จ้างให้มา..รักกัน(แม่ของลูก)

"โืทโมะแม่เริ่มแก่แล้วนะ เมื่อไหร่จะมีหลานให้แม่อุ้มซะที" คนเป็นแม่พูดอย่างหนื่อยใจ จะตายวันตายพรุ่งก็

ยังไม่รู้   ลูกชายก็มีแค่คนเดียว แต่เจ้าลูกชายก็ไม่ยอมหา 'เมีย' ซะที

"แม่ครับ ผมยังอยากทำงาน ยังอยากสนุกแม่เข้าใจผมนะครับ" ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเข้าไปกอดแม่ตัวเองอย่้าง

แนบแน่น เพียงเพราะต้องการให้แม่เข้าใจความรู้สึกของตน

"จะสามสิบแล้วนะลูก แม่อยากอุ้มหลาน" แม่ของโทโมะำพูดแล้วก็จับมือของโทโมะไว้

"ผมอายุแค่ 27 เองยังเหลือเวลาในชีวิตอีกตั้งเยอะนะครับ" ผมพูด

"เอาไว้แม่จะหาสาวมาให้ดู!" แม่โทโมะพูดแล้วก็ลุกเดินออกไป ไม่สนใจลูกตัวเองแล้ว อยากอุ้มหลานใจขาดดิ้น

แต่ลูกก็เอาแต่ปฏิเสธ ถ้ารอให้โทโมะหาเองล่ะก็..ชาตินี้คงไม่มีหลานให้อุ้ม

"แม่ครับ แม่! โธ่~" ผมตะโกนเรียกแม่ของตัวเอง แต่ไม่ทันแล้ว แม่เดินเข้าห้องไปแล้ว ก็ผมยังอยากโสด ยังไม่

อยากที่จะผูกมัดกับใคร ทำไมไม่มีใครเข้าใจบ้างเลย ==

ด้่านแก้ว

"เฮ้อ! เหนื่อยจัง~  งานก็ไม่ค่อยมี"  ฉันชื่อแก้วนะ ตอนนี้ก็กำลังเดินเข้าห้องเช่า ห้องเช่าที่เท่ารูหนู

"เมื่อไหร่จะจ่ายค่าห้องเช่า" เอาอีกแล้ว เจ้เจ้าของห้องเช่าเดินมาท้วงค่าห้องอีกแล้ว TT

"เจ้หนูไม่มีเงินเลย"  ท้วงเช้าท้วงเย็นเลยนะ ก็รู้ว่าไม่มียังจะท้วง(?)

"นี่มันจะ 3 เดือนแล้วนะ ถ้าสิ้นเดือนนี้ไม่มีก็ออกไป!!" เจ้แกพูดแค่นั้นแล้วก็เดินออกไปเลย

"ไอ้เจ้เน่าเอ้ย!"  สิ้นเดือนนี้ โฮ๊กกกก!  ตายดีกว่า อีก 2 วันก็จะสิ้นเดือนแล้วนะโว้ยยย หาเงินไม่ทันหรอกนะ!

"จะเอาไงกับชีวิตดี เฮ้อ~" ฉันล้มตัวนอนลงบนเตียงอย่างเหนื่อยอ่อน มือก่ายหน้าผากตัวเอง

"ต้องหางานทำ!" ลุกขึ้นมานั่งแล้วตะโกนเสียงลั่นห้อง ไม่ทำก็ไม่มีอะไรกิน ไม่มีที่ซุกหัวนอน ฉันต้องทำ ฮึก.. 

อยากร้องไห้จังโว้ยย  ทำไมชีวิตรันทนขนาดนี้

+

+

+

"ตาโมะนี่ไงหนูบูมลูกสาวเพื่อนแม่" แม่โทโมะเดินจูงมือหญิงสาวหน้าตาน่ารักเข้ามาให้ผมดู

"แม่ครับผมมีอะไรจะคุยด้วย" ผมเดินเข้าไปจูงมือแม่แล้วก็พาออกมาที่หน้าบ้านให้ไกลจากคนที่ชื่อบูม

"ทำไมลูก มีอะไร" แม่โทโมะถาม

"แม่ไม่ต้องเอาคนั้นคนนี้มาให้ผมดูได้ไหมครับ ถ้าผมจะรักใครผมขอเลือกเอง" ผมพูดอย่างจริงจังและชัดเจน

"แม่บอกแล้วไงว่าแม่อยากอุ้มหลานถ้ารอให้แกหาเองแม่คงตายไม่ได้เห็นหน้าหลาน!" แม่โทโมะพูด

"ผมยังไม่พร้อมครับ" ผมพูดไป

"ถ้ายังไม่พร้อมก็ไม่ต้องเรียกฉันว่าแม่้!" แม่โทโมะำพูดเสียงที่เด็ดขาดและเยือกเย็นจนน่ากลัว

"ได้ครับ แม่อยากอุ้มหลานผมจะทำหลานมาให้คุณแม่โดยที่คุณแม่ไม่ต้องเอาใครมาให้ผมดู!!" ผมพูดออกไป

อย่างเหลืออด ตอนนี้ไม่มีอารมณ์อะไรนอกจากอารมณ์โกรธ

"ผมจะเลือกคนที่ผมรักเอง" พูดเสร็จก็เดินออกไป

"เอาไงดีว่ะ!" ผมสถบออกมาทันทีที่ขึ้นรถ พูดบอกจะทำหลานให้แม่ แต่จะไปทำกับใคร พูดอะไรไม่คิด --

"ไอ้ป๊อปหรอว่ะ?" ผมโทรไปหาเพื่อนชายคนสนิท

(มีไรว่ะ ฉันทำงานอยู่)

"บริษัทแกรับจ้างทุกอย่างใช่ป่ะว่ะ?" ผมคิดออกแล้วว่าจะทำยังไงดีั คิดออกแล้ว ฮ่าๆ

(เออดิ! มีไรมาคุยที่นี่ ฉันยุ่งแค่นี้นะ!)

"ฮัีลโหล ฮะ..ไอ้เพื่อนเวร"  วางสายไปแล้ว ต้องไปหามันจริงใช่ไหมเนี่ย

------------------------------------------------------------------------------------------------

อัพแล้วน๊า ตอนที่ 1 ฝากหน่อยค่า ตั้งใจมากเลยนะ ขอกำลังใจด้วย อยากให้อ่านกันเยอะๆ มันไม่สนุกก็ขอโทษจริงๆนะค่ะ สุดฝีมือแล้วค่า เม้น+โหวตหน่อยน๊า ฝากเรื่องเก่าด้วย อ๋อ! อาทิตย์หน้าสอบแล้วนะค่ะ อาจไม่ได้อัพแล้วน๊่า บ๊ายบายทุกคน รักค่ะ