secret ความ (รัก) ลับของนายซุป'ตาร์

9.2

เขียนโดย ruktomokaew

วันที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 22.56 น.

34 ตอน

351 วิจารณ์

57.83K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 10.09 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

15)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เรื่อง secret ความ (รัก) ลับของนายซุป'ตาร์

"ไม่คิดจะรับโทรศัพท์กันหน่อยหรอ" ฉันที่ตอนนี้เลือดขึ้นหน้าเริ่มเปิดประเด็น

"โทษทีนะฉันไม่ได้ยินน่ะ" อีกฝ่ายบอกอย่างสำนึกผิดเต็มที่

"ช่างมัน!กวิน...แก้วมีเรื่องให้ช่วย" เมื่อเริ่มคุมสติได้แล้วเริ่มเปิดจุดประสงค์ของการมาครั้งนี้

"เรื่องด่วนมากสินะถึงได้รีบร้อนมาซะขนาดนี้" ทำเป็นรู้ดี...ฉันแอบด่าในใจเท่านั้นแหละT^T

"เรื่องของแก้วกับโทโมะ" ฉันบอกแล้วนั่งลงเว้นระยะห่างจากกวินนิดหน่อยพอประมาณ

"ทำไมล่ะอย่าบอกนะว่าทะเลาะกันมมาน่ะฉันไม่เชื่อหรอก" กวินบอกแล้วอมยิ้มเหมือนว่าฉันล้อเล่น

"เรื่องจริง...แก้วถึงได้มาที่นี่ไงล่ะ" ฉันบอก

"เป็นไปได้ไงในเมื่อโทโมะก็ดูรักแก้วดีนิ"กวินเริ่มทำหน้าตาเหมือนอยากรู้เรื่องขึ้นมาแล้วสิ

"ก็เป็นไปแล้ว...บางแก้วอาจจะผิดเองก็ได้" ฉันหยิบไอโฟนของตัวเองออกมาแล้วกดผิดเครื่องทันที

"ปิดเครื่องทำไมล่ะ" กวินถามฉัน

"อยากอยู่คนเดียว...อยากระบายความในใจให้ใครสักคนที่สามารถช่วยแก้วได้...แก้วเลยมาหากวิน" ฉันทำหน้าเศร้าซึ่งกวินเห็นแล้วเศร้าตามไปด้วย

"ไหนๆลองเล่าเรื่องมาสิ" ฉันเริ่มเล่าเรื่องทุกอย่างให้กวินฟังจนหมดซึ่งกวินก็นั่งฟังอย่างตั้งใจสงสัยคงจะสงสารฉันมากแน่ๆเลย...

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"หึๆแก้ว..." หลังจากที่ฟังเรื่องจนจบกวินก็เหมือนจะเข้าใจฉันจึงได้หัวเราะออกมาเบาๆ

"ทำไมหรอ" ฉันมองหน้ากวินแล้วถาม

"ฉันพอจะรู้แล้วล่ะ" กวินเอ่ยบอกฉันนั่นทำให้ฉันระยายยิ้มออกมาอ่อนๆ

"ว่ามาสิแก้วรอฟังอยู่" ฉันเริ่มออกอาการสนอกสนใจ

"โทโมะรักแก้วเกินเพื่อน...คงจะนานแล้วด้วยล่ะนะเท่าที่ฟัง" คำพูดของกวินทำให้ฉันอึ้งไปอยู่สักพักแล้วรีบโวยวาย

"นะ...กวินจะบ้าหรอ!!โทโมะเนี๊ยนะจะรักแก้ว!" ฉันรีบโวยวายทันที จะบ้าหรอโทโมะเนี๊ยนะ!!

"ใช่แล้ว...แก้วก็รักโทโมะด้วย" 0.0!!อึ้ง

"มะ...ไม่จริงอ่ะแก้วไม่เชื่อ!" ฉันลุกขึ้นแล้วรอบมองไปรอบๆตัวอย่างคนบ้า

"จริงแท้แน่นอนแก้ว" กวินเดินมาตบไหล่ฉันเบาๆแล้วก็เดินออกไป

"ไม่จริงอ่ะ...ฉันกับโทโมะเป็นเพื่อนกัน!" ฉันก็ยังคงโวยวายอยู่คนเดียว

ฉันเอาแต่นั่งตบตีกับความคิดของตัวเองแล้วสุดท้ายฉันก็คงต้องยอมรับความจริงว่าโทโมะคงรักฉันจริงๆแต่ที่ฉันไม่เข้าก็ตรงที่ฉันเองก็รักโทโมะด้วยเนี๊ย ฉันไม่เข้าเลยทำไงดีล่ะแต่ในเมื่อฉันมาให้กวินช่วยผลมันจะเป็นอย่างไงฉันก็คงต้องยอมรับให้ได้นี่หน่า ฉันไม่รู้จะทำอะไรเลยหยิบไอโฟนของตัวเองออกมากดเปิดเครื่องดูว่าเกิดอะไรขึ้น...'35สายที่ไม่ได้รับ'0.0!!'โทโมะ'ตายแน่ๆยัยแก้ว โทโฒะเล่นโทร.มาซะกระหน่ำขนาดนี้ตายแน่ๆเลยฉัน

