พลังของความกระตือรือร้น

พลังของความกระตือรือร้น

“การมีความกระตือรือร้น

มีความกระเหี้ยนกระหือรือ

ที่จะทำการงานใดๆ ให้เสร็จสิ้นไป

ความมุมานะ กล้าหาญ ไม่ท้อถอย

ล้วนเป็นนิสัยที่ดีงามที่เราควรจะก่อ

ให้เกิดในจิตใจของคนเราทั้งสิ้น”

                                                                                       ไชยวัฒน์

                                             นักเขียนแนวจิตวิทยา ประยุกต์ของไทย

        ปัญหาสำคัญยิ่งในวงการอุตสาหกรรมก็คือ ทำอย่างไรจึงจะทำงานให้ได้ผลมากที่สุด โดยเสียค่าใช้จ่ายน้อยที่สุด ปัญหาสำคัญยิ่งของนักการค้าก็คือ ทำอย่างไรจึงจะได้รายได้มากที่สุด โดยลงทุนน้อยที่สุด

          และในที่สุด ปัญหาที่สำคัญยิ่งยวดที่บุคคลทั่วๆ ไปจะพึงระลึกถึงก็คือ ทำอย่างไรจึงจะใช้กำลังกายและกำลังสองของเราผลิตงานให้ได้มากที่สุดเท่าที่มนุษย์จะพึงทำได้

          มีคนหนุ่มหลายพันคนที่อยู่ในอาชีพต่างๆ ซึ่งไม่บรรลุผลสำเร็จตามที่มุ่งหมาย ทั้งนี้ก็ด้วยเหตุว่าเขามิได้ปรับปรุงสมรรถภาพทางกายและทางสมองของเขาเพื่อทำงานให้ดีที่สุด เท่าที่บุคคลจะพึงกระทำได้

          คนเป็นจำนวนมากมีอายุล่วงเข้าวัยกลางคนแล้ว แต่เขาก็คงก้าวหน้าจากจุดเริ่มแรกมาไม่ไกลเท่าใดนัก และบางคนก็มีสภาพเหมือนคนย่ำเท้าอยู่กับที่ ในเมื่อเพื่อนฝูงของเขาได้ล่วงหน้าไปไกลแสนไกล ความเร่าร้อนในกายของเขาระเหยสิ้นไปเสียนานแล้ว เขาทำงานไปอย่างเหนื่อยหน่าย งานเป็นเสมือนสิ่งที่เขาต้องทนทำไปวันหนึ่งๆ

          ทั้งนี้ก็เพราะเขาไม่มีความกระตือรือร้นพอจะให้งานนั้นเป็นของสนุกขึ้นมาได้ การขาดความกระตือรือร้นทำให้เขาทำงานได้ด้วยความหม่นหมองและฝืนใจ แทนที่จะมีความสนุกสนาน ฉะนั้นแทนที่จะก้าวไปข้างหน้า เขาดูเหมือนจะกลับถอยไปข้างหลัง

          ทุกหนทุกแห่ง เรามักจะได้พบผู้ที่ทำงานอย่างเบื่อหน่ายดังกล่าว ซึ่งเขาเองมีความสามารถที่จะทำงานใหญ่ได้สำเร็จเช่นเดียวกับคนอื่นๆ แต่เขาจะทำสำเร็จไปเพียงเล็กน้อย หรือทำสำเร็จไปเฉพาะงานเล็กๆ น้อยๆ ธรรมดาสามัญ ซึ่งใครๆ ก็ทำได้

          ทั้งนี้เพราะขาดความกระเหี้ยนกระหือรือที่จะรุดไปข้างหน้า และความพยายามที่จะเอาชนะอุปสรรคทั้งหลายแหล่ที่ขวางทางเดินของเขาอยู่

          หนังสือบางเรื่องขาดรสชาติ เพราะผู้แต่งขาดความกระตือรือร้นที่จะจูงใจผู้อ่าน เรื่องราวจึงจืดชืดเป็นน้ำยาเย็น ไม่มีอะไรในตัวหนังสือที่สามารถเร่งเร้าใจผู้อ่าน หรือปลุกใจผู้อ่านให้ตื่นขึ้น

          ที่เป็นเช่นนั้น ก็เพราะผู้เขียนเองขาดความรู้สึก ขาดความกระตือรือร้น ขาดความกระเหี้ยนกระหือรือในขณะที่กำลังเขียนข้อความนั้นๆ ลงไป

          เมื่อตัวผู้เขียนขาดความรู้สึกดังกล่าวเสียแล้ว งานที่เขาเขียนลงไปก็มีลักษณะจืดชืดเช่นเดียวกัน เพราะคนเราไม่อาจระบายในสิ่งที่ตนไม่มีลงไปเป็นลายลักษณ์อักษรได้

          นักเทศน์ก็ดี ครูก็ดี นักปาฐกก็ดี ที่มีชื่อเสียงว่าสอนเก่ง พูดเก่ง สามารถดึงดูดใจผู้ฟัง ผู้ศึกษาได้อยู่ตลอดเวลา ก็เพราะท่านผู้นั้นมีความกระตือรือร้น มีความตื่นเต้นอยู่ในใจ

          ฉะนั้น คำพูด อากัปกิริยา ท่าทางของเขาจึงเป็นไปตามความรู้สึกที่มีในจิตใจขณะนั้นด้วย คนสองคนพูดเรื่องเดียวกัน แต่คนหนึ่งมีผู้ฟัง แต่อีกคนหนึ่งกลับเป็นที่เบื่อหน่ายก็เพราะเหตุผลเดียวกัน

          การทำงานใดๆ ก็ตาม ขออย่าให้ปล่อยให้ความท้อแท้หรือความเฉื่อยชาอุบัติขึ้นเป็นอันขาด การทำงานที่เต็มไปด้วยความเหน็ดเหนื่อยท้อแท้จะไม่ก่อให้เกิดผลขึ้นได้ดังความมุ่งหมาย

จากหนังสือ 30 กลเม็ดสร้างความสำเร็จ ให้เป็นจริง สำนักพิมพ์ beBRiGHT