โอรีเวีย 2 ( ล่มสลาย )

ดารีลที่เคยอ่อนโยนนุ่มนวล   บัดนี้กลับมีจิตคิดร้ายและข่มขวัญอย่างชัดแจ้ง   เด็กชายตัวน้อยได้แต่งุนงงว่านี้มันเรื่องอะไรกัน   จริงอยู่ช่วงหลังมานี้ดารีลมีอาการสติแตกคลุ้มคลั่งเป็นบางครั้ง   แต่ทุกอย่างก็มีสาเหตุที่พอคาดเดาได้   แต่นี่อะไรทุกอย่างเกิดขึ้นปุบปั๊บไร้ที่มาที่ไป
 
เด็กน้อยไม่รู้จะตอบโต้อย่างไร
จึงพยักหน้าเป็นเชิงว่ายอมรับ
 
และพยายามส่งเสียง
เพื่อบอกให้รู้ว่าเขาหายใจไม่ออก
 
หนุ่มน้อยคนนั้นจึงจับศีรษะของเขาตะแคงไปด้านข้าง
แต่ก็ยังอยู่ในท่าที่ไม่สบายตัวนัก
 
เขาวางมีดที่แอบหยิบมาจากในครัว
โดยหันด้านคมไปที่ดวงตาของเด็กชายตัวน้อย
ด้วยอาการที่บ่งบอกให้รู้ว่าพร้อมหยิบขึ้นมาใช้งานเสมอ
 
“ นี่มันเรื่องอะไรกัน ”
 
ฟิโลโซเฟอน์ถาม
รู้สึกงุนงงจนจับต้นชนปลายไม่ถูก
 
“ แท้จริงแล้วพวกเจ้าเป็นใครกันแน่ ”
 
น้ำเสียงของดารีลนั้นเรียบเย็นและห่างเหิน
 
“ เดี๋ยวนะ   ข้ายังไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น   ดารีลเจ้าปล่อยข้าแล้วเรามานั่งคุยกันดีๆ ก็ได้นี่ ”
 
เด็กน้อยเสนอ
แต่ดารีลกลับตอบโต้ด้วยการบิดแขนของเขาให้แรงขึ้น
 
ฟิโลโซเฟอร์ต้องกัดฟันเพื่อสะกดเสียงร้องเอาไว้
เขาไม่อยากให้บิดาได้ยินและตามขึ้นมาถึงนี่
 
ไม่อย่างนั้นอาจเกิดเรื่องไม่ดี
เพราะดารีลในเวลานี้สามารถทำอย่างที่ปากพูดได้อย่างแน่นอน
 
“ อย่ามาเล่นลิ้นกับข้า ”
 
หนุ่มน้อยก้มลงกระซิบที่ข้างหู
 
“ หรือจะให้ข้าเชือดคอเจ้าแล้วไปถามเอากับคนอื่น   ถ้าอย่างนั้นคงต้องใช้แผนที่สอง ”
 
“ แผนที่สองคืออย่างไร ”
 
เด็กน้อยถามด้วยความอยากรู้
 
“ วางเพลิง   ถ้ามีคนตายก็ต้องจัดฉากว่าเป็นปล้นทรัพย์และวางเพลิงซ้ำเพื่อทำลายหลักฐาน   ซึ่งรับประกันได้เลยว่าต้องมีคนตายอีกไม่น้อย   เว้นแต่เจ้าจะให้ความร่วมมือถ้าข้าเห็นว่าเหมาะสมวันนี้อาจไม่มีใครตาย   ตกลงจะบอกได้หรือยังว่าพวกเจ้าเป็นใครและกำลังทำงานให้ใคร ”
 
คนอายุมากกว่าขู่
 
“ ให้ตายสิ   ข้าก็เป็นอย่างที่เจ้าเห็นใยจึงคิดว่าข้าเป็นคนอื่น ”
 
