Jealous...หึงนะคร๊าบบบ

       หลังจากกลับจากห้างสรรพสินค้าแล้ว วันนี้แก้วไม่ได้อยู่ค้างที่คอนโดของโทโมะ สาเหตุเนื่องมาจาก ครอบครัวของเธอลงมาเยี่ยมจากเชียงราย ....

“ค่ะพ่อ!แก้วจะรีบกลับค่ะ ค่ะ...”ร่างบางวางสายลงพร้อมกับเดินไปบอกคนในห้องที่พึ่งจะอาบน้ำเสร็จ

“ใครโทรมาเหรอ?”

“พ่อค่ะ! วันนี้แก้วต้องกลับบ้านนะพอดีว่าพ่อกับแม่และก็พี่ฟางมาที่บ้านน่ะ”ร่างบางบอกเหตุผลให้แต่ดูจากสีหน้าอีกฝ่ายแล้วคาดว่าจะไม่ยอมง่ายๆแน่

 “พี่ไปด้วยสิ!!”

“ตามใจถ้าอยากเจอลูกปืน!!!”ร่างบางขู่ฟ่อ แต่อีกฝ่ายกลับไม่สะทกสะท้าน ได้แต่เดินยิ้มกริ่มไปแต่งตัวก่อนจะพากันนั่งรถออกไปเพื่อที่จะไปบ้านของแก้ว….

.

.

.

“พ่อค่ะ เปิดประตูให้แก้วหน่อย!!”ร่างบางตะโกนเรียกเนื่องจากครอบครัวของเธอเดินทางมาถึงก่อนหน้านี้แล้ว ทันทีที่ผู้เป็นพ่อเปิดประตู แก้วก็โผเข้ากอดทันที

“แก้วคิดถึงพ่อจังเลย~”

“อ่าๆพ่อก็คิดถึงลูกจ๊ะ ปะ เข้าบ้านกัน แม่กับพี่เรารออยู่ข้างในนะลูก ...อ้ะ เดี๋ยว!!!!....ใคร?”ทันทีที่พ่อเหลือบไปเห็นคนที่เดินตามลูกสาวสุดรักสุดหวงเข้ามา ก็เอ่ยปากถามทันที

“สวัสดีครับคุณพ่อ ผมโทโมะครับ!” ร่างสูงแนะนำตัวเสร็จสรรพ ผู้เป็นพ่อยืนขมวดคิ้วดูไม่ค่อยจะพอใจเสียเท่าไหร่และพอจะรู้สถานะของชายแปลกหน้าคนนี้แล้ว

“ชั้นจำได้ว่าชั้นมีลูกสาว 2คน ชื่อ ฟางกับแก้ว!”

“ทราบครับ แต่ผมก็กำลังจะเป็นลูกชายแล้วไงครับ แฮ่ๆ”

“ไอ้.....”

“พ่อค่ะ! ไปคุยกันในบ้านดีกว่าค่ะ นะๆๆ”แก้วขัดประโยคสนทนาของคนทั้งคู่ก่อนจะส่งค้อนควับไปให้ร่างสูงที่กวนประสาทใส่พ่อของเธอ

“ฮึ!”

.

.

.

“แม่! พี่ฟาง!”แก้วร้องอย่างดีใจพลางวิ่งไปสวมกอดแม่กับพี่สาวอย่างดีอกดีใจ ไม่บ่อยหรอกนะที่ครอบครัวของเธอจะลงมาเยี่ยม เพราะธุรกิจที่นู่นก็ออกจะยุ่งพอตัวและแก้วเองก็เข้าใจดี...

“ยัยแก้ว! น้องรักพี่คิดถึงแกจัง>O<  ไหนๆดูสิ พี่ว่าแกผอมไปนะ”ฟางร่ายยาวพลางจับตัวแก้วหมุนไปมาเพื่อสำรวจน้องสาว

“ผอมเหรอ แก้วว่าแก้วอ้วนขึ้นนะพี่ฟาง?”

“ยัยอ้วนนนน>O<”

“ม๊า ดูพี่ฟางสิ!”

“เอาล่ะๆอย่าทะเลาะกันนะลูกนะ เอ้า แล้วพ่อหนุ่มนั่นใครกันละ?”คราวนี้ผู้เป็นแม่เป็นฝ่ายถามขึ้นมาบ้าง แก้วยิ้มเจื่อนๆให้ก่อนจะตอบตามความเป็นจริง

“แฟนแก้วค่ะ...”

“^^ สวัสดีครับ ผมโทโมะครับ!”

