เจ้านายตัวร้ายกับเลขาตัวแสบ
LovePFเว่อร์
1) เจอกันอีกแล้วนะ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ" เต็มแล้วครับต้องขอโทษจริงๆ " ฉันเดินออกมาพร้อมกับใบสมัครงานและมีน้ำตาอาสามาด้วย
" เฮ้อ..นี่ฉันมาสมัครไม่ทันอีกแล้วหรอเนี่ย คนเต็มอีกแล้ว.. " ฉันพูดไปเช็ดน้ำตาไป
"นี่เธอ " ฉันรีบหันไปตามทิศทางของเสียง แต่ปารกฎว่านายนั้นอีกแล้ว ฉันรีบลุกขึ้นแ้ลเดินหนีให้เร็วที่สุด
" มาอะไรตอนนี้ว่ะ คนกำลังเสียใจ " ฉันเดินไม่ทันซะแล้วเค้าจับแขนฉันไว้TOT
" นี่เธอไม่มีงานทำหรอ " เขาถามฉันทั้งๆที่ฉันยังไม่ได้มองหน้าเขาแม้แต่นิด
"อะ..อืม " ฉันยักหัวงกๆแล้วเขาจับมือฉันทำไมเนี่ย
"มา มากับฉัน ฉันจะพาเธอไปหางานทำ " เขาพูดแล้วจูงมือไปที่รถของเค้า
///หรือ่าเค้าจะพาฉันไปขายตัว ชีวิตฉันหมดสิ้น ///ฉันนึกในใจพลางร้องไห้ออกมา
"ร้องทำไม " เขาถามฉันแล้วทำหน้าสงสัย
"นายจะพาฉันไปไหน "ฉันถามเขาด้วยความกังวล
" อ๋อ ฉันจะพาเธอไปทำงานที่บริษัทฉันน่ะ " เขาพูดออกมาทำให้ฉันโล่งใจนิสหนึ่งแต่ก็ยังไม่ไว้ใจ
เขาอยู่ดี
fang the end
" ทำงานอะไร " เธอถามผมเหมือนกลัวๆ
" อืม..เป็นเลขาดีมั้ย " ผมพูดบอกเธอทำให้เธอถึงกับอึ้ง
" เลขาไม่เหมาะกับคยอย่างฉันหรอก เป็นแค่แม่บ้านก็พอแล้ว "เธอพูดใส่ผมและดูเหมือนเธอจะเศร้าๆ
"เหมาะสิ หน้าตาสวยๆอย่างเธอน่ะมาเป็นเลขาฉันน่าจะดี "ผมพูดให้กำลังใจเธอ
" ไม่เอาหรอก " เธอยังคงปฏิเสทผม
" ถ้าเธอไม่เป็นฉันจะปล้ำเธอ " ผมพูดขู่เธอ
"กริ๊ดดดด โอเคฉันเป็นๆๆ " เธอพูดตอบผมเสียงสั่นๆ
"เป็นเมียฉันหรอ " ผมพูดหยอกเธออีกครั้ง
" กริ๊ดดดดดดดดด " ครั้งนี้เธอถึงขั้นสลบไปเลย สงสัยเธอจะกลัวผมมาก
"นี่เธอ ถ้าเธอหลับฉันจะปล้ำเธอ " ผมคิดว่าเธอแกล้งหลับแต่ไม่ใช่เธอไม่ได้แกล้งหลับ
"..............." เธฮยังคงเงียบกับผม
" โอเค พรุ่งนี้ค่อยสมัครก็ได้ " ผมพูดลอยๆแล้วขับรถไปที่คอนโดพอถึงเธอก็ตื่นพอดี
" หาว..เห้ยนาย..ยะ..ยังอยู่อีกหรอ " เธอพูดแล้วทำหน้าตกใจเป็นอย่างมาก
" นี่เธอฉันยังไม่ตาย " ผมพูดหยอกเธออีกครั้ง
" โอ๊ย..เจ็บๆๆ " เธอใช้มือหยิกแก้มตัวเองแล้วมองหน้าผม
" เธออยู่บ้านกับใคร " ผมถามเธอเพราะผมอยากรู้มาก
" อืม..อาศัยเพื่อนฉันอยู่ " เธอพูดแล้วยิ้มเล็กๆ ซึ่งมัดใจผมเป็นอย่างมาก
" เดี๋ยวคืนนี้เธอนอนกับฉันแหล่ะ " ผมพูดใส่เธอและดูเหมือนเธอจะกลัวผม
" ไม่ๆๆๆ ไม่เป็นไรฉันมีบ้านอยู่แล้ว " เธอพูดแล้วเธอก็จะลงรถหนี
" นี่เธอนอนที่นี่แหล่ะ เธอจะกลับถูกได้ยังไง ลงมา " ผมพูดใส่เธอและหงุดหงิดไปด้วย
"ไม่ลง"แล้วเธอก็เกาะเบาะรถผมแน่น
" ลงมา " ผมพูดแล้วโมโหหงุดหงิดเป็นไฟ
"ไม่ลง " เธอพูดใส่ผมป่าวอย่างเดียวเธอยังแลบลิ้นใสผมอีก
"ถ้าเธอไม่ลงฉันจะไปอุ้ม " พอผมพูดคำนี้ขึ้นมาเธอก็ก็เบาะผมจนจะขาดเป็น 2 ส่วน แล้วผมก็เดินไป
เปิดประตูรถทางด้านเธอแล้วอุ้มเธอออกมาอย่างง่ายดาย
"กริ๊ดดดดดด ปล่อยนะ ปล่อยนะ "เธอดิ้นไปมาแต่ผมก็พาเธอขึ้นถึงห้องจนได้
poppy the end
" ตายแล้วชีวิตฉัน " ฉันบ่นพึมพัมกับตัวเองขณะที่เขาวางฉันบนเก้าอี้
" นี่เธอ ทำอาหารเป็นป่าว " เขาถามฉันเล่นซะฉันตกใจแทบตาย
" ไม่เป็นมั่ง " ฉันตอบเค้าแบบกวนๆ
" จับปล้ำซะดีมั้ยเนี่ย " เขาพูดและมองหน้าฉันเล่นเอาฉันกริ๊ดลั่นคอนโด
"กริ๊ดดดด เป็นค่ะ เป็น " ฉันตอบเค้าแบบกัดฟัน
" นี่เธอไปทำกับข้าวให้ฉันกินหน่อยสิ เร็วๆนะ " เขาพูดกับฉัน ฉันไม่มีทางเลือกหนิ ฉันก็ต้องไปทำ
"ทำอะไรดีหว่า " ฉันเริ่มหยิบนู้นหยิบนี้มาเป็นกองจนมันเกิดเสียงดัง " เพล้ง !!! "
" นี่เธอของแพงนะ ทำดีๆสิ " เขาบ่นฉันมาแต่ไกล
" ทำไมไม่มาทำเองล่ะย่ะ " ฉันบ่นเบาๆกับตัวเอง
แล้วฉันก็ลงมือทำกับข้าว...
........................................................................................................................
ตอนหน้าป๊อปปี้จะชิมอาหารฝีมือฟางได้รึป่าวต้องติดตาม แล้วฟางจะได้เป็นเลขาของป๊อปปี้รึป่าว เม้นหน่อยนะจ๊ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
