Coffee In My Heart
เขียนโดย 
ออมอนี่cake
วันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2555 เวลา 18.56 น.
แก้ไขเมื่อ 17 กันยายน พ.ศ. 2559 16.38 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
11) Espresso II แก้วที่ 9 The Last // Edit //
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
& เรื่องสั้นเรื่อง เอสเปรสโซ่ ภาค 2 แก้วที่ 9 The Last &
....นอนกอดกันมันรู้สึกดีแบบนี้นี่เอง....
"อือ.....เช้าแล้ว อืม เอ๋....มือ? กรี้ด....................กะ กบ กบมาอยู่บนเตียงเฟย์ได้ไง ทำอะไรเฟย์ บอกมานะ!! นี่แหน่ะๆๆ "
"ดะเดี๋ยวเฟย์ อ๊ะ เจ็บครับๆ ฟังก่อนสิ...อูย ถ้าเขื่อนเป็นอะไรไป เฟย์จะมีสามีพิการเอาได้นะครับ"
ตื่นเช้ามาด้วยความสดชื่นที่หัวใจอย่างบอกไม่ถูก เมื่อวานเธอร้องไห้หนักแค่ไหนเธอจำได้ดี แต่เมื่อคืนมีความสุขมากเท่าไหร่เธอก็ไม่มีวันลืมเหมือนกัน
ความสุขจ๋า....กลับมาหาองค์หญิงเฟย์แล้วสินะคะ
บิดไล่ความขี้เกียจออกจากตัวได้ ก็ตั้งใจจะลุกขึ้นไปอาบน้ำอาบท่าให้คลายความเมื่อยล้าเสียหน่อย แต่กลับลุกไม่ขึ้น เพราะมีมือที่3....หามือที่3 ? มือใครที่ไม่ใช่ของตัวเองโอบเกี่ยวที่เอวบางของเธอเอาไว้ รีบสะบัดหน้าไปค้นหาสิ่งมีชีวิตที่อยู่ข้างกายในเวลาที่ไม่เหมาะสมแบบนี้
กบ?.....น้าชายข้างบ้าน กับเสียงลมหายใจในจังหวะคงที่ บ่งบอกว่าคนตัวโตกว่ากำลังหลับฝันดี อย่าพึ่งรบกวน จะบ้าเรอะ! นี่มันห้องของเธอ แล้วเจ้าชายกบตัวนี้มาอยู่บนเตียงของเธอได้อย่างไร
....ไม่จริงอ่ะ
เผลอคว้าหมอนฟาดเข้าไปที่ใบหน้าของคนหล่อ จนร้องเสียงหลง
.
.
.
".........."
"ก็เฟย์ไม่ยอมให้เขื่อนกลับบ้าน กอดไม่ยอมปล่อยอ่ะเมื่อคืน กบเลยร้องอ๊บๆ อยู่ในห้องนี้ทั้งคืน"
"เอาเรื่องจริง"
"ตามนั้นครับที่รัก.....แต่เขื่อนกอดเฉยๆ ไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้นครับ ว่าจะปล้ำอยู่เหมือนกัน แต่เฟย์อ่ะทั้งกรนทั้งตด ....ปล้ำไม่ลงเลยอ่ะ อ๊ะ..."
คนสวยจ้องหน้าเขาอย่างต้องการคำตอบ คว้าหมอนรูปตุ๊กตากบที่ฟาดเข้าที่จมูกโด่งๆของตัวเองเอาไว้ได้ก็โยนออกข้างตัว ก่อนจะรีบคว้ามือเรียวให้หยุดทำร้ายร่างกายเขาสักที
เอ่ยติดตลกเพื่อให้คนสวยคลายความกังวล ว่าสิ่งที่เธอรักแสนรักมันยังคงอยู่ดีมีสุข เขาไม่ได้ล่วงเกินเธอ ยอมรับว่าคิดจะทำ แต่เขาก็ทำไม่ได้
"......จุ๊บ .....ขอบคุณนะคะ จุ๊บ...อือ....อืม...คิกคิก "
ไม่คิดว่าความอดทนที่เขาเพียรทำมาทั้งคืนนั้น จะส่งผลให้ได้รับโบนัสชิ้นใหญ่ คนสวยยื่นใบหน้าหวานเข้ามาหา รอยยิ้มแก้วบุ๋มที่เขาเห็นครั้งสุดท้ายเมื่อคืนก่อนนอน อยู่ห่างจากใบหน้าหนาเพียงแค่ลมหายใจกั้นเท่านั้น
องค์หญิงตัวน้อยยกมือเรียวขึ้นมาแตะเข้าที่คางหนาเบาๆ ก่อนจะยื่นจมูกเล็กๆเข้าจู่โจมจมูกใหญ่ของเขา คนสวยใช้ลิ้นเล็กไล่เล็มหนวดที่กำลังขึ้นอยู่ประปรายรอการโกนจากเจ้าของ ก่อนจะแตะเข้าที่เรียวปากหนาเบาๆ เพียงแค่นั้นก็ทำให้สติของเขากระเจิดกระเจิงได้ไม่ยากเลย มือหนารั้งเข้าที่ท้ายทอยของคนสวยด้วยความชำนาญ ก่อนที่มืออีกข้างจะถูกสอดเข้าไปที่ชายเสื้อของคนรัก ค่อยๆไล้ลูบตั้งแต่เอวจึงถึงแผ่นหลังบาง...
