จับใจนายเพลย์บอย

 

“ ฟางขอโทษ  ”

 

---

 

“ ฟางไม่ผิดนะ พี่ต่างหากที่ผิด ต่อไปนี้พี่จะไม่ไปแทรกกลางความรักของฟางอีก เราจะต่างคนต่างอยู่เหมือนที่ฟางเคยบอกพี่ หยุดร้องไห้ได้แล้วคนดี  ” ป๊อปปี้ปลอบเธอทั้งๆที่เขาก็เจ็บมากเช่นกัน มันเป็นคำพูดที่เขาไม่เคยคิดจะพูด เขาทำให้เธอเจ็บเพราะเขามามากพอแล้วถึงตาที่ตัวเองจะต้องเจ็บบ้างและเพื่อเธอคนที่รักเขาจะทำให้ได้อย่างที่พูดออกไป

 

“ พี่ว่าเราไปนอนกันเถอะ ” ชายหนุ่มโอบเอาไหล่ร่างบางแล้วพาเดินไปห้องนอน

 

 “ เอ่อ…..ฟางมีอะไรจะบอกค่ะ ”

 

“ ฟางไม่ต้องกลัว พี่จะไปนอนอีกห้องหนึ่ง สบายใจได้ ”

 

 “ นอนได้แล้วมันดึกแล้ว ” ป๊อปปี้ห่มผ้าให้ฟางแล้วเดินไปนอนห้องของตนเอง

 

  ส่วนหญิงสาวที่พยายามจะบอกความจริงแต่เขาก็ไม่เปิดโอกาสให้เธอได้พูดเลย เธอจึงปล่อยเลยตามเลยเพราะเธอคิดจะลองใจเขาดู อย่างน้อยเธอก็ได้รู้ว่าเขาคิดยังไงกับเธอ

 

______เช้า_______

 

“ ฟางตื่นแล้วหรอ เตรียมตัวได้แล้วนะ ” 

 

“ พี่ป๊อป วันนี้วันศุกร์ฟางไม่มีเรียนเลยอยากเที่ยวต่อยังไม่อยากกลับตอนนี้ ” ทำหน้าอ่อนๆชายหนุ่ม

 

“ แล้วตายายล่ะเดี๋ยวเขาเป็นห่วง ”

 

>>>>> อื้ด อื้ด ๆๆๆๆ<<<<<<<

    เสียงโทรศัพท์ฟางดังขึ้น ปรากฏเป็นเบอร์พี่ชายที่โทรมาดีเลยจะได้ถือโอกาสแกล้งป๊อปปี้

 

“ สวัสดีค่ะ พี่ฟลุ๊ก ”

 

“ พอดีฟางมาทำงานต่างจังหวัด  มันรีบจริงๆ  ฝากพี่ฟลุ๊กบอกยายด้วยนะค่ะ”

 

“ ฟางก็ไม่รู้ว่ากลับวันไหน แต่พี่ฟลุ๊กไม่ต้องเป็นห่วง ”

 

“ มากับเพื่อนในคณะ ก็เป็นผู้หญิงค่ะ ”

 

“ ค่ะ ค่ะ บายๆค่ะ ”

 

“ ไปหลอกเขาแบบนั้นมันไม่ดีนะ พี่ว่าเราควรกลับวันนี้ ” ป๊อปปี้บอกฟางหลังจากเธอวางสาย

 

“ กลับก็กลับค่ะ พี่ป๊อปคงจะรำคาญฟาง คงจะไม่อยากเจอหน้าฟางอีกแล้ว ”

 

_________fang________

 

      ฉันเดินหนีเข้ามาเก็บโทรศัพท์ในห้องแล้วปล่อยน้ำตาที่กลั้นไว้ออกมา เรื่องที่เขาพูดเมื่อคืนคงเป็นแค่นิทานหลอกเด็กให้เชื่อแต่จริงๆเล้วเขาพยายามผลักใส่เธอให้ออกไปจากชีวิตเขาเร็วๆ

 

“ ไปกันเถอะค่ะพี่ป๊อป ฟางรีบ ”

 

“ นี่เราประชดพี่หรอ  ”

 

   ฉันเช็ดน้ำตาและเดินไปเรียกเขาให้ออกเดินทาง เขารู้ว่าฉันร้องไห้เพราะถึงจะเช็ดมันก็ออกมาอีกอยู่ดี

 

“ อย่ามาประชดพี่ "

 

" ใครจะกล้าไปประชดนายกัน " ฟางเริ่มเปลี่ยนสรรพนาน

 

" ฟาง... ถ้าเราไม่อยากไปพี่ก็ไม่พาไปหรอก ”

 

“ ………………….. ”

 

