The Loveless หัวใจไร้รัก...(แล้วฉันต้องทำอย่างไร?)
OUM_PF
23) เด็กขี้งอนกับผู้ใหญ่ชอบเอาแต่ใจ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความThe Loveless หัวใจไร้รัก...(แล้วฉันต้องทำอย่างไร?)
ตอนที่23 เด็กขี้งอนกับผู้ใหญ่ชอบเอาแต่ใจ
“ปล่อยนะ คนบ้า เอาแต่ใจตัวเองที่สุดเลย”ร่างเล็กดิ้นขลุกขลักอย่างขัดใจ เมื่อเขาอุ้มเธอออกมาอย่างนั้น
“แต่พี่เจ็บอยู่นะ ฟางจะใจร้ายขนาดไม่มาดูแลพี่เลยหรอ”เขาวางร่างเล็กให้นั่งซ้อนตักเขาไว้ คางบึกบึนเกยบน
ไหล่กลมกลึง ปลายจมูกโด่งไล่สูดความหอมหวานที่เขาคิดถึง
“ไม่ดูแล้ว ผู้ชายนิสัยไม่ดี ปล่อยฟางเดี๋ยวนี้นะ นี่แน่ะ”เขาเบี่ยงหน้าหลบแทบไม่ทัน เมื่อคนตัวเล็กกำลังจะงับ
ปลายจมูกของเขา
“ดุจังเลยนะเรา มานี่เลย เห็นมั้ยพี่เจ็บจะขาดใจตายอยู่แล้ว ไปหยิบกล่องยามาทำแผลให้เลยนะ”เขาดันแผ่น
หลังบอบบางเบาๆ เพื่อกระตุ้นเธอ
“เว่อร์จริงๆเลย”เธอแลบลิ้นปริ้นตาให้เขา ก่อนจะเดินไปหยิบกล่องยาแต่โดยดี รอสักพักร่างเล็กก็ก้าวเข้ามาใน
ห้องก่อนจะนั่งลงข้างๆเขา มือเล็กกดสำลีชุบแอลกอฮอล์ลงบนมุมปากของเขาแรงๆ อย่างจงใจจะกลั่นแกล้ง ซึ่ง
มันก็เป็นธรรมดาที่เขาจะเบือนหน้าหนีเป็นพัลวัน
“พี่เจ็บนะ”เขามองหน้าคนตัวเล็กอย่างคาดโทษ
“เจ็บสิคะดี ไม่อยากเจ็บก็ทำเองเลย ฟางไม่อยากอยู่ด้วยแล้ว”เธอพูดพร้อมกับเดินตึงตังออกไปจากห้องนอน
ว่าแล้วเชียว...มีเมียเด็กนี่มันเครียดอย่างนี้นี่เอง เขาคิดก่อนจะรีบวิ่งตามคนขี้งอนไป
เขารีบคว้าข้อมือเล็กไว้ อุ้มเธอพาดบ่า แล้วพากลับเข้ามาในห้องนอนอย่างเดิม
“ปล่อยนะคนนิสัยไม่ดี ฟางจะไปเฝ้ายัยแก้ว คุณกล้าทิ้งน้องไว้กับผู้ชายอื่นได้ยังไง”เธอโวยวายเมื่อเขาวางเธอ
ลงบนเตียง
“กล้าสิ ไอ้โมะมันเป็นแฟนยัยแก้วนะ มันเป็นเรื่องของเขาสองคน เราน่ะไม่เกี่ยว”คนตัวเล็กเบิกตาโพลง
“ห๊ะ!!!”
