The Loveless หัวใจไร้รัก...(แล้วฉันต้องทำอย่างไร?)
OUM_PF
33) แค่...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความThe Loveless หัวใจไร้รัก...(แล้วฉันต้องทำอย่างไร?)
ตอนที่33 แค่...
ร่างเล็กก้าวลงจากรถคันหรู หลังจากต้องเดินทางเป็นเวลานานเธอก็มาถึงบ้านพักตากอากาศของครอบครัว
แล้ว เธอเพิ่งโทรบอกคุณพ่อและคุณแม่ เนื่องจากใกล้จะถึงเวลางานวิวาห์ของเธอและป๊อปปี้แล้ว แต่ทุก
อย่างยังไม่เรียบร้อย มิหนำซ้ำอันตรายยังรอบตัวเธออีก ท่านเลยตัดสินใจจะจัดเพียงงานเล็กๆหลังจากเธอ
คลอดลูกน้อยแล้ว และก็บังคับให้เธอไปจดทะเบียนสมรสกับป๊อปปี้ ซึ่งเธอก็รับปาก แต่ไม่รู้ว่าจะได้ไป
เมื่อไรก็เท่านั้น
“ฟางช่วยค่ะ”เธอเดินเข้าไปใกล้ร่างสูงที่ถือของพะรุงพะรังที่เธอแวะซื้อระหว่างทาง
“ไม่เป็นไรครับ มันหนักฟางถือไม่ได้หรอก พาพี่เข้าบ้านทีเถอะ แขนจะหลุดหมดแล้วเนี่ย”เธอพยักหน้าก่อน
จะพาชายหนุ่มเข้าไปในบ้าน บรรยากาศยังคงเหมือนเดิม คุณพ่อมักสั่งให้แม่บ้านมาทำความสะอาดที่นี่อยู่
เป็นประจำ ซึ่งเมื่อเธอมาที่นี่ก็เข้าพักได้เลย เธอมักจะหลบมาพักใจบ่อยๆ เมื่อต้องเจออะไรร้ายๆ
“หนักชะมัด พี่อยากนอนแล้ว...ไปนอนกัน”เขาไม่ถามเธอสักคำว่าเธออยากนอนรึเปล่า พูดจบก็ลากเธอ
หลุนๆเดินตามไปที่ห้องนอนแล้ว เมื่อไปถึงห้องนอนเขาก็ล้มตัวลงนอนแผ่หลาบนเตียง แต่ก็ไม่ลืมที่จะดึงตัว
เธอลงไปนอนตาม
“ฟางไม่ได้อยากนอน ปล่อยนะ ปล่อยๆ”เธอเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเมื่อน้ำตาเริ่มรื้นที่ขอบตา แค่ที่โดนขัดใจ
เล็กๆน้อยๆเท่านั้น แต่ทำไมถึงทำตัวเป็นเด็กอย่างนี้ล่ะ ยิ่งคิดยิ่งโมโหตัวเอง ยิ่งโมโหตัวเองน้ำตาเจ้ากรรมก็
ยิ่งไหล
“ฟาง!เราเป็นอะไร พี่ขอโทษ”เธอมองชายหนุ่มผ่านม่านน้ำตาทั้งๆที่เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองทำอะไรให้เธอ
โกรธ แต่เขาเลือกที่จะโทษตัวเองว่าผิดไว้ก่อน น้ำตาก็ยิ่งไหลลงมา เธอไม่คิดเลยว่าชายหนุ่มจะแคร์เธอได้
มากถึงขนาดนี้
“พี่ป๊อปไม่ผิดหรอกค่ะ ฮึก ฟางผิดเอง ฟางเอาแต่ใจตัวเองายหนุ่มมองภรรยาตัวน้อยที่ร้องไห้สะอึกสะอื้น
จนตัวโยน เขาผุดลุกขึ้นรวบร่างเล็กเข้ากอด กดศีรษะสวยได้รูปของเธอเข้ากับอกแกร่งของเขา
“ฟางไม่ได้ผิดหรอกนะ เราไม่ได้ผิดด้วยกันทั้งคู่ ตกลงมั้ยครับ แล้วตอนนี้ฟางอยากทำอะไรเอ่ย?”เขาเลิกคิ้ว
ให้กับสาวหน้าหวานในอ้อมกอด เธอยกข้อนิ้วต้นเคาะปลายคางมนท่าทางครุ่นคิด ก่อนจะเผยรอยยิ้มสดใส
ขึ้นมา
“ตรงริมหาดมีศาลาอยู่ค่ะ ฟางอยากให้พี่ป๊อปไปนั่งเล่นเป็นเพื่อนฟาง”เขาพยักหน้า ก่อนจะกรีดนิ้วเรียวเช็ด
หยาดน้ำตาที่เปรอะเปื้อนใบหน้าสวยหวาน เธอผละออกจากเขาก่อนจะเดินนำไปข้างล่าง เขาโคลงศีรษะ
เบาๆให้กับหญิงสาว จนจะเป็นแม่คนอยู่แล้วแต่ก็ไม่ทิ้งความซนและรั้นเลยแม้แต่น้อย เขาวิ่งไปค้นหมวก
กันแดดที่ตู้เสื้อผ้าก่อนจะวิ่งตามร่างเล็กไป เมื่อเห็นหลังเธออยู่ไวๆเขาจึงตะโกน
