初恋(รักแรก)
เขียนโดย 
baiyokbaiyok
วันที่ 19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559 เวลา 13.23 น.
แก้ไขเมื่อ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 01.09 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
4) どの位(นานแค่ไหนแล้ว)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความมีผู้คนมากมายถามฉันเสมอว่า
'เมื่อไหร่จะมีแฟนซะที'
'จะทุ่มเทกับงานไปถึงไหน'
'เธอไม่เคยรักใครรึไง'
ฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะตอบพวกเขายังไง แต่ฉันแค่อยากใช้ชีวิตให้คุ้มค่า
ตอนๆฉันเคยบอกโต้ซังว่า 'โต้ซัง! โตไปนาโอมิจะตั้งใจเรียน นาโอมิอยากเป็นคุณหมอ'
แต่คุณพ่อ..บอกให้สานต่อกิจการของทางบ้าน..แต่ฉัน..ไม่ชอบมันเลย
...
ถ้าก้าจังยังอยู่บ้านเราคงจะมีความสุขมากกว่านี้
19:00 pm.
ห้องสภานักเรียนอาเคมิ
ฉันไม่คิดหรอกนะว่าการอยู่โรงเรียนจนดึกมันไม่ดีน่ะ
ฉันเองก็ทำงานจนดึกมานานแล้ว เพราะอยู่คอนโดซึ่งไม่ห่างจากโรงเรียนเท่าไหร่
การจะไปกลับโรงเรียนในเวลาดึกก็เป็นเรื่องปกติแล้ว วันนี้มีนักกีฬามาซ้อมกันด้วย
ทางโรงเรียนเปิดไฟให้ดูสว่างไสว อบอุ่นใจขึ้นเยอะ ฉันทำงานเสร็จตอนสองทุ่มเศษ
ล็อคประตูห้องสภาเสร็จสับ ก็ลงไปเปลี่ยนรองเท้าที่ล็อคเกอร์ นักกีฬาก็ยังซ้อมอยู่ที่
โรงยิม สนามฟุตบอล ดูๆไปแล้วก็ดีเหมือนกันนะ ไม่เงียบเหงาเท่าไหร่
"นานะซัง?"
"ค่ะ?"
"ทำไมถึงทำหน้างงแบบนั้นล่ะครับ ลืมผมหรอ"
"ไดกิ ซามุโร่?"
"ถูกต้องคร้าบบ!!"
"ไม่เจอกันนานเลยนะ มาซ้อมหรอ"
"ครับ!! ตอนนี้เลิกแล้วครับ"
"กลับบ้านดีๆล่ะ ไปนะ"
"ครับ.."
เกือบจำไม่ได้แหน่ะ ว่าแต่เขาเกี่ยวข้องอะไรกับฉัน..
20:54 pm.
คอนโด
เฮ้อ..ถึงซะทีเหนื่อยจังเลย..
ฉันทิ้งตัวลงนอนและเผลอหลับไป
03:40 am.
ฉันลุกขึ้นมาเพราะรู้สึกว่าเหนียวตัว ลืมอาบน้ำสินะT^T
ฉันเปิดดูข้อความในโทรศัพท์ ก็ต้องตกใจเมื่อเจอแชทของสึโยชิคนพี่
'พรุ่งนี้มาเจอกันหน่อยนะ ที่คาเฟ่ K หลังเลิกเรียน แล้วจะโทรเตือนอีกที'
ไม่นะ!! ทำไมบังคับแบบนี้ล่ะ พึ่งเคยเจอกันครั้งเดียวเองนะ ฮื่ออออออออ
หลังจากอาบน้ำเสร็จฉันก็นอนต่อ
07:00 am.
ฉันอาบน้ำแต่งตัวในเวลา 30 นาที
และออกจากบ้านไปโรงเรียนทันที
08:00 am.
เด็กนักเรียนเดินกันพล่าน ดูรกหูรกตาจริงๆ
"หิวจังเลย.."
ฉันควรไปหาอะไรกินนาาา
"นานะ"
เสียงนั้นมันคุ้นจังนะ..
ฉันหันกลับไปมองต้นเสียง
"โทรุเองหรอ..?"
"คิดว่าใครล่ะ"
"ก็ป่าวนี่"
"หิวอ่อ"
"นิดนึง"
"อะ ฉันซื้อโมจิสตอเบอร์รี่กับชาเขียวมาให้"
เขายื่นถุงขนมให้ฉันและเอามือแตะท้ายทอย..
อะไรกัน..เวลาผู้ชายเขินต้องแตะท้ายทอยตลอดเลยหรอ
คิดว่าเป็นพระเอกนิยายรึไง!!?
"อาริงาโตะ..แล้วนายไม่กินหรอ"
"ของชอบเธอไม่ใช่หรอ...ฉันน่ะกินมาแล้ว"
ทีเขารู้ว่าฉันชอบอะไรคงเป็นเพราะมานามิตัวแสบแน่ๆ
น้องรหัสตัวแสบ!!
"งั้น..ฉันขึ้นห้องก่อนนะ"
"เฮ้! เย็นนี้ไปเบเกอรี่ร้านตรงข้ามโรงเรียนกันมั้ย..ไม่นานหรอก"
ตึง! รถไฟชนกัน ฉันมีนัดแล้ว ฮื่ออออ
ไปก็ไป..เพื่อของกิน!!
"อื้อ..ได้สิ แค่แปบเดียวนะ"
"อื้อ!"
...
To be continue
...
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
