เธอ เขา และรักเรา

ผมกับกันต์มองสิ่งที่ยายถือมา มันเป็นเหมือนกระดาษ หรืออะไรซักอย่าง ยายมาถึงและนั่งลงที่โต๊ะกินข้าว พร้อมกับยื่นกระดาษนั้นมาให้ผมดู ผมจึงเห็นว่าเป็นรูปภาพเก่ารูปหนึ่ง
"อะ ลองดูซิ ทั้งคู่เลย"
ผมรับมา และเมื่อมองที่รูปนั้น มันยิ่งทำให้ผมตกใจ เป็นรูปถ่ายชายหญิงคู่หนึ่ง ผู้ชายช่างสูงสง่าและหล่อเหลาเอาการ ส่วนผู้หญิงก็ช่างสวยงามตามแบบหญิงไทยผมดำยาว หน้าตาคมขลับ แต่สิ่งที่ทำให้ผมประหลาดใจมากขึ้นไปอีก คือ เมื่อมองดูยังไงผู้หญิงกับผู้ชายในรูปนั้นก้อคือคนที่ผมฝันถึงมาตลอด และที่สำคัญยิ่งมองทั้งคู่ในรูปนี้ก็เหมือนยิ่งมองตัวเอง กับกันต์
"ไหนๆ ฟลุ๊ค เรามองไม่ถนัด เอามาดูบ้างดิ" ไม่พูดป่าว ไอ้กันต์มันดึงรูปนั้นไปจากมือผม และเมื่อมันเห็นแล้วนั้น....อึ้ง-อึ้งไง เหมือนผมนะแหละ
"เฮ้ยๆๆๆ อะไรของมึง" ผมร้องตกใจ เมื่อกันต์มันเอามือมาจับหน้าผมไปหามัน พลางสำรวจหน้าผมทีนึง รูปทีนึง มองสลับกันไปมา หันซ้าย หันขวา
"จะหมุนอีกนานไหม มึนหัวแล้วเนี่ย"
"เอ้ย โทดทีวะ แต่นี่มันอะไรกันวะ" (เหมือนในความฝันเลยวะ) ผมพึมพำเบาๆ
"ฝันอะไรนะ"
"ป่าวๆ ไม่มีไรอะ" "ว่าแต่ยายครับ รูปนี้คือ?" ประโยคหลังกันต์มันหันไปถามยายผม
ยายผมยิ้มเบาๆ เหมือนแอบภูมิใจที่พวกผมอึ้งกิมกี่กันอยู่ ก่อนจะพูดว่า
"ยายก็ไม่รู้ละเอียดมากหรอกนะ เพราะเรื่องราวก็ตั้งแต่สมัยทวด ของทวดยายนะ แต่แม่ของยายเองเคยเล่าให้ฟังว่า ผู้ชายในรูปคือ ทวดเปรม และผู้หญิงในรูปคือ ทวดวาด ทั้งสองท่านรักกันมาก ทวดวาดท่านมาจากตระกูลเก่า เป็นข้าในวัง เป็นตระกูลขุนนางเก่านะแหละ ส่วนทวดเปรม ท่านก็เป็นท่านทูต ทำให้ทั้งสองได้พบกันและรักกัน แต่ทวดวาดนะท่านออกจะแก่นเซี้ยวซักหน่อย ด้วยความที่ท่านเป็นลูกสาวเพียงหนึ่งเดียวในตระกูล และพี่ๆของท่านก็เป็นผู้ชายทุกคน ท่านจึงเป็นที่รักของคนในครอบครัวอย่างมากถูกทะนุถนอมมาอย่างดี กว่าทวดเปรมท่านจะพิชิตใจได้นี่ นานมากอยู่ และด้วยความแก่นของทวดวาด ท่านจึงไม่ค่อยจะยอมพี่ๆ รวมถึงท่านชอบที่จะทำอะไรที่เหมือนชายทั่วไปทำ แต่ก็ต้องถูกห้ามตลอด ทำให้ท่านชอบน้อยใจคิดว่าไม่มีใครรัก แต่จริงๆ แล้วท่านเป็นที่รัก รักมากจนเหมือนไข่ในหินเลยละ ยิ่งทวดเปรมแล้วท่านรักของท่านมากเชียวนะ จนเคยมีเรื่องเล่าว่า ทวดวาดท่านเคยไปอธิษฐานขอสิ่งศักดิ์สิทธิว่า หากท่านเกิดชาติหน้าฉันใด ขอเกิดเป็นชายเพื่อที่จะไม่ต้องถูกปิดกั้นจากสิ่งที่ท่านอยากทำและเมื่อทวดเปรมได้ยินดังนั้นก็อธิษฐานตามว่า ถึงแม้ทวดวาดจะเกิดเป็นชาย ทวดเปรมก็จะขอเกิดมาตามรักทวดวาดเช่นเดิม

