LOVELY SENSEI คุณครูที่รัก

"ปล่อยเขาซะเค" แก้วตะโกนบอกเควินก่อนที่โทโมะสภาพจะแย่ไปมากกว่านี้ เขาโดนอัดไม่ยั้งจนหน้าตาเละเทะเลือดออกเลอะชุดอาจารย์ไปหมด ตอนนี้โทโมะแทบจะหมดสติไปแล้วแต่เขาก็ยังฝืน

"มันต้องมีข้อแลกเปลี่ยนเหมือนเดิม" เควินหยุดต่อยท้องโทโมะและหันมาคุยกับแก้วด้วยสายตาเจ้าเล่ห์เหมือนเดิม เขาต้องการอะไรจากเธออีก ความรักหรอ ? มันไม่น่าจะเป็นไปได้ในเมื่อเขารักฟางการจะประชดไม่มีอะไรดีขึ้นนอกจากนั้นตอนนี้ฟางกับป็อปปี้ก็ดูทะเลาะกันสมใจเขาแล้ว

"ว่ามา" แก้วคิ้วขมวดพร้อมส่งสายตาไม่เป็นมิตรให้กับเควิน เธอเหนื่อยมากพอแล้วที่ทำให้คนรอบกายต้องมารู้สึกแย่ เจ็บตัว เสียความรู้สึก เธอยอม...ยอมรับสิ่งเหล่านั้นมาไว้ที่เธอคนเดียวดีกว่า

"เธอต้อง..." เควินยื่นหน้ามาใกล้ๆแก้วด้วยสายตาไม่ต่างจากผู้ชายคนอื่นๆพร้อมขยับเข้ามาเรื่อยจนริมฝีปากแทบแตะกัน จนเธอที่พยายามดิ้นแต่เขาจับต้นแขนเธอไว้

พลั่ก~ ฉึก~

"โทโมะ !!!" แก้วกรีดร้องเสียงดังอย่างสติแตกกระเจิงเมื่อเลือดสีแดงสดพุ่งออกมาจากท้องของโทโมะก่อนที่เควินจะประกบริมฝีปากเธอ จู่ๆโทโมะก็สะบัดตัวจนแทบร่วงไปที่พื้นแต่เขาก็เข้ามาต่อยเควินก่อนที่มีดเล่มคมจะแทงเข้ากลางท้องจนเข้าล้มลงไปต่อหน้าต่อตาเธอ !

"พอได้แล้วเค หยุด ! ฉันบอกให้หยุดไงเล่า !!" แก้วตะคอกใส่เควินด้วยเสียงสั่นๆและขอบตาของเธอร้อนผ่าวขึ้นมา ทำไมเธอขยันทำเรื่องร้ายๆใส่คนรอบกายเธอจังเลย เธอนี่แย่ที่สุด เธอไม่เคยปกป้องใครได้เลยก่อนที่เธอจะพยายามลุกจนเซล้มลงไปทับร่างของโทโมะ

"งั้นฉันเว้นให้แล้วกันเพราะเธอบอกนะเนี่ย" เควินกระตุกยิ้มมุมปากน้อยๆก่อนจะพยักหน้าให้ที่เหลือแกะเชือกที่แน่นจนข้อมือเธอเป็นรอยเชือกแดงชัดเจนก่อนที่แก้วจะผลักผู้ชายรอบตัวให้พ้นทางและแบกโทโมะไปหน้ามหา'ลัยและตะโกนขอความช่วยเหลือก่อนที่เธอจะเจอกับคนที่เธอรู้จักดี

"แก้วเป็นอะไรมั้ย" เขาคนนั้นวิ่งมาจับต้นแขนเธอเอาไว้พร้อมบีบเบาๆแต่ตอนนี้อย่าห่วงเธอห่วงร่างท่วมเลือดที่ช่วยเธอไว้จะดีกว่าละมั้ง

"พาเขาไปโรงพยาบาลสิ เร็ว !" แก้วพูดก่อนจะพาร่างหนักโดยมีเขื่อนที่ตามลงมาทีหลังแต่เห็นแก้วที่เปื้อนเลือดของโทโมะก็รีบแบกร่างโทโมะใส่รถพอร์ชคันหรูของเขาก่อนที่แก้วจะล้วงกระเป๋าชุดอาจารย์ส่งกุญแจรถให้พร้อมวิ่งไปกับรถอีกคันของป็อปปี้ก่อนจะมีฟางและเฟย์ตามขึ้นมานั่งพร้อมพุ่งตามไป