“ชื่อประหลาด!!! ลูกไว้ใจได้ยังไงยัยแก้ว”ผู้เป็นพ่อประชดประชันเพราะความหมั่นไส้  ร่างสูงยิ้มกว้างอย่างไม่สะทกสะท้าน ในขณะที่แก้วหน้าเจื่อนลงเล็กน้อย

 

   ยังจะยิ้มอยู่ได้ ในสถานการณ์แบบนี้เนี่ยนะ ไอ้บ้า!!!!

 

 

“เอ่อ.....พ่อค่ะถึงพี่เค้าจะชื่อประหลาดแต่เค้าก็เป็นคนดีนะคะ  แฮ่ๆ^^”

“พ่อค่ะ หล่อดีออกนะ^^”

“ยัยฟาง พ่อยังไม่ถามไม่ต้องเลยนะเรา ให้ท้ายกันเข้าไป เฮอะ!”

“โธ่ คุณพ่อครับ ชื่อผมนะไม่ได้ประหลาดนะครับ ผมเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นต่างหากครับ”

“เฮอะ!”

“อย่าทะเลาะกันเลยจ๊ะ ป่ะๆๆเดินทางมาเหนื่อยๆ ไปทานข้าวกันดีกว่า แม่เตรียมไว้เยอะแยะเลยล่ะ”คนเป็นแม่เอ่ยตัดบทการสนทนา ไม่อย่างนั้นคงจะอีกยาวแน่!

 

 

    โรคหวงลูกสาวกำเริบอีกแล้ว ฮะๆ>O<

 

 

.

.

.

      ระหว่างทานอาหารโทโมะก็ดูจะเข้ากันได้ดีกับแม่และพี่สาวของแก้วเว้นก็เสียแต่ คุณพ่อ!! นั่นแหละ ที่ยังไม่ค่อยไว้วางใจ แหง...ล่ะ การที่จะเลือกคนมาดูแลลูกสาวทั้งคน ก็ต้องดูดีๆกันหน่อย สิ!!

“โทโมะ! รู้หรือเปล่าว่ายัยแก้วนะ ลิงมั่กๆ>O< เวลาอยู่ด้วยต้องคอยจับไว้ดีๆนะ อย่าปล่อยให้ไปหักกิ่งต้นไม้ชาวบ้านเขาได้ ฮ่าๆๆๆ”ฟางเล่าอย่างออกรสออกชาติ จนแก้วหน้างอ ก่อนจะหันไปแขวะพี่สาวตัวเองอย่างเจ็บแสบ

“ตัวเล็กไม่ดื้อซะหน่อยนะ!

“เฮอะ! พี่ฟาง! นี่พี่โทโมะ แก้วก็มีอะไรจะเล่าให้ฟาง พี่ฟางอะน่ะ เคยแอบชอบรุ่นพี่แต่บังเอิ๊ญ บังเอิญว่าพี่เค้ามีแฟนแล้ว แล้วยังไงต่อรู้มั๊ย? พี่ฟางก็เลยฝากการ์ดสารภาพรักไปให้พี่เค้าโดยผ่านพี่ผู้หญิงห้องเดียวกันกับพี่เค้าอีกที ผลสรุป พี่ฟางก็หน้าแตก!!! เพราะผู้หญิงที่ฟางฝากการ์ดไปให้ก็คือ แฟนของรุ่นพี่คนนั้นนั่นเอง ฮ่ะๆๆๆๆสะใจจริงๆ”แก้วหัวเราะอย่างเหนือกว่าทำเอาฟางเลือดขึ้นหน้า

“ไอ้แก้ว น้องบ้าเอ๊ยT^T คิดแล้วเศร้าง่า ฮือออออ~”

“แล้วพี่เค้าก็ทะเลาะกันเพราะพี่ฟางจนเลิกกันไปเลย พี่ฟางก็เลยรู้สึกผิดไปจวบจนวันตาย ฮ่าๆ^^”

“ง๊ากกกก!T^T”

“ฮะๆ ยัยฟางเราเป็นตัวต้นเหตุเองเหรอเนี่ย”แม่เป็นฝ่ายร่วมสนทนาขึ้นมาบ้าง ฟางหันไปมองแม่ค้อนๆเล็กน้อย

“ฟางนี่....ไม่ได้เรื่องเลยนะ สู้ชั้นก็ไม่ได้”ร่างสูงหัวเราะอย่างชอบใจ แก้วหันมามองด้วยความงุนงงก่อนจะเอ่ยปากถาม

“สู้อะไรของพี่!!”

