ฉันรักนาย..ROOMMATE ของฉัน
toey
25) สุขจนลืมเจ็บ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนเช้า
ฉันตื่นขึ้นมาก่อนเพราะแสงมันเข้าตา พอลืมตาขึ้นมาก็ดีใจที่มันเช้าแล้ว เลยก้มไปดูโทโมะที่นอนหนุน
ตักของตัวเองอยู่
"โทโมะเช้าแล้ว ตื่นๆ" ครั้งแรกปลุกด้วยคำพูดก่อน
"..." เงียบโทโมะไม่ตื่น
"โทโมะ!" พอเอามือเข้าไปเขน่าตัวก็รู้สึกได้เลยว่าโทโมะตัวร้อน แถมเท้าก็ดูบวมๆจนน่ากลัว ฉันเลยรีบจับหัวของ
โทโมะให้นอนกับพื้นแล้วก็รีบวิ่งไปที่หน้าประตูทันที
ปังๆๆ!!
"เปิดประตูหน่อยค่ะ มีคนติดอยู่ในนี้!" พยายามตะโกนอย่างสุดเสียง กลัวโทโมะจะเป็นอะไรไป
"โอ๊ยย เจ็บ!" วิ่งเข้าไหล่กระแทกเข้าประตูแต่ก็กระเด็นออกมาทันที
"อือ.." โทโมะครางออกมาเบาๆแต่ไม่ตื่น
"ฮึก..อย่าเป็นอะัไรนะ" ฉันรีบวิ่งเข้าดูแผลที่เท้าแล้วก็ค่อยๆจับแผลเบาๆ
"อือ.." โทโมะครางออกมาแต่ไม่ได้ตื่นแต่นิ่วหน้าด้วยความเจ็บ
ด้านป๊อปปี๊
"ฟางเห็นโทโมะไหม?" ผมจะเดินไปหาแก้วเพื่อแก้วจะรู้แต่เจอฟางก่อนเลยถาม
"ไม่เห็นอ่ะ แล้วเห็นแก้วป่ะ?เมื่อคืนไม่ได้มานอนที่ห้องด้วย" ฟางตอบ
"หรือว่าสองคนนั้นจะหายไปด้วยกัน" ป๊อปปี๊พูดขึ้นมา ฟางก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน
"อะไรหายๆ ภาณุ" อาจารย์เดินเข้ามาเพราะได้ยินบทสนทนา
"วิศวกับจริญญาหายไปทั้งคืนเลยครับ" ป๊อปปี๊ตอบ
"อ่อเมื่อคืนอาจารย์ใช้ให้ไปเอาของที่ห้องเก็บของหลังวัดนะ ยังไม่กลับมาอีกหรอ?" อาจารย์คนที่ใช้แก้วกับ
โทโมะลืมไปเลยว่าใช่ทั้งสองคนให้ไปเอาของเพราะมั่วแต่คุมกิจกรรมเดินจงกรม
"งั้นป๊อปว่าเราไปหาแก้วกับโทโมะเถอะ" แล้วอาจารย์ฟางกับป๊ิอปก็เดินมาที่ห้องเก็บของหลังวัด
"ช่วยด้วยค่ะ มีใครอยู่ข้างนอกไหม?" เสียงคนในห้องเล็ดลอยออกมา
"เสียงแก้วนิป๊อป" ฟางจำเสียงเพื่อนตัวเองได้
"อาจารย์มาทำอะไรที่ท้ายวัดครับ" ลุงที่ดูแลวัดเดินเข้ามา
"พอดีาตามเด็กนะค่ะ เมื่อคืนดิฉันใช้เดินให้มาเอาของที่นี่" อาจารย์บอก
"ช่วยด้วยค่ะ มีคนบาดเจ็บ!" เสียงยังดังออกมาจากห้องอีก ลุงเลยรีบเอากุญแจไปไขประตูทันที คนที่ล็อกประตู
ห้องนี้ก็คือลุงคนนี้ เพราะเห็นว่าประตูเปิดไว้เฉยๆเลยเข้าไปล็อกไว้เพราะกลัวของหาย แต่ไม่คิดว่าจะมีเด็กสองคน
อยู่ในนั้น
แกร๊ก~
"แก้ว"
"ฟาง ฮือ.." พอเจอฟางก็รีบวิ่งเข้าไปกอดทันที
"ไอ้โมะเว้ย" ป๊อปปี๊เข้าไปเขย่าตัวโทโมะที่แน่นิ่งไป จากนั้นก็รีบนำตัวส่งโรงพยาบาลทันที
โรงพยาบาล
