Bunny Dead | วายร้ายขนปุย

 ปัง ปัง ... ตูม ..!!

                   เสียงยิงปืนดังมาจากทางจุดคุมขังนักโทษออกมาเป็นระยะๆ พร้อมกับเสียงผู้คุมเอะอะโว้ยวาย

"ท่านครับ..NO.7..มันแหกคุกออกไปแล้วครับ" ผู้คุมนายนึ่งพูดขึ้นหลังจากที่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วรีบต่อสายไปหาเจ้านายของตน

"เวร..พวกมึงดูแลกันยังไงว่ะ..ถ้าพวกมึงจับมันกลับมาไม่ได้พวกมึงตาย" ปลายสายตอบกลับมาด้วยเสียงนิ่งๆแต่ดูน่ากลัว

ทำให้หัวใจของผู้ฟังหยุดเต้นไปพักนนึ่งเลย

"ครับๆ..เดี๋ยวพวกผมจะรีบจับตัวมันกลับมาให้เร็วที่สุดครับ"    ตู๊ด... หลังจากที่สิ้นเสียงสายก็ถูกตัดทันที

"หึ"    ชายหนุ่มร่างกายใหญ่โตใส่แว่นตาสีดำรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้ของเขา

"หาเรื่องมาอีกแล้ว..น่าเบื่อจริง"    ชายหนุ่มรีบหยิบปืนพกใต้ลิ้นชักแล้วรีบวิ่งไปที่รถคันโปรดเพื่อมุ่งหน้าไปที่สถานคุมขังทันที

ปัง..ปัง..

                    เสียงปืนดังตามหลังของชายหนุ่มมาเป็นระยะๆ  เขาวิ่งเข้าไปแอบในห้องนึ่งก่อนที่พวกผู้คุมจะวิ่งผ่านหน้าห้องไป

ชายหนุ่มรอสักพักจนเสียงเงียบลง เขาจึงค่อยๆสำรวจสิ่งต่างๆรอบตัวในห้อง บนชั้นวางของมีอาวุธประชิดวางเรียงไว้มากมาย มีทั้งขวาน มีดสั้น มีดดาบยาว หอกก็ยังมีเลย เขาเลือกหยิบอาวุธที่น่าจะใช้งานได้ดีที่สุดขึ้นมา มันเป็นขวานขนาดใหญ่ยาวเมตรนึงได้ดูท่าจะผ่านการใช้งานมาเยอะ ชายหนุ่มแสยะยิ้มเล็กน้อยก่อนที่จะรีบวิ่งไปยืนแอบที่ข้างประตูทางเข้าเพราะว่ามีแขกปริศนากำลังพยามพังประตูเข้ามา

ปัง.. โครม.. ประตูถูกพังเข้ามาอย่างแรงมันล้มไปกองอยู่ที่พื้น ในห้องมันมืดมากมีแสงสลัวๆออกมาแค่ประตูทางเข้าเท่านั้น

"เคียร์.." ผู้คุมคนนึงพูดขึ้นพร้อมกับสั่งให้ลูกน้องเดินเข้ามาสำรวจ

ตอนนี้พวกมันยังคงมองไม่เห็นผมเพราะด้วยเสื้อเหล็กสีดำที่เมื่ออยู่ในที่ทืบแสงแล้วมันจะกลมกลืนกันมากๆ

แต่ในเมื่อยอมเสนอตัวเข้ามาแล้วผมก็ต้องสนองสะหน่อย

"เห้ย" หนึ่งในผู้คุมคนนึ่งบังเอิญสังเกตุเห็นผมเข้าด้วยเหตุนี้ จึงทำให้คนอื่นๆรีบหันปืนเข้ามาเล็งที่ผมทันที

"No.7 ยอมมอบตัวสะดีๆ นายไปไม่รอดแล้ว" หนึ่งในผู้คุมทำเสียงขู่ผม ส่วนอีกคนพยามติดต่อกับคนอื่นๆ

ท่าจะไม่ดีแล้วสิ      

"พบเป้าหมายแล้วอยู่ที่โรงเก็บอาวุธชั้น 3"  สิ้นเสียงพูดก็มีเสียงฝีเท้ามากมายกำลังวิ่งตรงมาที่ห้องนี้

      เหล่าผู้คุมมากมายวิ่งเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็วมีทั้งที่รอดักที่หน้าห้องและพวกที่กำลังจอปืนเล็งผมอยู่ภายในห้อง

แสงเลเซอร์สีแดงจ่อมาทั่วตัวผม ถ้าผมขยับนิดเดียวคงจะได้รูเยอะแน่ๆ ผู้คุมคนนึ่งเดินเข้ามาหาผมแล้วออกคำสั่งให้ผมคุกเข่าลง