// พรวด // ข้าวต้มพุ่งครับ ทั้งผม ทั้งกันต์ อะไรวะ มันจะบังเอิญเกินไปไหม

"เอ้าๆๆ เป็นอะไรทั้งสองคน ไม่อร่อยเหรอหรือว่าร้อน แต่มันก็ไม่น่าจะร้อนมากแล้วนะ" ยายพูดพร้อมเอามือมาแตะที่ชามข้าวต้ม
"ป่าวครับ" ผมกับกันต์ตอบยายพร้อมกันอีกแล้ว และก็ต้องหันมามองหน้ากันเอง
"เป็นอะไรฟลุ๊ค"
"ป่าว ทำไมละ"
"เราว่า เดี๋ยวเรามีเรื่องต้องคุยกันยาวเลยวะ" ผมมองหน้าไอ้กันต์ ที่ทิ้งประโยคนั้นไว้ แล้วมันก็ช่วยยายผม เก็บถ้วยชามไป
"ผมช่วยครับยาย"
"ขอบใจจ้ะ"
"เอ่อ ยายครับ เรื่องที่ยายเล่ามาเป็นเรื่องจริงเหรอครับ มันดูเหมือนนิยายยังไงไม่รู้"
"555" ยายหัวเราะ "ตอนแรกยายก็คิดแบบกันต์นะลูก แต่เรื่องนี้ เล่าต่อกันมาจากทวดของทวด มาสู่แม่ของแม่ยาย แม่ของยาย และยายเอง ซึ่งมันก็ไม่ได้ดูเป็นเรื่องเลวร้ายอะไร กลับดูอบอุ่นมีความสุขดีด้วย ยายก็เลยคิดว่า เชื่อไว้ก็ไม่ได้เสียหายอะไรนิ"
"แต่ยายไม่เคยเห็นเล่าให้ฟลุ๊คเลย" ฟลุ๊คตะโกนถามมา
"ยายก็ไม่คิดว่าจะมาเจอนะซิ พอเห็นกันต์แล้ว เรื่องราวมันก็ผุดขึ้นมาในหัวเลย"
"แล้วถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงละครับ" กันต์เอ่ยถามยายไป "ยายว่า ผมกับฟลุ๊ค เอ่อ...."
"เนื้อคู่นะเหรอ" ยายมองผมสลับกับฟลุ๊ค
"ถึงยายจะแก่ แต่ก็ไม่แก่กะโหลกกะลานะ ^^ ชีวิตเรานะจะพบ จะเจอ หรือจะพลัดพลากจากกันไปตอนไหนไม่รู้ เมื่อมีโอกาส ต้องไขว่ขว้าไว้ ดีกว่ามานั่งคิดเสียใจว่าทำไมวั้นนั้นเราไม่ทำแบบนั้น ไม่ทำแบบนี้จริงไหม"
ผมกับยายพากันมานั่งที่โต๊ะกินข้าว แล้วยายก็เอามือมาลูบหัวผมทั้งสองคน พร้อมกับบอกว่า
"แต่ยายเชื่อนะ คนเราเนี่ยจะมาเจอกัน หรือจะจากกัน มันก็อยู่ที่บุญวาสนา ที่ทำกันมา หรือที่เค้าเรียกกันว่า พรมลิขิตไงละ - เอ้าๆ ฟังคนแก่พูดมาเยอะละ จะไปธุระกันไม่ใช่เหรอ ไปเถอะ ว่างๆก็แวะมาเที่ยวบ้านยายได้นะ มากับเจ้าฟลุ๊คก็ได้ มาพร้อมกันเลย"
"คร้าบบ ขอบคุณนะครับยาย ข้าวต้มอร่อยมาก คุยกับยายก็สนุกครับ"
"ไปได้และ ไอ้กันต์ อ้อนยายอยู่ได้" ผมเข้าไปกอดยายพร้อมหอมอีกหนึ่งที "ฟลุ๊คไปนะครับยาย ไว้เสาร์ อาทิตย์ ฟลุ๊คมาใหม่"
"สวัสดีครับยาย" ผมกับกันต์พูดพร้อมกัน
"จ้าๆ ไหว้พระเถอะลูก ไปได้ละ เดี๋ยวจะสายซะก่อน ธุระไม่ได้ทำ"

แล้วผมกับกันต์ก็กลับออกมาจากบ้านยาย
"นี่ ไอ้กันต์ จะบอกได้ยัง ว่าจะชวนไปไหนเนี่ย"
มันทำหน้ายิ้มม ใส่ผม อะไรของมันวะเนี่ย
"ไปหา คุณป้ายิปซี กัน !!!"

ฟลุ๊ค *_*