Another Life , Another World

-Botan no ai-

          'ข้าอยากพบท่านอีกสักครั้งหนึ่ง'

     วันนี้เขาก็มาพบข้าอีกครั้ง

     ซามูไรหนุ่มรูปงามที่ข้าพบเมื่อเดือนก่อน

     ข้าหลงใหลเขาที่แข็งแกร่งและสดใส

     และหลงรักช่วงเวลาที่มีเพียงของเราเช่นนี้

     ท่านจำได้หรือไม่?

     หนแรกที่เราพบกัน...ท่านราวกับพระอาทิตย์

     รอยยิ้มของท่านทำให้ข้านั้นหลงใหล

     ตัวตนของท่านนั้นช่างเจิดจ้าเสียเหลือเกิน

     หนที่สอง...ท่านมาพบข้าอีกครา

     และหนที่สาม หนที่สี่ หนที่ห้า...

     เราสองก็ยังคงอยู่ด้วยกัน

     ภายใต้อ้อมกอดของทุ่งดอกโบตั๋น

     "หากวันหนึ่งข้าจากไป เจ้าจะทำอย่างไร?"

     คำถามที่ท่านเอ่ยถามข้าด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

     ราวกับว่าเวลานั้นจะมาถึงในอีกไม่ช้านาน

     ข้าจึงได้แต่นิ่งเงียบแล้วกุมมือท่านเอาไว้ด้วยสองมือ

     ข้ามิเคยจินตนาการถึงวันที่เราพรากจากกัน

     ข้าลืมเลือนช่วงเวลาก่อนที่จะได้พบท่านไปเสียสิ้น

     ข้าเฝ้ารอวันเวลาที่เราจะได้พบกันทุกค่ำคืน

     แต่สุดท้ายแล้วชะตากรรมกลับโหดร้ายกว่าที่ข้าคาดการณ์ไว้

     "ข้าต้องไปแล้ว"

     น้ำเสียงของท่านซามูไรนั้นช่างเจ็บปวดเสียจนข้ารู้สึกเจ็บหัวใจ

     วันเวลาที่เราต้องพรากจากกันได้เวียนมาถึงแล้ว

     มันมาถึงก่อนที่ข้าจะได้ทันเตรียมใจเสียอีก

     "ท่านจะกลับมาหรือไม่?"

     คำถามอันแสนเห็นแก่ตัวที่กล่าวออกไปพร้อมกิเลส

     หากแต่คำตอบนั้นกลับได้รับเพียงรอยยิ้มเท่านั้น

     รอยยิ้มของท่านในครานี้...ราวกับพระจันทร์อย่างไรอย่างนั้น

     ท่านซามูไรกำลังก้าวออกไปจากทุ่งดอกโบตั๋น

     แผ่นหลังนั้นค่อยๆไกลห่างออกไปเกินกว่าที่ข้าจะสามารถเอื้อมไปถึง

     "ข้าจะรอท่านอยู่ที่นี่!"

     เสียงตะโกนนั้นข้าไม่มั่นใจว่าจะส่งผ่านไปถึงชายที่ข้าหลงรักได้หรือไม่...

     พระอาทิตย์ขึ้น และตกดิน

     พระจันทร์ส่องสว่าง ก่อนจะค่อยๆมืดดับไป

     กาลเวลาไหลผ่านไปอย่างช้าๆหากแต่ช่างทรมาน

     ก่อนหน้าที่ข้าจะเจอท่านข้าใช้ชีวิตอยู่อย่างไรกันนะ?

     ทุ่งดอกโบตั๋นนั้นมีเพียงข้าที่ยังคงรอคอย

     นับจากวันนั้นผ่านไปคืนแล้วคืนเล่าข้าก็ยังคงเฝ้ารอ

     วิญญาณที่ได้แต่อยู่ภายในทุ่งดอกโบตั๋นแห่งนี้เช่นข้า

     มิอาจออกไปจากสถานที่แห่งนี้เพื่อตามหาท่านได้

     หยาดน้ำตาค่อยๆหลั่งริน

     ทุกวัน ทุกคืน ข้าได้แต่ร่ำไห้

     ข้าคิดถึงท่านเหลือเกิน

     ข้าอยากพบท่านเหลือเกิน

     ตอนนี้ท่านอยู่ที่แห่งใดกัน

     ตอนนี้ท่านกำลังทำอะไรอยู่

     ตอนนี้ท่านกำลังยิ้มอยู่รึไม่

     ตอนนี้ท่านกำลังคิดถึงข้าบ้างรึไม่

     ท่านลืมเลือนข้าไปแล้วใช่หรือไม่

     ท่านเกลียดข้าแล้วใช่หรือไม่

     หากว่าไม่ใช่ทั้งสองอย่าง

     แล้วเพราะเหตุใดกันเล่าท่านถึงทิ้งให้ข้าอยู่เพียงลำพังเช่นนี้

     ดอกโบตั๋นยังคงผลิบาน

     แม้ว่าดวงวิญญาณจะได้แต่ร่ำไห้

     สีสันอันแสนงดงามหากแต่เต็มไปด้วยความเศร้า

     นี่หรือคืนทุ่งดอกโบตั๋นที่ท่านเคยหลงรัก

     หากท่านคิดถึงข้าได้โปรดมาหาข้า

     หากท่านยังไม่ลืมข้าได้โปรดอย่าทิ้งข้าไว้

     หากท่านยังจดจำช่วงเวลาที่สองเราอยู่ด้วยกันได้

     ได้โปรด...กลับมาอยู่กับข้าเหมือนเมื่อคราก่อนด้วยเถิด

     ได้แต่เฝ้ารอไปเรื่อยๆอย่างไม่รู้ที่สิ้นสุด

     ข้ามผ่านกาลเวลานับร้อยนับพันปี

     ปีนี้ดอกโบตั๋นก็ยังคงเบ่งบาน

     และตัวข้าก็ยังคงรอคอยท่านอยู่เช่นเคย

     ท่านซามูไร ข้ารักท่านเหลือเกิน

     ท่านซามูไร ข้าคิดถึงท่านเหลือเกิน

     ท่านซามูไร ข้าอยากพบท่านเหลือเกิน

     ท่านซามูไร ข้าอยากพบท่านอีกสักครั้ง

     หากว่าข้าสามารถย้อนเวลากลับไปได้

     ข้าจะตอบคำถามที่ท่านเคยถามข้าเมื่อนานมาแล้ว

     หากว่าในโลกใบนี้ 'ไม่มีท่าน' อยู่แล้วล่ะก็

     ข้าคงไม่สามารถทนอยู่ได้โดยปราศจากน้ำตา

     ท่านซามูไร ท่านช่างใจร้ายเหลือเกิน

     ท่านซามูไร ท่านช่างเห็นแก่ตัวเหลือเกิน

     ท่านซามูไร ท่านเกลียดข้าแล้วใช่หรือไม่

     เพราะเหตุใด ท่านถึงทิ้งข้าไว้ในโลกที่ไม่มีท่านกัน?