“พี่ก็แย่งแก้วมาตัดหน้าไอ้พิชชี่ได้สำเร็จนะสิ  เฮอะ!ไม่ใช่สินะ แก้วรักพี่ต่างหากจริงมั๊ย?คนสวย^O^”นิ้วเรียวสะกิดปลายคางคนข้างกาย อีกฝ่ายเบ้หน้าน้อยๆกับคนขี้โอ่

“ชิ...รักได้ก็เลิกได้นี่!!!”

“O_O!!!!  ไม่ทันแล้วคนสวย...คุณแม่ครับ ผมขอจองลูกแม่ไว้ก่อนนะครับ อย่ายกให้คนอื่นน้า ผมรักจริงหวังแต่งนะคนเนี้ย”

“ฮะๆ ขอพ่อเค้าดีกว่าไหมลูก แม่นะยังไงก็ได้ ยัยแก้วรักใครแม่ก็รักด้วย!”

“แต่ชั้นยังไม่ยกให้!”คนเป็นพ่อประกาศเสียงกร้าว ก่อนจะจ้องหน้าเขาเม็ง

“ทำไมล่ะครับ? ผมรักแก้วนะ”

“ลูกสาวใครๆก็ห่วงนะโว้ย!!ขืนแกเป็นพวกเสือผู้หญิง มาหลอกฟั...ลูกสาวชั้น มีหวังชั้นกลายเป็นฆาตกรแน่ๆ”คนเป็นพ่อเอ่ยเสียงเหี้ยม จนโทโมะสงสัย กับคำว่า  'ฆาตกร'

“ฆาตกร ทำไมล่ะครับ ทำไมคุณพ่อถึงจะกลายเป็นฆาตกรไปได้?”

“ก็ฆ่าแกนะสิว่ะ! ถ้าขืนแกมาหลอกลูกสาวชั้น ชั้นฆ่าแกแน่!”

“พ่อค่ะ - - *๐*”

“งั้นคุณพ่อ ก็วางใจเถอะครับ ผมไม่ใช่คนแบบนั้น และถ้าเกิดว่าผมทำเรื่องแย่ๆแบบนั้นลงไปจริงๆ เชิญมาฆ่าผมได้ทุกเมื่อครับ!”ร่างสูงเอ่ยน้ำเสียงหนักแน่น ก่อนที่พ่อของแก้วจะนิ่งไปชั่วขณะเพื่อหยั่งเชิงว่าเขาจะมีท่าทียังไง ก่อนจะเอ่ยตอบเสียงดุแต่อ่อนโยน

“ทำให้ได้อย่างที่ปากพูดก็แล้วกัน ชั้นหวังว่าแก!คงจะไม่ทำให้ลูกสาวชั้นเสียใจ!! ไม่งั้นมีเรื่องแน่!!!”พ่อของแก้วประกาศกร้าว ก่อนจะเดินปึงปังขึ้นห้องไป

“พ่อเค้าก็อย่างนี้แหละลูก หวงไม่เข้าท่า อย่าคิดมากเลยนะเจ้าโทโมะ^^”แม่ของแก้วเอ่ยให้กำลังใจ พลางส่งยิ้มให้อย่างอ่อนโยน

“ครับ ผมเข้าใจ เพราะถ้าผมมีลูกสาวผมก็หวงเป็นธรรมดา”

.

.

.

ประมาณสัก 3-4 ทุ่ม

“ฮ้าว~ง่วงจังราตรีสวัสติ์นะค่ะม๊า พี่ฟาง”

“จ้ะลูก ฝันดีนะ อ้อ พรุ่งนี้แม่กลับ 8 โมงนะลูก เครื่องออกพอดี”

“กลับไวจังแก้วยังไม่หายคิดถึงเลยT^T”

“เอาน่าลูก เดี๋ยวแม่ก็มาอีก ไปๆนอนได้แล้วเรานะ ตื่นสายหน้าจะไม่สวยเอานะลูกนะ^^”ผู้เป็นแม่จับใบหน้าขอลูกโยกไปมาเล็กน้อยอย่างเอ็นดู ก่อนจะลาเข้าห้องไปนอน

“ตัวเล็ก ถ้าคิดถึงแม่พี่พาไปก็ได้นะ!”ร่างสูงเดินตามแก้วมายังห้องนอนก่อนจะเอ่ยถาม

“อือ...ขอบคุณค่า สัญญานะที่รัก>O<”

