รักร้ายๆ...สไตล์นายหน้าหวาน

~โต๊ะอาหาร~

โทโมะ:กินซะ!))โทโมะวางจานข้าวลงตรงหน้าแก้ว

แก้ว:ฉันไม่กิน!!

โทโมะ:ไม่กินก็ตามใจ))โทโมะเดินกลับไปนั่งที่เก้าอี้ตัวเองแล้วนั่งลงกินข้าวอย่างเอร็ดอร่อยปล่อยให้ร่างบางจอมหยิ่งนั่งมองเค้าตาละห้อย 

.....:พี่โมะะะะะะ...อุ๊ย!ขอโทษค่ะ ไม่รู้ว่ามีแขก))สาวน้อยผู้มาใหม่กล่าวขอโทษร่างบาง

โทโมะ:ไม่เป็นไรหรอกเฟย์คนกันเอง

เฟย์:ว่าแต่ใครอ่ะ?

โทโมะ:คู่หมั้นพี่เอง

เฟย์:คู่หมั้น?พี่โมะมีคู่หมั้นแล้วหรอ...แบบนี้สาวๆก็เสียใจแย่นะสิ

เฟย์:สวัสดีค่ะ!ฉันชื่อเฟย์นะค่ะเป็นลูกพี่ลูกน้องของพี่โมะค่ะ

แก้ว:ฉันแก้วค่ะและฉันก็ไม่ดะ...

โทโมะ:เฟย์มาหาพี่มีอะไรหรอ?))โทโมะพูดแทรกขึ้นมา

เฟย์:คือเฟย์อยากให้พี่เร่งเก็บองุ่นหน่อยนะค่ะเพราะที่โรงหมักองุ่นจะหมดแล้ว

โทโมะ:ทำมั้ยหมดเร็วจัง พี่พึ่งส่งไปเมื่อวันก่อนเองนะ

เฟย์:ก็องุ่นคุณภาพดี การหมักก็เป็นเลิศแล้วไวน์ของเราจะขายไม่ออกได้ยังไงละค่ะ

โทโมะ:งั้นวันนี้พี่จะให้คนงานไปส่งให้ละกันนะ

เฟย์:วันนี้เฟย์ของสักร้อยโลนะ

โทโมะ:เอาเยอะขนาดนั้นเลยหรอเฟย์

เฟย์:ค่ะ!ตอนนี้ออเดอร์การสั่งจะทุละร้อยรายแล้วอ่ะเฟย์กลัวส่งไม่ทัน

โทโมะ:งั้นพี่ทยอยส่งได้มั้ยละเป็นตอนกลางวัน 50 ตอนเย็น 50 ได้มั้ย?

เฟย์:ได้ค่ะ!แต่เฟย์ขอวันนี้นะ

......:เฟย์เย่จร้าาาาาาาาาาาาา))เสียงผู้ชายตะโกนลั่นบ้านมาอีกคน

เฟย์:เขื่อน!เบาๆหน่อยสิ พี่โมะมีแขกนะ))เฟย์หันไปต่อว่า

เขื่อน:ขอโทษครับ))เขื่อนหันมาก้มหัวขอโทษแก้ว

เขื่อน/แก้ว:แก้ว!!/เขื่อน!!))ทั้งคู่อุทานออกมาเมื่อเห็นหน้ากันชัดๆ

เฟย์:รู้จักกันด้วยหรอค่ะ?

เขื่อน:คือเราเป็น...))เขื่อนเงียบไป

แก้ว:เป็นเพื่อนกันนะ))แก้วตอบแทน

เฟย์:จริงหรอค่ะ!โลกกลมจริงๆเลยอ่ะคู่หมั้นพี่โมะเป็นเพื่อนแฟน555...งั้นคุณแก้วก็อายุเท่าเฟย์สิค่ะ?

แก้ว:ค่ะ!วันหลังคุณเฟย์ไม่ต้องเรียกแก้วว่าคุณหรอกนะค่ะ แก้วไม่ชินนะ))แก้วตอบเขินๆ

เฟย์:งั้นคุณ!...เออ งั้นแก้วก็ไม้ต้องเรียกเฟย์ว่าคุณนะ

แก้ว:โอเคจร้าเฟย์

เขื่อน:มีเพื่อนแล้วดิ

เฟย์:ช่ายยย...ต่อไปเฟย์จะมีเพื่อนแล้ว อยูี่ในไร่นี้มีแต่ผู้ชายกับคนแก่น่าเบื่อจะตาย

เขื่อน:เฟย์เย่เบื่อเค้าหรอ?

เฟย์:ใช่!!

เขื่อน:เฟย์เย่ใจร้ายยยย

โทโมะ:ปัญญาอ่อนแล้วไอ้เขื่อน

เขื่อน:ว่าแต่ทำไรกันอยู่ว่ะ?

โทโมะ:มึงเข้ามาตั้งนานพึ่งถามเนี่ยนะ

เขื่อน:ก็คุยเรื่องอื่นอยู่

โทโมะ:ก็เห็นอยู่ว่ากินข้าวมึงจะให้กูซักผ้าไง

เขื่อน:แก้วอิ่มแล้วหรอไม่เห็นมีจานข้าวเลย

แก้ว:แก้วไม่หิวอ่ะ

เขื่อน:ไม่หิวก็ต้องกินนะ!ตัวเองเป็นโรคกระเพาะแท้ๆยังไม่ยอมกินข้าวอีก))เขื่อนว่าเข้าให้

แก้ว:ก็ดี!ให้มันกำเรบให้ตายไปเลย!))แก้วหันไปมองโทโมะ

เขื่อน:ทำมั้ยแก้วพูดแบบนี้ละ!กินข้าวเดี๋ยวนี้เลยนะ

แก้ว:ไม่เอาอ่ะเขื่อนแก้วไม่อยากกิน

เขื่อน:ไม่ได้!

