Passing Feeling ส่งความรู้สึก ไปถึงใจเธอ!!

8.8

เขียนโดย เอย์ริน่า

วันที่ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559 เวลา 21.29 น.

6 ตอน

0 วิจารณ์

7,427 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 3 ธันวาคม พ.ศ. 2559 21.43 น. โดย เจ้าของนิยาย

4) แข่งร้องเพลง (ซ้ะงั้นเลย)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

Riran : Talk

หลังจากที่เลือกที่เที่ยวแล้ว มัติก็คือ >>>>>>>>>>>>>>> คาราโอเกะ (ซ้ะงั้น)

คาราโอเกะ ที่นี่เป็นแบบ พิเศษ มี 2 แบบ VIP และ ธรรมดา

VIP นี่ ถ้าเสียงไม่ดีจริง อย่าได้ขึ้นไป เพราะว่า มันไม่ใช่ห้องแบบปกติทั่วไปน่ะสิ มันเป็นเวทีคล้ายๆในผับหรือร้านอาหารเลยละ โต๊ะหนึ่ง ขึ้นไปแข่งได้ 2 คน ซึ่งต้องเป็นชาย-หญิง เท่านั้น ต้องถูกเลือกจากคนในโต๊ะอะนะ แต่เรื่องนี้ไม่ใช่ปัญหา วัยรุ่นมักมาเป็นกลุ่มเสมอๆ

"เอาละ สาวๆ หนุ่มๆ ทั้งหลาย เตรียมตัวให้พร้อม เราจะเข้าสู่ช่วงแข่งขันกันแล้ว ให้ทุกโต๊ะ เลือกส่งตัวแทนมาโต๊ะละ 2 คน แน่นอน สองคนนั้นต้องเป็น ชาย-หญิง เมื่อได้ตัวแทนมาแล้ว ก็ส่งทั้งสองคนขึ้นมาร้องเพลง ซึ่งครั้งแรก จะเป็นแบบ ตัวต่อตัว ร้องเดี่ยวๆกันไปเลย ส่วนรอบที่สอง ต้องร้องผสานนะครับ โอ๊ะๆๆ เวลาในการเลือกมีตั้ง 20 วินาทีนะครับ ไม่ต้องรีบๆ แต่ถ้าโต๊ะไหนช้ากว่า 20 วิ เราจะตัดสิทธิ์ทันทีนะคร้าบ ฮ่าๆๆๆ " พูดจบ ก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง โต๊ะ อื่นๆ ก็ได้แต่ส่งเสียงเชียร์ตัวแทนทีมตัวเอง เหลือเพียงโต๊ะเดียวที่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย

"ผู้ชาย เพทายไปก็ได้นะ มันเป็นนักร้องนำวง เดอะ ไดมอนดัส อยู่" อาร์เอส พูดขึ้น ความจริงก็ไม่ได้รู้จักอะไรหรอก ความจริง แพรี่มันส่งรูปคนของสภามาหมดแล้ว ชื่อข้อมูลพร้อม

"งั้นๆ ผู้หญิงให้ ริเร็นไปสิ " ห้ะ!! พูดแล้วมายิ้มอีกนะ อันที่จริงพวกผู้ชายยังไม่รู้จักชื่อฉันหรอก...มั้ง ก็ฉันยังไม่ได้บอกหนิ หรือ คิรันอาจจะบอกไปแล้วก็ได้

"อ่าตามสบาย รีบๆไปเถอะ 20 วิ นะ ไม่ใช่ นาที " สิบทิศพูด โธ่ๆ ไอแพรี่ ไหนว่านิสัยดีนักดีหนาไงว้ะ นี่มันไล่กันชัดๆ ฉันมองไปหาตานั่นนิดหน่อย ก่อนจะลุกเดินนำตาเพทายไปเลย ตานั่นมองก่อนจะวิ่งตามมา วิ่งเร็วแฮะ ช่างเถอะ -3-

"เอาละ ครบทุกโต๊ะแล้วนะครับ แฮะแฮ่ม ถามจริงๆนะ ที่มากันเป็นคู่ๆนี่ แฟนกันรึป่าว ตอบเป็นคู่เลย??" ถามเสียงทะเล้นแป๊บๆ ก็เข้าโหมดจริงจังซ้ะงั้น แล้วทำไมต้องมองมาที่ฉันด้วยเนี่ย