~ตริ๊ด!...ตริ๊ด!!~

อ่า...พูดถึงโทโมะก็โทร.มาอีกสายนึงแล้วทำไงดีจะรับดีมั้ยนะ ถ้ารับแล้วฉันจะโดนว่ามั้ยอ่ะแต่ถ้าไม่รับโทโมะก็ต้องยิ่งโกรธแน่ๆเลย ฉันกลัวเวลาโทโมะโกรธมากที่สุดตั้งแต่รู้จักกันมานับครั้งได้เลยนะที่จะเห็นโทโมะโกรธ เพราะฉะนั้นฉันอาจจะได้เห็นในวันนี้อีกครั้งก็ได้นะ รับดีกว่าวุ๊ย!>3<

"ฮะ...ฮัลโหล" ฉันกรอกเสียงลงไปอย่างกล้าๆกลัวๆ

(แก้ว!!แก้วอยู่ที่ไหน) แค่ประโยคแรกฉันก็แทบจะร้องไห้ทันที

"เอ่อ...แก้วอยู่ที่ค่ายน่ะพอดีว่าลืมของไว้" ฉันแก้ตัวน้ำขุ่นๆ

(งั้นรออยู่ที่นั่นแหละเดี๋ยวโมะไปรับ) โทโมะบอกแต่มันออกแนวว่าจะสั่งนะ

"เอ่อ...ไม่เป็นไรแก้วกำลังจะกลับโมะไม่ต้องมาหรอก" ฉันพยายามปฏิเสธทางอ้อม

(โมะบอกว่า จะ-ไป-รับ ) โทโมะค่อยๆเน้นทีละคำ

"อะ...อื้มก็ได้งั้นแก้วรออยู่ข้างหน้านะ" ในที่สุดฉันไม่สามารถปฏิเสธโทโมะได้เนื่องจากกลัวTOT

และแล้วตอนนี้ฉันก็นั่งรอโทโมะที่เก้าอี้หน้าบริษัท ถ้าฉันเจอโทโมะฉันจะต้องทำหน้าตาอย่างไงแล้วควรจะพูดอะไรก่อนดี ฉันกลัวว่าฉันหลุดพูดเรื่องที่กวินบอกฉันเล่าให้โทโมะฟังเพราะฉันเองก็ไม่ค่อยแน่ใจกับตัวเท่าไรเอาวันหลังจะไปปรึกษาใหม่อีกทีเพื่อความชัวนะกวิน><"

"โมะมารับแล้ว" เสียงเย็นยัเยือกเอ่ยขึ้นจากข้างหน้าฉันในขณะที่ฉันนั่งก้มหน้าอยู่

"อื้ม...ก็ไปสิ" ฉันยืนขึ้นแล้วเดินนำหน้าโทโมะไปแต่โทโมะก็เดินตามมาจับมือฉันไว้

"เดินไปสิ" โทโมะเอ่ยเสียงแข็งแต่ก็ยังไม่ปล่อยมือจากมือฉันเลย

"ปล่อยมือแก้วก่อนได้มั้ย" ฉันบอกแล้วพยายามสบัดมือออก

"ไม่ปล่อย...เราคงต้องเคลียกันยาวเลยล่ะ" โทโมะบอกแล้วลากฉันเข้าไปในรถพร้อมกับปล่อยมือฉันแล้วอ้อมไปฝั่งคนขับ

"ไม่...แก้วไม่มีอะไรจะพูดแล้ว" ฉันบอกแล้วนั่งกอดอก

"แต่โมะอยากฟังเพราะฉะนั้นแก้วต้องพูด" ทุกคนโทโมะบ้าไปแล้ววววววววว0.0 คนไม่พูดก็จะให้พูดเอ๊ะ!อย่างไง

"เอ๊ะ!ก็แก้วบอกว่าไม่มีอะไรจะพูดไงโมะฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไง" ฉันชักจะอารมณ์เสียแล้วนะ

"แก้วนั่นแหละที่ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่อง...โมะแค่ถามว่าแก้วรักใครทำไมแก้วถึงไม่ตอบโมะ" นั่นไงเริ่มกลับมาประเด็นเดิมอีกแล้ว

"งั้นแก้วถามโมะบ้างว่าโมะรักใคร..." ฉันย้อนกลับไปบ้างแล้ว

"ก็!!..." โทโมะเงียบไปแล้วหันไปสตาร์ดรถแล้วขับไปอย่างเงียบๆ

...ruktomokaew...

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------วันนี้ว่างนานเลยอัพ3ตอน ก็นะไม่ค่อยได้เข้านิหน่าเม้นกันเยอะๆนะคะ