   ฉันทำเป็นไม่สนใจคำพูดเขาแกล้งทำเป็นนั่งกดโทรศัพท์เล่น แต่จริงๆแล้วโครตดีใจ

 

“ แล้ววันนี้เราจะไปเที่ยวไหนดีล่ะ ” ฉันยิ้มออกมาทันทีที่รู้ว่าวันนี้จะได้ไปเที่ยว

 

“ ที่ไหนก็ได้ค่ะ แต่ตอนนี้ฟางหิวแล้วเช้านี้พี่ป๊อปทำอะไรกิน ”

 

“ วันนี้ทำโจ๊กไก่ พึ่งทำครั้งแรกไม่รู้จะกินได้รึป่าว  ” 

 

“ กินได้สิ  เราไปกินข้าวกันเถอะ ”

 

________poppy_________

 

       ผมตื่นมาทำโจ๊กตั้งแต่ตีห้าเป็นเมนูแรกที่เรียนมาจากพี่กี้ ผมตั้งใจว่าจะมาทำให้ฟางกิน ผมไม่น่าไปชวนเธอไปเที่ยวไม่รู้ว่จะพาที่ไหน ตอนแรกก็เห็นงอนๆผมเลยพูดไปงั้นแหละไม่คิดว่าจะหาย ที่จริงผมก็ไม่อยากกลับหรอกแต่เห็นเธอคุยโทรศัพท์แล้วมันน้อยใจ 

 

“ พี่ป๊อปวันนี้เราจะไปเที่ยวไหนกันดี ”

 

“ เอ่อ ๆ ไป อ่อ น้ำตก  นี่อยู่หลังสวน ”

 

“ มีน้ำตกด้วยหรอดีจัง ไปกันเถอะ ”

 

     ผมเดินตามยัยตัวแสบที่ตอนนี้วิ่งออกหน้า ปล่อยให้ผมถือของอยู่คนเดียว เราเดินไปจนถึงจุดหมายปีนี้น้ำตกสวยมาก ผมไม่ได้มาเที่ยวตรงนี้ตั้งนานแล้ว ไม่คิดว่าธรรมชาติแถวนี้จะยังสวยงามอยู่ ทั้งสวนดอกไม้ที่เป็นทุ่งใหญ่ๆ

 

“ พี่ป๊อป น้ำตกสวยขนาดนี้ทำไมไม่เปิดท่องเที่ยวไปเลย ”

 

“ มันวุ่นวาย เก็บไว้เป็นที่พักกผ่อนดีกว่า ”

 

“ แล้วบ้านสวนไม่มีคนดูแลหรอค่ะ ”

 

“ มีสิ บ้านเขาอยู่หลังสวนฝั่งโน้น เขาดูแลทุกอย่างเลยนะไม่งั้นน้ำตกมันไม่สวยขนาดนี้หรอ  ”

 

    ผมพูดไปด้วยยิ้มไปด้วยกับอาการที่ดูตื่นเต้นของฟาง ดูกี่ครั้งเธอก็น่ารัสดใส่ ยิ่งคิดเขายิ่งอิจฉาผู้ชายคนนั้น

 

“ พี่ว่าเรานั่งกันตรงนี้แหละ อากาสดี ” ผมลงมือปูผ้าที่เตรียมมาด้วย แล้วว่าอุปกรณ์ที่ถือมาลง

 

“ พี่เล่นน้ำไหม ”

 

“ ฟางเล่นเถอะ เหนื่อยแล้วก็มาหาของกินได้ ”

 

“ งั้นฟางไปเล่นน้ำก่อนนะ บายๆ ”

 

      ขณะที่ฟางไปเล่นน้ำผมก็นอนลงแต่ไม่รู้เผลอหลับไปตอนไหนตื่นมาก็ตอนมีแดดมาส่องหน้า มองหาฟางก็ไม่รู้ไปอยู่นี่ก็นานแล้วที่ไปเล่นน้ำ

 

“ พี่ป๊อป ฟางว่าเรากลับกันเถอะเริ่มมีแดดแล้ว ”

 

     ผมหันหน้าไปมองฟางที่พึ่งเดินขึ้นจากน้ำ เนื้อตัวเปลือกทำให้ชุดที่เธอใส่มันบางและติดกับเนื้อจึงมองเห็นรูปทรงทุกตารางนิ้ว ผมกลืนน้ำลายอยู่หลายที่ยิ่งเธอเดินเขามาใกล้ๆ

 

“ เดี๋ยวฟางของพักก่อนนะเหนื่อยๆ เล่นมาทั้งหลายชั่วโมง ” ฟางนั่งลงตรงหน้าป๊อปปี้พอดี

 