“ไม่ต้องห๊ะแล้ว พี่ก็เพิ่งรู้เมื่อกี้เนี่ย เอ เราเพิ่งรู้จักกับยัยแก้วนิ ทำไมถึงเป็นห่วงยัยนั้นขนาดนั้น”เขาหรี่ตาจับผิด
คนตัวเล็กที่หลบตาเขาเป็นพัลวัน
“กะ ก็ เราเป็น...ผู้หญิงเหมือนกัน เหมือนกัน”เขาเชื่อแล้วยัยเด็กนี้โกหกไม่เก่งจริงๆ ใครๆก็ว่าผู้หญิงมีมารยา
ร้อยเล่มเกวียน แต่สำหรับเธอไม่มีสักเล่มละมั้งเนี่ย
“โกหก! บอกมานะ ไม่งั้นจะจับปล้ำซะให้เข็ด”เขายื่นหน้าเข้าใกล้ใบหน้าแสนหวานที่เบี่ยงหลบเป็นพัลวัน
“ก็บอกแล้วไง”มือเล็กดันใบหน้าของเขาออกห่าง แต่แรงแค่นี้คงหยุดเขาไม่ได้หรอก มือหนาดึงมือเล็กออกจาก
ใบหน้าของตน อีกมือหนึ่งยึดท้ายทอยของเธอไว้ให้หันมาสบตาเขา
“จะบอกดีๆมั้ย หรือว่า...”เขายิ้มกริ่มเมื่อคนตัวเล็กนั้นพยักหน้าแรงๆ อย่างยอมจำนน
“ฟางเป็นเพื่อนสนิทกับยัยแก้ว”เขาอยากจะหัวเราะให้ตาย แค่บอกว่าเป็นเพื่อนกัน ตั้งแต่แรกเขาก็คงไม่ว่าอะไร
หรอก
“ก็แค่นั้นแหละ เรานี่มันจริงๆเลย มา มาทำแผลให้พี่ได้แล้ว เจ็บจะตายอยู่แล้ว”เขาลากกล่องยามาวางไว้บนตัก
ของร่างเล็ก แล้วจับเธอหมุนตัวหันมาทางเขา
“ทะ ทำอะไรน่ะ”เธอถามสีหน้าตื่น
“ก็ทำแผลน่ะสิ”เธอลังเลอยู่เพียงครู่ ก่อนจะชุบสำลีกับแอลกอฮอล์แล้วนำมาแตะที่แผลเพื่อฆ่าเชื้อ เธอนี้มันยิ่ง
มองยิ่งน่ารักนะ ถ้าไม่ติดกับปากจัดๆของเธอ เขาก็คงกล้ารักเธอไปตั้งนานแล้ว ด้วยปัจจัยหลายๆอย่างที่เขาคิด
ว่าเธอไม่เหมาะสมกับเขา มันก็เหมือนกำแพงดีๆที่กั้นหัวใจของเขาไว้ แต่ตอนนี้กำแพงเหล่านั้นได้ถูกทำลาย
อย่างไม่เหลือซาก...ด้วยความรัก
“เสร็จแล้วค่ะ” เธอลุกจากตัวเขาแล้วทำท่าว่าจะเดินออกจากห้องงอีก
“ฟางจะไปไหน”เขาถามอย่างสงสัย นี่มันก็จะตีสองอยู่แล้ว
“ไปไหนก็ได้”นี่ยังไม่หายงอนสิเนี่ย
“งอนอะไรพี่อีกเนี่ย ไหนบอกซิ”เขาก้าวเท้าเข้าไปใกล้ร่างบอบบาง สวมกอดจากด้านหลัง
“ไม่ได้งอนอะไรทั้งนั้นแหละ ปล่อยนะ”เธอจ้องหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง อะไรวะเนี่ย...งง
“ไม่งอนได้ยังไง บอกหน่อยสิว่าพี่ทำอะไรให้ฟางไม่พอใจ”เขาอุ้มร่างเล็กกลับมาวางไว้บนเตียงอย่างเก่า เธอรีบ
ผละออกจากเขา แล้วมานั่งขัดสมาธิ จ้องตาเขม็ง
“ว่าไง งอนอะไร”เขามองเธอ แล้วเลิกคิ้วอย่างสงสัยสุดๆ
“แก้วเป็นเพื่อนฟางนะ แล้วอีกอย่างพี่โมะเขาเป็นผู้ชาย ถ้าเกิดเขาทำอะไรแก้วขึ้นมาหล่ะ สถานะแฟนน่ะมันไม่
