จ้างให้มา..รักกัน(แม่ของลูก)

"เมื่อไรจะตื่นหน๊า?" ผมตื่นมาตั้งแต่เช้ามืดแล้วแหละ ผมมองใบหน้าคนที่หลับพริ้มไม่ยอมตื่นสักที รอนานแล้วนะ!

 

"อือ.." เสียงแก้วครางออกมาเบาๆก่อนจะค่อยลืมตาขึ้น

 

"กว่าจะตื่นได้" ผมพูดทันทีที่เห็นแก้วลืมตา

 

"......" แก้วไม่ได้พูดอะไรแต่เปิดผ้าห่มออกแล้วเตรียมจะลุก

 

"แล้วนั้นจะไปไหน?" ผมถามพร้อมจับข้อมือเธอไว้

 

"ฉันจะไปอาบน้ำ เดี๋ยวต้องเข้าบริษัทไปเอากระเป๋าอีก" แก้วพููดแล้วแกะมือผมออก

 

"เดินไหวรึไงกัน?" ผมพูดแล้วดึงไหล่เธอให้ลงมานอนที่เดิม

 

"ฉันจะไปอาบน้ำ!" แก้วขึ้นเสียงใส่พร้อมชักสีหน้า

 

"เ้ดี๋ยวฉันไปเอากระเป๋ามาให้ นอนพักไปเถอะ"ผมเอาผ้าห่มมาพันตัวเธอไว้ ก่อนที่ผมจะลุกขึ้นไปอาบน้ำ สักพัก

 

ผมก็อาบน้ำเสร็จเลยเดินมาที่ข้างเตียง

 

"หึ..หลับซะที คงจะยังไม่หายเหนื่อยล่ะสิ" ผมนั่งลงข้างๆเตียงก่อนจะเอามือมาลูบที่ผมของแก้วเบาๆ ก็แค่อยาก

 

จะให้คนที่หลับอยู่ตื่นมาบอกว่าเธอวิ่งหนีเขาเพราะอะไรกันแน่ เหตุผมที่ได้มาเมื่อวานมันไม่ชัดเจนพอที่จะคลี่

 

คลายความสงสัยของตัวผมเอง ผมอาจจะพูดอะไรแทงใจดำเธอก็จริง แต่ไอ้คำที่ผมพูดมันคือคำไหนกันล่ัะ์?

 

---------------

 

            ผมเดินเข้ามาในบริษัทของไอ้ป๊อปปี๊ก่อนจะผลักประตูห้องมันเข้าไปอย่างแรง

 

"ไอ้ป๊อป กระเป๋าแก้วล่ะ?" พอเดินเข้ามาถึงผมก็ถามสิ่งที่ผมต้องการทันที

 

"แปปนึงนะ ฟางๆ!" ไอ้ป๊อปพูดกับผมแล้วหันไปตะโกนเรียกฟาง โทรศัพท์ก็มีทำไมไม่กดเรียกว่ะ!

 

"บอสมีอะไรค่า?" ฟางรีบวิ่งเข้ามาทันที

 

"กระเป๋ายัยแก้วล่ะ?"

 

"อ่อๆ นี่ค่ะ" ฟางพูดแล้วยื่นกระัเป๋าไปให้ป๊อปปี๊ แล้วไอ้ป๊อปก็ส่งมาให้ผม

 

"ฟางฉันมีอะไรจะคุยด้วย" ผมพูดกับฟาง ก็จะถามเรื่องแก้วนั้นแหละ ก็ไม่รู้จะไปถามใครแล้วนิก็มีแค่ฟางคนเดียว

 

"แกจะคุยอะไรกับฟางว่ะ ห้ามจีบฟางนะเว้ย!" ไอ้ป๊ิอปปี๊พูดอย่างหวงก้าง

 

"แล้วถ้าคุณโทโมะจะจีบฟางก็ไม่มีอะไรเสียหายนิค่ะ" ฟางหันกลับไปพูดกับบอสอย่างกวนๆ

 

"เก็บอาการหน่อยดิว่ะ เขารู้กันหมดแล้ว" ผมเข้าไปกระซิบข้างๆหูไอ้ป๊อป

 

