก 2 วัน ให้แกได้พักผ่อนที่นี่ แต่แกต้องเล่าให้ฉันฟังทุกอย่างที่เกิดขึ้น....ทุกอย่าง"

"แก้ว....คือ....แก้ว ฮึก..."

อ่านแก้เหงา ในวันเสาร์อาทิตย์นะคะ ^___^ อย่าลืมไปเวียนเทียนด้วยน้า