พบรักกับนายซุปเปอร์สตาร์

9.4

เขียนโดย โรซแมรี่

วันที่ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2556 เวลา 10.11 น.

  3 ตอน
  5 วิจารณ์
  6,119 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 ธันวาคม พ.ศ. 2556 20.18 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

3) ฉันรักฮันๆ หรอ?

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"ก็บอกว่า...ให้หลบไปไง!"ฉันหนีออกมาได้ ไม่รู้ว่าฉันกลัวอะไรแต่ว่าตอนนี้ฉันวิ่งจนลืมแม้แต่ชีวิต ละอายใจแบบสุดๆ เมื่อได้หยุดพักหายใจก็มองดูรอบๆ นี้ตัวเรามาอยู่ที่ไหน ตรงข้างหน้ามีทะเลรอบๆคือป่า นี้ฉันวิ่งจนลืมคิด หรือว่าเราจะติดเกาะอะ ได้ไงวิ่งมาแค่นิดเดี่ยวเอง เดี่ยวนะอีกส่วนหนึ่งยังต้องแต่งเสริมอยู่ ส่วนตรงนี้รึเปล่าอ่ะ บ้าเอ๊ย~! วิ่งมายังไงไม่ชนอะไรเลยเนี่ย จะมีคนมาช่วยฉันมั้ยน่ะ

"เลมอน คุณอยู่ที่ไหนครับ เลมอน~!"เสียงนี้คุ้นหูจัง เฮ้ย~! เสียงฮันๆใช่ม๊ะ ทำไงดีฉันไม่อยากเจอหน้าเจ้าหม่อนี่ ฉันต้องเลือกระหว่าง น้ำทะเลที่อยู่ใกล้ๆ กับไปหลบหลังพุ่มไม้ที่ไกล้ ออกไป เสียงเท้าของฮันๆ ใกล้เข้ามาแล้วอ่ะ ถ้ากระโดดลงในน้ำก็อาจเกิดเสียงได้น่ะ แต่แค่ซ่อนคงไม่เป็นไรน่ะ แล้วฉันก็วิ่งลงน้ำ ก่อนที่ฮันๆจะเจอ การกั้นหายใจในน้ำฉันคิดว่ามันจะอยู่ได้นานสะอีก ในทีวีนางเอกกลั้นใจในน้ำแล้วพระเอกพรึมพร่ำจนนางเอกเป็นลมในน้ำเลยต้องฝ่ายปอด เฮ้ย! งั้นก็เสียจูบเลยน่ะนั่นอ่ะ ฉันตกใจจึงเด๋งตัวขึ้นแล้วก็มองไปทางฮันๆ ลืมคิดไปว่านางเอกในเรื่องแกล้งพระเอกเพราะอยากหนีออกจากเกาะ(เกี่ยวอะไรกะกลั้นหายใจ)โอ้....เมื่อกี๊ตกใจเลยกินน้ำทะเลไปอ่ะ ขอเริ่มแหบไม่มีเสียงแล้วด้วย อ่ะ หิวน้ำ

"ฉัน...หิวน้ำกลับที่พักกันเถอะ"ทำเสียงเอื้อยๆช้าๆด้วยน่ะค่ะ

"ขอร้องล่ะ อย่าเข้ามา ยัยผีเลมอน~!"

"ผีอะไร บ้าหรอฉันเอง ฉันยังไม่ตาย(ฉันทำเสียงเบาลง)อีตาทึ่ม"พอพูดจบฉันก็รีบดูสภาพตัวเองทันที่ ที่ครานขึ้นจากน้ำ อุย~! มิน่าล่ะถึงกลัวฉันจึงสลัดผมที่ปกหน้าขึ้นแล้วเดินไปหาฮันๆ ที่กำลังหวาดกลัว ฉันเข้าไปนั่งลงข้างๆเจ้าตัว ฉันคิดว่าหน้าตาของฮันๆหน้าจะไม่ใช่คนกลัวอะไรง่ายๆน่ะ

"เลิกกลัวทีเถอะ ขอบคุณที่มาช่วยน่ะ"ฮันๆเริ่มหายจากอากาศหวาดกลัวแต่หันมาสบตาผู้พูด แล้วเขาก็ถอดเสื้อแขนยาวออกมาคลุมตัวของฉันแทน แล้วอยู่ดีๆฮันๆก็มากอดฉันเชยเลย ฉันถึงกับเงิบไปเลย

"อย่าหนีฉันไปอีกเลยน่ะ"

"อื้ม แล้วก็ปล่อยฉันได้แล้วเดียวมีคนมาเห็น"ความจริงกอดนานๆก็ได้น่ะ อุย! ไม่ได้สิเดี่ยวจะเป็นเรื่องไม่ดีไม่งาม กับสาวไทยใจงดงามอย่างเรา(>///<)

"นั่นสิ พรุ่งนี้เธอก็จะไปแล้วหลับตาสิ ฉันมีอะไรจะให้"

"ก็ได้ หลับแล้วน่ะ"จะเป็นอะไรน่ะ ไม่เคยคิดว่าซุปตาร์อย่างเขาจะมีเซอร์ไพร่ในที่แบบนี้ ความรู้สึ้กนี่มัน หอมแก้มใช่ม๊ะ เขาทำอะไรแบบนี้อ่ะขออีกรอบได้ม๊ะ อ๊าย~! ขอบอกว่าฉันแน่นิ่งเหมือนหินแล้วในตอนนี้อ่ะ ฉันจะไม่มีวันลืมของขวัญที่ฮันๆให้อีกเลย ฮันๆบ้าไอ่คนขโมยหอมแก้มฉัน♥

 

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา