The Sense
เขียนโดย 
aoommy
วันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.07 น.
แก้ไขเมื่อ 4 มีนาคม พ.ศ. 2556 17.24 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
5)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ@บ้านศิริมงคลสกุล
"กลับมาแล้วค่ะ"ฉันพูด
"อ้าว!!!! กลับมาแล้วหรอพี่แก้ว กวินคิดถึงพี่จุงเบย"นี่คือนาย กวิน น้องชายของฉัน
"อืมแม่ล่ะ"ฉันถาม
"ในครัวครับ ทำอาหารเย็นอยู่"
"หรอ งั้นพี่ขอตัวไปหาแม่ก่อนนะ"พูดแล้วฉันก็ค่อยๆย่องเบาเข้าไปในครัว
ในครัว
"แม่!!!!"ฉันกระโดดเข้าไปกอดแม่
"อุ๊ยช่วยแม่ลูกหล่น!!!! ยัยลูกคนนี้นี่แม่ลูกใจวายตายไปจะทำไงฮ่ะ!!!"แม่ดุฉัน
"โถ่ขอโทษนะคะคุณแม่ แก้วคิดถึงแม่นี่คะ"
"จัา... แม่ก็คิดถึงลูก"
"วันนี้มีอะไรทานบ้างคะแก้วหิวแล้ว"ฉันพูดพลางเอามือลูบท้อง
"มีต้มยำไก่ ไข่ชะอม แกงส้ม แล้วก็บัวลอยจ้ะ"
"หูยยยยยยยย เยอะจัง งั้นเดี๋ยวแก้วรีบไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วลงมาทานข้าวนะคะ"
บนห้องนอนแก้ว
หัองน้ำ
"ภาวะโลก la la la la love you มันช่างสดใส na na na น่าดู"ฉันร้องเพลงอย่างสบายใจป่านนี้ฟางเป็นไงมั่งเนี่ยะ
@โรงพยาบาล
แบร่~~~~~~~~~~~~~
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดด แม่จ๋า..... หนูโดนผีหลอก" ฉันกรี๊ดดดดดลั่นโรงพยาบาล
"ผีเผออะไรมีที่ไหนผี ป๊อปเอง"ป๊อปปี้ิพูด
เพี๊ยะ!!!!!ฉันตีแขนป๊อปปี้
"คนบ้า เล่นไรไม่รู้เรื่อง"
"ฮ่าๆๆ กลับบ้านกัน"
"ยังไม่ออกเวรเลยอ่า..."
"หรอ งั้นป๊อปไปรอที่ห้องนะออกเวรแล้วค่อยโทร.หาโอเค๊..."
"อืมๆ"
@บ้านศิริมงคลสกุล
ห้องน้ำ
"ให้ฉันเป็นอะไรก็เป็นได้ทั้งนั้นให้เป็นคนรัก คนรู้ใจ หรือแค่อยากให้เป็นเพื่อนกัน แหม~~ นักร้องเพลงนี้นี่หน้าตาดีจริงๆเลย"
แกร๊กๆๆ เสียงคนบิดลูกบิดประตู
"ใครน่ะ แม่หรอคะ"ฉันถาม แต่ไร้เสียงตอบสนอง
"ฉันถามว่าใคร"เอ๊ะ หรือว่าจะเป็นขโมย มาขโมยบ้าอะไรตอนนี้คนเค้าอาบน้ำอยู่. ถ้ามันปล้ำฉันล่ะ แย่แน่ๆ เอาไงดีๆ
ทุกอย่างอยู่ในความสงบ. ไม่มีเสียงอะไรนอกจากเสียงน้ำจากฝักบัว
"ไม่มีไรแล้วมั้ง อาบน้ำต่อ ถ้าไม่แคร์ไม่แคร์ฉันก็มีคนอื่น เรื่องของเธอของเธอถ้าไม่จำก็ลืม just love aholic!!!!"อาบน้ำไป. เต้นไปมันช่างมีความสุขเสียจริงไรจริง
"นี่เธอ" เสียงมันคุ้นๆหูนะ
"อะไร เฮ๊ย!!!! โทโมะ คุณเข้ามาได้ไงเนี่ยะ"
"ผมมีเรื่องจะคุยด้วยน่ะครับ"เค้าพูด
"เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเถอะ แต่แก้วอาบน้ำอยู่ออกไปก่อน"ฉันพูด โทโมะก้มมองต่ำ แล้วเดินออกไปจากห้องน้ำ นี่นายมองอะไรเนี่ยะ
"อืม มีอะไรว่ามา"ฉันพูดพลางเช็ดหัว
"ผมหิวข้าวจัง ผมกินข้าวได้มั๊ยครับ"เค้าถามฉัน
"น่าจะได้นะ"ฉันตอบ
"แล้วต้องทำบุญกรวดน้ำให้ก่อนรึเปล่า ผมถึงจะกินได้"เค้าถามฉันอีกครั้ง
"ฮ่าๆๆ. ไม่ต้องหรอกค่ะคุณ ไม่ใช่ผีนะ"
"หรอ งั้นผมลงไปทานข้าวกัยคุณได้มั๊ย"
"ไม่ได้หรอกค่ะ เดี๋ยวฉันตักข้าวขึ้นมาให้ละกัน รออยูนี่ ห้ามออกไปไหนนะ"
ข้างล่าง
"มาแล้วๆ"
"ช้าจังพี่แก้ว มัวไปทำอะไรอยู่เนี่ยะ"กวินถามฉัน
"คุยกับผีน่ะสิ"ฉันตอบ
"อีกแล้วหรอลูก"แม่ของฉันถาม
"ใช่ค่ะ พอดีจิตเค้าหลุดออกจากร่างน่ะค่ะ แก้วเลยต้องดูเค้่าจนกว่าเค้าจะกลับเข้าร่างได้"
"เอ่อ แม่คะ แก้วขอแบ่งข้าวไปให้เค้าหน่อยได้มั๊ย เค้าหิวจะตายแล้ว"
"ได้จ้ะ แบ่งไปเยอะๆเลย"
บนห้อง
"มาแล้วๆ. อ่ะทานซะ"
"โห.... น่าทานมากเลย ขอบคุณนะครับ"เค้ายิ้ม ก่อนจะรับข้าวจากมือฉันไปทานอย่างเอร็ดอร่อย
"คุณไม่ทานหรอ"เค้าถาม
"ทานสิ ก็จะลงได้อยู่เนี่ยะ ไปแล้วนะอย่าไปไหนล่ะ"พูดจบฉันก็ลงไปทานข้าวข้างล่าง ปล่อยนายนั่นให้อยู่บนห้องไปคนเดียว
เม้นกันเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆ นะคะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