"เอ้าๆ มาถึงคู่สุดท้าย จะเหมือนพวกหรือแปลกพวกเอ่ย??" แน่สิ ฉันนี่แหละคู่สุดท้าย แปลกเพื่อนก็คือ คู่อื่นๆนี่ แฟนกันทั้งนั้น ขอเป็นแกะดำกลางเวทีเลยเถอะ แต่มองจากสายตาของไอ้กรรมการ หรือ โคอะไรนี่แหละ อยากให้บอกจริงๆ สื่อมาตรงๆเลยว่า

'อย่าพูดว่าเป็นแฟนกันนะ' ชัวร์ป้าบๆเลยอะ แต่เสียใจ ฉันไม่ได้ชอบผู้ชายขนาดนั้นย่ะ

"มะ...../ คะ เราเป็นแฟนกัน " โต๊ะ ฉันหันมามอง รวมถึงตาเพทายที่มองมาอย่างอึ้งๆ ช่วยไม่ได้หนิ ฉันไม่ชอบผูกมัด ไม่อยากมีแฟน และ เกลียดผู้ชาย เกลียดเฟ้ย

"แล้วเมื่อกี้ คุณผู้ชายจะพูดว่าอะไรหรอครับ??" ไอหมอนี่ฉลาด หรือ มันกวนกันแน่ฟร้ะ

"จะบอกว่า ไม่ปฏิเสธน่ะครับ" พูดแล้วยิ้มอาบยาพิษทันที

"อะ....ครับ! งั้นเรามาเริ่มการแข่งกันเลยครับ 3! 2! 1! โอ้!!!!! " เมื่อพูดจบเสียงเฮฮา ฮิ้วๆ ก็ดังมาเป็ฯระยะๆ และแต่ละคู่ก็เริ่มร้องเพลงของตัวเอง และเริ่มต่อด้วย การรองผสมอะนะ

จนมาถึงนายเพทาย ที่ร้องเพลง 'คนทางนั้น' เสียงดนตรีดังเป็นจังหวะ ก่อนเสียงเพทายจะร้องขึ้น

"หลายครั้งที่มองไปบนฟ้า ทุกๆครั้งฉันเองก็เกิด

คำถามขึ้นมาข้างใน อยากจะรู้เะอเป็นเช่นไร

ไม่พบไม่เจอกันนานแล้ว เป็นเวลาเนิ่นนาน

จากวันนั้นที่เราต้องไกล อยู่ตรงนั้นเธอเป็นเช่นไร

อยากรู้ อยากดูแลใกล้ๆ เธอในทุกวัน

แล้วมีระยะทาง ที่มันกั้นเราไว้

ดูแลตัวเองดีดีนะ คนที่อยู่ทางนั้น

คนทางนี้ยังคิดถึงกัน เหมือนอย่างเดิมไม่เคยเปลี่ยน

อากาศกลางคืนมันหนาว ก็ห่มผ้านอนก่อนหลับฝัน

หากเธอนั้นเหงาให้คิดถึงกัน เหมือนอย่างฉันที่คิดถึงเธอ

ส่วนคนที่อยู่ทางนี้ ไม่ต้องต้องห่วง ฉันดูแลตัวเองอย่างดี

เพื่อรอวัน วันที่พบกัน วันที่ฉัน ได้พบเธอ

อยากรู้ อยากดูแลใกล้ๆ เธอในทุกวัน

แล้วมีระยะทาง ที่มันกั้นเราไว้

ดูแลตัวเองดีดีนะ คนที่อยู่ทางนั้น

คนทางนี้ยังคิดถึงกัน เหมือนอย่างเดิมไม่เคยเปลี่ยน

อากาศกลางคืนมันหนาว ก็ห่มผ้านอนก่อนหลับฝัน

หากเะอเหงาให้คิดถึงกัน เหมือนอย่างฉันที่คิดถึงเธอ

ส่วนคนที่อยู่ทางนี้ ไม่ต้องห่วง ฉันดูแลตัวเองอย่างดี

เพื่อรรอวันนั้น วันที่พบกัน วันที่ฉัน ได้พบเธอ

วันที่พบกัน วันที่ฉัน ได้พบเธอ "

