mask of fetish : หน้ากากแห่งความใคร่

“เอ้าครูเค รายชื่อชุมนุมของปีนี้” ครูชัย ครูฝ่ายปกครองนำรายชื่อชุมนุมทั้งหมดที่รวบรวมมาจากครูทั้งโรงเรียนส่งให้ เขาเพื่อที่จะได้กรอกลงระบบ เขารับแฟลชไดรฟ์มาเสียบลงคอมพิวเตอร์ส่วนตัว และเรียกรายชื่อขึ้นมาดู
เขามองดูรายชื่อชุมนุมต่างๆ ที่คุ้นเคย เพราะมันเหมือนกับชุมนุมที่เปิดในปีที่แล้วอย่างกับแกะ
“ครูที่นี่ไม่มีใครคิดจะเปลี่ยนแปลงอะไรสักหน่อยเลยจริง” เขาหัวเราะกับตัวเอง
รายชื่อชุมนุมทั้งหกสิบชุมนุมนั้นมีชุมนุมที่ไม่น่าเชื่อว่าจะเปิดในโรงเรียนชายล้วนอยู่ด้วย เช่น ชุมนุมแต่งหน้า เย็บปักถักร้อย แต่ก็ไม่แปลก เพราะในโรงเรียนนั้นมีกลุ่มเพศทางเลือกอยู่ไม่น้อยเช่นเดียวกัน
ชายหนุ่มกด select all ข้อความทั้งหมด แล้วเปลี่ยนสีข้อความทั้งหมดเป็นสีดำ เมื่อนั้นความลับดำมืดของแต่ละชุมนุมก็ปรากฏขึ้นมา เหล่าครูผู้มีหน้าฉากต่างจากนิสัยจริง จะมีชื่อชุมนุมที่แท้จริงต่อท้ายชุมนุมเสมอ นั่นรวมไปถึงตัวของเขาเองด้วย
เขามองไปที่ชื่อของชุมนุมที่ปรากฏขึ้นมาใหม่ คือ ชุมนุมเทคโนโลยีและอุปกรณ์เพื่ออนาคต (ชุมนุมสร้างความสัมพันธ์ของเชียร์ลีดเดอร์พี่สาวและน้องสาว)
“พี่ชัย ชุมนุมเทคโนโลยีและอุปกรณ์เพื่ออนาคต นี่ใครเป็นเจ้าของชุมนุมครับ ชื่อไม่คุ้นเลย ครูวิรัตน์เนี่ย”
“อ่อน้องวิรัตน์ เป็นครูใหม่ไง มาได้สองเดือนแล้ว ตอนเราไปค่ายลูกเสือพอดี”
“ผมเคยเห็นป่ะพี่”
“คิดว่าไม่หรอก ถ้าเห็นคงไม่ถาม เขาหน้าตาดีอยู่นะ สูง ขาว เทยน้อยกรี๊ดกันตรึม”
“อ่ออ โอเค”
ครูชัย จัดเอกสารส่วนตัวเสร็จก็ออกนอกห้องไป เขาจึงเปิดไฟล์วิดีโอในมือถือของตัวเองขึ้นมาดู พร้อมๆ กับอาวุธของชายหนุ่มที่ตื่นขึ้นแทบจะทันทีที่นึกถึง ความไร้เดียงสาของเหยื่อรายล่าสุดนี่มันสร้างความตื่นเต้นให้เขามากมายทีเดียว
