Love story สะดุดรักยัยเลือดหวาน

     06:45                     

                             หาว..วันนี้เป็นวันที่ทรมานที่สุดเลยT^T เนื่องจากเมื่อคืนฉันนอนไม่ค่อยหลับ แถมต้องตื่นเช้ากว่าเดิมเพราะกลัวมาจะมาสายอีก..

          นาอึนเข้ามาในห้องเรียนและไปที่โต๊ะของตัวเอง

    "หลับสักงีบก็แล้วกัน zzZ " นาอึนพึมพัมกับตัวเองก่อนจะฟุบลงไปกับโต๊ะ

     'นาอึน.. ' เสียงเรียกจากภวังค์ความฝัน ทำเอาหญิงสาวหันไปตามเสียงเรียกเหมือนทุกที แต่คราวนี้มันไม่เหมือนทุกที ชายในฝันของเธอไม่ได้อยู่ข้างหลัง เสียงที่ได้ยินดังขึ้นอย่างไร้ทิศทาง นาอึนหันซ้ายแลขวามองดูทุกทิศทางก็ไม่พบเจ้าขอเสียง..

     " อึนยอนนนนนนนน นายอยู่ไหนนน ออกมาเดี๋ยวนี้นะอึนยอน! เป็นนายใช่มั้ย!! ออกมานะ..." เสียงที่เรียกเธอค่อยๆเงียบลงไป

      "นาอึน!"

      "เรียกอยู่นั้นแหละ! ไม่..ออกเอ่อ ขอโทษคะอาจาร์ย " นาอึนลุกพวดจากที่นั่งทันที่ได้ยินเสียงเรียก 

      'ฮาาาาา จู่ๆก็พวดขึ้นมาแว๊ดใส่อาจาร์ยว่ะ ฮ่าๆ'

      'ยัยนี่เป็นอะไรอะแก5555'

     'เขาว่าผู้หญิงขี้วีนน่ารักเว้ย-//-'

       "เอาหล่ะทุกคนเงียบก่อน.."อาจาร์ยลีพูดขึ้น

      "นาอึนเธอโกรธที่ครูลงโทษเมื่อวานใช่มั้ย.."

      "ป่าวค่ะ•~• หนูแค่เพลียๆจากเมื่อวานคะครู แฮร่ๆ ขอโทษนะค่ะ -/\- "

      " อ่อ ^^ ถ้างั่นนั่งลงแล้วก็เรียนกันต่อได้แล้ว" เฮ้อรอดตัวไป ว่าแต่นายอึนยอนไปไหนนะ 

      นาอึนมองไปที่โต๊ะข้างๆเธอก็ไม่เห็นแม้แต่กระเป๋านักเรียนของอึนยอน 

       "นายหายไปไหนนะอึนยอน.."คนตัวเล็กพูดเสร็จก็ฟุบหน้าลงไปนอนเหมือนเดิม

     กริ๊งงงงงง ~ 

     เสียงออดหมดเวลาได้ดังขึ้น หมายถึงได้เวลาพักเทียง

                นาอึนได้แต่เดินลงบันได้มาอย่างเซ็งๆวันที่สองของการเรียนทำไมมันน่าเบื่อกว่าวันแรกอีกนะ เฮ้อ~

       ครึก ครึก ครึก ฟิ้ว~ ร่างของคนบางคนกำลังวิ่งมาอย่างรงดเร็ว และ...โครมมเข้าให้

      ร่างบางถูกชนล้มก้มจัมเบ๊าขณะเลี้ยวไปโรงอาหาร

        โอ้ยยยยยยย ใครชนฉ้านนน ฉันว่าฉันเดินมาดีๆแล้วนะ! ฮื่อออออ T~T

        "เอ่อออ เป็นอะไรมากมั้ยครับ°~°" ยังจะถามอีก!

        "นี่!จะรีบไปไหนย่ะ ทางเดินแคบๆจะวิ่งทำซากอะไร"คนตัวเล็กร้องอิดออดด้วยความเจ็บก้น

        "เอ่อออผมขอโทษครับ =^= " ขอโทษแค่นี่ก้นฉันหายเจ็บมั้ยย่ะ 

        o~o ฉันกำลังเงยหน้าเพื่อที่จะวีนไอ้คนที่มันวิ่งไม่ดูตาม้าตาเรือ ก็ต้องตลึงกับความหล่อของ คนตรงหน้า..

        "ผม คิมแทมินครับ ต้องขอโทษด้วยที่รีบร้อนจนคนคุณ" โอ้ยยยทั้งหล่อ พูดเพราะ สุภาพ ดูออ่อนโยนสุดๆ

        "แฮะๆ จริงๆก็ไม่เป็นไรมากหรอกเมื่อกี้>~< "

        " จริงหรอครับ งั่นผมขอตัวก่อนนะครับ : ) "

        พูดเสร็จคนที่ชื่อแทมินก็วิ่งหายไปบนอาคาร

         " อย่างน้อยก็ได้เจอคนหล่อ >< วันนี้ก็ไม่ได้แย่นิเนอะ นายอึนยอน ฉันไม่อยากเจอนายหรอก! แบรรร่ "

            ร่างบางเดินเข้าไปกินข้าวในโรงอาหารด้วยความเหงาอีกครั้ง