“ นี่ผ้าเช็ดตัว เช็ดให้ผมแห้งก่อนเดี๋ยวไม่สบาย  ”

 

“ เช็ดให้หน่อยดิ มือฟางเปื้อนดินเต็มเลย  ”

 

    เธอขยับตัวเข้ามาใกล้ๆผม ถึงเธอจะพึ่งขึ้นจากน้ำแต่กลิ่นตัวของเธอยังหอม และดูจากท่านั่งเธอ ที่นั่งหันหน้ามาทางผมแล้วก้มลงมันทำให้เห็นอะไรต่อมิอะไรได้ชัด มือไม้เริ่มสั่นๆไม่ค่อยมีแรงเช็ด สายตาก็คอยแต่จะจองมองอกของเธอที่มันล่อตาล่อใจ

 

“ โอเคเสร็จแล้วไปกันเถอะ ”

 

     ฟางที่กำลังจะลุก ผมดึงมือเธอไว้ทำให้เธอเสียหลักล้มลง มือทั้งสองข้างเธอโอบคอผมไว้เพื่อเป็นที่ยึด ยิ่งตอนที่เธอล้ม อกฟางไถตั้งแต่หน้าลงมาจนถึงอกผมและตอนนี้เธอนั่งบนตักผม ผมจองหน้าเธอก่อนจะค่อยๆจูบลงที่ริมฝีปากบางแล้วกัดเบาๆ จากนั้นจึงสอดลิ้นเข้าไปดูดเอาความหวานที่ดูอย่างไรก็ไม่เคยอิ่ม เธอไม่ได้ปฎิเสธผมเหมือนครั้งก่อนๆ เราเกี่ยวตวัดลิ้นกันอย่างสนุก ผมเริ่มก็เปลี่ยนตำแหน่งมาที่ซอกคอทั้งดูดทั้งสูดดมจนผมพอใจ จากนั้นเราทั้งสองจึงเปลี่ยนท่าจากที่นั่งมาเป็นนอนโดยผมเป็นผู้คุมเกมส์ผมไซร้คอฟางต้ำลงมาจนถึงหน้าอก ผมจะไม่ปลุกอารมณ์เธอให้เสียเวลา เพราะดูแล้วเราทั้งสองต่างต้องการกันและกัน ผมถอดทั้งเสื้อและบราที่อยู่ด้านในออกพร้อมกัน แล้วดูดเม้นหน้าอกที่มันดูใหญ่กว่าครั้งแรกที่ผมได้สัมผัส มันเริ่มขยายขึ้นจนเต็มมือผมพอดี ส่วนฟางก็ร้องอย่างเสียวซ่านและบิดตัวไปมา

 

“ อ่า อือ อื้ม อ่า อ่า พี่ป๊อป เบามือหน่อย เจ็บ อ่า อ่า  ”

 

เสียงที่เธอร้องมันทำให้อารมณ์ผมเพิ่มขึ้น ผมใช้ลิ้นเลียลงมาที่หน้าท้องแต่ต้องหยุดกระทำเมื่อเธอร้องขึ้น

 

 “ โอ้ยๆๆ เจ็บ โอ้ยๆๆ   ” ฟางลุกขึ้นนั่ง

 

“  ฟางเป็นอะไร  ”

 

“ ก็ดูสิ มดเต็มหลังฟางเลย ฟางว่าเรากลับกันเถอะเย็นแล้ว  ”

 

“ มาเดี๋ยวพี่ใส่เสื้อผ้าให้  ”

 

“ ไม่เป็นไรฟางใส่เองได้ ”  ฟางจะใสเสื้อผ้าแต่ไม่กล้าเดินไปเอาก็ป๊อปปี้โยนไปไกลขนาดนั้นและที่สำคัญเธอกว่าว่าจะมีใครผ่านมาแถวนี้ด้วย

 

“ พี่ป๊อปเอาให้ฟางหน่อยสิ ”

 

“ ไหนบอกจะใส่เองไง พี่ว่าไม่ต้องแล้วแหละ ”

 

“ ไมได้นะ เดี๋ยวมีคนมาเห็น ”

 

“ ไม่มีใครเห็นหรอก ถ้าเขาจะเห็นคงมานานแล้วเพราะฟางร้องเสียงดังขนาดนี้ ”

 

“ เอาเองก็ได้  แล้วพี่ก็ไม่ต้องมายุ่งกับฟาง ” จากนั้นฟางก็เดินไปเอาเสื้อผ้าแล้วรีบสวมก่อนจะรีบวิ่งกลับบ้านสวนปล่อยให้ป๊อปปี้เก็บของอยู่คนเดียว

 

 

---

ขอกำลังใจหน่อยน้า