เด็กน้อยพูดยังไม่จบ
ดารีลก็คว้าเอามีดลากผ่านแก้มเด็กชายไปอย่างรวดเร็ว
 
เร็วจนไม่ทันรู้สึกเจ็บในทันที
ต้องรอเป็นครู่กว่าจะรู้สึกปวดหนึบๆ ที่แผล
 
หนุ่มน้อยรูปงามจ้องมองผลงานของตน
ด้วยใบหน้าที่นิ่งสงบจนน่าตกใจ
 
เขาลากลิ้นผ่านคมมีดที่เปื้อนเลือด
แล้วกล่าวว่า
 
“ คมมีดทื่อชะมัดไม่สมราคาแม้แต่น้อย ”
 
“ ดารีล ”
 
เด็กน้อยกัดฟันพูด
 
“ เราเป็นเพื่อนกันมิใช่หรือเจ้าต้องบอกเหตุผลมาเหตุใดจึงสงสัยข้า ”
 
“ พวกเจ้าอยู่ในรายชื่อที่ทางสภาต้องจับตามอง ”
 
หนุ่มน้อยบอกโดยที่ยังไม่ละสายตาจากคมมีด
 
“ ข้ามีหน้าที่ค้นหาความจริงในเรื่องที่ผู้อื่นปิดบังไว้   แน่นอนไม่สนวิธีการ   จนกว่าจะได้คำตอบข้าทำทุกอย่างโดยไม่ลังเล ” 
 
“ เหตุใดพวกเราจึงมีรายชื่อล่ะ ”
 
เด็กชายสงสัย
ว่าพวกเขาไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องวุ่นวายได้อย่างไร
 
“ เบรนทรัสที่ปรึกษาแห่งจอมเวทวาลานจะเป็นคนส่งรายชื่อ   เขาคือผู้รอบรู้คนหนึ่ง   ส่วนผู้พิทักษ์หน้ากากทองจะเป็นคนสะสางเรื่องนี้   หากมีข้อผิดพลาดเหล่าทหารเกราะทองจะเป็นผู้เก็บกวาด   ส่วนข้าเป็นหนึ่งในผู้พิทักษ์หน้ากากทอง   เรื่องภายในของโอรีเวียอยู่ใต้อำนาจของข้าที่จะทำทุกอย่างเพื่อให้โอรีเวียนั้นยิ่งใหญ่ต่อไป   โชคร้ายของพวกเจ้าที่มาพบกับข้าที่มีสถิติทำผู้ต้องสงสัยตายคามือบ่อยมาก   เช่นนั้นแล้วอย่าพยายามยั่วโมโหข้าให้มากนัก ”
 
“ ถ้าข้าตายแล้วเจ้าจะถามเอาความจริงได้อย่างไร ”
 
เด็กชายถามเพื่อถ่วงเวลา
เขาชำเลืองมองไปรอบๆ เพื่อหาทางเอาตัวรอด
 
แต่สิ่งที่พอหยิบฉวยได้ก็อยู่ไกลเหลือเกิน
อีกทั้งดารีลที่คร่อมทับ
จับเขาให้อยู่ในท่าทรมานตน
 
สิ่งนี้ชี้ว่าเรื่องนี้มิใช่การล้อเล่นอย่างแน่นอน
ดารีลชำนาญการทรมานเป้าหมายอย่างไม่ต้องสงสัย
 
“ ถ้าผู้ต้องสงสัยมีคนเดียวข้าก็ต้องคิดมากหน่อย   แต่บ้านเจ้ามีถึงสี่คน ”
 
หนุ่มน้อยรูปงามนิ่งไปครู่หนึ่งแล้วว่า
 
“ ข้าเคยแทะร่างเหยื่อทั้งเป็นต่อหน้าคนในครอบครัว   เพียงเวลาไม่นานก็มีคนคายความลับทั้งหมด   ข้าไม่รังเกียจที่จะทำเรื่องแบบนั้นอีก   เพราะความจริงแล้วเนื้อดิบก็ไม่เลวร้ายนัก ”
 
“ เจ้ามันวิปริต ”
 
ฟิโลโซเฟอร์ประณาม
เขาไม่รู้สึกกลัวคนตรงหน้าแม้แต่น้อย
 
เพียงแต่กังวลว่าดารีลอาจสติแตก
แล้วทำเรื่องเลวร้ายยิ่งกว่านี้