มั่นคงหรอกนะ ขนาดเราเป็นคู่หมั้นกันยังจะเลิกกันอยู่รอมร่อ”เธอร่ายยาว แต่คำว่าเขากับเธอจะเลิกกันเนี่ยสิ มัน
ยังไงๆอยู่นะ
“ไม่เลิก! แล้วพี่ก็เชื่อว่าไอ้โมะมันเป็นสุภาพบุรุษพอ มันไม่ทำอย่างนั้นหรอก”
“ผู้ชายน่ะไว้ใจไม่ได้สักคน มันก็เหมือนพี่ป๊อปนั่นแหละ”
“ฟาง!ชักจะลามปามใหญ่แล้วนะ”
“ทำไมล่ะ รับความจริงไม่ได้ล่ะสิ ผู้ชายมันก็มักง่ายอย่างนี้น่ะแหละ ยังไงๆคืนนี้ฟางก็จะไปเฝ้าแก้ว ถ้าเพื่อนฟาง
เป็นอะไรไป ฟางไม่เอาพี่ไว้แน่”เธอผุดลุกขึ้น แต่เขาดึงเธอไว้ก่อน
“ทำไมเราไม่มีเหตุผลแบบนี้ อย่าเอาเรื่องไม่เป็นเรื่องมาทะเลาะกันเลยนะ”เขาพยายามเอาน้ำเห็นเข้าลูบ เมื่อ
เธอก็ไฟ เขาก็ไฟ หากเขาไม่อ่อนก็คงได้ปะทุแน่
“ทำไม เรื่องแก้วจะเป็นเรื่องไม่เป็นเรื่องคะ นั่นเพื่อนฟางนะคะ แล้วนั่นก็น้องของพี่ป๊อปด้วย”
“รู้มั้ย ว่าการที่เราอายุห่างกันถึง6ปี มันเป็นอีกเรื่องที่พี่คิดหนัก บางทีเราอาจจะคุยกันไม่รู้เรื่อง...เหมือนวันนี้”
“งั้นก็กลับไปคบกับคุณพิมเถอะค่ะ”เธอมองหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง เขาได้แต่โคลงศีรษะเบาๆ
“พี่ว่าเราอย่ามาทะเลาะกันเป็นเด็กๆเลยนะ”
“ฟางไม่ใช่เด็ก!...อือ”เขาประกบจูบลงบนเรียวปากบางที่ไม่มีท่าทีว่าจะหยุดเถียงเลย เขาสอดลิ้นเข้าไปใน
โพลงปากแสนหวาน เพื่อหยอกล้อกับลิ้นเล็ก มือหนาเลื้อยผ่านภายใต้ชุดนอนลายน่ารัก เพื่อเคล้นคลึงอกอวบที่
เขาหลงใหล เขาถอนจูบออกเพื่อก้มลงซุกไซร้ซอกคอหอมกรุ่น แต่ร่างกายที่สั่นเทิ้มของคนตัวเล็กทำให้เขา
ชะงัก เธอสะอื้นจนตัวโยน กัดริมฝีปากบางของตัวเองไว้แน่น
“ฟาง เป็นอะไรไป ฟาง ฟาง”แววตาสั่นระริก น้ำตาที่ไหลออกมาอย่างพรั่งพรู เขาให้เขาตกใจยิ่งกว่าเดิม
“อย่าทำอะไรฟางเลยนะ ฟางกลัวแล้ว ฮือๆ”เธอกระถดกายไปจนชิดกับขอบเตียง พลางยกมือกุมสาบเสื้ออย่าง
หวาดกลัว เขาก็พอรู้ ว่าเธอคงจะหวาดกลัวกับเรื่องอย่างว่า เขากระถดกายตามร่างเล็กไป เธอก็กระถดกายหนี
จนเกือบจะตกเตียง ดีที่เขาคว้าไว้ทัน
“กลัวอะไรพี่ อย่าร้องเลยนะคนดี”เธอมองเขาอย่างตื่นๆ
“เวลาพี่ป๊อปโกรธฟาง...ฮึกมันน่ากลัว พี่จะต้อง ฮึก จบมันด้วยเรื่องน่ากลัวๆแบบนั้น ฮือๆ มันเจ็บนะ”เธอเอื้อน
เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ ซึ่งมันก็สร้างความสลดให้เขา...ทั้งหมดทั้งมวลมันเป็นเพราะเขา
