mask of fetish : หน้ากากแห่งความใคร่

เวลา 21.00 น. ที่ห้องอาหารครู (เหตุเกิดก่อนที่น้ำฝนจะไลฟ์)

“เป็นไงบ้างล่ะวันนี้ ฝ่ายดำเนินกิจกรรมรับน้อง”

“ไม่มีปัญหาอะไรครับพี่ชัย พวกรุ่นพี่ตัวแสบๆ มันโดนสั่งห้ามไม่ให้มาร่วมกิจกรรม เลยควบคุมง่ายหน่อย” เคพูดพร้อมจิ้มเสต็กเนื้อเข้าปาก ในมือเขาก็นัดหมายกลุ่มลับไปด้วย

“พูดถึงเด็กใหม่ ปีนี้มีใครดูดีบ้างล่ะ” ครูวิชัย ถือแก้วกาแฟมานั่งด้านตรงข้ามกับครูหนุ่ม

“ดีด้านไหนล่ะพี่” เขาพูดพร้อมยิ้ม

เขาจะครูวิชัย ทำงานด้วยกันมาร่วมๆ 5 ปี ตอนที่เขาเข้ามาใหม่ๆ ครูวิชัยก็ทำงานที่นี่มาได้ 10 ปีแล้ว แต่ด้วยระยะเวลา 5 ปี มันก็ไม่ได้ทำให้ทั้งสองคนสนิทกันไปมากเท่าใดนัก ไม่มากเท่าเมื่อเขาได้รู้รสนิยมลับๆ ของครูวิชัย

“ถ้าเอาสไตล์พี่ มีอยู่คนหนึ่ง”

“แต่”

“แต่อะไร” ครูวัยสี่สิบฉายแววตาบางอย่างออกมาจากแว่นที่หนาเตอะ

“มันต้องสอนต้องฝึกฝนเยอะหน่อย”

“ก็แบบนี้แหละ หน้าที่ของครูอย่างเราคือสอนให้เด็กได้เรียนรู้ และค้นพบหนทางสว่าง”

“ว่าแต่มีข้อมูลแง้มๆ สักหน่อยไหม”

“ได้ยิน เพื่อนเรียกว่าชื่อ กริช นะครับ ตามที่พี่ชอบเป๊ะเลย ไว้เดี๋ยวเห็นพี่จะอ๋อเอง เป็นลูกคนเล็กขอ สส. เขตนี้น่ะพี่”

“อืมมม น่าสนใจ” เขาพูดและลุกขึ้นไป ปล่อยกาแฟที่ควันยังกรุ่นทิ้งเอาไว้

 

ครูเคนั่งนึกในใจย้อนไปถึงครั้งแรกที่เขาได้รู้ความลับของครูวิชัยครั้งแรก เมื่อเขาไปพบนักเรียนชายม.ปลาย คนหนึ่งใส่ชุดนักเรียนหญิง ม.ต้น นั่งพับเพียบเรียบร้อยอยู่ในห้องกิจการนักเรียน ขณะที่ครูวิชัยกำลังนั่งสอนมรรยาทเบื้องต้นของนักเรียนหญิงให้นักเรียนชายคนนั้นฟังอยู่

แวบแรกที่เขาเปิดประตูเข้าไป แววตาตื่นตกใจปรากฏขึ้นในแววตาของครูอาวุโสแค่แวบเดียวเท่านั้น ก่อนที่จะแปรเปลี่ยนเป็นเรียบเฉย

“มีอะไรหรือ ครูทศพล” ครูผู้สูงวัยกว่าเอ่ยถามด้วยเสียงเรียบ

“ผมเข้ามาเอาของครับ ว่าแต่นักเรียนคนนี้เป็นอะไรเหรอครับ” เขามองไปที่นักเรียนชายที่นั่งพับเพียบอยู่ที่พื้นด้วยหน้าแดงก่ำ

“อ่อ เป็นสาวประเภทสอง เพิ่งเข้ามาทำเรื่องขอใส่ชุดนักเรียนหญิง แต่ว่าดูไม่ค่อยมีมารยาทเท่าไหร่ เลยโดนอบรมอยู่น่ะ ใช่ไหม” เขาหันลงไปถามนักเรียน

