ชีวิต กับ ความว่างเปล่า

   ผมที่เข้าไปทักกับเด็กสาวคนหนึ่ง  เต่จู่ๆเธอก็เดินหนีไป  ผมก็งงๆอยู่นะครับ   คือผมชือเค  พอดีผมมันเป็นพวกที่เห็นคนอยู่เศร้าเเล้วมันอยากเขผมได้ประคองยืนงงแต่ก็ไม่ได้ทำอะไม่เข้าไปช่วย  ตอนนี้ผมก็เลยเข้าไปทักเธอเเต่เธอกับเดินหนีผมไป  ผมได้เเต่ยืนงงแต่ก็ไม่ได้ทำอะไร. และหลังจากนั้นผมก็เดินกลับบ้านของผม .พอเข้าไปในบ้านผมก็เจอเเต่ความมืดมิดไม่มีเเม้เเต่เเสงหรือแม้เเต่เสียงทักทาย. แต่มันก็เป็นปกติเพราะผมอยู่คนเดียว. แต่ผมก็ไม่คิดว่ามันไม่ดี .เเล้วหลังจากนั้นผมก็ฉลองวันปีใหม่คนเดียวโดยแต่นั่งกินอาหาร .แล้วก็...... "สุขสันต์วันปีใหม่ครับ" ผู้พูด .แล้วหลังจากนั้นผมก็นอนหลับไป .คิดเพียงอย่างเดียว ."สิ่งที่ผมปรารถนานั้นเมื่อไรมันจะเป็นจริง"  

วันรุ่งขึ้น......

ผมก็ออกมาเดินเล่นนอกบ้านตามเคย.   เเละผมก็เห็นเธอคนนั้นเด็กสาวที่ผมเจอเธอเมื่อวาน. ผมเห็นเธอเดินเซไปเซมาเเล้วเธอก็ล้มลง .ผมที่ตกใจรีบวิ่งเข้าไปประคองเธอขึ้นมาผมมองหน้ามองหน้าเธอสวยมากๆ .ผมเห็นมีเหงื่อไหลเต็มหน้าเธอ   ผมก็ได้พาเธอกับมาที่บ้านเเต่ดูเธออาการไม่ดี ผมเลยเช็ดตัวให้เธอแล้วจู่ๆ เธอก็ลืมตาขึ้น ผมที่กำลังงตกใจก็ล้มลง โดยที่เด็กสาวคนนั้นได้ผลักผมออกจากตัวเธอ
"โอ้ย......เจ็บนะ เธอทำอะไรเนี่ย" ผมพูด
"ก็นายเข้ามาใกล้ฉันขนาดนั้น นายคิดจะทำอะไรอะ" เธอพูด
"ก็จะเช็ดตัวให้เธออะดิ" ผมพูดแบบโกรธๆ
"งั้นหรอ ฉันขอโทษนะ" เธอพูดด้วยสีหน้าเศร้าๆ
"ไม่เป็นอะไร" ผมพูด
แล้วจู่ๆความเงียบก็เข้ามาปกคลุมบรรยากาศในห้องในตอนนี้.......................
"นายชื่ออะไร" จู่ๆเธอก็พูดขึ้น
ผมที่ตกใจก็ตอบ "เค เเล้วเธออะ"
...................................................
เธอไม่ตอบเธอหันมามองหน้าผม "อยากรู้หรอ" เธอพูด
"อืมมมมมมมมม" ....
เเต่เธอก็ยังเงียบ เเล้วจู่ๆ "จีนะ"...........
................................................
ผมที่ตกใจ "ยินดี........ออ.....รู้จักนะ"..........ผมพูด
"อืมมมมมมม"................ เธอตอบ
"เธออยู๋ที่ไหนหรอ" ผมถามเธอ
"คะ......คือ.....ฉันอยู่ที่โรงพยาบาล"

"ทำไมอะ.....ทำไมเธอถืออยู๋ที่โรงบาลออะ"  ผมถามด้วยความงง

"คะ....คือฉันไม่รู้........ฉันรู้เเต่ฉันได้อยู่เเต่ในห้องสี่เหลี่มเล็กห้องหนึ่ง"  เธอพูดพร้อมกับตัวของเธอที่สั้น......

"เธอเป็นอะไรหรอ" 

"ฉันกลัว.....ฉะ.....ฉันกลัว.........ไม่ !!!!  ไม่ไม่!!!!  ไม่เอาแแล้ว...........ไม่  !!!!!!!!!!!"

"จี!!!!  จีเธอกลัวอะไร.............จี!!!  จี!!!"

"ฉันกลัว!!!!  ......  กลัวฉันกลัวที่จะต้องอยู๋คนเดียวฉันไม่อยากที่จะอยู่คนเดียวอีกต่อไปแล้ว"  เธอพูดพร้อมกับร้องไห้

"จีเธอไท่ต้องกลัวนะ.....อย่างไรวันนี้เธอก็มีฉันอยู่นะ"

"จริงหรอ.....ทะ...เธอจะอยู่กับฉันได้ใช่ไหมอะ"  เธอถามพร้อมกับเสียงสั่นๆ....

"จริงซิ....ฉันจะอยู๋กับเธอเอง.....  ตะ......  แต่เธอไม่มีพ่อแม่หรอ"  

"ไม่รู้.....ฉะ....ฉันไม่เคยเจอพวกเขาเลย"

"หรองั้นเธอมาอยู่กับฉันนะ"

จีเงียบ  ........"อะ....อืม"  เธอตอบ

"คะ....คือแล้วเธออยู่ที่โรงบาลทำไมอะ????"

"เพราฉันไม่มีที่อยู่อะ...ก็แค่นั้น"

"หรอ......นี้เเล้วเธอเรียนที่ไหนอะ"

"ฉันเรียนที่โรงบาลอะ....ที่นั้นจะมีพี่พยาบาลมาสอนฉันอะ"

"งั้นเธอก็ไปเรียนที่โรงเรียนของอาฮันซิ"

"มันจะได้หรอ....."

"ได้ซิเดี้ยวฉันคุยเอง...เธอไม่ต้องกังวนนะ"

"อะ...อืม  ขอบใจนะ"