Not true!! ฉันกับเขาแค่แฟนปลอมๆ

วันรุ่งขึ้นที่ร.ร.

ฟาง:อรุณสวัสดิ์

ป็อปปี้:นี่ฟางหลังเลิกเรียนเธอต้องมากับฉัน

ฟาง:ทำไมฉันต้องไปล่ะ

ป็อปปี้:อ้าว!ก็เธอเป็นแฟนฉันนี่ฉันก็จะพาเธอไปแนะนำให้พ่อกับแม่รู้จัก

ฟาง:ไม่

ป็อปปี้:งั้นเรื่องที่เธอ....

ฟาง:โอเคๆได้กี่โมง

ป็อปปี้:งั้นซัก 5 โมงเย็นเจอกัน

ฟาง:อืม

5 โมงเย็น เลิกเรียน

ฟาง:เฮ้อกว่าจะเรียนพิเศษเสร็จ

พอพูดจบป็อปปี้ก็กระโดดลงมาจากด้านบน

ป็อปปี้:ไปกันได้รึยัง

ฟาง:เหวอ! 

ฟางตกใจถอยหลังสะดุดกับก้อนหินทำให้ล้มลงไปนั่งกับพื้น

ฟาง:อูย เจ็บๆๆ

ป็อปปี้:เฮ้อ เธอนี่ระวังหน่อยสิ

ฟาง:ก็เพราะนายนั่นแหละกระโดดลงมาทำฉันตกใจหมด

ป็อปปี้:โอเคๆฉันผิด จะไปกันได้ยัง??

ฟาง:ได้แล้วๆ

ณ บ้านป็อปปี้

ป็อปปี้:นี่ฟางแฟนที่ผมเคยบอกไว้ครับ

ฟาง:สวัสดีค่ะ

พ่อ/แม่:จ้ะ เด็กคนนี้เหมาะสมกว่าหนูพิมจริงๆเหรอ

ป็อปปี้:แน่นอนครับ

'นี่ฉันมาแค่นี้เหรอ'<<<<ฟาง

พ่อ/แม่:หนูฟาง

ฟาง:คะ??

พ่อ/แม่:พ่อกับแม่จะทดสอบหนูถ้าหนูผ่านพวกเราก็จะยอมรับหนู

ฟาง:ค่ะ

แม่:เอาล่ะเริ่มกันเลยดีกว่าเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา

พ่อ:บททดสอบแรก........

พิม:ป็อปปี้ขา~ อ้าวคุณพ่อคุณแม่สวัสดีค่ะ

แม่:หนูพิมกรุณาอย่างส่งเสียงดังด้วยค่ะ

พิม:ขออภัยค่ะว่าแต่มีแขกแบบนี้ด้วยเหรอคะ

แม่:กรุณาให้เกียรติแขกด้วยค่ะ!!

พิม:ค่ะ

แม่:เอาล่ะฉันต้องการให้เธอลองทำอาหารมา1อย่างในเวลา1ชั่วโมงพอไหม

ฟาง:ค่ะ

แม่:เด็กๆจัดเตรียมครัวให้ด้วย(พูดกับคนใช้)

ห้องครัว

ฟาง:จะทำอะไรดีล่ะ

ฟาง:ทำต้มยำกุ้งละกัน

แล้วฟางก็เดินไปเตรียมอุปกรณ์ในการทำ

อยู่ๆพิมเดินเข้ามา

ฟาง:มาทำอะไร

ฟางถามแต่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามอง

พิม:ก็แค่จะมาดูว่าเธอแอบใส่ยาพิษลงไปหรือเปล่า

ฟาง:ฉันไม่ทำอย่างนั้นหรอก

พิม:เหลือเวลาอีกแค่ 40 นาทีจะทันเหรอ

ฟาง:ฉันทำทันค่ะ

พิม:ถ้าแบบนี้ล่ะ

แล้วพิมก็เดินไปปัดเครื่องปรุงอุปกรณ์จนกระจัดกระจายหมด

พิมได้ยินเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาจึงจัดฉากโดยถือหม้อต้มน้ำร้อนขึ้นแต่ฟางจับไว้ ทั้งสองคนดึงยื้อกันไปมาทำให้น้ำร้อนหกรดมือฟางจนฟางปล่อยมือน้ำร้อนจึงหหกลงพื้นแต่พิมยิ้มด้วยความสะใจแล้วนั่งลงกับพื้นแล้วบีบน้ำตาออกมา

เสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาด้วยความเร็ว

แม่:เกิดอะไรขึ้น

พิม:ฮึก...คุณแม่ ฮึก..ฟางเขาไม่พอใจ เลยจะเทน้ำร้อนใส่พิม

แม่:แล้วหนูพิมมีอะไรมากไหม

พิม:ไม่ค่ะ ฮึก...พิมหลบทัน

แม่:ฉันจะกลับมาจัดการเธอทีหลัง

แล้วก็พาพิมออกไป

ฟางรู้ว่าป็อปปี้ยืนอยู่จึงเอามือไปซ่อนไว้ข้างหลัง ป็อปปี้สงสัยจึงยืนอยู่สักพักแล้วก็เดินออกไป