“ช่ะ ใช่ ครับ” นักเรียนชายคนนั้นตอนอย่างเขินอาย

มิสเตอร์เค คิดในใจ ว่าไม่เนียนเลยลุง แล้วเขาก็นั่งที่เก้าอี้ตัวที่เยื้องมาข้างๆ

“จริงๆ มันมีกลุ่มที่เรียกว่า ชายแต่งหญิง หรือว่า ครอสเดรส อยู่นะครับ กลุ่มนี้ภายในเป็นผู้ชายไม่ใช่กะเทย เพียงแต่ว่ามีรสนิยมชอบแต่งหญิง ผมว่ากรณีนี้ เค้าดูไม่ค่อยเหมือนสาวประเภทสองอย่างที่ครูว่าเท่าไหร่” ครูหนุ่มพูด

“ว่าแต่เธอชอบ แต่งชุดนักเรียนหญิงเหรอ”

ฝ่ายนักเรียนที่นั่งอยู่ด้านล่างนั่งนิ่งไม่ตอบ อาจด้วยเหตุผลที่ว่ายังไม่รู้ว่าครูที่เข้ามาใหม่นี้เป็นอย่างไร

“ไม่ใช่หรอก มันเป็นนั่นแหละ ไม่งั้นมันไม่มาขอใส่ชุดผู้หญิงหรอก จะดูคำร้องไหม”

“ไม่เอาล่ะครับ” ครูหนุ่มพูดพร้อมลุกขึ้นยืน และเดินออกจากห้อง แต่ก่อนที่เขาจะพ้นประตู เขาได้พูดทิ้งท้ายไว้ว่า

“เหมือนว่าพี่จะยังฝึก คนของพี่ไม่ได้ดีเท่าไหร่นะครับ โทรหาผมก็ได้ถ้าต้องการวิธีเพิ่มเติม”

 

หลังจากนั้นไม่นานโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น ครูวิชัยโทรมาเล่าทุกอย่างให้ฟังอย่างหมดเปลือก เรื่องรสนิยม ความชอบให้เด็กผู้ชายหน้าตาน่ารักใส่ชุดนักเรียนหญิง ม.ต้น มันทำให้เค้าตื่นเต้น และสร้างความพึงพอใจให้เป็นอย่างมาก

เค กับ ครูวิชัยคุยกันกว่าสามชั่วโมง และหลังจากนั้นเขาก็เห็นนักเรียนคนนั้น แต่งหญิงมาโรงเรียนทุกวันและกลายมาเป็นหนึ่งในสภานักเรียน ในตอนที่นักเรียนคนนั้นยังไม่จบ เคก็ได้เรียกมา “ใช้งาน” บ่อยครั้งเช่นเดียวกัน

ซึ่งกลุ่มลับ ก็ตั้งขึ้นหลังจากนั้นไม่นาน โดยมีเขาและครูวิชัยเป็นผู้บุกเบิก

 

ครูวิชัยกลับมาหลังจากนั้นไม่นาน พร้อมประวัติของ นักเรียนคนหนึ่งในมือ

“จริงจังว่ะพี่”

“ไม่ได้หรอก จั่วหัวน่าสนใจมาขนาดนี้” เขาวางเอกสารบนโต๊ะ ก่อนที่จะเดินไปชงกาแฟอีกแก้ว เคสังเกตเห็นได้เลยว่าครูวิชัยดูตื่นเต้นมาก

ครูวิชัยชงกาแฟเสร็จและกลับมานั่งอีกครั้ง

“อืมมม น่าสนใจดังว่า”

“เห็นป่ะ” เคพูดพร้อมตักมันบดเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ

“แต่ก็ยังไม่เท่าคนนั้น ของดีจริง”

“ใครพี่ ติณวัฒน์น่ะเหรอ”

“ใช่”

“อื้ม ดีจริง ผมเห็นตอนพ่อเขามาคุยกับ ผอ ละ ตอนนั่งรอด้านนอก ผมแทบจะเข้าไปหาตอนนั้นเลยด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่าเลี้ยงมายังไง เนียนตาดีจริงๆ”

“เห็นว่าโดน แกล้งเยอะเลยวันนี้ เป็นไงบ้างล่ะ”

 

บทสนทนาหยุดลง เมื่อมีครูเดินเข้ามาที่ห้องอาหารครูสามคน ทั้งสามเดินคุยกันมา และหยุดคุยกันทันทีเมื่อเห็นครูสองคนที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว

“พี่วิชัย เค นี่ครูใหม่สองคนค่ะ” ครูผู้หญิงที่แต่งตัวด้วยสไตล์โฉบเฉี่ยวพาเข้ามาแนะนำตัว

