ตำนานรักดอกกุหลาบ

9.0

เขียนโดย songhyekyo

วันที่ 26 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559 เวลา 21.52 น.

6 ตอน

0 วิจารณ์

7,347 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2565 22.29 น. โดย เจ้าของนิยาย

2) งานเต้นรำ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

หลังจากวันที่นัดเจอกัน...

ไลท์ได้รีบเร่งแต่งตัวไปโรงเรียนด้วยความตื่นเต้นดีใจ เพราะโรงเรียนนี้ไม่น่าเบื่อเลยสักวัน และได้นั่งรถมาถึงหน้าโรงเรียนในที่สุด ไม่รู้ว่าเป็นเพราะโชคชะตา หรือว่าพรหมลิขิต ที่ทำให้ไลท์มาเจอมินนี่พอดีเลย

ขอบคุณมากครับพี่ นี่ครับ 10บาท ค่ารถ!! [ไลท์ลงจากรถมอเตอร์ไซค์รับจ้างพร้อมยื่นเงิน]

อากาศช่างสดใสจริงๆเลย เช้าวันแรกของการเปิดเรียนเป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมไปเลย

แต่ทว่า เหมือนมีอะไรบางอย่างที่เต็มไปด้วยความเศร้างหมอง เครียดแค้นแผ่รังสีออกมาจากทางด้านหลัง

มินนี่!!! [ไลท์ตะโกนทักด้วยความตกใจ]

"นี่เธอมารอฉันตั้งแต่เมื่อไหร่?" ไลท์เดินเข้าไปทักทายพร้อมยิ้มให้

ป๊าบ!!!! [มินนี่หวดกระเป๋าไปทีไลท์ด้วยความโมโหแต่ไม่แรงมากนัก]

"เราเกลียดแก ไม่ต้องมายุ่งกับเราเลย ทำไมแกถึงทำแบบนี้กับเราวะ" มินนี่ทำหน้างอนและเดินผ่านไปแบบไม่สนใจใยดี

ไลท์ยืนสำนึกผิดสักพักนึง และในใจก็คิดว่าดีล่ะต่อไปจะได้ไม่ต้องกดดัน มียัยนี่มาคอยตามอีก จบๆกันซะที และเราก็ไม่ต้องนอกใจใครด้วย

กริ๊ง!!!!! [เสียงระฆังเรียกเข้าแถว เตรียมเครพธงชาติ]

"อากาศดีจังเลย ทำไมท้องฟ้าวันนี้ช่างสดใสจังนะ คิดถึงเอวาจัง" ไลท์ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว ยังคงคิดถึงวันวานที่ยังหวานตราตรึงใจ

"เฮ้!! ไลท์ยืนยิ้มอะไรอยู่คนเดียววะ เห็นยิ้มมาสักพักและ?" เพื่อนที่เข้าแถวอยู่ข้างหน้าสองสามคนเข้ามาถามด้วยความสงสัย

"อ๋อ เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอก ฉันก็แค่สดชื่นเพราะอากาศแจ่มใสน่ะ"

"แน่ใจเหรอ? ใช่เหรอ? มึงดูโน่นสิ" เพื่อนของไลท์คนนึง ชี้นิ้วไปที่แถวต้นๆ ห้องของมินนี่

"หนอย!! ไอ้เลว!" สายตาของเพื่อนๆกลุ่มมินนี่ที่สนิทกันสามสี่คนจ้องมองด้วยความอาฆาต พยาบาท เครียดแค้น

"เฮ้ย!! อะไรกันวะเนี่ย! " ไลท์หันมองไปแล้วรีบหัวหน้ากลับมาทันที

ช่วงพักกลางวัน......

ไลท์เริ่มต้นวันที่ไม่ค่อยจะสดใสเหมือนตอนแรก ยังคงสำนึกผิดอยู่และคิดว่าจะเอายังไงดีนะ ขณะที่ซื้อข้าวเสร็จและกำลังหาที่นั่งรัปประทานอาหาร

มินนี่!!! [ไลท์เห็นมินนี่นั่งกินข้าวอยู่คนเดียว]

"เอาล่ะ โอกาสชดใช้สิ่งที่เราทำผิดไป" ไลท์รีบเดินไปเพื่อที่จะนั่งกินข้าวกับมินนี่ทันที

"มินนี่เราขอนั่งด้วยคนนะ" ไลท์นั่งลงและยิ้มให้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"เอาสิ กล้านั่งกับเราสองคนจริงๆเหรอ?" มินนี่ยิ้มเขินหน้าแดง ลืมเรื่องที่ผ่านมาจนหมดสิ้น

"เราขอโทษนะ จริงๆวันนั้นเราไปหาแฟนมาจริงๆ" ไลท์ขอโทษมินนี่

"ไม่เป็นไรๆ แต่ทีหลังก็บอกเราตรงๆ เราไม่ชอบเลยคนโกหกอะ" มินนี่ยิ้มและให้อภัยไลท์อย่างง่ายดาย

