จับใจนายเพลย์บอย

 นิยายเรื่องนี้เป็นแค่เรื่องแต่งขึ้นเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาใดๆ ถึงศิลปิน

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

 

---

 

“ไม่มีผู้ชายที่ดีที่สุด แต่มีผู้ชายที่รักเธอที่สุด  ก็อาจไม่ใช่คน..สำคัญ” เสียงโทรศัพท์โทโมะดังขึ้น

 

 

“ ว่าไงมีอะไรรึป่าว ”

 

 

“ นายโทโมะครับ ตอนนี้มีขโมยบุกบ้านนายครับ ”

 

 

“ เฮ้ย พวกแกฝากฟางด้วยเดี๋ยวกูจะกลับมารับที่หลัง ” โทโมะพูดทิ้งท้ายก่อเขาจะวิ่งไปอย่างรีบร้อน

 

 

 

_fang_

 

 

โทโมะเขารีบไปไหนของเขาก็ไม่รู้ ฝากฉันให้เพื่อนดูแล แต่ไม่เห็นจะมีใครมาสนใจฉันซักคนต่างคนต่างก็มั่วกับ

ผู้หญิงของตนเอง นี่ฉันต้องนั่งอยู่ในบรรยากาศแบบนี้อีกนานไหมนะ

 

 

“ เธอมานี่ ”  เสียงผู้ชายคนหนึ่งแล้วดึงแขนฉันออกมาข้างนอก

 

 

“นายต้องการอะไร ”

 

“เธอมาที่นี่ทำไม ”

 

“ มันเรื่องของฉันไม่เกี่ยวกับนาย ” ฉันกำลังจะเดินไปจากนายป๊อปปี้

 

“ มานี่ ” เขาพาฉันขึ้นมาโรงแรมที่ใช้จัดงานวันเกิด

 

 

_poppy_

 

 

ผมพาเธอขับรถออกมาจากโรงแรมจนมาถึงคอนโดนผม พร้อมล๊อกประตูห้องไว้

 

“ เธอเป็นอะไรกับไอ้โมะ ”

 

“ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาย”

 

“เพิ่งรู้จักกับมันไม่กี่วัน ไปทำอะไรกันมาบ้างละ”

 

“ นายหมายความว่าไง โทโมะเขาไม่เหมือนนายหรอก”

 

“ เข้าข้างมันขนาดนี้ ได้กับมันแล้วใช่ไหมล่ะ”

 

“ ทุเรศ นายพูดอะไรของนาย ”

 

“ นายกับกี่ครั้งแล้วล่ะ ถึงหลงกันขนาดนี้ ”

 

 

เพลี้ย ๆๆ  ฉันตบป๊อปปี้ไปหลายครั้ง ฉันรับไม่ได้กับคำพูดทุเรศๆของเขา เขาไม่ให้เกียรติฉันเลย ฉันวิ่งจะไปเปิด

ประตู แต่เขาดึงร่างฉันไว้

 

“ปล่อยนะฉันจะกลับบ้าน ”

 

“ จะรีบกลับไปไหนล่ะ ”

 

“นายจะทำอะไรฉัน

 

“ แล้วเธอคิดว่าไง”   ป๊อปปี้อุ้มร่างของฉันเขามาในห้องนอน

 

“อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ”

 

“ ทีไอ้โมะเธอยังยอมมันเลย”

 

“ฉันกับโทโมะไม่เคยมีไรกันปล่อยฉันไปเถอะ ถ้าโทโมะกับเพื่อนนายเข้ามาเห็นมันจะไม่ดีนะ ” ฟางอ่อนป๊อปปี้

 

“ สุดท้ายก็กลัวไอ้โมะมาเห็น ”

 

“ เธอไม่ต้องกลัวหรอกพวกมันไม่มารบกวนฉันหรอก” ป๊อปปี้ผลักร่างฉันลงบนเตียงพร้องกับร่างของเขาที่ขึ้น

คร่อมฉันไว้

 

“นายมันเลวป๊อปปี้ ” ฟางด่าป๊อปปี้ไปเพราะเธอไม่มีทางสู้เขาได้เลย

 

“ไหนๆเธอก็ว่าฉันเลวแล้ว ฉันก็จะเลวให้เธอดูอีก ” ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะก้มลงไปจูบริมฝีปากสีชมพูของคนที่เขา