“นี่ครูวิชัยค่ะ นี่พี่เค”

“สวัสดีครับ” ครูหนุ่มทั้งสองยกมือขึ้นสวัสดีพร้อมกัน

“ผมวิรัตน์ครับ สอนวิชาภาษาอังกฤษ” ครูผู้ชายที่ตัวสูงน้อยกว่าแนะนำตัวก่อน เขามีตัวหนากว่าเล็กน้อย แต่มีเสียงที่นุ่มละมุนน่าฟัง แต่เมื่ออีกคนแนะนำตัว ก็ทำให้ครูทั้งสองคนที่นั่งอยู่ถึงกับต้องตั้งใจฟัง

“ผมจิรายุ ครับ เรียกว่าสนก็ได้ครับ สอนภาษาอังกฤษเหมือนกันครับ” เสียงที่ออกมาใสกังวานน่าฟัง และรูปร่างที่สูงโปร่ง พร้อมกับผิวที่ขาวนวล ทำให้เขากลายเป็นคนที่น่าดูไม่น้อย ใบหน้าใต้แว่น ดูเรียบเนียน และใสราวกับดูแลอย่างดี เขาแสดงอาการเขินอายออกมาเล็กน้อยเมื่อโดนจ้อง

“จริงๆ ก็มาตั้งนานแล้ว แต่เพิ่งได้มาเจอกันเนี่ยแหละ” ครูสาวพูดก่อนที่จะพาทั้งสองเอาของมาวางที่โต๊ะ และเดินออกไปซื้ออาหาร ด้วยกัน

 

“ไม่คิดจะพูดอะไรสักหน่อยเหรอ เค” ครูวิชัยพูดกลั้วหัวเราะ

“เป็นแบบที่ชอบซะด้วย” ครูอาวุโสยังไม่หยุดกระเซ้า

“ฮ่าๆ ๆ” เคหัวเราะขั้นมาเบาๆ พร้อมกับร่างแผนอันชั่วร้ายและแยบยลขึ้นมาในหัวสมอง ทั้งต้นและสน เขาจะต้องจัดการให้ทั้งคู่กลายมาเป็นของเขาให้ได้

“คิดสภาพสิพี่ เอาตามที่พี่ชอบเลยก็ได้ ให้เจ้าน้องสนนั่น ใส่ชุดนักเรียนหญิง ม.ต้น คงน่าตื่นเต้นน่าดู เป็นครูแท้ๆ แต่กลับต้องมาใส่ชุดนักเรียน แถมไม่ตรงเพศอีกต่างหาก แค่คิดก็ตื่นแล้ว”

“ใช่ ตื่นจริง”

“แล้วจะยังไงต่อละเค นี่มันครูนะไม่ใช่นักเรียน ดูฉลาดเสียด้วย น่าจะหลงกลยาก”

“ใช่พี่ ดูฉลาดมาก แต่คนแบบนี้แหละตอนกลายเป็นของเล่นล่ะสนุกนัก”

“แสดงว่ามีแผนแล้ว”

“น่าจะคืนนี้เลยพี่ ว่าแต่ เขาพักอยู่ที่ห้องที่ว่างอยู่ใช่ไหมครับ”

“เดี๋ยวพี่โทรถามให้” ว่าแล้วครูวิชัยก็ยกหูโทรศัพท์ แคครู่เดียวก็ได้คำตอบ

“อยู่ห้องว่างนั่นแหละ อยู่คนเดียว เพราะเพื่อนอีกคนไปกลับ ไม่ได้นอนที่โรงเรียนด้วย”

เค ดีดนิ้วดังเป๊าะ

“เป็นใจเหลือออ เกิน”

ทั้งสองมองหน้า และหัวเราะออกมาพร้อมกัน

มิสเตอร์เค ก้มหน้าพิมพ์โทรศัพท์เพื่อถ่ายทอดคำสั่งด่วนทันที แม้ว่าต้นจะเป็นสิ่งที่เขามุ่งมาดปรารถนา แต่ในระหว่างทาง หากเจอสิ่งที่น่าสนใจกว่า เขาก็ยินดีที่จะแวะเชยชม

 

น้ำฝนโทรกลับเข้ามาในเวลาไม่นานนัก

“ครูขา จะทำแบบนั้นจริงๆ เหรอคะ” เสียงปลายสายมีความกังวลเจืออยู่ในนั้น

“ถ้าครูเขาไม่เล่นด้วยหนูตายแน่ๆ”