มีเพียงหนุ่มๆชาวสภาเท่านั้นที่รู้ว่าเพลงนี้เป็นเพลงที่สื่อถึงความจริง แต่พวกเค้าจะรู้มั้ยนะ ว่าฉันคนนี้ ริเร็นคนนี้ ก็รู้เหมือนกัน รู้ว่าเขาหมายถึงเธอคนนั้น 'เธอ' ที่กำลังจะกลับมา

"ต่อไป คนสุดท้ายของการแข่งเดี่ยวนะครับ" กรรมการสุดกวน จะว่าไป หมอนี่หน้าตารุ่นราวก็คราวเดียวกับฉันนี่หว่า ว่าทำไมสิ แซวฉันดีจัง

ฉันเดินไปบอกเพลงกับดีเจ เขาพยักหน้าแล้วยิ้มให้ฉัน แหม่ ถ้านายเป็ฯผู้หญิงละก็ จะยอมเป็นแฟนอยู่หรอก เสียด๊ายเสียดาย -_-

จะหวะของเพลง เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ จนทุกคนเริ่มรู้ว่านี่คือเพลง 'ปลิว (Away) '

" ได้เพียงแต่ยืนอยู่ไกลๆ ได้เพียงแต่มองจากในเงา

เฝ้าดูเรื่องราวผู้คนล้อมรอบตัวเธอ

ไม่เคยมีฉันอยู่ในนั้น และคงไม่มีวันนั้นเลย

ฉันทำได้เพียงให้ความฝันปลอบใจในค่ำคืน

* แค่เฝ้ามอง แค่ชื่นใจ แค่ยิ้มผ่านลมฟ้าไป เผื่อเธอรับรู้ เผื่อเะอมองมาสักครั้งนึง

** อยู่ภายในใจ เป็นหมื่นล้านคำ บอกให้เธอฟัง ไม่ได้ซักคำ เปล่งได้แค่เสียงเบาๆ ในยามลำพัง ว่าฉันรักเธอ ฉันรักเธอ

*** อยากให้ได้ ยินคำในหัวใจ แต่มันคงเบาไปไม่ถึงเธอ

หนึ่งคำว่ารักคงปลิวไปตามแรงลม ก่อนถึงใจเธอแล้วก็คงสลายไป

แม้มันจะมีอยู่บางครั้ง ที่เราเผอิญได้ใกล้กัน สายตาจากเธอก็มองข้าม ผ่านไปอยู่ทุกที

(ซ้ำ *, ** , ***)

อยู่ภายในใจ เป็ฯหมื่นล้านคำ (โฮ้ว) และอยากให้เธอได้ยิน ว่าฉันรักเธอ ฉันรักเธอ

อยากให้ได้ยิน คำในหัวใจ แต่มันคงเบาไปไม่ถึงเธอ

หนึ่งคำว่ารักคงปลิวไปตามแรงลม ก่อนถึงใจเธอ แล้วก็คงสลายไป

อยู่ภายในใจ เป็นหมื่นล้านคำ บอกให้เธอฟัง ไม่ได้ซักคำ

เปล่งได้แค่เสียงเบาๆ ในยามลำพัง ว่าฉันรักเธอ ฉันรักเธอ

อยากให้ได้ยิน คำในหัวใจ แต่มันคงเบาไปไม่ถึงเธอ

หนึ่งคำว่ารักคงปลิวไปตามแรงลม ก่อนถึงใจเธอ แล้วก็คงสลายไป "

ฉันร้องจนจบ ไม่อยากสบตาใครเลยจริงๆ โดยเฉพาะตาเพทาย และ ยัยคิรัน ใช่!