ผมก็ยอมทำตามแต่โดยดีน่ะ เขาใช้โซเส้นใหญ่มามัดมือของผมไว้แล้วหยิบขวานของผมไปถือไว้ที่มือ
 

"ลุกขึ้น" เขาตะคอกใส่ผมเพราะความสะใจของเขาละมั้ง ชายหนุ่มจึงลุกขึ้นอย่างช้าๆ จังหวะที่เขากำลังจะพาผมออกไป

ก็มีเสียงปืนดังขึ้น

ปัก!.. ปังๆ!... เสียงปืนดังออกมาจากทางด้านหน้าห้อง ทำให้ชายตรงหน้าผมทิ้งขวานแล้วรีบวิ่งออกไปดู

"พวกมึงเฝ้ามันไว้เดี๋ยวกูออกไปดูเอง" คนที่เหลือพยักหน้าตอบก่อนที่จะยืนจ้องผมอย่างกับไม่เคยเห็นยังงั้นแหละ

ชายหนุ่มได้แต่แสยะยิ้มในหน้ากากอย่างสุขใจ

ซับ....

"เชี่ย..ปล่อยกู..โอ้ย"  ปัง .. สิ้นสุดเสียงปืนก็มีชายหนุ่มหน้าเข้มใส่แว่นตาดำเดินเข้ามาพร้อมร่างชายคนที่เดินออกไป

เขาเดินเข้ามาแบบหน้านิ่งๆแล้วจับร่างที่ไร้สติโยนมาที่เท้าของผม

"หึ..พวกไร้ประโยชน์" เขาบ่นพืมพัมแล้วเริ่มที่จะกราดยิงผู้คุมพวกที่เหลือจนเลือดและเนื้อหนังกระเด็นไปทั่วทั้งห้องพอสิ้นสุดเสียงปืน ผมจึงค่อยๆก้มลงไปเพื่อหยิบขวานที่วางอยู่บนพื้นขึ้นมาถือไว้

"ทำไมคุณถึงทะ..ทำแบบนี้"  ผู้คุมคนนึงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักลำตัวมีบาดแผลจากกระสุนมากมาย

แต่ยังครองสติออกมาพูดได้อยู่ ชายหนุ่มแว่นสีดำได้ยิน จึงอดที่จะหัวเราะอย่างหื่นกระหายออกมาไม่ได้ เขาโน้มตัวลงไปที่

ร่างกำลังนอนไกล้จะตายอยู่บนพื้น พร้อมกับยิ้มอย่างอ่อนโยนให้

"จะตายอยู่แล้วยังจะมายุ่งเรื่องของคนอื่นอีกนะ..แต่ใหนๆก็จะตายแล้วก็จะบอกให้เอาบุญละกัน..ที่ชั้นฆ่าพวกแกก็เพราะว่า-" สวบ..!!!!

ยังไม่ทันที่จะพูดจบขวานเล่มใหญ่ก็ฟันเข้าไปที่ร่างเล็กทันที หัวขวานค่อยๆเคลื่อนผ่านลำตัวจนไปหยุดที่พื้นหลังจากนั้นชายร่างยักษ์ก็ค่อยๆยกมันขึ้นมายกขึ้นมาพร้อมกับเลือดสีแดงสดอาบไปทั่วหัวขวาน ชายหนุ่มแว่นดำหันไปสบตากับคนที่กระทำ

อย่างไม่พอใจ

"เห้ยทำอะไรว่ะ" เขาแสดงอาการไม่พอใจเล็กน้อยหลังจากที่มีคนเข้ามาแทรก

"เราไม่ควรจะเปิดเผยความลับหน้าที่ของพวกเราคือฆ่าเจ้าขนปุยเท่านั้น" เสียงทุ้มๆผสมแหบห้าวดังออกมาจากภายใต้หน้ากาก

"เออก็ได้รีบตามมาได้แล้วเดี๋ยวพวกผู้ใหญ่จะรู้ตัวก่อนแล้วกูจะซวย" พูดจบชายแว่นก็เดินนำหน้าไปโดยไม่สนใจคนข้าง

หลังแม้แต่น้อย

"Bunny Dead หรอ.. หึ" ชายร่างยักษ์พึมพัมออกมาอย่างเบาๆแล้วรีบเดินตามชายส่วมแว่นออกไปทิ้งไว้แต่ซากศพผู้คุม

มากมายที่นอนอาบไปด้วยเลือดและเนื้อหนังกองอยู่ที่พื้น