ตึกๆๆๆ [เสียงฝีเท้าคนกลุ่มนึงกำลังเดินมาที่ข้างหลังไลท์พร้อมรังสีอำมหิต]

"เฮ้ย! มึงอะไปนั่งที่อื่นเลย นี่ที่ของพวกกูจะนั่งเว้ย ไปซะไป ไปไหนก็ไป ชิ่วๆ" กลุ่มเพื่อนสนิทของมินนี่ไล่ไลท์ให้ไปไกลๆจากมินนี่

"ไปเถอะไลท์ อย่ามีเรื่องกันเลย ถือว่าเราให้อภัยและนะกัน" มินนี่ลุกขึ้นและพาไลท์หลบไป

"......................." ไลท์หน้าแดงโกรธแต่เป็นเพราะมินนี่ให้อภัยเลยไม่อยากจะถือสา

จากนั้นไลท์ก็ได้เดินจากไป และดีใจที่คิดว่ามินนี่นั้นเป็นผู้หญิงที่ใจดี มีเมตตา รู้จักให้อภัย ทั้งๆที่เพื่อนของมินนี่โกรธอยู่ ถือว่าจิตใจของมินนี่เอาชนะใจของไลท์ได้เลยทีเดียว ถ้าไม่นับร่างกายที่เตี้ยค่อนข้างอวบของเธอ

3เดือนผ่านไป [ไวเหมือนโกหก]

งานเต้นรำลีลาศ กิจกรรมครั้งใหญ่ของโรงเรียนก็ได้เริ่มต้นขึ้น ดนตรีไทยเดิม แสนโบราณ ขับกล่อม ผู้คนภายในงานต่างลุกขึ้นมาเต้นพร้อมกับคู่ลีลาศของตน ช่างโรแมนติก และเป็นวันที่แสนสวยงามอะไรเช่นนี้ ราวกับเทพนิยาย

แต่หญิงสาวคนนึงที่ยังคงไร้คู่เต้นรำ ยืนเศร้าและกำลังรอคอย ชุดราตรีสีขาวสวยประกายฟ้าเล็กน้อยเมื่อถูกแสง ผิวหน้าที่ขาวใสเป็นประกาย สวมส้นสูงยาว งามสง่า

"ไอ้ไลท์มันจะมาหรือเปล่าวะเนี่ย รอนานมากๆและนะ แย่จริงๆเลย ปล่อยให้รอขนาดนี้" มินนี่ยืมหงุดหงิดรอมาชั่วโมงกว่าๆ อย่างเดียวดาย

"เฮ้ยมินนี่! ไอ้ไลท์ยังไม่มาอีกหรอวะ นี่นานมากแล้วนะ" กลุ่มเพื่อนสนิทของมินนี่เข้ามาถามด้วยความห่วงใย

"ดูท่าทาง คงจะไม่มาแล้วมั้ง อีกไม่นานงานก็จะจบแล้วด้วย แย่จริงๆเลย" เพื่อนสนิทของมินนี่พูดพร้อมเดินจากไปเพื่อเต้นรำต่อในงาน

ท่ามกลางเสียงดนตรีไทยเดิมโบราณ แสงจากไฟที่ประดับสวยงาม กลุ่มคู่เต้นลีลาศภายในงานได้หยุดเต้นเอาดื้อๆซะแบบนั้น

ตึกๆๆๆ [เสียงรองเท้าหนังกระแทกกับพื้น เดินเข้ามาภายในงาน]

"นี่พวกเธอดูคนนั้นสิ ใครกันนะ หล่อจังเลย เหมือนเทพบุตรเลยอะเธอ" สาวภายในงานคนหนึ่งพูดคุยซุบซิบกัน

"โห หล่อจังเลย หล่อจริงๆด้วย เท่ห์ชะมัด" กลุ่มสาวภายในงานเริ่มพูดคุยต่อๆกัน

"ขอโทษที่มาช้านะ แต่ก็บอกแล้วไง ฉันไม่ผิดนัดกับเธอเป็นครั้งที่สองหรอกหน่า" ไลท์เดินเข้ามาหามินนี่ที่กำลังเศร้าหมองก้มหน้ารอ ไม่รู้ว่าไลท์เดินเข้ามาในงานตั้งแต่เมื่อไหร่

"ทำไมนาย...." มินนี่เงยหน้าเตรียมด่าไลท์แต่แล้วก็ยังพูดไม่ทันจบ ก็ต้องอึ้งกับภาพที่อยู่ตรงหน้าของเธอ

เทพบุตรรูปงาม เจ้าชายเย็นชาในนิยายกับสาวซื่อบื้อแบบเรา กำลังจะเต้นรำพูดคุยในค่ำคืนที่แสนโรแมนติก จากนั้นทั้งคู่ก็ตกหลุมรักกัน แต่แล้วสาวซื่อบื้อต้องรีบกลับบ้าน จึงทำให้เผลอทิ้งรองเท้าแก้วไว้ให้เจ้าชายเพื่อตามหาเธอ