“ว๊าววว   เรียกพี่ที่รักด้วย ต้องการอะไรบอกมาซะดีๆนะตัวเล็ก”

“ไม่บอก...แบร่”ร่างบางวิ่งหนีการจับกุมของร่างสูงที่วิ่งตามไปจี้เอวอย่างนึกสนุก ก่อนที่ทั้งคู่จะเข้าห้องนอนไปอย่างเหนื่อยหอบ

“แฮ่กๆพี่เล่นบ้าอะไรก็ไม่รู้อ่ะ แก้วไปอาบน้ำดีกว่า”ร่างบางว่าเข้าให้แล้วเดินฟึดฟักเข้าห้องน้ำไป ตามด้วย

....ร่างสูง

.

.

.

“ฝันดีนะตัวน้อยของพี่^^”ร่างสูงจุมพิตที่หน้าผากเนียนแผ่วเบา อีกฝ่ายหลับตาพริ้มเพื่อรับสัมผัส ก่อนที่ริมฝีปากนั้นจะเลื่อนต่ำลงมายัง...ริมฝีปากอมชมพู!

ก๊อก ก๊อก ก๊อก!

ปัง!!!!

“ทำอะไร!!!!!?”ประตูที่ถูกเปิดออกทำเอาทั้งคู่รีบผละออกจากกัน เป็นใครไปไม่ได้นอกจาก...พ่อของแก้ว!!!

“พ่อ/คุณพ่อ!!!”2 เสียงประสานขึ้นพร้อมกันด้วยน้ำเสียงงงๆ  งงที่ว่า พ่อจะหอบผ้าหอบผ่อนมาทำไมกัน?

“พ่อมีธุระอะไรกับแก้วหรือเปล่าค่ะ? แอร์ไม่เย็นเหรอ?”

“เปล่าหรอกลูก พ่อคิดถึงลูกนะ  ขอพ่อนอนด้วยแล้วกัน!”พ่อของแก้วพูดแล้วเฉสายตาจิกกัดไปทางโทโมะเต็มที่ อีกฝ่ายทำหน้าเหรอหราก่อนจะรู้สึกเสียดายขึ้นมา

 

 

                 คุณพ่อขัดขวาง!!ถ้าไม่เข้ามาน้า~ Love scene แน่ๆคืนนี้!!!

 

 

“เอ่อ...ค่ะๆๆ”แก้วขำคิกคักเล็กน้อยพอจะรู้ดีว่าจุดประสงค์ของพ่อคือการขัดขวางเธอกับโทโมะ และพอได้เห็นสีหน้าอึ้งทึ่งของโทโมะแก้วก็ยิ่งขำ ก่อนจะจัดแจงที่หรับที่นอนให้พ่อเป็นอย่างดี!

“พ่อนอนตรงกลางแล้วกันนะลูก ยัยแก้วสมานอนฝั่งซ้ายนะ เพราะพ่อถนัดขวา!!!”ผู้เป็นพ่อทิ้งท้ายด้วยประโยคปริศนาก่อนจะขึ้นเตียงไป

“มันเกี่ยวกันยังไงเหรอครับ ถนัดขวา?”

“ก็เผื่อมีตัวอะไรมาแทะโลมกัดกินลูกสาวชั้นจะได้จัดการมันได้ถนัดมือยังไงล่ะ!!!”โทโมะเข้าใจในความหมายโดยทันที

“O_O!!!!!!!!”

“คิกๆ><”.

.

.

        คนเป็นพ่อนอนกอดลูกสาวอย่างสบายกายสบายใจ ในขณะที่คนฝั่งขวา!!! นอนอย่างกระสับกระส่าย ก่อนจะชะโงกหน้าไปมองคนร่างบางที่นอนหลับสบายหวังจะขโมยหอมแก้มซักฟอด 2 ฟอดแต่....

“O_O!!!”มือข้างที่ถือปืนของพ่อยกขึ้นอย่างช้า เป็นการเตือนโดยที่พ่อยังหลับตาอยู่ทั้งที่จริงยังไม่ได้หลับก็ตาม! ร่างสูงรู้ตัวว่าเขาไม่ปลอดภัยจึงรีบม้วนตัวกลับพลางคุมโปงทันที!...

 

 

 

    งืออออT^T คุณพ่อยังไม่หลับเลย   โหดจัง!แต่เอาว่ะ!!รักลูกสาวเค้า ผมยอมค๊าบบบTOT

 

..........................................................................................................................

เริ่้มตันล่ะ คิดไม่ออก-*-     *O*