“ฟางอย่าวิ่ง!”เขาตะโกนอย่างหัวเสียเมื่อคนตัวเล็กวิ่งไปที่ศาลาริมหาด ให้ตายสิ ถ้าลูกเขาหลุดไปจะทำ
ยังไงเนี่ย แม่ล่ะซนอย่างกับอะไรดี เธอหยุดวิ่งก่อนจะยืนรอเขาอยู่ตรงนั้น เขารีบวิ่งไปใกล้เธอก่อนจะสวม
หมวกปีกกว้างในมือให้เธอ
“ง่า ไม่เอา เกะกะ”เธอทำท่าจะถอดออก แต่เขายื้อมือเล็กไว้
“อย่าถอดเชียวนะ”เขาปรามหน้าดุๆ เธอทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอ ก่อนจะจูงมือเธอไปนั่งที่ศาลา ลมทะเลโกรก
เข้าที่ศาลาริมหาดเบาๆ ร่างเล็กกอดอกยืนรบลมอยู่อย่างสดชื่น ร่างสูงเดินเข้ามาสวมกอดจากทางด้านหลัง
หอมแก้มนวลของเธออย่างหลงใหล เธอหันมายิ้มให้เขา
“เราจะหนีกันได้นานอีกแค่ไหนคะพี่ป๊อป เราจะอยู่ด้วยกันแบบนี้ไปได้อีกนานแค่ไหนคะ ฟางกลัว...กลัวว่า
เราจะต้องจากกันไป”
“ไม่มีวันนั้นหรอกครับ ต่อให้พี่จะต้องพาฟางกับลูกหนีไปสุดขอบฟ้าพี่ก็จะทำ ทำทุกอย่างเพื่อเราจะได้อยู่
ด้วยกัน พ่อ แม่ ลูก”เขาพูดก่อนจะก้มลงจุมพิตเรียวปากเล็กอย่างหวานล้ำกับเป็นดั่งคำมั่นสัญญาที่เขา
มอบให้เธอ
“ฮึก ขอบคุณค่ะ ขอบคุณที่ไม่ทิ้งฟาง”เขากระชับกอดร่างเล็กเมื่อเธอเริ่มร้องไห้อีกครา
“หาดสวยจังเลย ไว้แดดหายแล้วเราไปเดินเล่นกันนะครับ”
“ค่ะ พี่ป๊อปนอนพักเถอะค่ะ ขับรถมานานคงจะเหนื่อยแย่”เขาไม่ยอมไปนอนเปล่ายังคงดึงคนตัวเล็กไปเป็น
หมอนหนุนให้ตัวเอง และครั้งนี้เธอก็ไม่ขัด เขาหนุนหัวลงบนตักของภรรยาตัวน้อยแล้วพลิกตัวตะแคงซบ
ใบหน้ากับหน้าท้องที่มีลูกน้อยของเขาและเธออาศัยอยู่
“ลูกเรานี่ท่าจะเจ้าอารมณ์น่าดู ฟางไม่แพ้อาหารเลยสักนิด แต่ดูจะเน้นหนักไปทางอารมณ์มากกว่า น่ากลัว
จริงๆเลยลูกพ่อเนี่ย”พูดจบเข้าก็ฟัดหน้าท้องของคนตัวเล็กจนเจ้าตัวหัวเราะคิกคัก
“ฮ่า พอแล้วค่ะ ฮ่าๆ ฮะ จะนอนไม่ใช่หรอ นอนไปเลยนะ”เข้าหยุดแกล้งเธอก่อนจะเริ่มนอนอย่างเป็นจริง
เป็นจัง
ร่างเล็กเฝ้ามองใบหน้าหล่อคมของคนเป็นสามีอย่างแสนรัก เธอไม่เคยคิดเลยว่าชีวิตเธอจะ
มีวันนี้จริงๆ วันนี้ที่เธอมีเขาเคียงข้างกายในทุกๆวัน วันที่เธอสุข วันที่เธอเศร้า วันที่เธอเหงา วันที่เธอท้อแท้
แต่เธอก็ยังมีเขาอยู่ข้างๆเสมอมา เขาที่ยอมทำทุกอย่างให้ผู้หญิงงี่เง่าเอาแต่ใจอย่างเธอ ทนอยู่กับคนเอาแต่
ใจอย่างเธอ ไม่ว่านับจากนาทีนี้ หรือในอนาคตข้างหน้าเธอจะต้องเจอเรื่องร้ายๆอะไร เธอก็เชื่อว่าเขาจะ
ก้าวผ่านมันไปพร้อมกับเธอ และเธอเองก็เช่นกัน เธอพร้อมที่จะผ่านทุกข์ ผ่านสุข ผ่านร้อน ผ่านหนาวไป
พร้อมๆกับเขาอย่างที่เขาผ่านมันมาพร้อมๆกับเธอ...
...........................................................................................................................
มาแล้ววววววว ขอโทษนะที่ไม่ได้มาอัพให้เลย ยิ่งใกล้ปิดปีใหม่งานยิ่งเยอะ ให้จายเถอะเลยไม่มีเวลาอัพนิยาย
เลย เลยก็ไถ่โทษด้วยการลงอิมเมจลูกสาวป๊อปฟาง อย่าลืมเข้าไปดูน้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