แม้ว่าส่วนตัวแล้ว เขาจะชอบแบบที่มีความกบฏอยู่ในตัวมากๆ เขาชอบแววตาที่ขัดขืนมากกว่า เพราะตอนที่แปรเปลี่ยนเป็นสยบยอม มันทำให้เขากลายเป็นผู้ชนะ แต่เมื่อกำหราบเจ้าภูผาลงได้แล้ว ความรู้สึกเหล่านั้นมันกลับหายไปเลย จนช่วงหนึ่งเขาคิดว่าตัวเองคงจะต้องไปหาหมอเพื่อบำบัดเสียแล้ว แต่เมื่อเห็นประวัติและรูปถ่ายของเหยื่อคนใหม่ เพียงแค่นั้นสิ่งที่ปลุกยากกลับกลายเป็นปลุกง่ายไปเสียอย่างนั้น
ภาพในโทรศัพท์ถ่ายคลิปวิดีโอของต้นไว้อย่างชัดเจน มีหลายคลิปและหลายมุม รวมไปถึงในกิจกรรมต่างๆ ที่ต้นโดนแกล้งตลอดทั้งวัน จนกระทั่งเด็กหนุ่มมาเต้นท่าแมงมุมในห้องน้ำจนสำลักความสุข นอนหมดแรงในห้องน้ำ แต่มีคลิปเจ้าปัญหาอยู่หนึ่งอันที่สร้างความขุ่นเคืองให้เขาจนแทบจะทำให้คลิปทั้งหมดแทบจะไร้ความหมายไปเลยทีเดียว
ยิ่งคิดยิ่งขัดใจ
ความไม่พอใจก่อตัวในใจเขามากขึ้นเรื่อยๆ วันนี้นังน้ำฝนต้องรับกรรมแทนเสียแล้ว
 
ตอนที่เขาเข้าไปในห้องน้ำ ต้นยังคงนอนหนีบขาแน่น เขาจงใจเข้าไปตอนที่ต้นยังไม่เสร็จดี เพราะมันน่าตื่นเต้นกว่า ตอนที่เห็นใบหน้าตกใจของต้น เด็กหนุ่มตื่นตระหนกละล่ำละลักพูดออกมาโดยที่เขายังไม่ได้ถามด้วยซ้ำ
“ผมลื่นล้มครับครู”
เขายังคงยืนมองเด็กหนุ่มโดยมีความรู้สึกที่เอ่อล้นจนแทบจะระเบิด เด็กผู้ชายหน้าตาน่ารักที่ผจญความอับอายมาทั้งวัน และเพิ่งช่วยตัวเองเสร็จไป ในชุดที่สุดแสนน่าอับอาย มันทำให้เขาอยากฉีกกระชาก และมอบตราบาปให้เสียตอนนี้จริงๆ ความรู้สึกอยากครอบครองเอ่อล้นไปทั่วร่างกาย และพลังจินตนาการยิ่งล้ำขอบเขตไปมากยิ่งกว่า เมื่อคิดไปถึงว่าท้ายที่สุดเขาจะมีสมบัติที่ล้ำค่าถึงสองชิ้น ชิ้นแรกคือน้ำฝนประธานนักเรียนที่เขาสร้างขึ้นมากับมือ ส่วนชิ้นที่สองคือ ต้น หรือชื่อที่เขาเตรียมจะตั้งให้ว่า วรรณ
ครั้งนี้เขามีความตั้งใจที่ต่างออกไป น้ำฝนเขาสร้างและผลักดันให้เธอสว่างไสว โดดเด่น และมองความอับอายจากการโดนดูถูก เหยียดหยามจากความล้มเหลวเป็นครั้งๆ แต่สำหรับวรรณ เธอจะต้องเป็นตัวตลก เป็นเบื้องล่าง โดนดูถูกและเหยียดหยาม กลายเป็นสิ่งของ และชนชั้นที่ต่ำที่สุด ตรงข้ามกับน้ำฝน