ตอนนี้ฉันนั่งเฝ้าโทโมะอยู่ หมอนั้นหลับไม่ยอมตื่นเลย ตอนนี้ในห้องมีแค่เราสองคนเท่านั้น เพราะว่าฟาง
กับป๊อปปี๊ก็ต้องไปทำกิจกรรมต่อ ฉันเลยต้องเป็นคนเฝ้าในฐานะที่ทำเขาเป็นแบบนี้
"อือ.." โทโมะครางออกมาแล้วก็ลืมตาขึ้นมา
"เป็นไงมั่ง เจ็บอยู่ไหม?" ฉันรีบลุกขึ้นยืนแล้วก็มองดูโทโมะทันที
"นะ..น้ำ"
"อ่ะ น้ำๆ" ฉันรีบหันไปหยิบน้ำแล้วก็จับหลอดให้โทโมะดูด
"เป็นอะไรทำหน้าเศร้าแบบนี้" โทโมะถามแล้วก็ยิ้ม
"ไม่น่าไปผลักนายเลย ไม่งั้นนายคงไม่ต้องเจ็บแบบนี้"
"เป็นห่วงฉันรึไง" โทโมะถามแล้วก็ยิ้มอีก
"บ้า! ฉันขี้เกียจมานั่งดูแลนาย" ถ้าถามว่าเป็นห่วงไหม? ก็อาจจะนิดหน่อยละมั่ง
"แขนเป็นอะไร ทำไมเลือดไหล!" โทโมะลุกขึ้นมานั่งแล้วก็จับแขนฉันทันที
"ฉันแค่เอาไหล่กระแทกประตูหน่ะ มันเลยเป็นแผลนิดหน่อย แฮะๆ" ยิ้มก่อนจะเอามือมาปิดแผลตัวเอง
"ตัวก็แค่นี้เอาไหล่ไปกระแทกประตู ไหล่หักพอดี" โทโมะพูดแล้วก็ค่อยๆถกแขนเสื้อของแก้วเพื่อ
จะได้เห็นแผลชัดๆ
"ก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงนิหน่า นายก็ตัวร้อนปลุกก็ไม่ตื่น ฉันก็ ฮึก..ตกใจอ่า" พูดไปพูดว่าน้ำตากลับไหล
"เอ้าๆ ไม่ร้องๆ ฉันหายแล้วเนี่ย ส่วนเธอไปทำแผลเลย" โทโมะเอื้อมมือกดออดเรียกพยาบาลแล้วก็เอาแก้วไปทำ
แผล ส่วนตัวเองก็นั่งรออยู่ในห้อง สักพักแก้วก็เดินขึ้นมา น้ำตาเต็มหน้า
+
+
+
"เป็นอะไรแก้ว ร้องไห้ทำไม?" เห็นหน้าแก้วก็ตกใจ
"พยาบาลมือหนักชะมัด ทำแผลประสาอะไรก็ไม่รู้" ฉันนั่งลงข้างๆโทโมะแล้วก็ปาดน้ำตาออกจากหน้า
"เธอเลยร้องไห้เป็นเด็กโดนฉีดก้นยังงั้นหรอ? ฮ่าๆ" โทโมะหัวเราะนั่งขำแก้วจนตัวโย้
"ก็มันเจ็บนิ" ฉันทำหน้ามู่ใส่เขา
"ฮ่าๆ อื้อ.." โทโมะขำแต่ก็ต้องหยุดขำไปทันที
"ฮ่าๆ" ฉันขำแทนโทโมะ
"เธอเอาแอปเปิ้ลมายัดปากฉันทำไมเนี่ย" โทโมะคายแอปเปิ้ลออกจากปาก จะทำไมซะอีกละ ก็ฉันเอาแอปเปิ้ล
ทั้งลูกยัดใส่ปากโทโมะทันที รำคาญเสียงหัวเราะโทโมะ
"นายอยากหัวเราะเองช่วยไม่ได้ แบร่!" ฉันพูดแล้วก็แลบลิ้นใส่โทโมะแล้วก็เิดินไปเข้าห้องน้ำทันที
"ยัยบ๊อง!" โทโมะว่าตามหลังแก้วไปก่อนจะระบายยิ้มออกมาอย่างมีความสุข อยู่กับแก้วก็มีความสุขดี
สุขจนลืมเจ็บเลยหละ
------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพแล้วนะค่ะ เม้น+โหวตหน่อยนะ ไรเตอร์น้อยใจนะเนี่ย ถ้าไม่มีคนเม้นให้ ไม่มีคนโหวตให้
ยังไงก็ฝากด้วยนะค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