@ KAMIKAZE Hospital

"ตื่นขึ้นมาสิตาบ้า ตื่น !!!" เตียงเข็นที่พยาบาลนำออกมารับเข็นไปตามทางเดินที่เหม็นกลิ่นยาที่แก้วไม่ค่อยชอบเท่าไหร่แต่เธอกลับไม่ถอยเธอวิ่งตามมันไม่หยุดราวกับว่าถ้าเธอปล่อยมันและหยุดวิ่งตามเขาจะหายไป โทโมะเสียเลือดไปมากพอสมควร แก้วคว้ามือหนาแสนซีดมาแนบแก้มของเธอพร้อมปล่อยหยดน้ำตาให้มันไหลผ่านมือช้ำๆของเขาและตะโกนเรียกสติเขาตลอดเวลา เขาต้องไม่เป็นอะไร เธอแค่อยากให้เขาตื่นขึ้นมาเถียงเธอ ขึ้นมาทะเลาะเธอ ขึ้นมาโอบกอดเธอ ขึ้นมาประกบริมฝีปากนุ่มๆกับเธอ ขึ้นมาให้ความอบอุ่นกับเธอ ขึ้นมายิ้มที่ทำให้โลกสดใสกับเธอ ตื่นขึ้นมาให้เธอได้มีความสุขที

"ขอโทษค่ะ ญาติรอข้างนอกค่ะ" พยาบาลสาวสวยกันแก้วไม่ให้เข้าไปก่อนที่ประตูห้องฉุกเฉินจะปิดลงแก้วที่ไร้เรี่ยงแรงแทบทรุดลงไปกับพื้นจนเขื่อนประคองแก้วมานั่งที่เก้าอี้พร้อมกดหน้าแก้วให้ซบลงกับอกของเขา นี่มันนานมากแล้วนะที่เธอไม่ร้องไห้ อาจารย์คนใหม่สำคัญมากขนาดที่แก้วเสียน้ำตาแบบไม่อายใครเลยหรอ แก้วแสดงความอ่อนแอมาให้เขามากขนาดนี้เชียวนะ ไม่สำคัญคงจะบ้าแล้ว แก้วร้องไห้อย่างเอาเป็นเอาตายจนนน้ำตาแทบจะไหลเป็นเลือดเพราะตอนนี้ที่หน้าห้องฉุกเฉินมีแพทย์เดินเข้า - ออกกันเป็นว่าเล่น เขาจะเป็นอะไรมากมั้ย ก่อนที่ประตูที่เธอจ้องมองตลอดเวลาก็เปิดออกพร้อมแพทย์ในชุดกราวด์ (เขียนไม่เป็น)

"ใครเป็นญาติคนไข้ครับ" หมอถามอย่างใจเย็นก่อนที่เธอจะพุ่งไปกับหาแพทย์ด้วยความรีบร้อน

"ฉันค่ะ เขาเป็นไงบ้างคะหมอ !" แก้วแทบจะเข้าไปเขย่าตัวหมอเหมือนเชคเขย่าโลกด้วยสีหน้าอยากบีบคอหมอเมื่อหมอทำสีหน้าลำบากใจไม่ยอมพูดพร้อมตะกุกตะกัก

"เขาเป็นยังไงคะ !!!" แก้วตะคอกจนหมอสะดุ้งและแก้วเขย่าตัวคุณหมออย่างแรงจนฟางและเฟย์ต้องเข้ามาล็อคตัวเอาไว้ก่อนที่คุณหมอจะเป็นคนไข้แทน

"คนไข้เสียเลือดมาครับ ไม่ทราบว่าคุณผู้หญิงกรุ๊ปอะไรครับ"

"กรุ๊ป B ค่ะ !"

"พอดีเลือดที่จะใช้ไม่เพีงพอจะรบกวนขอ..."

"เลือดฉันนี่แหละค่ะ หมดตัวเลยก็ได้" แก้วกระชากหมอเดินไปอีกทางจนหมอต้องลากแก้วไปอีกทาง