แต่ยังก่อนตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่สุกงอม ต้นเพิ่งผ่านบทเรียนแรก และเขารู้ว่าเด็กคนนี้ สามารถมีความสุขสมบนความอับอายได้ และมันก็ไม่ใช่เรื่องยาก เพราะแผนทั้งหมดได้ถูกวางเอาไว้แล้ว
ในเบื้องหลังใบหน้าอันเคร่งขรึมด้านหน้า ด้านหลังกับเป็นรอยยิ้มที่กว้างสุดบรรยาย และเขาเก็บไว้อย่างแนบเนียน
“ครูเข้าใจ” เขาพูดออกมาเพื่อลดความเหินห่างลง
“เดี๋ยวครูจะเอาชุดมาให้เธอเปลี่ยนนะ อยู่ในชุดนี้คงไม่ดีเท่าไหร่”
“ขอบคุณครับครู” ต้นลุกขึ้นมานั่งในท่าพับเพียบแบบคนหมดแรง ในเวลานี้เขามองเห็นอารมณ์บางอย่างในการแสดงออกของเด็กหนุ่มได้ เป็นแววตาเดียวกับน้ำฝนในปีที่แล้วนั่นเอง ภายหลังเจ้าตัวได้มาเฉลยความรู้สึกกับเขาว่า จริงๆ แล้วตอนนั้นเธอไม่ได้มีความรู้สึกอยากถอดชุดออกเลย กลับมีแต่ความรู้สึกติดแน่นและอยากใส่ชุดนั้นมากขึ้น และยิ่งคนเห็นมากขึ้นยิ่งสะใจ
“เอ่อ อีกเรื่องหนึ่ง ครูได้คาดโทษเหล่าสาวๆ ที่แกล้งเธอไว้แล้วนะ ขออภัยด้วย พวกนี้คุมตัวเองไม่ค่อยอยู่”
“หวังว่าเธอคงไม่โกรธนะ เพราะครูรับมือกับผู้ปกครองไม่เก่ง”
“ผมไม่มีปัญหาหรอกครับ”
“งั้นรออยู่นี่แป๊บนึงแล้วกัน ครูะไปเอาชุดมาให้” เขาเดินออกห้องน้ำไป ปล่อยให้ต้นค่อยๆ ลุกมาทำหน้าที่ในการล้างห้องน้ำต่อ แต่ทุกอย่างมันก็เป็นแผนของเขาอีกเช่นเดียวกัน เพราะเมื่อเขาออกมาพ้นประตู เหล่ามือสังหารของเขาก็เดินสวนเข้าไป
 
ต้นตกใจมากเมื่อมีคนเดินเข้าห้องน้ำมาและ เขาคุ้นหน้าคุ้นตาของทุกคนมาก รุ่นพี่ทั้งหลายไม่ได้อยู่ในชุดนักเรียน แต่อยู่ในชุดที่คล้ายกับชุดว่ายน้ำ แต่เนื้อผ้าไม่ใช่ มีทั้งสีเขียว สีแดง และสีน้ำเงิน ซึ่งทั้งหมดใส่ถุงน่องเนื้อหนาสีดำ มองเผินๆ เหมือนผู้หญิงจริงๆ เพราะมีทรวดทรงและหน้าอกหน้าใจประมาณหนึ่ง
ทั้งสามไม่ได้มามือเปล่าเพราะในมือของพวกเธอมีของที่ต้นคุ้นตา ขวดแป้งสีม่วงนั่นเอง
“รีบไปฟ้องครูเชียวนะน้องใหม่”
“รู้ไหมพวกพี่โดนอะไรกันไปบ้าง”
“นั่งลงไปเดี๋ยวนี้!”
