ชายเย็นชากับสาวขี้อ้อน

เรย์:เอ่อ....นี่เจมส์ที่จริงไม่ต้องอุ้มฉันก็ได้นะตอนไปเรียนฉันอายคนจะแย่แล้วเนี่ย>//<

เจมส์:จะให้เธอเดินได้ไงข้อเท้าเธอเจ็บอยู่แล้วอีกอย่างคุณป้าโทรมาบอกว่าจะไม่อยู่บ้าน1เดือนให้ฉันดูแลเธอให้ดี

เรย์:ที่จริง....ฉันอยู่กับซานก็ได้

เจมส์:ซานไปกับป้า

เรย์:*นี่ฉันจนมุมแล้วใช้มั้ยเนี่ย!!!!!*

เจมส์:ตกลงจะไปหรือไม่ไปเพราะคอนโดฉันมีห้องนอน2ห้อง 

อ๋อฉันลืมบอกไป พ่อกับแม่ของเจมส์เสียตั้งแต่ที่เจมส์อยู่ม.6 แต่ฉันอยู่กับเจมส์มาตลอดเลยทำให้เจมส์เหมือนกับในชีวิตนี้มีฉันคนเดียวแล้ว

เรย์:ถ้างั้นก็ได้ไหนๆนายก็อยู่คนเดียวแล้วนิ่

เจมส์:งั้นตอนเย็นกลับกับฉันเลยนะ

เรย์:อื้อ

ตอนเย็น

เจมส์:แวะไปเอาเสื้อที่บ้านมั้ย

เรย์:ไม่ต้องหรอกป้าบอกว่าเอาไปไว้หน้าห้องนายแล้ว

เจมส์:อ๋อ

เรย์:เอ๋ ไอวินโทรมา

เจมส์:รับสิ้ฉันขับรถอยู่

เรย์:ฮัลโหล ไอวินว่าไงฉันเองเรย์

วิน:ไอเรย์!!! รีบกลับมาที่หน้ามหาลัยด่วน!!!!

เรย์:เจมส์วินบอกไปที่หน้ามหาลัยด่วน!!!

เจมส์:ได้!!!

หน้ากาลัน

เรย์:วิน!!!! มีเรื่องอะไร

วิน:ไอบราวด์โดนรุ่นพี่เค้าท้าต่อยมวยแต่ไอบราวด์ต่อยมวยไม่เป็น

เจมส์:ฉันไปเอง

เรย์: เจมส์หยุด เดี๊ยวฉันเคลีย

เจมส์:แต่เธอใส่กระโปรง

แคว่ก!!

เรย์:ฉันมีชุดบอลอยู่ข้างในไม่เป็นไร

ณ.สนามมวย

เรย์:ไอบราวด์ลงมา!!!

บราวด์:เรย์

รุ่นพี่:อ้าวน้องเรย์จะต่อยกับพี่หรอถ้าแพ้แลกด้วยร่างกายมั้ย

เรย์:ของแท้เค้าไม่แคร์คำพูด

กริ๊ง ระฆังดังสัณญาณเริ่มชก

ผัวะ ผัวะ

เรย์:เฮ้อกระจอก

วิน:เรย์โคตรโหด เล่นส้ะรุ่นพี่เละเลยว่ะ

เรย์:อย่าคิดจะมาสู้กับนักกีฬาเทควันโดสิ้!!!