“พี่ไม่ได้โกรธหรอกนะ แต่ฟางไม่มีเหตุผล ไม่ยอมฟังพี่เลย”เขาลูบศีรษะสวยได้รูปของเธออย่างปลอบโยน
“แต่พี่ป๊อปเอาแต่ใจ”เธอเถียง
“ขอโทษครับ ต่อไปนี้พี่จะไม่เอาแต่ใจอีก ฟางก็ต้องรับปากด้วยนะว่าจะมีเหตุผล”เขายื่นนิ้วก้อยส่งให้เธอเพื่อง้อ
งอน คนตัวเล็กหรี่ตามอง
“ก็ ก็ได้ แต่อย่าทำอะไรฟางเลยนะ”เธอพูดพร้อมๆยื่นนิ้วก้อยว่าเกี่ยวนิ้วของเขาไว้
“ฟางกลัวใช่รึเปล่า”
“ค่ะ”ว่าแล้ว...อันที่จริงผู้หญิงทุกคนมักจะมีความกลัวเกี่ยวกับประสบการณ์ครั้งแรก หากครั้งแรกนั้นเริ่มต้นด้วยดี
ก็ดีไป แต่ในกรณีของฟางเธอมีครั้งแรกที่ไม่สวยงามนัก ครั้งอื่นๆก็เช่นกัน ไม่แปลกเลยที่เธอจะหวาดกลัว
“พี่รักเรานะ”เขายิ้มให้เธอ มือหนาเอื้อมไปแตะกลีบปากบางที่เธอกัดไว้จนห้อเลือด ไล้ไปมาเบาๆก่อนเลื่อนใบ
หน้าหล่อคม ริมฝีปากสีสดคืบคลานเข้าหาก่อนจะรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน ชายหนุ่มประโลมจูบอย่างอ่อนโยน มือ
หนาจับมือเล็กที่กุมสาบเสื้อออก ดึงมือเล็กมากอดคอของเขาไว้ เสียงครางแผ่วๆในลำคอของร่างเล็กนั้นปลุก
อารมณ์ดิบของเขาได้อย่างดี มือหนาปลดกระดุมชุดนอนลายน่ารักออก ลื่นไปเคล้าคลึงอกอวบภายใต้บราเซียร์สี
หวาน หยอกล้อกับยอดอกผ่านบราเซียร์เช่นกัน ชายหนุ่มค่อยๆถอนจูบออกจากคนตัวเล็กอย่างอ้อยอิ่ง มองเธอ
ตาหวานฉ่ำ นิ้วเรียวกรีดไล้กลีบปากบางอย่างหวงแหน ก่อนจะก้มลงซุกไซร้ซอกคอขาวอย่างทะนุถนอม ขบเม้ม
สลับกับดูดดึงเบาๆที่ซอกคอขาวและเนินอกอวบอิ่มเพื่อทำรอยตีตราไว้มากมายเพื่อแสดงว่าคนตัวเล็กนี่เป็นของ
เขาคนเดียว ใบหน้าหล่อคมเลื่อนต่ำลงไปหาอกอวบที่อยู่ภายใต้อาภรณ์ชิ้นน้อย เขาตวัดรอบแขนอ้อมไปด้าน
หลังเพื่อปลดตะขอบราฯออก อกอวบอิ่มปรากฏแก่สายตาของเขา ชายหนุ่มไม่รอช้า ก้มหน้าก้มตาลงเคล้าคลึง
อกคู่งามอย่างหลงใหล ริมฝีปากดูดกลืนยอดอกสีหวานอย่างวาบหวาม มือหนาก็เคล้นคลึงอย่างทะนุถนอม ริม
ฝีปากไล่ต่ำลงมาบริเวณหน้าท้องแบนราบ หยุดหยอกเอินกับสะดือเล็กเบาๆ เสียงหวานครางผะแผ่วช่วยเพิ่ม
ความวาบหวามได้เป็นอย่างดี นิ้วเรียวเกี่ยวเอาอาภรณ์ที่ปกปิดความงามไว้ ใบหน้าคมเลื่อนไปอยู่ระดับเดียวกับ
กุหลาบช่องาม เขาปรนเปรอคนตัวเล็กด้วยเรียวลิ้นที่แทรกเข้ากายสาวอย่างรัวเร็ว ร่างเล็กกระตุกเฮือกพร้อมกับ
