ประธานนักเรียนที่รัก

7.7

เขียนโดย KuroiNamida

วันที่ 3 มกราคม พ.ศ. 2560 เวลา 14.31 น.

  2 ตอน
  0 วิจารณ์
  3,578 อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) ปฐมบท

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"และประธานนักเรียนสายชั้นม.ต้นได้แก่ ฝน ม.3ค่าาาา"เสียงประกาศหลังจากนับคะแนนการเลือกตั้งเสร็จเรียบร้อย

ฝนเดินออกมาด้วยรอยยิ้ม

'ฝน'นักเรียนชั้นม.3สายศิลป์-คำนวณผู้เป็นที่รักของรุ่นพี่รุ่นน้องเพื่อนๆและครู กวาดรางวัลนักเรียนดีเด่นแทบทุกปี ทั้งที่1และเหรียญทองจากการแข่งขันต่างๆเป็นนักกีฬาว่ายน้ำของโรงเรียน ป.6เคยได้เป็นประธานนักเรียนสายชั้นประถม

สิ่งที่ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันคือ...

เธอคนนี้แม่งโคตรเพอร์เฟ็ค

.

.

.

"ฝนแกนี่แม่งเกินคนจริงๆว่ะ ทำไมต้องเก่งอะไรเบอร์นั้น"เพื่อนร่วมชั้นเข้ามาพูดกับประธานนักเรียนสาว

"...ก็ไม่ได้อะไรขนาดนั้นหรอกมั้ง"พูดพร้อมหัวเราะนิดด้วยสีหน้ายิ้มอ่อนที่ดูๆไปแล้วก็ออกจะกวน...บาทา

"อย่ามายิ้มอ่อน!!!"

"ก็มันมีอยู่หน้าเดียวป่ะวะ"ทับทิมพูดถึงเพื่อนสาวที่ไม่ว่าจะเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นก็มีแค่หน้ายิ้มอย่างเดียว

ยิ้มแบบกวนตีนซะด้วยนะ

"เออๆฉันไปละ"เพื่อนคนนั้นเดินไปอีกทาง

"ฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ แล้วเจอกันที่ห้องนะ"ฝนพูดแล้วเดินไปอีกทาง

"เอ้อ แล้วเจอกัน ฉันยืมพาวเวอร์แบงค์แกนะ"ทับทิมตะโกนไล่หลังมา ฝนทำมือโอเคแล้วเดินไปห้องน้ำ

.

.

.

ซ่าาาา ฝนล้างมือแล้วจัดทรงผมให้เรียบร้อยเช็คเครื่องแต่งกายในกระจก

'จะเก่งอะไรเบอร์นั้น'

ก็เพราะโลกนี้ตัดสินแบบนั้นน่ะสิ

แอดดด

"น้องชื่อฝนใช่มะ"เสียงพูดที่ดูหาเรื่องดังขึ้นด้านหลัง

เครื่องแบบแบบนั้น ม.ปลายสินะ

"มีอะไรเหรอคะพี่"ฝนยิ้มแบบเดิม

"มึงยังมาถามอีกนะ มึงนี่ชอบประจบครูแล้วก็ผู้ชายมึงไม่รู้รึไงเค้ามีเจ้าของแล้ว คิดว่าเป็นประธานนักเรียนแล้วจะทำอะไรก็ได้รึไง"เธอคนนั้นพูดพร้อมยกมือขึ้นพร้อมตบและเพื่อนๆที่พร้อมเป็นกำลังเสริมอยู่ด้านหลัง

เพราะโลกนี้มองว่าคนเก่งนั้นมีค่า

หมับ!เธอหยุดมือนั้นไว้ด้วยหน้าเรียบนิ่ง

"ไม่น่ารักเลยนะคะรุ่นพี่ ทั้งๆที่สวยออกซะขนาดนี้ จะพยายามไม่ให้เสียโฉมละกันนะคะ"เธอยิ้มออกมามากกว่าเดิมก่อนจะเพิ่มแรงบีบข้อมือของรุ่นพี่สาว

ถ้าใครไม่เก่งก็จะไร้ตัวตน ไม่มีคนเห็นหัว

แอด เธอเปิดประตูออกมาด้วยใบหน้าเดิม แต่ในห้องน้ำนั้นมีคนนอนอยู่

ซึ่งฉันไม่อยากเป็นแบบนั้น

.

.

.

"โย่ว ฝน"ทับทิมเพื่อนรักทักทาย

"ประธานนักเรียนมาแล้วเว่ยยยย"ทั้งห้องพูด

ที่หลังฝนนั่นมัน รอยเลือด! ทับทิมสังเกตุด้วยความตกใจ

ซะเมื่อไหร่ล่ะ

เธอเอาทิชชู่เดินไปเช็ดออกให้อย่างเนียนๆ

"พวกรุ่นพี่สินะ"

"ก็ตามนั้นล่ะ ไม่ตายหรอกน่า"ฝนพูดยิ้มๆ

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา