Ojamajo Doremi : ภาคเริ่มต้นใหม่ในร้อยปีข้างหน้า

8.0

เขียนโดย Ormsin2541

วันที่ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 เวลา 18.20 น.

4 ตอน

2 วิจารณ์

5,842 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 18.47 น. โดย เจ้าของนิยาย

บทนำ

ณ เหนือท้องฟ้าเมืองมิโซระ

ตูมๆๆๆ

เสียงระเบิดกับประกายแสงจากเวทมนต์ดังและสาดไปทั่วท้องฟ้าจนเหมือนพระอาทิตย์หลากสี สักพักแสงและเสียงระเบิดก็หายไปเรื่องแค่ร่างของคนสี่คนลอยอยู่บนท้องฟ้าเท่านั้น

"แฮ่กๆๆๆ" คนนึงเป็นผู้หญิงวัยกลางคนแต่งตัวด้วยชุดสีดำตั้งแต่ตัวจรดเท่าเหมือนแม่มด สวมฮูดปิดหน้าไว้ ผ้าคลุมขาดๆโปกสะบัดไปตามแรงลม ที่คอมีลูกแก้วคริสตัลหออยู่ที่คอในสภาพราวจนใกล้จะแตกเต็มทน กำลังยืนบนไม้กวาดด้วยสภาพสะบักสะบอมเลือดไหลเต็มตัว ในขณะที่สามคนตรงหน้าที่เป็นคนเล่นงานกลับไม่มีแผลอะไรเลย

"ทำได้แค่นี้เองเหรอ?" หญิงผู้สวมผ้าคลุมสีดำกับหน้ากากสีม่วง นั่งมองผู้หญิงวัยกลางอยู่บนไม้กวาดด้วยสายตาผิดหวังเล็กน้อยแล้วควงโปลอนในมือเล่น โปลอนของคนคนนี้เป็นรูปดาวสวมสามแฉก ยาวจนเกือบเท่ามีทำครัว ข้างบรรจุลูกแก้วเวทมนต์ลูกกลมจนเต็มราวกับที่สาดเวทย์ไปเมื่อกี้ยังไม่สามารถลดจำนวนลูกแก้วได้เลย

"Oh really disappointing (เฮ้อ ช่างน่าผิดหวังจริงๆเลย)" หญิงสาวที่สวมผ้าคลุมเหมือนกันแต่หน้ากากเป็นสีเหลืองส่ายหน้าไปมาอย่างผิดหวังแล้วโยนโปลอนรูปร่างคล้ายโยโย่สีเหลืองสลับสีขาว ข้างในเป็นลูกแก้วเวทมนต์แบบเป็นทรงกลมแบนอยู่ข้างในช้าๆ

"รีบจัดการให้จับเถอะ" หญิงสาวคนสุดทา้ยที่สวมผ้าคลุมเหมือนสองคนแรกและหน้ากากเป็นสีแดง แล้วดูจะเป็นเด็กที่สุดในกลุ่ม เธอยกโปลอนทรงกลมที่มีส่วนยื่นออกมายาวประมาณ 1 เมตร ข้างในมีลูกแก้วเวทมนต์ที่รูปร่างทรงกลมที่เชื่อมกับสองลูกจนรูปร่างเหมือนสามเหลี่ยม ดูจากการแต่งตัวของทั้งสามคนแล้ว...พวกเธอเป้น "แม่มด" ไม่ผิดแน่ๆ

"อึก ทำไมพวกเธอถึง...ทำแบบนี้" แม่มดวัยกลางพูดอย่างไม่เข้าใจและลำบากเนื่องด้วยบาดแผลที่สาหัสตามตัว พวกหญิงสาวต่างมองหญิงวัยกลายด้วยสายตานิ่งๆแล้วอีกสองคนก็ยกโปลอนขึ้นช้าๆพร้อมเริ่มร่ายคาถา

"โอมมะลุกกุ๊กกิ๊ก มะลุกกุ๊กกิ๊ก / โอมมะล๊อกก๊อกแก๊ก มะล๊อกก๊อกแก๊ก / โอมมะลึ๊กกึ๊กกั๊ก มะลึ๊กกึ๊กกั๊ก บอลเวทย์เอ๋ย จงทำลายมาจอริก้าซะ!" แม่มดสาวทั้งสามชี้โปลอนไปทางหญิงวัยกลายหรือมาจอริก้าพร้อมกัน จากนั้นลูกบอลเเวทย์ขนาดใหญ่สามลูกก็ออกมาจากโปลอนแล้วพุ่งเข้าหามาจอริก้า

'อึก คงไม่มีทางเหลือนอกจากเวทย์นั้นแล้ว!' มาจอริก้าคิดในใจอย่างไม่มีทางเลือกแล้วดีดนิ้วหนึ่งครั้งก่อนบอลเวทย์จะเข้าถึงตัวเธอนั้น ร่างกายของเธอก็หายไปเหลือไว้เพียงไม้กวาดที่ยังคงลอยอยู่กลางอากาศ

ตูม!!!!!!

บอลเวทย์ทั้งสามสัมผัสกันอย่างเต็มแรงแล้วระเบิดออกจนสว่างไปทั่วท้องฟ้าและสว่างจนไปถึงเมืองมิโซระที่อยู่ข้างล่าง หญิงสาวทั้งสามมองลูกระเบิดขนาดใหญ่นิดๆด้วยความรู้สึกขัดใจเมื่อพวกเธอเห็นแต่ซากไม้กวาดของมาจอริก้าที่กำลงล่วงลงไปเท่านั้นแต่กลับไม่มีเจ้าของที่ควรล่วงตามไป

"พลาดซะแล้วสิ" แม่มดทั้งสามพูดพร้อมกันอย่างขัดใจและไม่พอใจสุดๆแล้วพวกเธอก็บินจากไปอย่างไม่เต็มใจนัก

ตัดไปทางมาจอริก้า

"แฮ่กๆๆๆ" มาจอริก้าในร่างกบแม่มดนั่งพิงกล่องไม้ในร้านแห่งนึงอย่างเน็ตเหนื่อย เธอจ้องมองลูกแก้วคริสตัลทีใส่ไว้บนคอด้วยสายตาที่กำลังจะหมดสติเต็มที เธอยกมือขึ้นแล้วดีดนิ้วอีกครั้งแล้วหมดสติไปทั้งอย่างงั้น

แว่บ!!!

จากนั้นร้านที่มาจอริก้าแอบซ่อนอยู่ก็เรืองแสงขึ้นแล้วรูปร่างค่อยๆเปลี่ยนไปกลายเป็นร้านขายของเวทมนตร์ที่เคยตั้งอยู่ที่นี่เมื่อ 104 ปีก่อน

'วะ หวังว่าจะมีใครมาที่นี่สักคนนะ......หวังว่าพวกเธอจะมาถึงที่นี่สักคนนะ....โดเรมี'

สารบัญ

ตัวละคร