คนตัวเล็กสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเสื้อชั้นในสีชมพูกำลังถูกรุกรานทางด้านหลัง คนสวยยืดตัวขึ้นเล็กน้อยเมื่อรู้สึกว่าตนเองจะขาดอากาศหายใจ มือเรียวคล้องเข้าที่ลำคอ เข่าเล็กแทรกตัวที่ตรงหว่างขาของเขาพอดิบพอดี
เฟย์กล่าวขอบคุณเบาๆ พร้อมกับเสียงหัวเราะคิกคักดังอยู่ข้างๆหูเขา ทำให้ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไปแล้ว ใช้ร่างกายที่ได้เปรียบดันคนตัวเล็กกว่าให้นอนราบไปกับเตียงนุ่ม ทั้งที่ยังปล้ำจูบเธออยู่แบบนั้น คนสวยก็ดูจะเป็นใจ เผยอเรียวปากรับและจูบตอบเขากลับอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน
ละใบหน้าหล่อขึ้นมาขอคำตอบที่ไม่ต้องเอ่ยคำถาม....สิ่งที่ได้ตอบกลับมาทำเขาแทบคลั่ง
"เฟย์....."
.
.
.
.
"กลับบ้านไปได้แล้วป่ะ เฟย์จะแต่งตัว....เดี๋ยวไปทำงานสาย เจ้านายอาจจะไล่ออกได้ ไปชิ่วๆๆ"
"อ่ะ ได้ไงอ่ะ หลอกให้อยาก...แล้วจากไปนี่นา เฟย์อ๊า....."
ตุ๊กตากบสีเขียวแขนยาว ถูกคนสวยนำมาผูกคอของเขาเอาไว้ พร้อมกับเสียงหัวเราะร่วนที่ฟังยังไงก็ให้ความรู้สึกสะใจ มากกว่าสนใจในตัวเขาเอง
คนสวยไล่ให้กลับบ้านในเวลาที่ช่างไม่เหมาะไม่ควรเอาเสียเลย ว้าก..................กบจะบ้า
@@@@@@@@@@@@@@@@
"ยินดีด้วยนะ เฟย์เพื่อนรัก ยินดีด้วยแบบเว่อร์ๆเลย มีความสุขมากๆนะ"
"ขอบใจจ้ะฟาง รักแกนะ"
"แกเสร็จแน่องค์หญิงหัวหอม พรหมจารีย์ที่รักของแก...เตลิดเปิดเปิงแน่คืนนี้ อ๊ะ ฉันเจ็บนะผีดิบ!!!"
"ฉันเกลียดแกยายแก้วหน้าม้า"
.
.
.
“กบ ตื่นเดี๋ยวนี้นะ!!! จ้าก....................”
“ฮึ่ย.....อะไรเนี่ย.....”
“บอกให้ตื่นไงเล่าๆๆๆๆๆๆๆ กบตื่น! นี่แน่ะๆๆๆๆ”
“โอ๊ย....แม่ครับผมเจ็บครับ ตื่นแล้วๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆๆ นึกว่าจะแน่”
“เฮ้ย !!”
“มีอะไร?”
“นี่ยายตัวแสบ น้าเขื่อนคะมีอะไรหรือเปล่าคะ?
..พูดไม่ได้เหรอแค่นี้ นี่น้านะ ไม่ใช่เพื่อน”
“มาทำไม?”
“เรานี่มัน! เออ คุณแม่ให้มาชวนไปทานข้าวด้วยกัน
อยู่คนเดียวไม่ใช่เหรอ ไปๆๆ”
“กินแล้ว ไม่ไป”
“แล้วน้าจะบอกคุณแม่ให้ละกันว่าหลานเฟย์คนโปรดไม่ดูดำ
ดูดี คำเอ่ย ชวนของคนแก่ๆหรอกค่ะ”
“...หลีกไป ขวางอยู่ได้ กบหน้าเหียก”
“กบ.....เอ่อ น้าเขื่อน สวัสดีค่ะ...”
“โตขึ้นตั้งเยอะแน่ะ ฮ่าๆๆๆ นี่น้าแก่เร็วหรือยังไงไม่รู้แฮะ”
“ค่ะ วันนี้ค่อนข้างร้อนไม่ทราบว่าเป็นอะไร สงสัยฝนจะตก”
“???....สบายดีนะ”
“ค่ะ เฟย์เรียบจบแล้วค่ะ”
“จะกลับมาอยู่เลยหรือว่ามาเที่ยว เดี๋ยวก็กลับคะ?”
“มาอยู่เลย....คิดถึง”
“ทุกคนที่นี่ก็คิดถึง....ค่ะ อ้อ! เย็นนี้มีมัสสมั่น นะคะ”
“มันจะสั้นไปไหนกัน ถามหน่อยเหอะ”
“แฟชั่นก็แบบนี้ คนเค้าใส่กันทั้งบ้านทั้งเมือง”
“แต่น้าไม่ชอบ เก็บไปบริจาคเหอะ เห็นแล้วรับไม่ได้”
“ไม่ชอบ ก็ไม่ต้องชอบสิ”…..
“ก็คนมันชอบไปแล้วจะให้เลิกชอบได้ยังไง”
.
.
.
"คิก...คิก"
"คิดอะไรอยู่ครับ....จุ๊บ.... หัวเราะร่วนเชียว"
"คิดถึงเรื่องเก่าๆ ทำไมกบถึงได้....ชอบกอด....ชอบจูบ.... ไม่เบื่อเหรอ"
"หืม....คิดว่าจะเอาตัวรอดด้วยคำถามกะโหลกกะลาแบบนี้เหรอครับ...เดี๋ยวเขื่อนจะฟ้องครูอังคนานะครับ .....จุ๊บ...."
"อือ....เปล่าสักหน่อย อื้อ....จั๊กกะจ%
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