คร่อมอยู่

 

 

ผมจูบเธออยู่นานจนเธอหยุดขัดขืนผม ตอนนี้ฟางเริ่มเคลิ้มไปกับรสชาติของจูบที่ผมมองให้เธอ ผมถอนจูบออก

เพื่อให้เธอได้หายใจ จากอันผมก็เริ่มจากการไซร้ที่คอ ผมไม่อยากจะบอกเลยว่าร่างกายของเธอคนนี้มันหอม

หวานเหลือเกิน เกินกว่าที่ผมจะห้ามใจไม่อยู่ ผมสูญดมคอจนถึงข้างใบหู แล้วค่อยๆกลับมาที่ปากหวานอีกครั้ง

จากจูบตอนแรกที่เป็นจูบที่ทำให้เธอเคลิ้มไปกับผมแต่จูบนี้เป็นจูบที่เร้าร้อนที่ผมกำลังปลุกอารมณ์เธอ ตอนนี้ฟาง

เอาแขนมาคล้องที่คอผมแล้วเธอคงไม่ไหวกับสัมผัสที่ผมมอบให้ ผมเลื่อนปากมาจนถึงอกสวย นอกจากปากที่

ดูดและเลียรอบเนินอกแล้ว มือของผมก็ค่อยค่อยรูดซิบพร้อมกับดึงบราออกอย่างง่ายมือ ผมตะลึงกับอกคู่ที่สวย

งามยิ่งกว่าอะไร มือจากที่อยู่ข้างตัวเริ่มเลื่อนไปลูบคลำอกคู่สวยที่เต่งดึง อกสวยของเธอเริ่มปรับขนาดเขากับมือ

ของผมจนมันขยายเต็มมือผม ผมบีบเคล้นจนพอใจ “อืม”เสียงคางของฟางที่หลุดเขาหูผม เสียงนี่ทำให้ผมพอใจ

จากนั้นผมถอดส่วนล่างของเธอออกจนหมดทั้งตัว หลังจากที่ผมจัดการถอดของเธอเสร็จ ผมก็ถอดของตัวเองจน

หมดเหมือนกัน เราสองคนต่างก็เปลือยเปล่าทั้งตัวเหมือนกัน

 

 

_____fang____

 

ฉันลืมตาขึ้นมาด้วยความสงสัยหลังจากที่เขาหยุดกิจกรรมอย่างว่ากับฉัน แต่กับต้องตกใจและอึ้งจนพูดไม่ออกกัน

สิ่งที่ฉันเห็นตรงหน้า คือ เขาไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเลยซักชิ้น แต่ที่ตกใจมากกว่านั้นคือฉันก็ไม่ได้ใส่อะไรลยเหมือนกัน

นี่เขาเห็นของฉันหมดแล้วหรอเนี่ย

 

 

“ นายพอเถอะป๊อปปี้ ”  เขาไม่ยอมฟังฉันกลับดึงร่างของนั่งบนตักเขา

 

“ นี่เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันเลย นายไม่มีสิทธิ์ทำฉันแบบนี้ ”

 

ฉันด่านายป๊อปปี้พร้อมทุบตีที่อกของเขา แต่นายนี่กับกอดร่างฉันแน่นกว่าเดิม

 

“ฉันพึ่งรู้นะว่าเธอชอบความรุนแรง ตอนแรกจะจัดเบาๆให้ แต่คงไม่แล้วล่ะมั้ง ” ป๊อปปี้พูดด้วยสายตาหื่น

 

ตนนี้ป๊อปปี้เริ่มไซร้คอขาวของหญิงสาวที่นั่งบนตักเขา ไซร้จากคอจนมาถึงอก ฉันรู้สึกเหมือนร่างฉันลอยๆ ใช่

ตอนนี้ป๊อปปี้อุ้มร่างฉันมาว่างลงโซฟาข้างๆเตียง เขาลุกเข่าข้างร่างฉัน

 

“ เธอนี่มันหวานจริงๆนะ ”

 

“ ฉันอย่างกลับบ้าน”

 

“เดี๋ยวก็ได้กลับแล้ว แต่ฉันจะพาเธอไปเที่ยวชมสวรรค์ก่อนนะ ”