ทั้งสามพูดต่อกัน และหนึ่งในนั้นก็สั่งให้ต้นนั่งลง ต้นนั่งลงกับพื้นด้วยความตกใจ
“ไม่ใช่ ท่านั้นนั่งคุกเข่าสิ!” คนในชุดสีเขียวสะท้อนแสงสั่ง ต้นรีบนั่งตามสั่งอย่างรวดเร็ว
“ไหนๆ ก็โดนลงโทษอยู่แล้ว พวกพี่ๆ เลยคิดว่าจะมาสอนอะไรน้องสักหน่อย” รุ่นพี่สองสอนเดินเข้ามาเบียดตัวต้น เขาสัมผัสได้ถึงถุงน่องในต้นขาที่เข้ามาเบียด
“ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะครับ” เขาหันไปบอกรุ่นพี่
“หุบปาก”
ต้นตกใจ จนไม่กล้าพูดอะไรต่อ
“ต่อไปเธอควรจะรู้นะว่า ควรจะอยู่ในโรงเรียนยังไง” รุ่นพี่ในชุดสีเขียวพูด ใบหน้ามีเครื่องสำอางบางๆ ฉาบเอาไว้ ดูสวยแต่ก็น่ากลัวด้วยอารมณ์ที่ดูดุดันของรุ่นพี่เอง
“ถ่ายวิดีโอมันไว้ด้วยนะ” เธอหันไปบอกเพื่อน
รุ่นพี่ในชุดสีแดงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายวิดีโอ ต้นจะยกมือขึ้นมาห้าม แต่ถูกรุ่นพี่ตวาดอีกครั้ง ต้นจึงนั่งนิ่งด้วยความตกตะลึง
“พี่ๆ จะไม่เผยแพร่วิดีโอหรอก ถ้าน้องทำตัวเป็นน้องที่น่ารักสำหรับพวกพี่ จะว่าแบล็คเมล์ก็ได้ แต่พี่ๆ อยากให้น้องทำตัวดีๆ วิดีโอยังคงถ่ายอยู่ ขณะที่คนพูดเข้ามาลูบแก้มต้นเบา
“อย่างแรกของการทำตัวเป็นรุ่นน้องที่ดี คือต่อไป ถ้าเจอรุ่นพี่ที่ไหน น้องต้องทักทายพวกพี่ๆ”
“เข้าใจไหม”
“เข้าใจครับ”
เพี๊ยะ!
รุ่นพี่คนหนึ่งตบหน้าต้นเข้าอย่างจัง แป้งฟุ้งออกจากตัวต้นทันที
“รุ่นพี่เป็นผู้หญิง เธอเป็นรุ่นน้องต้องใช้คำให้ถูก”
“พูดคะ พูดขาทุกคำ เข้าใจไหม”
“ขะ เข้าใจแล้วค่ะ” ต้นมีน้ำตาซึมเล็กน้อย เพราะเจ็บแก้มจริงจัง
“เอ้า พูดหน่อยว่า สวัสดีค่ะรุ่นพี่”
“สวัสดีค่ะรุ่นพี่” ต้นใจสั่นด้วยความอายและความกลัว
“ดีมาก”
“ต่อมา สิ่งที่น้องโดนไปมันมีชื่อเรียกว่า กางเกงในดอกไม้”
“หึ ชื่อดอกมาก จริงๆ ชื่อเล่นของมันคือ กางเกงในฉีหอม เพราะใครใส่นี่หอมไปถึงร่องก้นนู่น” อีกคนที่ใส่ชุดสีแดงเข้ามาพูดเสริม
“ตอนเช้าพี่บอกแล้วว่ามันสนุก พี่เลยจะมาเพิ่มปริมาณความหอมให้เสียหน่อย น้องจะได้สนุกมากขึ้น” พูดจบ คนใส่ชุดสีเขียวก็ดึงขอบกางเกงของต้นออกและดันหัวของขวดแป้งลงไป พร้อมที่จะบีบแป้งใส่ลงไปในกางเกงเพิ่มเติม
ต้นตกใจแต่ไม่กล้าร้องห้ามรุ่นพี่
 
“นี่มันห้องน้ำชายไม่ใช่เหรอ” เสียงห้าวๆ แต่มีความนุ่มละมุมอย่างเป็นเอกลักษณ์ดังขึ้น ต้นคุ้นเสียงนี้อย่างประหลาด และเสียงนั้นก็ทำให้คนทั้งสามหยุดกิจกรรมที่กำลังทำอยู่ทันที