“ไม่ต้องกลัวหรอก เขาเล่นด้วยแน่ๆ แต่เธอแค่ยอมอายนิดหน่อย มีคนรอจัดการต่ออยู่แล้ว”

“ถ้ารอบนี้สำเร็จเธอจะมีน้องสาวที่เป็นครูภาษาอังกฤษเชียวนะ ไม่ดีรึ”

“ดีก็ได้ค่ะ” เสียงปลายสายตอบแบบจำยอม

“โอเค เตรียมตัวให้พร้อม เพราะยังไงเธอก็ต้องทำภารกิจให้สำเร็จลุล่วงไปก่อน แล้วค่อยไปทำงานที่ครูมอบหมายให้ทำ

“โอเคค่ะ” แล้วสายก็ตัดไป

 

ทั้งสามเดินกลับเข้ามาพร้อมจานอาหาร พร้อมกับคุยกันอย่างออกรสออกชาติ

“เป็นยังไงบ้างเริ่มคุ้นกับโรงเรียนบ้างหรือยังครับ” เคถามขึ้นเมื่อทั้งสามเริ่มกินข้าวไปได้บางส่วน

“อื้มม อยู่มาสามปีแล้วก็เริ่มชินแล้วล่ะนะ” ครูผู้หญิงชิงตอบก่อน

“ไม่ได้ถามแก ยัยเอ้”

“อ่อ ก็เริ่มปรับตัวได้แล้วบ้างครับ แต่ช่วงเข้ามาจะปิดเทอมพอดีเลยยังไม่ได้สอน” ครูวิรัตน์ตอบ

“ใช่ครับ แต่ผมเห็นเด็กแวบๆ ที่นี่เขาให้ใส่ชุดนักเรียนหญิงได้ด้วยเหรอครับ” ครูจิรายุพูดต่อ

“อื้ม เป็นนโยบายโรงเรียนน่ะ ไม่เป็นการปิดกั้นเสรีภาพ พี่มองว่ามันก็เป็นสีสันแบบหนึ่งน่ะแหละ เอ้อ ครูก็ไม่ห้ามแต่งนะ สนสนใจป่ะล่ะ” เคได้โอกาสกระทุ้ง

“บ้าเหรอพี่ ผมเป็นผู้ชายนะครับ” เขาพูดพร้อมหัวเราะ มีความเขินอายเล็กน้อย

“แกแต่งหญิงสิวิรัตน์”

“ไอ้บ้า”

ทั้งสองหัวเราะและนั่งกินข้าวต่อ

 

ไม่ว่าวันนี้จะเต็มใจหรือไม่เต็มใจ เธอก็จะได้ใส่ชุดผู้หญิงจนหนำใจไปเลยนั่นแหละ เคคิดในใจ และเผลอยกแก้วกาแฟขึ้นมาซด ก่อนที่จะมองไปเห็นสายตาของผู้อาวุโสมองมาที่เขา พร้อมชี้นิ้วมาที่แก้วกาแฟ

 

___________________________________________

 

ต้นอาบน้ำเสร็จ ก่อนที่จะแต่งตัวและออกนอกห้องน้ำมา

“อาบนานชะมัด”

ที่ต้นอาบน้ำนาน เพราะเขาต้องล้างแป้งที่อยู่ตามร่างกายหลายๆ จุดออกไป โดยเฉพาะส่วนที่บอบบาง เพราะมันเข้าไปอยู่หลายจุดเหลือเกิน ก่อนมันจะออกมาหมด ทำเอาต้นเสียวสะท้านจนแทบหมดแรง วันนี้เป็นวันที่เขาโฟกัสกับส่วนนั้นมากที่สุด เพราะเขาก็ช่วยตัวเองมาหลายครั้งตามวิสัยวัยรุ่นชาย แต่วันนี้มันแปลกออกไป ความรู้สึกมันมากกว่าเดิม แถมเมื่อนึกถึง ก็พาลที่จะตื่นตัวขึ้นมาเสียอย่างนั้น

“ขอโทษทีนะ” ต้นพูดพร้อมยิ้มให้ เพราะไม่อยากให้เพื่อนร่วมห้องอารมณ์เสีย

ต่อเดินเบียดต้น เข้าไปอาบน้ำต่อ เสียงฝักบัวดังขึ้นในเวลาไม่นาน หลังจากที่ต้นเข้ามาที่ห้องด้วยสภาพเละเทะ ก็พบว่าทั้งสองปรับความเข้าใจกันแล้ว แม้ว่าต่อจะดูตึงๆ อยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้ดุเดือดเท่าเมื่อวาน