แก้ว:เขื่อนอ่ะ!น้าาาา นะๆๆๆ แก้วไม่อยากกินนี้))แก้วอ้อน

เขื่อน:ไม่ต้องมาอ้อนเลยนะ!เป็นแบบนี้ทุกทีแหละคราวนี้เขื่อนไม่ยอมแก้วแล้ว))เขื่อนกำลังจะเดินไปตักข้าวแต่...

โทโมะ:หมดเวลาแล้ว!ไปกันได้ละ))โทโมะลุกขึ้นแล้วดึงแก้ให้ลุกตามไปด้วย

เขื่อน:เฮ้ยไอ้โมะเดี๋ยวดิ!ถ้าแก้วไม่ได้กินข้าวแก้วจะปวดท้องนะ!ไอ้โมะ!ไอ้โมะ!!

เฟย์:ทำมั้ยเขื่อนดูเป็นห่วงแก้วจัง

เขื่อน:แก้วนะดื้อจะตายไปแถมอ่อนแออีกต่างหากจะไม่ให้เขื่อนห่วงได้ไง

เฟย์:เขื่อนเหมือนเป็นแฟนแก้วเลยนะ

เขื่อน:เออ...ก็เป็นเพื่อนสนิทกันนะเป็นห่วงกันไม่ได้หรอ

เฟย์:อ๋อ...งั้นเฟย์ว่าเราไปโรงหมักกันเหอะ

..............................................................................................................................

~ไร่องุ่น~

แก้วโดนลากออกมาอยู่ตรงหน้าไร่ที่เต็มไปด้วยต้นองุ่นเป็นหมื่นๆ

แก้ว:นายจะพาฉันไปไหนเนี่ย!))แก้วสะบัดมือตัวเองออก

โทโมะ:เก็บองุ่นไง

แก้ว:แล้วทำมั้ยฉันต้องเก็บด้วย

โทโมะ:มาอยู่บ้านคนอื่นก็หัดทำตัวให้เป็นประโยชน์หน่อยสิ!

แก้ว:ฉันไม่ได้อยากมาอยู่สักหน่อย!!

อาทิตย์:นายหัว นายหญิงอรุณสวัสดิ์ครับ))อาทิตย์เข้ามาทัก

แก้ว:นายหญิง?

อาทิตย์:ครับ!ก็นายหญิงเป็นคู่หมั้นของนายหัวก็เหมือนเป็นนายใหญ่ของที่นี้แหละครับ

แก้ว:แต่แก้ว...

โทโมะ:จะอะไรนักหนา!เค้าจะเรียกอะไรก็ให้เค้าเรียกไปเหอะน่า

แก้ว:ก็ฉันไม่ได้เป็นนายหญิงของที่นี้สักหน่อยหนิ

โทโมะ:อีกหน่อยก็ได้เป็นแล้ว หัดไว้จะได้ชินๆ

แก้ว:นายนี้ยังไงนะ!เราไม่ชอบขี้หน้ากันแท้ๆแล้วนายจะบอกคนอื่นว่าฉันเป็นคู่หมั้นนายทำมั้ยเนี่ย!

โทโมะ:ฉันพอใจ...จบป่ะ!แล้วเธอก็เลือกเอาละกันนะว่าจะเป็นนายหญิงของที่นี้หรือจะเป็นเมียคนงาน))ประโยคหลังโทโมะพูดเบาๆให้ได้ยินกันแค่สองคน แก้วมองตามสายตาของร่างสูงไปก็เห็นคนงานที่ดูเถื่อนๆหลายคนมองเธออยู่

โทโมะ:คนที่นี้ไม่ได้ดีไปหมดทุกคนหรอกนะ

แก้ว:ฮึ้ย!ฉันเป็นนายหญิงก็ได้

โทโมะ:ทุกคน!!))โทโมะตะโกนเรียกคนงาน

โทโมะ:นี้คือคุณแก้วนายหญิงของที่นี้และคู่หมั้นของฉัน))โทโมะประกาศกร้าว แก้วแอบได้ยินเสียงถอนหายใจและเสียงบ่นเสียดายดังออกมาจากปากคนงาน

โทโมะ:ฉันขอให้ทุกคนเคารพเธอด้วย

คนงาน:ค่ะ/ครับ

โทโมะ:แล้วอีกอย่างนะ!ตอนนี้ไวน์ของเรามียอดสั่งซื้อสูงมากเราจึงต้องทำงานกันหนักขึ้น วันนี้ฉันขอให้ทุกคนเก็บองุ่นให้ได้ถึงร้อยโล แล้วแมน!

แมน:ครับนายหัว

โทโมะ:เดี๋ยวนายเอาองุ่นไปส่งที่โรงหมักด้วยนะ...กลางวัน 50 ตอนเย็นอีก 50 เข้าใจมั้ย

แมน:เข้าใจครับ

โทโมะ:ฉันขอให้ทุกคนช่วยกันทำงานให้เต็มที่ รับรองว่าปีนี้มีโบนัสแน่นอน

คนงาน:เย้ๆๆๆๆๆ