"คุณมีอะัไรจะคุยกับฟางหรอค่ะ?" ฟางหันมาถามทำให้ผมกลับมาเข้าเรื่องอีกครั้ง

 

"คือเมื่อวานแก้ววิ่งหนีผมนะครับ เขาบอกว่าผมพูดแทงใจดำเขา แต่ผมไม่รู้ว่าผมพูดอะไรนะครับ" ผมเล่าเรื่อง

 

เมื่อวานให้ฟางฟัง(ไม่ได้เล่าเรื่องที่โดนไอ้พวกนั้นทำร้ายนะ)

 

"แปปนะค่ะ ขอฟางคิดก่อนนะค่ะ" ผ่านไปประมาณห้านาทีฟางก็ยังนั่งเงียบ

 

"ฟางคิดออกรึยัง?" ผมถาม

 

"ถ้าแทงใจดำคงมีเรื่องเดียวนะค่ะ คือเรื่องพ่อแม่นะค่ะ ตอนเรียนมหาลัยยัยแก้วชอบโดนเพื่อนล้อเรื่องพ่อแม่จน

 

ยัยแก้วต้องแอบไปร้องไห้อยู่คนเดียวทุกครั้งเลย"

 

"แล้วพ่อแม่ของแก้ว เขาเอ่อ.." ผมอยากรู้เลยถามต่อแต่ไม่รู้ว่าจะสมควรรึเปล่า

 

"อันนี้ฟางก็ไม่รู้เหมือนกันนะค่ะว่าพ่อแม่เขาไปไหน แต่รู้แค่ว่าแก้วเป็นเด็กกำพร้านะค่ะ" ฟางร่ายยาวจนผมเข้าใจ

 

สาเหตุที่แก้ววิ่งหนีได้แล้วล่ะ

 

'โหยยย พ่อแม่ไม่เคยพามารึไงกัน ฮ่าๆ'

'เป็นอะไรไป อย่าบอกนะว่าพ่อแม่เธอตายไปแล้วนะ ฮ่าๆ'

 

เพราะสองประโยคนี้แน่ๆเลยแก้วถึงวิ่งหนีผม ปากพาซวยจริงๆ #คิดแล้วตบปากตัวเอง

 

 "คุณโทโมะตบปากตัวเองทำไมค่ะ?" ฟางถาม

 

"อะ..เอ่อๆ เปล่าครับ ขอบคุณมากครับ ผมขอตัว" ผมพูดแล้วลุกขึ้นก่อนจะเดินออกไปจากบริษัทของไอ้ป๊อปแล้ว

 

ขับรถตรงไปที่คอนโดของตัวเองทันที

 

--------------------

 

"แก้วตื่นยัง?" ผมเดินเข้ามาในห้องน้ำก็ปรากฏว่ายังหลับอยู่

 

"นี่ๆ ตื่นมากินข้าวเช้าก่อน" ผมเขย่าตัวเธอเบาๆ

 

"อือ..รู้แล้ว" เธอครางเบาๆก่อนจะตอบรับ จากนั้นก็ลุกขึ้นมานั่งพิงหัวเตียง

 

"นี่กระเป๋าของเธอ" ผมยื่นกระเป๋าสะพายข้างไปให้แก้ว ก่อนที่ตัวเองจะเดินออกไปทำอะไรให้แก้วกิน

 

           ผ่านไปสักพักผมก็เดินเข้ามาให้ห้องนอนพร้อมถาดใส่อาหารที่แสนจะน่ากิน

 

"อ่ะนี่ข้าวหมูกระเทียมพริกไทย" เขายกจานมาให้ฉันบนเตียง

 

"ข้าวเวฟจากมินิมาร์ทชัดๆ" ฉันพูดแล้วทำหน้าเบ้

 

"กินไปก่อนเถอะน๊า ในตู้เย็นไม่มีอะไรจะทำอาหารได้เลยอ่ะ ไว้วันหลังอยากกินอะไรก็บอกจะได้ทำให้กิน" เขา

 

พูดแล้วตั้งข้าวเ้ข้าปากแล้วเคี้ยวๆ

 

 

2 เดือนผ่านไป

 

               2 เดือนผ่านไปแล้วมันเร็วจริงๆ ผมไม่ค่อยเหงาเลยตอนที่มีเธออยู่ใกล้ๆ บางวันผมก็ทำงานบางวันผม