“ไปกินข้าวด้วยกันไหมต่อ” กริชตะโกนถามต่อที่อยู่ในห้องน้ำ

“ไม่อ่ะ ไปกันเลย”

“เอาอะไรไหมล่ะแก” กริชถามก่อนที่จะเปิดประตูห้อง

“ไม่เอา”

ทั้งสองจึงเดินออกห้องมา

 

“เราเห็นต้นด้วยนะ เป็นควีนของอีกกลุ่มหนึ่งใช่ป่ะ” กริชถามขณะที่สองคนกำลังเดินมุ่งหน้าไปที่โรงอาหาร

“โหย กริช อย่าไปพูดถึงเลยน่าอาย ให้ใส่ชุดอะไรก็ไม่รู้” ต้นรู้สึกเชินอายขึ้นมาที่เพื่อนไปเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็น

“ก็ไม่น่ะ น่ารักออก”

“อะไรนะ”

“เปล่าๆ ก็แบบนี้แหละเกมรับน้องใหม่น่ะ ฮ่าๆ ๆ”

“ตอนแรกในทีมเราก็จะโหวตให้เราเป็นอ่ะแหละ แต่มีคนยอมเป็นก่อน เลยสบายไป”

“เหอ ดีจริง ของเรานี่โดนหลายอย่างเลย ตั้งแต่ออกนอกหอประชุมเลย” ต้นเล่าเรื่องทุกอย่างให้กริชฟังยกเว้นเรื่องอาการเสร็จ และเรื่องรุ่นพี่ที่เข้ามาทำมิดีมิร้าย

“โหว จะว่าไงดีล่ะ น่าตื่นเต้นมั้ง” กริชเหมือนจะหน้าแดงหน่อยๆ

“บ้าไปแล้วน่าอายจะตาย ปะไปซื้อข้าวกัน” ทั้งสองแยกย้ายไปซื้อข้าวเย็น และกลับมาเจอกันที่โต๊ะ

 

“ว่าแต่ไปญาติดีกันตอนไหนเหรอ”

“โหย ตอนเข้ามานะ ไอ้นั่นมันก็นอนบนเตียงอยู่แบบนั้นแหละ เราไม่ได้สนใจหรอก แต่อยู่ดีๆ มันก็ยอมคุยด้วยขึ้นมาซะอย่างนั้น เห็นว่าไม่ได้มีอะไรก็เลยคุยๆ ไปบ้าง ก็ไม่ได้กวนตีนเหมือนเมื่อวาน”

“อื้อ ดีแล้วล่ะ เมื่อวานตกใจแทบแย่”

“พรุ่งนี้ ต้องตื่นกี่โมงนะ” ต้นถามเพราะไม่ได้ฟังนัดหมายตอนเย็น

“เวลาเดิมแหละต้น ชุดออกกำลังกาย เสร็จแล้วก็ใส่ชุดลำลอง ทำกิจกรรมวันที่สอง น่าจะเป็นแนะนำโรงเรียนมั้ง ไม่น่าจะมีเกมเหมือนเมื่อวานแล้ว”

“เอ้าเหรอ ไม่มีเกมแล้วเหรอ” ต้นเผลอถามออกมาโดยที่ตัวเองไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าโล่งใจ หรือเสียดาย เพราะถ้าหากเจอรุ่นพี่เหล่านั้นอีกครั้งแล้วโดนบังคับให้ใส่ชุดแบบเดิม เขาก็ไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกันว่า เขาจะใส่แต่โดยดี หรือขัดขืนกันแน่ เพราะตอนนี้ราวกับว่าบางสิ่งบางอย่างในตัวเขามันได้เปลี่ยนไปทีละเล็กทีละน้อยแล้ว

 

*ที่ตัดมาเขียนตอนนี้ก่อน เพราะว่าเหตุการณ์มันจะต่อกันนะครับ ยังไงขอบคุณทุกท่านที่อ่านมาถึงตอนนี้ ไม่ว่าจะชอบในส่วนไหนก็แล้วแต่ หากชอบยังไงอยากให้ปรับปรุงตอนไหน เข้ามาคุยกันเยอะๆ นะครับ จะเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนอย่างมากเลย