กรีดร้องเมื่อพบกับความสุข สมองขาวโพลน ตัวลอยอยู่ในความฝัน เธอเห็นดวงดาวนับร้อยดวง ชายหนุ่มที่
เปลื้องเสื้อผ้าของตนเองอย่างร้อนรน แล้วกลับมาคร่อมร่างเล็กไว้
“พร้อมแล้วนะ”เขาลูบผมนุ่มสลวยที่ตอนนี้ยุ่งเหยิงเพราะการกระทำของเจ้าตัว
“ฟางกลัว”เธอส่ายหน้าอย่างวิตก
“พี่รักเรา เชื่อใจพี่นะ”เธอหลับตาพริ้มอย่างตอบรับคำบอกของเขา ชายหนุ่มค่อยเคลื่อนตัวเข้าหลอมรวมเป็นคน
คนเดียวกับคนตัวเล็ก เธอดันเขาออก ใบหน้าแสนหวานที่เบ้อย่างเจ็บปวด ช่วยย้ำเตือนเขาว่าเธอยังไม่ชินกับ
เรื่องอย่างว่า แม้ประสบการณ์หลายต่อหลายครั้งที่ผ่านมา เขาก็ไม่เคยอึดอัดเท่าครั้งนี้มาก่อน อาจเป็นเพราะเขา
ไม่เคยสนใจว่าร่างเล็กจะเจ็บขนาดไหน ปลายจมูกโด่งถูกกดลงบนหน้าผากมนอย่างปลอบโยน “อีกนิดนะคนดี
จะไม่เจ็บแล้ว”เขากลั้นใจดันตัวตนเข้าไปสุดทางรักของร่างเล็ก แล้วขยับสะโพกเป็นจังหวะเบาๆ มือหนาเคล้น
คลึงหน้าอกแน่นหนั่นและสะโพกผาย เพื่อให้เธอลืมความเจ็บปวดจากการสอดประสานของส่วนล่าง เมื่อเห็นว่า
เธอคลายความเจ็บลงเขาก็เร่งจังหวะรักให้เร็วขึ้น เสียงหวานและเสียงคำรามของเขาและเธอดังแข่งกับเสียงเนิน
เนื้อกระทบกันจนแยกไม่ออก ลมที่โกรกผ่านหน้าต่างเบาๆก็ไม่ช่วยลดความร้อนของเขาและเธอได้เลย ไม่นาน
ร่างทั้งสองร่างก็กระตุกพร้อมกัน กายสาวที่โอบล้อมตัวตนของชายหนุ่มตอดรัดเป็นจังหวะที่ร้อนแรง พร้อมๆกับ
สายธารแห่งชีวิตที่หลั่งไหลเข้าสู่ร่างกายของคนตัวเล็ก ชายหนุ่มชันแขนขึ้นมองหน้าคนตัวเล็กที่มองเขาด้วยสาย
ตาหวานฉ่ำ
มือหนาเอื้อมไปลูบผมนุ่มอย่างเบามือ ริมฝีปากสีสดกดลงสูดดมความหอมของแก้มนวลที่แดงปลั่งจากพิษรักร้อน
แรง
“พี่รักฟางนะคนดี นอนเถอะ คงจะเหนื่อยแย่”เขาหยอกล้อคนตัวเล็ก แล้วก็ได้กำปั้นน้อยที่ทุบลงแผงอกเป็นสิ่ง
ตอบแทน เขาโอบกอดร่างเล็กเอาไว้ภายใต้อ้อมกอดของเขาเอง มือหนาตลบผ้าห่มผืนหนาขึ้นคลุมร่างสองร่างที่
นอนกอดกันแนบชิด แล้วทั้งสองก็พร้อมใจจูงมือกันเข้าสู่ห้วงนิทรา...
......................................................................................................
มาแล้ววววววววว แวะเอาNC มาฝาก อิอิ ขอบคุณที่ติดตามนิยายเรื่องนี้นะจ้ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