 

ก็อยู่ที่คอนโดทั้งวัน ส่วนเรื่องสัญญาที่ต้องทำให้แก้วมีลูกผมก็ยังทำต่อไปเรื่อยๆ ถึงผ่านมา 2 เดือนแล้วผมก็ยัง

 

ทำเรื่องบนเตียงกับเธออยู่เีืรื่อยๆ(จนกว่าจะท้องนั้นแหละ)

 

"อือ.." ว่าแล้วเสียงที่หลับมาตลอดทั้งคืนก็ครางออกมาเบาๆ

 

"ตื่นแล้วรึไง?" ผมถามทั้งๆที่ผมก็เห็น แต่มันก็คงไม่มีคำถามที่ดีกว่าคำถามนี้

 

"อึก!.." อยู่ๆแก้วก็ส่งเสียงแปลกๆออกมา ก่อนที่เจ้าตัวจะรีบเอามือมากุมริมฝีปากตัวเองแล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป

 

ทันที ผมได้แต่อึ้งได้แต่มองตามหลัง พอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นถึงได้รีบวิ่งตามหลังแก้วเข้าไปให้ห้องน้ำ

 

------------------

 

"นี่เป็นอะไร? ไม่สบายรึไงถึงได้อ้วกแบบนี้" ผมถามเธอในขณะที่มือก็ยังลูบหลังให้เธออยู่

 

"อึก..แหวะ~" เธอโก่งคออาเจียนอย่างสุดฤทธิ์  ผมจึงรีบวิ่งไปหยิบกระดาษทิชชูที่อยู่ภายในห้องน้ำให้เธอทันที

 

พร้อมน้ำเปล่าอีกหนึ่งแก้ว

 

"อ่ะๆ เช็ดปากซะ" ผมยื่นทิชชูให้แก้ว ส่วนแก้วก็รับมาเช็ดปากตัวเองแต่โดยดี

 

"นี่ๆดื่มน้ำหน่อย" ผมยื่นแก้วน้ำไปให้เธอ ก่อนที่เํธอจะยกน้ำดื่ม

 

"คุณไปทำงานเถอะ ฉันไม่เป็นอะไรหรอก" แก้วพูดทั้งๆที่ตัวเองหน้าซีดเป็นไก่

 

"แน่ใจว่าอยู่คนเดียวได้?" ผมถามเพราะเป็นห่วง (?)

 

"ได้สิ ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักนิดเดียวเลย" แก้วพูดแล้วฉีกยิ้มให้ผม

 

"งั้นฉันไปทำงานแล้วนะ มีอะไรโทรหาก็แล้วกัน" จริงก็ไม่ได้อยากจะทิ้งให้อยู่ที่ห้องคนเดียวหรอกนะ แต่วันนี้เขา

 

ติดประชุมใหญ่ที่รวมการประชุมทุกเรื่องไว้ในวันนี้ ทั้งเรื่องหุ้น การขาย การผลิตและอะไรต่างๆอีกมากมาย อาจจะ

 

ต้องประชุมทั้งวันก็เป็นไปได้

 

"อืมๆ ไปเถอะ" ฉันตอบรับเพื่อแสดงว่ารับรู้  ฉันอยู่อยู่หน้าห้องน้ำที่เดิมจนกล้าคุณโทโมะจะออกจากห้องไป พอ

 

ได้ยินเสียงปิดประตู ฉันก็รีับวิ่งแจ้นเข้าไปให้ห้องน้ำก่อนจะโก่งคออาเจียนอีกครั้ง

 

"โรคกระเพาะแน่ๆ" ฉันพรึมพรำกับตัวเองคนเดียวในห้องน้ำ ก่อนจะเอามือมาลูบท้องตัวเอง

 

------------------------------------------------------------------------------------------------

อัพแล้วอ่า จะมีคนอ่านรึเปล่านะ? มาอัีพแบบเศร้าๆ แค่จะบอกว่าถ้าไม่มีคนอ่านจะปิดนิยายแล้วค่า งานเยอะด้วย เศร้ากับชีวิตตัวเอง ยังไงก็ช่วยเม้น+โหวตหน่อยนะค่ะ

19:49   TOEY

30 พฤศจิกายน 2555