มินนี่คิดไปไกลอยู่ในผวัง ก่อนได้สติและยิ้มให้ไลท์

"นี่เธอ จะให้ฉันยืนรออีกนานไหม ยืมเอ๋ออยู่ได้ ตกลงชวนฉันมาเต้นรำหรือชวนมายืนจ้องตาเนี่ย" ไลท์พูดพร้อมดึงมินนี่ไปกลางงานเต้นรำ เพื่อทั้งคู่จะเต้นรำกันในค่ำคืนนี้

"หวี๊ดวิ้วๆๆ สุดยอดไปเลยเพื่อน" เสียงกรี๊ดแซวจากกลุ่มเพื่อนสนิทมินนี่ภายในงาน

"ไปเอามันมาเต้นคู่ได้ยังไงกันนะ จริงด้วยๆไปเอามาได้ยังไงอะ ฉันไม่อยากเชื่อเลย" เสียงพูดคุยนินทาจากสาวๆที่ได้แต่อิจฉา

ทั้งคู้จับมือกันครั้งแรกพร้อมกับโอบกันในเข้าท่าเต้นคู่เตรียมพร้อม รอเพลงเริ่มต้นใหม่

"นี่ฉันเต้นไม่เก่งนะ บอกก่อน ที่มานี่ก็ไม่อยากมาด้วย แต่ไม่อยากผิดคำพูด อิอิ" ไลท์ยิ้มพร้อมเตรียมที่จะเข้าจังหวะเต้น

"เต้นๆไปเถอะหน่า ให้ได้คะแนนๆไป อย่าไปคิดมากเลย แค่มาฉันก็ดีใจมากๆแล้ว" มินนี่เขินหน้าแดงเกร็งมือมีเหงื่อเปียกชุ่ม

มินนี่ อมยิ้มหน้าบานด้วยความดีใจสุดๆ เต็มไปด้วยความเขินอาย โรแมนติกอย่างกับในนิยาย

"ได้เลยๆ หึๆเดี๋ยวก็รู้ทำเป็นได้ใจนักใช่ไหม" ไลท์ยิ้มเจ้าเล่ห์วางแผนอะไรในใจ

"โอ้ย!! เจ็บจัง" มินนี่ร้องออกมาเบาๆ ด้วยความเจ็บปวด

"ฮ่าๆๆ อุ้ยขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ" ไลท์เหยียบเท้ามินนี่

"ไม่เป็นไรๆ ระวังเท้าเราหน่อยก็ดีนะ"

ทั้งคู่เต้นรำกันผ่านไปได้อีกประมาณ 15 นาที...

"โอ้ย!! นี่แกตั้งใจเปล่าเนี่ย" มินนี่ร้องออกมาเบาๆ ด้วยความเจ็บปวด

"อ้าวเหรอ โทษทีๆ เป็นอะไรหรือเปล่าอะ เราไม่ได้ตั้งใจ บอกแล้วไงว่าเต้นไม่เป็น ฮ่าๆ" ไลท์หัวเราะออกมา เหมือนตั้งใจแกล้ง

แต่ดูเหมือนมินนี่จะไม่โกรธแต่หัวเราะ ยิ้มตลกไปกับไลท์ตลอดการเต้นรำในค่ำคืนนี้ ทั้งสองคนเต้นรำกันด้วยความโรแมนติกในแบบไม่เขินอาย ราวกับสนิทกันมานานแสนนาน

จากนั้นงานเต้นรำก็ได้จบลง ไลท์ได้เต้นลีลาศกับมินนี่ตามที่คุยกันไว้จริงๆไลท์กับมินนี่เต้นกันได้น่ารักมากๆเพราะว่าไลท์นั้นเต้นลีลาศไม่ได้เอาซะเลยเหยีบบเท้าตลอดจนทำให้มินนี่นั้นบ่นตลอดเวลา แต่ด้วยความอายมินนี่ก็ได้แต่บ่นไปยิ้มไปทั้งหน้าแดงก่ำ ช่วงเวลานั้นไลท์กับแฟนไลท์ที่คบกันอยู่ปัจจุบันก็ได้ห่างเหินไปเพราะว่าแฟนของไลท์นั้นไม่ค่อยได้ติดต่อไลท์เลย แล้วก็ไปเที่ยวกับผู้ชายกอดคอกันเหมือนสนิทกันเอามากๆจนทำให้ไลท์เสียใจจนในที่สุดความรักของไลท์กับแฟนไลท์ก็จบลงทันทีด้วยความที่ไลท์หึงเเละเห็นรูปของชายคนนั้นกอดกับแฟนของเขา

[ไลท์และมินนี่ เต้นรำกัน]