“ห้องน้ำผู้หญิงก็อยู่ข้างๆ เข้าก็สร้างให้เพศทางเลือกแล้วไม่ใช่หรือไง หรือผมเข้าใจอะไรผิด” เจ้าของเสียงโผล่เข้ามาในห้องน้ำ ต่อ รูมเมทของต้นนั่นเอง ใบหน้าของเขายังคงเคร่งขรึมเหมือนเดิม จมูกเชิดเหมือนคนเอาแต่ใจขยับไปมาเหมือนขัดใจ แต่มีใบหน้าหวานขัดกับการแสดงออก โผล่เข้ามาในห้องน้ำและมีท่าทีเอาเรื่องเช่นเดิม
รุ่นพี่มีท่าทีตกตะลึง และกระวีกระวาด รีบออกห้องน้ำไปอย่างรวดเร็ว
ต่อ ยืนนิ่งขวางประตูปล่อยให้รุ่นพี่ในชุดแปลกประหลาด ค่อยแทรกตัวออกไปทีละคน เขาเดินเข้ามาอย่างไม่สบอารมณ์ แล้วเดินเข้าไปฉี่ที่โถฉี่
“ขอบคุณมากนะต่อ” ต้นเอ่ยขอบคุณรูมเมท เพราะเขาเข้ามาได้ถูกจังหวะเหลือเกิน ต้นรู้สึกโล่งใจไม่น้อย เพราะรุ่นพี่ยังไม่ได้คลิปที่น่าอับอายไปมากเท่าไหร่
“ขอบคุณอะไรของแก” เขาหันหลังให้โถ หลังฉี่เสร็จ
“แล้วนี่มันอะไร ทุเรศชะมัด แกมีรสนิยมแบบนี้เหรอ” เขามองหัวจรดเท้า พร้อมทำหน้าเหยเก จากสภาพของต้น
“ไม่ใช่ วันนี้รับน้องแล้วโดนลงโทษแบบนี้น่ะ”
“เธอไม่ได้เข้ารับน้องเหรอ”
“ห้องน้ำนี่เหม็นชะมัด” เขาพูดกับตัวเอง แต่ไม่ตอบอะไรในคำถามของต้นแล้วเดินออกห้องน้ำไป
 
มิสเตอร์เคกลับเข้ามาในห้องน้ำอีกครั้งพร้อมชุดพละศึกษาของโรงเรียน ท่าทางของเขาเหมือนโมโห และหัวเสียเป็นอย่างมาก
“นี่ชุดเปลี่ยน เธอเปลี่ยนไปใส่ชุดนี้ ส่วนชุดที่เธอใส่อยู่เธอถอดออกมาดีๆ อย่าให้แป้งร่วงเยอะ แล้วใส่เข้ามาในถุงนี้นะ” เขาพูดด้วยเสียงห้วนๆ ต่างจากเมื่อครู่
ต้นเข้าไปเปลี่ยนชุดในห้องน้ำอย่างระวัง เขาถอดออกมาทั้งหมดรวมทั้งกางเกงในของเขาด้วย เพราะไม่สามารถใส่ต่อไปได้ และทิ้งกางเกงในลงไปในถังขยะ ก่อนที่จะใส่ชุดและอุปกรณ์ทั้งหมดลงในถุง และออกเอาไปให้มิสเตอร์เคด้านนอก
“ขอบคุณครับครู”
ครูเคคว้าถุงและเดินออกไปอย่างเร็ว ด้วยความโมโหที่สามารถสัมผัสได้
ต้นในชุดพละรู้สึกรู้และสบายอย่างประหลาด แต่เขาก็รู้สึกโหวงๆ หวิวๆ และเสียดายไม่น้อย แม้ว่าจะโล่งใจที่ไม่โดนรังแก แต่มันกลับมีความรู้สึกประหลาดอีกอย่างลึกๆ ในใจ หรือว่าจริงๆ แล้วเขายังไม่อยากถอดชุดตอนนี้ และส่วนที่ลึกที่สุดในใจมันกลับร่ำร้องว่าอยากให้รุ่นพี่ทั้งสามนั้นกลับมาทำสิ่งที่จะทำให้สำเร็จเหลือเกิน
ต้นกลับเข้าไปล้างห้องน้ำต่อ ด้วยหลากหลายความรู้สึก ทั้งโล่งใจ เสียใจ สับสน และเสียดายอย่างประหลาด