เพลงนี้ของฉัน ก็มีความหมายส่งไปถึง 'เขา' คนนั้น ที่ฉันได้แต่เฝ้ามองอยู่ตลอดเช่นกัน

เงียบ เอิ่ม? ฉันว่า แค่ลืมวอมเสียง คงไม่แย่มากหรอกม้าง??? เงียบได้ไม่นาน เสียงโห่ ฮิ้ว ฮิ้ว โห่ ก็ดังขึ้น และตากรมการนั่นก็พูดขึ้นมาว่า

"เอิ่ม วันนี้ ชั้น VIP ปิดตอน 17 นาฬิกา นี่ก็ใกล้เวลามากแล้ว งั้นเรามาตัดสินเป็น ผู้ชนะกันไปเลยดีกว่าครับ " ดีเหมือนกัน ฉันอยากกลับบ้าน ไม่น่าไปร้องเพลงนั้นเลย

"เริ่มโหวตได้ กดปุ่มกลางโต๊ะเลยครับ!!!! " ฉันรอไปชั่วอึดใจ ก่อนกรรมการจะพูดว่า

"ตอนนี้ ผลอยู่หน้าจอมอนิเตอร์แล้วนะครับ เชิญดูเลย ..................... และผู้ชนะก็คือ แถ่น แถ่น แถ่น แถ้น โต๊ะที่ 13 เลขไม่สวย คนร้องสวยซ้ะงั้น ฮิ้วววว ไม่ใช่ละ เชิญมารับรางวัลครับ" พูดจบ ฉันก็เดินไปรับรางวัลในทันที อนากกลับบ้าน!!!

"อะนี่จ่ะ ริเร็นคนสวย วันนี้เพราะกว่าปกตินะ แต่โกหกฉันนี่ไม่ดีนะจ๊ะ" สะ...เสียงแบบนี้ น้ำเงิน!!!

"เงิน! กลับมาทำไมไม่บอกเราเลยอะ??" ใช่แล้ว น้ำเงินคือเพื่อนสนิทชายเพียงคนเดียวของฉัน มันเคยไปช่วยฉันตอน........................ ชั่งมันเถอะ นึกถึงแล้วอยากจะปาดคอตัวเองให้ตายๆไปซ้ะจริงๆ

"ฉันหล่อขึ้นจนจำไม่ได้เลยหรอ??" ยังมาถามอีก ตาบ้านี่

"แล้วฉันอะ ขี้เหร่หรอ เลยจำได้อะ??" ฉันพูดแล้วพองลมมในแก้มนิดๆ อย่างไม่เสียงฟอร์ม

"ป่าว เพราะเธอสวยเกิน ถึงจะสวยขึ้นเรื่อยๆ แต่ฉันลืมไม่ลง" OMG!! คำพูดช่างน่ารักมาก

"ย่ะ เอ้อ วันนี้ไปกินข้าวที่บ้านฉันดิ" ฉันชวน

"ถ้าเธอไม่ชวน ฉันก็จะบุกไปอยู่แล้ว" พูดแล้วมายิ้ม

"ป่ะๆ ไปหารันกัน" ฉันว่า หมอนี่ส่งขงอรางวัลให้ฉัน ก่อนจะส่งให้เพทาย ที่เดินมาที่หลัง จะว่าไป หมอนี่หน้าตาแปลกๆ ปวดท้องรึป่าวนะ

"รันๆ ทายดิ ใครเอ่ย??" คิรันหันมามอง ก่อนจะเบิกตากว้าง

"น้ำเงิน! กลับมาไม่เห็นบอกเลย" เห็ฯม้ะ ยัยนี่ก็ถามเหมือนฉัน

"เซอร์ไพรส์น่ะ จะว่าไป เร็น มีอะไรเซอร์ไพรส์มากกว่านั้นอีกนะ" อะไรฟ้ะ

"อะระ------- " ฉันยังถามไม่จบ แรงสวมกอดจากด้านข้างทำเอาฉันแทบล้ม ฉันหันไปมอง ก็เจอกับ อะ...........

"ชมพู เธอ เธอ เธ๊อ ไหนบอกว่าอีก2 เดือนจะมาไง??" ฉันหันไปถามทันที

"ก็ไออยากเซอร์ไพรส์ยู " โอ้ว หล่อนเป็นแบบนี้แหละ แทนตัวเองว่า ไอ คนอื่นว่า ยู